Ingólfur - 03.02.1911, Side 2

18
INGOLFUR
Frá Landssímanum.
Frá 1. febrúar næstkomandi verður gjald fyrir
venjuleg símskeyti innanlands fært niður í 8 aura
fyrir orðið, þó minst 1 kr. fyrir hvert skeyti. Blaða-
skeyti 2% aur. fyrir orðið, þó minst 1 kr. fyrir hvert
skeyti. Innanbæjarskeyti 2y2 aura fyrir orðið, þó
minst 80 au. fyrir hvert skeyti. Símapóstávísanir 1 kr.
fyrir hvert skeyti. Fjárupphæðina fyrir hvert skeyti
skal, er svo stendur á, færa upp í næstu tölu, sem
deilanleg er með 8.
Aukagjald til einkastöðvanna sama og áður.
Eeykjavík 24. janúar 1911.
Forberg.
DRBSSELHUYS VHNTDLAR
eru beztir. — Ódýrast, tóbak. — Rjói pundið kr. 2,50.
AUSTURSTRÆTI 10,
J. J. Lamtoertsen.
„Templar“ fiimur gott ráð.
Allir mnna eftir pukurspistli Stórrit-
arans, þeim, sem birtur var í „Ingólfi“
í nóvembermánuði. Meðal þe*t, sem
menn urðu víaari af pistli þeasum var
það, að Stórstúka Islands ætti von á
meðgjöf með bannlaga óskapnaðinum, frá
erlendum Stóratúkum. „Templar" veit
það nú eflaust ofurvel hvílík óhæfa það
er, að erlendar og osa óviðkomandi þjóðir
aéu að hlutaat til um jafn al-innlent
mál, og bannmálið er, enda fer blaðið
hörðum orðum um „danska brennivína-
byrlara og ölbruggara“, er það telur
hafa „apillt fyrir aðflutningsbanninu."
Ef „Templar viðhefir þær hugaanaregl-
ur, aem tíðkaat með óvitlauaum mönn-
um þá hly'tur hann líka að komast að
þeirri niðuratöðu, að jafn óaæmilegt aé,
ef einhverjir erlendir menn eru að
„apilla“ fyrir þeim, aem berjast vilja
móti bannlögunum, því ekki eiga þeir
bannmenn heimtingu á, að ikoðun
þeirra aé að neinu leyti rétthærri en
vor anditæðinga þeirra („Templar hefir
því þarna, þó óbeinlínia aé, ávítað aig
og Reglubræður aína, og vottar „Ing-
ólfur honum fylita samhug sinn í því).
En meat og verat óhæfan er auðvitað
sú, að templarar akuli leyfa sér að
sníkja inn erlenda peninga til að vinna
að sinni atefnu í þessu máli, og með
því einmitt hvetja útlendinga til að
gera það, lem í síðasta tbl. „Templara“
er ivo harðlega ávítað, „hlutast til um
mál, aem var þeim alveg óviðkomandi."
„Templar" er það nú sýnilega full-
ljóit, að alikt athæfi og þetta mælist
illa fyrir og á að mælast illa fyrir hjá
þjóðinni, en jafnframt er hann auðvitað
sár yfir því, að avo illa akyldi takaat
til að oss andstæðingum hana skyldi
koma nokkur vitneskja um þetta. Og
hvað átti nú til bragða að taka?
„Templar“ lagði þorikhauainn sinn í
bleyti og þar hefir hann legið síðan í
nóvembermánuði, unz hann loksins var
tekinn upp aftur áður enn síðaita tölu-
blað kom út. Og hvað varð þá „reiúl-
tatið“? Það skulu menn sjá hér:
„Ingólfur“ hefir oftar en einu sinni
reynt að telja mönnum trú um, að próf.
Weis sé óvilhallur í bindindismálinu.
Þeir, aem Iæiu bækling hans með at-
hygli, hljóta að viðurkenna. að svo er
ekki og bæti maður því við, að hann
er gamall þjónn ðlbruggaranna, fer
málið að skýrast og þá dytti manni í
hug að spyrja: Hefir „Ingólfur“ og
„Þjóðvörn" fengið meðgjiíf?
Þetta var ekki svo ónýtt ráð,
„Templar“ litli, og engum var jafn vel
trúandi til að finua það upp, einsog yður.
Það er orðið uppvíst, að „Templarar“
hafa sníkt erlent fé til „agitatíóna"
sinna. Þá þykir yður ijálfsagt að gefa
það í skyn, að undstæðingar yðar hafi
lika látið bera á sig fé. Þér vitið lík-
lega ijálfur, að þetta er haugalygi, en
það kostar ekkert að spyrja samt, hvort
svona muni nú ekki vera, og ekkert
hefst á því, þó menn spyrji. Þér eigið
líka ef til vill bágt með að hugsa yður
það, að nokkur maðuj geti haft áhuga
á nokkru máli nema hann þyggi fé
fyrir? — Kannast „Templar" litli við
söguna um rófuskellta refinn?
