Ingólfur - 12.01.1911, Síða 3

ÍNGÓLFtJR
7
Hlunnindajörö til ábúöar.
Jörðin 'Ki'r'Ucjiifen í Eyrar«veit víð Grundarfjörð er laus til
ábúðar í næntkomandi fardögum.
Hún gefur af sér í meðalári 200 hesta af töðu. Engja»lægjur bæði góðar
og miklai. Hsglendi og upprekstrarland mjög gott. Fjörur og beitiland á vetr-
um gott fyrir fé og hross. Mótekja framúr»karandi góð. 2 kartöflugarðar, og
landið vel fallið til kartöfluræktunar. Silungsveiði í á rétt við túnið. Selveiði
við sker, er liggur »kamt frá landi. Jörðin liggur »érlega vel við allskonar
sjávarútveg, enda er fjörðurinn fl»ki»æll. Skelfiskur mikill til beitu. Góð lend-
ing og ágætt uppsátur fyrir þil»kip.
Frekari upplýsingar og ábúð á jörðina veitir
herra Hermann Jónasson
Spítalastíg 9 Reykjavík.
Fáheyrt.
Hin marg umtalaða ritgjörð :
Um áfengi
eftir Fr. Weis
fæ»t aðeins hjá Sigurði bókiala Kri»t-
ján»syni og í Félagsprentsmiðjnnni.
Pétur og Kranz afsögðu að hafa
hana til sýnis!
hann segir að Ingólfnr harmi það hversu
Templarar séu búnir að vekja mikla og
almenna óbeit á sómatilfinningu meðal
hinnar íslenzku þjóðar; en það er dá-
lítið nýatárlegt að sjá templara kannast
við þetta spellvirki templarafélagíins.
Þá er það líklegaat líka gamansemi
hjá br. Guðj. þegar hann fyrst þakkar
Ingólíi fyrir að hann sagði Templara-
félaginu til syndanna í greininni „Good-
templarafélögK, en heimtar »vo rétt á
eftir að blaðið biðji fyrirgefningar á
greininni „Good-Templarafélög “, — nema
hér sé líka skilningsleysi mannsins um
að kenna. Rök»emdir Goodtemplara
fara stundum þær krókaleiðir, að örð-
ugt að elta þær uppi. Og æði undar-
legur hlýtur hugsanaþráðurinn að hafa
verið hjá br. Guðjóni þegar hann aamdi
síðasta kaflann í kveðjusendingu sinni,
og segir að „geti Ingólfur endurtekið
niðurlagsorð sín í áminnstri grein“ o.».
frv., þá geti Templarar með fyllri rétti
sagt um þjóðvarnarmenn“ o. s. frv.
Annars mætti benda bróður Guðj. á
það, í tilefni af hræsnis-aðdróttunum
han» í garð Þjóðvarnar, að það er
sitt hvað að vera hlyntur bindindi og
að vera hlyntur Templarafélaginu, og
að vel er hægt að styðja að frjál»u
bindindi og þó um leið benda á galla
Templarafélagsins, því frjálst bindindi
og Templarabindindi eða bannbindindi
eru nú orðin óskyld mál. En þettaeru
menn ef til vill ekki farnir að »kilja
enn austur þar í Skaftártungu.
Frá bæjarstjórniniii.
Tvær starfsmannakosningar.
Á síðasta fundi sínum, fímtud. 5. þ.
ro., kans bæjarstjórnin tvo starfsmenn
handa bænum, nýjan bæjarverkfræðing
í stað hr. Sig Tboroddsen og nýjan
heilbrygðisfulltrúa í stað hr. Júlíusai
læknis Halldórssonar. Báðar þeasar
starfsmannakosningar eru þes» eðlia, að
ástæða þykir til að minnast hér á þær
nokkrum orðum.
Um hœjarverkfrœðingsstarfann sóttu
tveir menn, hr. Beuedikt Jónsion, sem
um nokkurn tíma hefir verið aðstoðar-
maður Jón» Þorlákssonar landaverk-
fræðings, og hr. Geir G. Zoega
(aonur G. Z. yflrkennara), sem nú um
þe»»ar mundir er að ljúka verkfræðings-
námi aínu í Khöfn. Við kosningu bæj-
aratjórnarinnar, varð Benedikt þessi
hlut»karpari, en ekki er oss kunnugt
um atkvæðamuninn, því kosningin' fór
fram fyrir luktum dyrum. — 0»» getur
nú ekki betur sýnst, en að þessi kosn-
ing sé mjög svo misráðin og ósanngjörn.
