Frækorn - 31.12.1912, Blaðsíða 5

F R Æ K O R N
93
til þeirra ráða, að senda boð upp
til hans, sem hefur yfirráð yfir öll-
um bönkum, fjársjóðum og öðru í
heimi jjessum, bað hann að senda
eitthvað sjer til hjálpar.
Það fór alveg eins og fyrir Elías*
Guð sendi fátæka konu, sem ekkert
átti.
Hún kom til Francke, og tjáði
honum neyð sína. Gagntekin af
fneðaumkvun gaf hann henni síð-
asta dúkatinn sinn. í fáti og fögn-
uði hrópa'ði konan:
»Góður guð gefi yður heilt fjall
af dúköfurn.<!
Eftir þessa heimsókn komu í
marga daga gjafir til hans í ein-
tómum dúkötum, svo einn daginn
gat hann bent á rúm 300, sem
lágu í hrúgu á borðinu hans. Þá
sagði Francke: »Þetta er fjallið fá-
tæku konunnar.«
Verðmæti i>mans.
Gildi tímans.
Einn sinni var kóngsdóttir, er átti
band með perlum á. rtnnar end-
inn var bilaður, og oft datt perla
af bandinu og týndist. Vinkona
hennar sagði henni frá, að hún
tapaði perlunum sínum.
”Ó — festin er löng«, sagði
hún kæruleysislega.
»Veistu, hvað margar perlur eru
á henni?«
»Nei*.
sGeturðu fengið aðrar í staðinn
Þegar þessar éru týndar?«
»Nei«.
‘Þú berð missirinn vel. Þessar
P^rlur eru ómetanlegar*.
»j'á, jeg vona að festin sje mjög
löug«, svaraði kóngsdóttirin, »og
auk þess nota jeg hana aldrei.«
Heimska kóngsdóttir!
Þetta er dæmisaga, sem sýnir
oss, hvernig vjer oft sóum hinum
dýrmæta tíma. Hann er dýimæiur.
Hann rennur hljóðlega burt, og
er að eilífu tapaður. Vjer vitum
ekki hve mikill tími muni verða
oss afmælduri
Sagt er, að hin enska drotning,
Elísabet, hafi átt að hrópa á bana-
beði sínum:
»Miljónir fyrir eina mínútu«.
En »tíma« var ekki unt að kaupa,
hvað sem í boði var.
Heiðra föður og móður.
Auðvitað heiðrar þú föður og
móður; en hvernig gjörir þú það?
Jeg ætla að segja þjer frá auðveldri
aðferð til að gjöra það. Þú átt
bara að hlífa þeim við öllum erfið-
leikum, sem þjer er unt. Það er
elíkert sior''lrki, sem þjer er boðið
að vinna; það er einfalt og óbrotið.
Hugsaðu um fyrirfram: »Hvað get
jeg gjört? Mamma þarfnast eins
og annars; jeg ætla að gjöra það
áður en hún biður mig um það.
Jeg vil gjöra það sem hún vill,
áður en hún nefnir það.« Það er
ekki svo mikið að gjöra eitthvað,
sem þú ert beðinn um. Ekki að-
eins að þú ekki yptir öxlum eða
greltir þig, eða gerir sjálfan þig að
píslarvott, af því þú átt að gjöra
það, sem þú ert beðinn um. Nei,
að fara áður en þú ert beðinn um
það, það er leyndardómurinn í því
að heiðra föður og móður rjettilega.
Kraftur skordýra
---- i
Maurinn getur borið byrðir,
sem eru 40—50 á við þyngd
hans. Tordýfillinn getur hreyft
til hrúgur, sem er hundrað falt
þyngri en hann. Hundrað bíflugur
getað hangið hver aftan í annari
an jjéss að fscturnír slítni af þcírri
efstu. Menn hafa talið svo til.
að ef fíllinn væri eins sterkur og
tordýfi' í hlutfalii við þyngd sína
gæti hann velt um hinum alkunnu
amerísku »skýasköfurum«. Kraft-
ar sumra skordýra sjást af því,
hve langt þau geta stokkið. Ef
t. d. hestur gæti stokkið eins og
fló, í hiutfalli við þyngd sfna,
gæti hann komist nálægt 3000
í einu stökki.
Lærðu hlýðni.
Mjög vel mentaður maður, heims-
spe ingur, átti vin, er kom til hans.
Hann fann fyrst unga dóttur heims-
spekingsins, en þar eð hann vissi,
að faðir hennar var svo lærður
maður, hugsaði hann, að þessi litla
stúlka hlyti að hafa lært eitthvað
sjerlega djúpsætt og mikilvægt af
þvílíkum föður. Þessvegna spurði
hann: »Nú, hvað er það þá, sem
faðir þinn kennir þjer?« Hún horfði
á hann með skæru bláu barns-aug-
unum sínum og svaraði: *Hlýðni«.
Si von, sem sigrar, er sú von,
sem bíður. Hinn vitri veit, að hann
hefur ástæðu til að vera þolinmóð-
ur í voninni um uppfyllingu óska
sinna og fyrirtækja. Alt, sem er
þess virði, að óska sjer þess, er
líka þess vert að bíða eftir.
— Það er göfuglyndis-einkenni
að vona lengi.
— Sá, sem ekki vill fyrirgefa öðr-
um, brýtur brúna, sem hann á sjálf-
að ganga yfir.