Fylkir - 01.01.1923, Blaðsíða 33

33
sem eg þekti þá, hefði ekki lokkað mig frá hinum sólgyltu og frjó-
sömu ströndum Nýa Englands og borið mig hingað til íslands.
futtugu ára dvöl í Ameríku hafði ekki máð mér úr minni bjarma
Snæfellsjökuls né bros Eyafjarðar.
Hinn 12, júní, árið 1894, tók eg hraðlestina frá Boston til New
^ork borgar, til að taka mér far með Thingvalla-Iínu e. s. »Hekla«,
haðan til Kaupm.hafnar. Með mér hafði eg engan annan farangur
en ferðatösku með fatnaði og handtösku sem geymdi diplómu og
vottorð frá Canadiskum háskólum og vitnisburði frá félögum þeim
°g vísindamönnum, sem eg hafði unnið fyrir í Bandaríkjunum,
°g auk þess eina eða tvær tekniskar bækur. En í vasaveski tnínu
geymdi eg bréf frá The General Electric Co. N. Y., sem innihélt
ölboð félagsins að selja bænum Reykjavík, sem þá hafði 4000 íbúa,
raforku tæki til að lýsa götur bæarins og höfnina fyrir 2500
(tvð þúsuud og fimm hundruð clollara) í gulli fob. New York
^ily. Allar bækur mínar og önnur plögg skildi eg eftir í Bos-
ton, því eg ællaði að fara aðeins snögga ferð til íslands, koma til
'^eykjavíkur í miðjum Júlí, leggja tilboð félagsins fyrir bæarstjórn
^vi'ku,- á meðan alþingi sæti og fá leiðandi þingmenn til að ábyrgj
asf bænum nægilegt fé til að byggja þar rafmagns-stöð til að lýsa
giitur bæarins og höfnina, síðan allan bæinn.
Ferðin yfir hafið gekk tíðinda laust, veður var hið fegursta,
Svalir vindar og sólskin, sem gaf sjónum töfrandi fegurð, og gerði
^rþegjum lífið um borð indælt. Góðviðrið hélst þar til kom undir
^oreg, þá gerði ofsaveður, sem hefði líklega liðað skipið sundur
°8 sent alla farþega til sjávarbotns, ef ágæt formenska og framúr
si<arandi dugnaður skipverja hefði ekki borgið því og oss úr hættu.
rúman sólarhring í ósjó og áföllum, náði skipið Kristjaníu, og
j^sta dag eimaði Hekla inní hina snotru sæborg Kaupmannahöfn.
a fyrst byrjuðu þrautir mínar og raunir.
Sjálfur þekti eg engan mann í Kaupm.höfn og enginn þar þekti
nema þá íslendingar nokkrir og það mest af Vestur-íslenzku
(’löðunum Heimskringlu og Lögbergi, einkum Lögbergi, því Heims-
^ri|igla, sem eg hafði stofnað og sem var mín eign árin 1886
3