Hér er ungur maður og efnilegur sem
sækir um þetta starf, hann iverður bú-
inn að ljúka námi sínu við fjölliata»kól-
ann í Khöfn nokkru áður en ætlaat er
til að hinn nýji verkfræðingur taki til
starfa. Hinn maðurinn er oss sagt að
hafi numið við einhvern tekniskan skóla
í Noregi, eða með öðrum orðnm náms-
tími hans hefir verið meira en helm-
ingi skemmri en hins; þaraf leiðir eðli-
lega að hann getur ekki hafa fengið
jafn góða þekkingu eins og aá maður,
sem lýkur námi við fjöllistaskólann í
Höfn, sem auk þess heflr mikið og gott
orð á aér um alla Evrópu. Bæjarstjórn-
in hefir því með þessu móti valið þann
manninn til verkfræðinastarfana, aem
eðlilega, og að honum ólöstuðum, hlytur
að vera ver að sér og þarafleiðandi
miður hæfur til itarfans, enn keppi-
nautur hana, og þeaai ráðstöfun því ekki
heppileg bænum. En alíkar ráðatafanir
sem þesai geta auk þess dregið annan
dilk á eftir »ér. Því ef það á að verða
tíaka hér á þeasu landi, að ekkert tillit
sé tekið til þess hvort maðurinn kann
mikið eða lítið í sinni mennt, eðajafn-
vel ȇ tekinn framyfir, aem minna kann,
þá fer að verða æði óárennilegt fyrir
unga menn að eyða bæði tima og pen-
ingum til að afla sér fullkominnar þekk-
ingar, er þeir sjá að það borgar sig
betur að kunna lítið en mikið. Afleið-
ingin af þe»»u verður þá eðlilega »ú,
að enginn íslendingur fæst til að Iæra
neina ment til hlítar; og ef einhvern-
tíma kemur að því, að hér þarf að
vinna vandasamt verk, þá verður eina
ráðið að flýja á náðir útlendÍDga.
Á sama fundi var kosinn nýr lieil-
hrygðisfulltrúi. Eins og menn mun
reka minni til, sagði Júlíus Halldórs-
•on þeim starfa af sér nú fyrir nýjárið,
vegna þess, að bæjarstjórnin synjaði
honum um 200 kr. launaviðbót. Nu
»óttu um starfa þennan 19 menn, og
meðal þeirra var hr. Júi. Halldórsson.
Margir bæjarbúar höfðu skorað á hann
að aækja aftur um starfann þó að bæj-
arstjórnin vildi ekki hækka launin, og
vildu þeasir menn vinna það til, að
bæta honum úr eigin vasa þá 200 króna
viðbót, er hann hefði farið fram á. Auk
þess er það kunnugt, að meiri hlnti
heilbrygðisnefndarinnar, sem eðlilega
hefði átt að ráða mestu um skipun þessa
starfa, var Júlíusi Halldórssyni hlyntur.
Það sýndist því vera svo eðlilegur og
sjálfsagður hlutur, sem frekast mátti
verða, að þessum manni væri veittur
■tarfinn, sérstaklega þegar tekið er tillit
til þesa að hann heflr jafnan sýnt af
sér frábæran dugnað, meðan hann gegndi
starflnu, og bæjarstjórnin hafði ekkert
út á hann að setja, svo kunnugt sé,
heldur þvert á móti. En bvernig fer.
Bæjarstjórnin hafnar hr. Júlínsi Hal-
dórssyni, þrátt fyrir það, að henni var
fullkunnugt um yfirlýstan vilja margra
bæjarbúa honum í vil og án tillits til
þess að hann hafði unnið til góðs eins
af bænum og bæjaretjórninni, meðan
hann var stafsmaður bæjarins, og Isa-
fold skýrir frá því, að bæjarstjórnin
hafi ekki svo mikið sem leitað álits
heilbrygðisnefndarinnar í þe»»u efni.
Starflnn er veittur manni, »em engum
mun vera kunnugt um að neina sér-
staka hæfileika hafí til að bera til að
takast þetta starf á hendur, hr. Árna
Einarssyni, kaupmanni. Þetta er óneit-
anlega nokkuð undarleg ráðstöfun af bæj-
ar«tjórnarinnar hálfu, og manni verður
ósjálfrátt að spyrja, hver«vegna hún
hefir þá ekki þegar fyrir löngu sagt
hr. J. H. upp stöðu sinni ef henni hef-
ir þótt starf hans svo illa unníð, að
hún vill taka hr. Árna Einarsson fram
yfir hann, því að það er ólíklegt, að
hún hefði ekki alltafgetað fengið jafn-
oka Árna til starfsins.
Því ekki er það sennilegt, sem sagt
er, að bæjarstjórnin hafl hafnað hr. J.
H. vegna þe»«, að það var átalið íjblöð-
unum og víðar að hún synjaði honum
um launaviðbótina, »em hann fór framá.
