Gjallarhorn - 06.01.1912, Blaðsíða 1

Gjallarhorn
Ritstjóri: Jón Stefansson.
• • •

V. 49. •
*
Akureyri 6. janúar
• 1912.
/
Mánudaginn 8. janúar 1912, kl. 11. f. h., byrjar afarstört
uppboð, sem verzlunin EDINBORG lætur halda á öllunt vöru-
leifum sínum. — Qjaldfrestur 6 mánuðir. — Aðrir söluskilmál-
ar verða auglýstir á uppboðsstaðnum.
Akureyri 27. desember 1911.
G. Jóhannesson.
Ferðapistlar
frá
Steingrími lœkni Matthíassyni.
IV.
Hvernig dagurinn líður.
Edinborg 17. nóv. 1911.
Altaf sama leiðindaveðrið. Suddi
og þoka og rigning skiftast á dag-
lega. Aldrei heiður himinn, heldur
þessi sami reykjarmökkur, sem hvíl-
ir eins og mara yfir þessari borg,
eins og öllum enskum bæjum. Mesta
undur, að lungun skuli þola þennan
óþverra, og að ekki skuli vera miklu
meiri tæring og brjóstkvillar hér en
annarstaðar, en svo er ekki. Jafnvel
meðal kolanámumanna, sem anda
að sér stöðugu kolaryki, svo að
lungu þeirra verða kolsvört, er brjóst-
veiki ekki algengari en meðal ann-
ara verkamanna,— Þetta suddaveður
og svæluloft leiðist mér og eg sakna
mjög hreina loftsins heima. Ekki
undarlegt þó Englendingar þvoi sér
oft. Kolastibban gerir mann krím-
ugan. Hreinn fhbbi að morgni er
illbrúkandi að kveldi. — Eg rís úr
rekkju um kl. 8 og fyrsta verkið er
að borða.
Enginn fær hér kaffi í rúminu,
heldur verða menn að hypja sig á
fætur, og engum dettur í hug að
drekka þá dýru veig á fastandi maga,
heldur eta fyrst undirstöðugóðan
mat, eins og t. d. egg og steikt
svínsflesk, brauð og smér og svo
kaffi eða te. Síðan fer hver til sinna
starfa. - Eg geng daglega á spítala,
horfi þar á uppskurði, og hlusta á
fyrirlestra í iæknisfræði. Royal In-
firmary er stór spftali og rúmar yf-
ir 800 sjúklinga. Allir sjúklingar fá
ókeypis hjúkrun, en siður er, þeir
sem geta, gefi spítalanum einhverja
fjárupphæð, þegar þeir fara. Má þar
sjá mörg mannameinin. Merkasti
læknirinn þar heitir F. M. Caird, á-
gætur skurðlæknir. Hann hefir ver-
ið mér sem bezti bróðir síðan eg
kom hingað og hefi eg þá ánægju,
að mega daglega standa við hlið
honum, þegar hann er að skera upp
sjúklinga. Skurðarstofan er spor-
öskjulöguð og ákaflega hátt undir
loftið. Annar helmingur stofunnar
er fyrir áhorfendur - bekkjaraðir í
hájfhring í þremur loftsvölum, sem
hver eru upp af öðrum og bekkj-
unum á þeim þannig raðað, að hver
bekkur er öðrum ofar. Pegar ópera-
tión fer fram, eru allir bekkir fjöl-
skipaðir af læknum og læknastúd-
entum, og má þar sjá margskonar
andlit, því háskólinn hér er mjög
sóttur af nemendum hvaðanæfa að
úr nýlendum Englendinga. Eg hefi
séð Japana, Kínverja, Hindúa, Sing-
halesa, Kaífa, Súdannegra og Síams-
búa, sem allir stunda hér læknanám.
Kl. 2 — 3 er vant að borða mið-
degisverð (lunch; dinner er við-
hafnarmeiri og kemur vanalega í
stað kveldmatar).
Kl. 5 er drukkið te. Te er þjóð-
drykkur hér, en kl. 9 kveldverður
(supper).
Seinni hluta dags og á kvöldin
situr maður heima við að lesa eða
skrifa. Eg bý hjá enskum lækni, á-
samt þreinur læknastúdentum, og
fer vel um mig í alla staði. — Þetta
bréf átti að verða lengra, en þar eð
eg verð að flýta mér að koma bréf-
um mínum og þessu með póstinum,
læt eg hér við sitja
Með kærri kveðju.