Flokksfund
héldu sjálfstæðismenn miðvikudag og
fimtudag 1. og 2. þ. m. til þess að
ræða um stjórnmálahorfurnar.
Skjaldarglíman.
Það var þröngt í Iðnó og margt
fallegt að sjá, bæði á áhorfendabekkj-
unnm og leiksviðinu. Á sviðinu voru
11 glímumenn, hver öðrum vaiklegri,
og svo margir dómendur og þesslegir,
að bera mætti virðingu fyrir úrskurði
þeirra. Glímurnar hófust sæmilega
snemma og fóru yfirleitt sæmilega úr
hendi. Þarna komu fram nýjír menn,
eða að minsta kosti lítt kunnir mörgum
vor Reykvíkinga, og þeir ekki slakir
sumir hverjir, t. d. Bjarni Bjarnaaon, og
Yilhelm Jakobsson má líka uefna. Það
er altaf gaman að sjá lítinn mann og
snarpan standa uppi í hárinu á itór-
manninum. í'alleguat þótti mér glíman
milli þeirra Hallgrími Benediktisonar
og Guðmundar Sigurjónasonar. Þávar
og aðdáanlegt að ajá hinn síðarnefnda
verjait Sigurjóni Péturssyni framan af.
Aðalglímau, milli þeirra Sigurjóua og
Hallgríms, varð nokkuð þunglamaleg,
þótt Hallgrímur lífgaði hana dálítið með
því, hvernig hann sl^pp úr brögðum
stundum. En þesa er að gæta, að þegar
svo líkir og Jisunvanir menn eigast við,
verða þeir að fara gætilega.
Úrslitin urðu þau, að Sigurjón Pét-
ursson vann allar sínar glímur, 10,
Hallgr. BenediktsKon 9, Guðm. Sigur-
jónsson 7. Bjarni Bjarnason 6, Haildór
Hansen 5, Magnús Tómasson 5, Vilhelm
Jakobsion 4, Eyþór Tómanon 3, Sig-
urður Jónsson 3, Jónas Snæbjörnsson 2
og Jón Guðnason 1.
Sigurjón Pétursson hlaut því skjöld-
iun, eins og áður. Hann hlýtur skjöld-
inn, en ekki þær vinsældir, sem hann
á skildar fyrir íþrótt sína. Hann á því
óláni að mæta, að skæðassti keppinaut-
nr hans (Hallgr.) er eftirlætisgoð bæjar-
búa, sakir vaxtarprýði sinnar og allrar
glæiimenskn, en hann sjálfur (Sigurj)
svo aterkur og stórvaxinn, að þeim
hæfileikum verðnr ætíð að íylgja óvenju-
leg lipurð og hóglæti, ef áhorfendur
eiga ekki að verða mótsnúnir. Það
bætir ekki til, þegar itundum sýnist
bræðrabylta og stundum óglögg bylta
mótstöðumannsins, og fyrir þesau varð
Sigurj. nú hvað eftir annað. Það er
örðugt að sjá framan úr salnum, þegar
engu má muna, og allir vilja dæma.
Sigurj. á það skilið, að bæjarbúar
óski honum til hamingju, og það geri
ég hérmeð.
A. B.
Siðgæðið í stúkunum.
Svo er sagt frá í síðasta tölublaði
„Templars", að stúkan „Melablóm11 no.
151 hafi haldið brœðrakvöld föstud. 20.
f. m. Br. Guðmundur Guðmundsson
bókbindari mælti þar fyrir minni systr-
anna, og var þvínæst sungið kvæði,
eftír M. Gíslaion, og leyfir „Ingólfur"
sér að prenta upp eitt erindið:
Lag: Gamli Nói, gamli Nói.
Meyjan unga, meyjan unga,
munarói í bygð;
vonhelg vöxnum sveini,
vafin ást í leyni.
Framtíð hans er, framtíð hans er
falin þinni dygð.
Það er óskiljanlegt, að „vaxnir svein-
ar“ láti sér sæma að ayngja ekki sið-
prúðari söngva enn þetta erindi þegar
þeir halda „bræðrakvöld“ sín. Og svo
dansa þeir í 3 klukkutíma! Og þó
segir „Templar“ að skemtunin hafi farið
vel fram og engir óviðkomandi veiið
VÍðstadtSr! Osi liggnr við að spyrja.;
Hverskyns menm eru þeir, þesiir bræður
í stúkunni „Melablóm“ no. 151? Og
hvaða siðgæðiireglum fylgja þeir herrar ?
