Frækorn - 15.12.1912, Blaðsíða 8

88
F R Æ K O R N
Samviska,
Nokkrir ungir menn sátu á gisti-
húsi nokkru eitt kveld og ræddu
rreð gáska miklum um, hverju þeir
trúðu og hverju þeir trúðu ekki, og
hvað þeir þorðu að hafna af trú-
málum. Loks sagði hinn helsti þeirra,
að hann fyrir einar 20 kr. afsalaði
sjer allri hlutdeild í trú kristinna
manna, sem hann úliti hjegóminn
emberan.
Gamall maður var þar sfaddur,
heyrði þessi orð og sagði um leið
til unga mannsins:
»SkiIdi jeg yður rjett, að þjer
vilduð afsala yður allri hlutdeild í
kristinni trú fyrir einar 20 kr?«
»Já, það er rjett«, sagði ungi mað-
urinu.
Gamli maðurinn, sem þekti mann-
legt hjarta allvel, sagði þá við hann
um leið og hann tók 20 kr. upp
úr. vasabók sinni:
»Ungi maður, ef þjer viljið koma
hingað til borðsins og undirskrifa
yfirlýsingu samskonar og þjer nú
hafið viðhaft, þá eru 20 krónurnar
yður«.
Maðurinn kom að borðinu, greip
pennannogfór að skrifa eftir fyrir-
sögn öldungsins:
»Jeg undirskrifaður lýsi því hjer
með yfir í viðurvist þessara votta, að
[eg afsala mjer allri hlutdeild nú og
eilíflega — -- —
Þá slepti hann pennanum og sagði
um leið og hann neyddi sig til að
Brosa:
»Jeg tek það aftur; jeg'var aðeins
að gera að gamni mínu.«
Ungi maðurinn vissi, að guð er
til. Hann ætlaði einhvern tíma að
gerast kristinn. Alvaran vakti hina
sofandi samvisku.
Sjerstætt
tilboð!
Vjer gefum 2000 kr. í verðlaun!
Til þess að kynna vörur vorar hvarvetna, gefumvjer hverj-
um þeim, er kaupir hjá oss: Anker-Remonioir Karl- eða
kven-úr eða einhvern annan verðmætan hlut með því skiiyrði
að pöntun fylgi á ágætlega eftirgerðri Diana-gullkeðju og jafn-
framt kr. 1.65 með póstávísun eða í frímerkjum.
Sendingin fer með fyrsia pásti.
3íí\xxv\B ejftr ben\ sewditv^u
fcauptaust wr eBa atvwar vevlSmæta* M\ú-
ut. Sex\&\x\$\t\ ófce^pxs.
§MT Hinn stóri skrautverðlisti vor
yfir allar vörutegundir fylgir hverri
sendingu.
Skrifið þegar:
C. ChristensensVarehus,
Saxo^ade 50. Köbenhavn V.
Stofnað 1895. Stofnað 1895.
Verkarjettlæti.
»Ykkar hvíldardagshelgihald er
aðeins verkarjettlæti,* sagði vinur
við mig.
»Yður hlýtur að skjátlast,« svar-
aði jeg. »Er ekki hvíld hið mót-
setta við vinnu?«
»Jú.«
»En þegar við hvílumst, eða
höldum heilagan hvíldardaginn, þá
getur þetta óniögulega talist verk,
svo framarlega hvíld er ekki vinna.«
— — Vinur minn þagnaði.
Drottinn segir:
»Jeg gafþeim mína hvíldardaga.*
Hvíldardagurinn er gjöf guðs til
vor. Að leggja niður verk vor á
þeim degi er að þíggja þá hvíld
sem gjöf, er drottinn veitir oss með
hvíldardeginum.
Og hvíldardagurinn er merki —
ekki um vor verk — heldur um
verk drottins.
Drottinn segir:
»Jeg gat þeim mína hvíldardaga
til merkis um það samband, sem
er milli mín og þeirra, svo þaraf
skyldi kunnugt verða, að jeg etn
drottinn, se/n þá heilagagjörir.« Es-
ek. 20, 12.
Rjett skoðað er helgihald hvíld-
ardagsins andstætt öllu verkarjett-
læti.
Gamaltjárn, kopar, lát-
ún, blý kaupir Vald. Poi’S-
sen, Hverfisg. 6, Reykja
vík.