Það er ósennilegt að bæjarstjórnin »é
svo hörundsár að hún láti slíktfáásig
og styggist af því eins og geðillur og
óþekkur krakki, og enn ósennilegra er
að hún láti slíka geðvonsku ráða gerð-
um sínum. Það væri að miumta kosti
bæði grátlegt og hlægilegt ef »vo væri;
en þá væri heldur ekki örðugt að fá
vilja sinum framgengt hjá fulltrúum
bæjarins, því þá þyrfti ekki annað til
en að hrósa því sem maður vill að þeir
hafni.
Annars er það mjög svo óviðfeldið
að mál eins og þetta skuli vera rætt
fyrir lokuðum dyrum á bæjarstjórnar-
fundum, og ætti bæjarstjórnin að sjá
það sjálf, því einmitt með því móti er
hægt að gera fulltrúum slikar getsakir
um hvatir þeirra og ástæður ein» og
þær, sem »agt er frá hér að ofan.
Argos.
Frá Grótiu til Gvendarbrunna.
Leikfélagið
leikur enn fyrir fnllu húsi Kinnar-
hvolasystur. Næsta verkefni þeirra kvað
verða nýr islenzkur leikur eftir ónafn-
greindan höfund, sem enginn veit hver
er nema englar guðs á himnum og
Jens Waage.
„Lord Nelson“
hinn nýi botnvörpungur félags þess,
sem á „Marz“, er kominn til Hull, og
heflr selt afla sinn fyrir 700 pund ster-
ling. „Marz“ fór af stað héðan aðfara-
nótt 6. þ. m. í versta veðri, með full-
fermi af fiski, og ætlar líka að selja
hann í Hull. Þangað kom hann í gær-
dag um kl. 1, en ekkí hefir enn fréttst
neitt um söluna. Með Marz tðku »ér
far til England* þeir Geir Thor»tein»son
kaupmaður og Jón Jóhannsson »kip-
stjóri.
Yeður
heflr veriS hið versta hér »íðan á
nýári, útsynningur með hríðum og tölu-
verðri fannkomu. í gær var 10—11°
kuldi og stilt veður, en nú i dag er
komin þýða.
Þingmálafundi
ætla þingmenn Reykjavíkur að halda
hér, skömmu eftir miðjan mánuðinn.
Er ætlast til að fundirnir verði 4 og
kjósendum skift niður eftir *tafrófsröð.
Aðgöngumiðum með nafni verður útbýtt
meðal kjósenda.
Bæklingur próf. Weis.
í síðaita tölablaði Þjóðólfs er grein
um þann bækling, og segir Templarað
það sé ágæt grein. Hún er því, eins
og við er að búast, óvenjulega vitlaus,
og ekki mun sú grein ráða niðurlögum
kenninga próf. Weis. En hvað veldur
því, að ekkert af átrúnaðargoðum Templ-
ara hér í bæ tekur sig til og reynir til
að hrekja það sem sagt er í bæklingn-
um? Treysta þeir sér ekki til þess?
Hvar er nú landlæknirinn og Halldór
Jónsson ?
Skautafélagið
heldur kapphlaup sunnudaginn 15.
jan. kl. ls/4 ef veður leyfir.
Ráðherra
er væntanlegur heim með „Ingólfi" nú
um næstu helgi. „Ingólfur" fór frá
Leith í gærmorgun.
„Templar“
kom út 10. þ. m. Það er nú þriðja
tölublaðið, sem út er komið eftir að
Ingólfur birti pukursbréfið fræga, en
Templar heflr enn ekki fundið ástæðu
til að minnast á það, og þó hafa marg-
ir beðið þess með óþreyju, að heyra dóm
hans um bréfið. Ætlar hann að leiða
það hjá sér, eða hvenær hefur hann
upp raust aína?
Um hfllani í Kana
tala prestarnir á Sunnudaginn. Ræða
um sama efni fæ»t í Félagsprentsmiðj-
unni til samanburðar.

í höfuðstaðnum er óefað
Ingólfur, og ber margt til
þess.
Ingólfur hefir meiri út-
breiðslu hér í bœnum, en
nokkurt annað blað.
Ingólf lesa allir, sem
þreyttir eru á flokkarifrild-
inu.
Ingólf lesa allir þeir
mörgu, sem andstæðir eru
bannlögunum, og
Ingólf lesa templarar
bæði leynt og ljóst með
meiri græðgi, eú nokkurt
annað blað, og
Ingólfur býður öllum
auglýsendum, einkum
þeim er auglýsa mikið,
vildarkjör.
Semjiöl ■ Auglýsiðl
til allra þeirra er ætla «ér að greiða
atkvæði í áfengismálinu á væntanlegum
þingmálafundum, er það að lesa fyrst
ritgjörðina Um áfengi eftir Fr. Weis
sem fæst hjá Sigurði Kristjánssyni og
i E élagsprentsmiðjunni.