Og hvernig fara þá systrakvöldin fram ?
Það þætti víst mörgum óviðkomandi
fróðlegt að vita.
Jón Þórðarson
kaupmaður
hvarf að heiman í fyrrakvöld og fanst
í gærmorgun örendur í flæðarmálinu
vestan uudir Battaríinu. Jón var einn
af nýtuitu og merkustu borgurum
bæjarins; hefir rekið hér mikla verilun
yfir 20 ár. Hann var eínn helsti
ituðningsmaður G.T.-reglunnar og aðal-
maðurinn í stjórnarnefnd „Hótel ísland“.
Hundarnir á hinum bænum.
„Templar“ málfræðingur.
Lengi hefir það valdið deilum meðal
vísindamanna hvaðan nafnið alkohol
muni vera í heiminn komið og mörgum
getum verið um það leitt hver hin upp-
runalega þýðing orðsins muni hafa verið.
„Templar“ hefir nú í síðasta tölublaði
tekið mál þetta til meðferðar og með
aðdáanlegum skarpleik og óskeikulli
vísindalegri dómgreind hefir hann nú
loks bent mönnum á, hver sannleikur-
inn mnni vera í þessu efni. „Templar“
er reyndar svo hæversknr, að hann
reynir til að vinda sér undan þeim heiðri
að hafa fundið þessa dæmalaust greind-
arlegu skýringu. En „Templar“ minn!
þeisu trúir enginn; það þekkjast fingra-
förin þín, og svona gáfulega fingur
hefir enginn nema þú. En skýring
„Templars“ er á þessa leið, og geta nú
allir séð, hvort hún er ekki honum lik:
„Og það er ekki fjarri sanni, sem
sænskur skólakennari sagði í kenslutíma
í heilsufræði, er hann skýrði fyrir börn-
unum, hvaðan nafnið alkohol væri
komið. Hann byrjaði þannig: „Já —
litlu börn! Ég er ekki svo lærður, að
ég geti skýrt fyrir ykkur, hvaðan
nafnið alkohol er komið. Ég held að
það hafi í fyrstu verið nefnt: Alko-
hdlet (síðari hluti orðains þýðir: gatið),
því það getur hver maður séð, að þegar
áfengið er komið í líkamann, þá koma
göt á hattinn, göt á olnbogann, göt á
hnén, göt á skóna, göt á skynsemina
og göt á samvizkuna — já, þsð gerir
alla hluti götuga, svo það er ekki ósenni-
legt, að það h»fi dregið nafn sitt af
þtíssu.““
Hverjum mauni getur nú blandast
hugur um, að hér hafi „Templar“
sjálfur brugðið sér í dulargerfi vísinda-
manns og að þ&ð sé hann sjálfur, sem
hefir hleypt af stokkunum, öllum þessum
„götum“, enda vita menn ekki til, að
nokkrum öðrum sé jafn tamt og „Templ-
ar“ að aegja „göt“. En nú erþáþesii
myrka rún ráðin og má telja það víst,
að allir menn sé „Templar" þakklátir
fyrir skarplega skýringu hans. Allir —
nema aumingja sænski skólakennarinn,
sem líklega alsendis ómaklega hefir
verið nefndur í „Templar“, semlíklega
veit ekki einusinni að „Templar“ er til,
og sem líklega getur því ekki borið
hönd fyrir höfuð sér.
IJtlendar fréttir.
Portúgal.
Á síðustu útlendu blöðum má sjá að
hin nýja lýðveldisstjórn á mjög erfitt
uppdráttar. Einsog oft vill verða hefir
hún lofað of miklu áður en hún komit
til valda, og vonir manna verið fram
úr öllu hófi. Nú þegar hún getur ekki
fullnægt öllum loforðunum atrax, kemur
óánægjan fram og konungsmenn nota
sér hana til þess að reyna að lögleiða
konungdóminn aftur.
Sérstaklega kveður mikið að verk-
föllum, því að ýmsir verkamenn eru
óánægðir með framkvæmdir stjórnar-
ínnar. Járnbrautir ganga annaðhvort
ekki eða mjög óreglulega. Gas- og
rafmagnsverkamenn í Lissabon neita
hrönnum saman að vinna. Yerst er þó
að herinn virðist ætla að bregðast
stjórninni; er svo sagt að hermálaráð-
berrann þori ekki að gefa út fyrirskip-
anir, því að hann búist við að herinn
muni neita að hlýða þeim, og þá sé
síðasta vonin brostin um að lýðveldið
geti staðið.*