Fylkir - 01.01.1923, Blaðsíða 50

50
ómöguiegt, að sneiða hjá eldinum jafnilt. París var paradís vís-
indanna, listanna og hugvitsins. I’angað hafði eg farið í von i|111
frelsi og sigur. Ntí skyldi reyna hvað máttviðir hugvitsins og þekk-
ingarinnar mættu sín og freista frama og vits við Vaþrúðnir.
Danir sögðu: De kan reise til Danmark og derfra kommer De til
Island. En mér komu til hugar orð Jónasar: Mér finst það vera
fólsku gys og s. frv.
Eg fór að ráðum vísindamannsins próf. Janssens, vann að hverju sei11
að höndum bar, stundum við verzlunarstörf eða annað fyrir Amerikat1'
ann E. E. Pattee, en meira þó við ritstörf, skrifaði t. d. borgaða1
ritgerðir fyrir árs-ritið Paris Magazine, blaðið Anterican Register ofí
síðar meir fyrir .enska blaðið Daily Mail, Parísar-útgáfuna. Um vet'
urinn kendi eg tungumál. Næsta sumar, árið 1898, ritaði eg aðra
grein í blaðið Cosmos. Birtist hún í Ágústmánuði með fyrirsögni11111
„Le pillage de l’lsland". Var sú grein um landhelgis-brot bötfl'
vörpunga. í’að sumar vann eg lengst af á verksmiðju Litxfer ,ej
lagsins, Quai de Valmy; en hætti þar vegna lopteitrunar og þa>' a
leiðandi blóðeitrunar. Hélt áfram kenslu og ritstörfum næsta vet111
og meginhluta næsta sumars. Pað sumar ritaði eg þriðju eða fjórðn
greinina í Cosmos, undir fyrirsögninni „Le Citble lslandais“• H1"1
var stutt en gagnyrt og biturt svar gegn endurtekinni árás á t111"'
Höfundur hennar fullyrti nl., að eg hefði barizt fyrir sfmalagniög11
frá íslandi til Hjaltlands. — Eg þar á móti hafði aldrei álitið þa<^
fyrsta sporið til framfara og efnalegrar velmegunar á íslandi.
pað
var seinasta greinin, sem eg ritaði með fullu fjöri og heill heils11 1
það blað. Sú grein kom út í Sept. 1899. Snemina í Okt., saina á1^
gekk eg í þjónustu svenska ríkisins, sem hjálpar-maður smiðanna vl
sýningar-bygginguna, sem þar átti að byggja, og vann þar til 'KeS*‘'
en
vai'
6.
vors. Kaup mitt var aðeins 5 frankar (33/4 kr. á dag); lægra
nokkur annar vann þar fyrir. Pví kaupi hélt eg til nýárs, þa
það hækkað um einn franka! Aðrir fengu 7 10 kr. á dag. Hinn
Febr., 1900, varð eg fyrir voðalegu slysi. Eg nl. féll úr turni 7"
metra hæð og meiddist talsvert, svo mikið, að eg hef aldrei orð'
jafngóður af. Nokkru seinna fékk eg kviðslit af ofreynslu.
hvorugt sinn lagðist eg fyrir, nema einn einasta dag í fyrra skih'