Eitthvert óvitabull
var í »NI.« nýlega, út af greinar-
korni er »Gjh.« flutti um »ríkisráðs-
málið« og simskeyti »Nls.« um það
á dögunum og byrjar »NI.« prédik-
unina svona: »Osæmilegur áburður.
Blaðið »Gjh.« (er heimskulegum og
illgirnislegum orðum« o. s. frv.
Lesendur »Gjh.« munu fara nærri
um, hversvegna það ætlar ekki að svara
þessari dálkslöngu prýði »Norðurl.«
öðruvísi en með því að kvitta hér
með fyrir að það hafi séð hana og
athugað!
1 l 1
r KjðtbúðiiTl SLÁTURHÚS i mm
L KAUPFJELAGSINS. ^ —
1 L J
Vaó/a um boðsjai ðii
lausar frá næstkomandi fardögum:
Flög:usel í Hörgárdal, Skriðuhreppi,
Björjf í Arnarneshreppi,
Hálfir Möðruvellir í sama hreppi og
Syðri-Grenivík í Grímseyjarhreppi.
Skrifleg beiðni um þessar jarðir verður að vera kotríin til undirskrif
aðs fyrir 10. febr. næstkomandi.
Umboðsmaður Vaðlaumboðs.
Akureyri 5. janúar 1912.
Stephán Stephensen.
Skuggasveinn
var leikinn hér í leikhúsi bæjarins
2 °g 3 jan. s. I.
Yfirleitt, má segja að leikendur leystu
hlutverk sín mjög vel at hendi, og
leiksviðið var prýðisvel úr garði gert.
Ef eg vildi eitthvað setja út á leikend-
urna yrðu það þá helst stúdentarnir,
sem eg var ekki ánægður með; leikur
þeirra fanst mér ekki eðlilegur, en sér-
staklega er söng þeirra áfátt. Þá er
Haraldur í sumum hreifingum sínum
líkari æfðum leikfimismanni og nútíð-
ar snyrtimenni en fjallabúa; er það sér-
staklega þegar hann er að tala við Ög-
mund, »gangandi um gólf« og snýst
á hæl, annars skilur hann auðsjáan-
lega vel hlutverk sitt og leikur vel,
er þó heldur raddlítill ör til söngsins
kemur.
Sumar persónurnar eru prýðisvel
leiknar og vil eg sérstaklega nefna:
Mpngu, Skuggasvein, Smala-Gvend og
Ögmund. Annars skal eg ekki frekar
fara út í þessa sálma, því ritstj. »Gjh ♦
mun nánar minnast leiksins, við tæki-
færi, en eggja vil eg menn fastlega á
að nota tækifærið að sjá Skuggasvein
hann er þess fyllilega verður, og eng-
inn mun sjá eftir aurunum er hann ver
til þess. Mjög miklu hefir verið kostað
til alls útbúraðar við leiksviðið.
Hallur.
Reikningar,
stórir og smáir, fást í prentsmiðju
Odds Björnssonar.
Enn um póstmál.
í næst síðasta blaði »Gjh.« er grein
(undirrituð »Friðrik«) um póstafgreiðsl-
una hér í bænum og er hún til að
benda á ýmislegt sem höfundinum þyk-
ir athugavert og áfátt. Eg vil rita
þessar línur til þess að benda á, að
það er höf. helzt telur aðfinslu vert
er ekki póstafgreiðslumanninum hér að
kenna, heldur er það af öðrum ástæð-
um, enda mun flestum bæjarbúum kunn-
ugt, að hann er afar skyldurækinn
maður og samvizkusamur í embættis-
starfsemi sinni, svo ekki verður á betra
kosið með það.
Það er þá fyrst, að pósthúsið er
opið á sunnudögum og öðrum helgum
dögum á sama tíma og pósthúsið í
Reykjavík og er það samkvæmt fyrir-
mælum póststjórnarinnar, svo Akur-
eyrarbúum er gert jafnhátt undir höfði
og Reykvíkingum. Að hafa pósthúsið
opið síðari hluta dagsins, kemur víst
þeim einum bezt, sem vilja hafa enda-
skifti á nótt og degi og eiga slæmt
með að komast á fætur fyrri hluta
dagsins.
í öðru lagi er það föst venja póst-
afgreiðslumannsins, að spyrja stýri-
menn skipa eða afgreiðslu, hvenær
póstur eigi að vera kominn um borð,
í siðasta lagi, og getur hann ekki gert
að, þó skip slæpist von úr viti. Eða
má eg spyrja: Hverjum á hann að
trúa um það, ef ekki einmitt stýri-
mönnum eða afgreiðslu skipsins, er