Ingólfur - 03.02.1911, Qupperneq 3

INGÓLFtJít
19
Tekjur Landsímans 3. ársfjórðung 1910.
Símskeyti imianlands:
Almenn skeyti 6116,05 (4043,71)
Veðurskeyti 1200,00 (1200,00) 73^05 (5243,71)
Simskeyti til útlanda:
Almenn skeyti 4014,20 (3846,79)
Yeðurskeyti 279,43 (279,08) 4293,63 (4125,86)
Símskeyti írá útlöndum................ 1758,78 (^§06,78)
Símasamtöl...............................................
Talsímanotendagjald......................................
Yiðtengingargjöld........................................
Aðrar tekjur.............................................
Alls
Kr. 13368,46 (11176,35)
— 16851,40 (11831,05)
— 1942,72 ( 1985,10)
496,25 ( 445,00)
— 60,16 ( 98,55)
Kr. 52718,99 (25536,05)
Reykjávík 26. janúar 1911.
Tölurnar, sem i () standa, sýna 3. ársfjórðung 1909.
V atnsæöar
~\7' atnssalerni
og alt þar að lútandi útvega eg fyrir aanngjarnt verð. — Vanir menn vinna
verkin. — Gastæki allskonar eru ávalt fyrirliggjandi í gasbúðinni á Laugavegi 7.
Semjið við mig eða
Carl F. Bartels,
úrsmið.
Pantið sjálfir vefnaðarvöru yðar
beina leið frá verksmiðjunni. Mikill sparnaður. Allir geta fengið sent
burðargjaldslaust gegn eftirkröfu 4 IHtl*. af 130 OtDl.
T3r©ÍÖ"Ll. svörtu, bláu, brúnu, grænu eða gráu vel lituðu klæöi
úr fallegri ull i prýðilegan og haldgóðan sparikjól, eða sjaldhafnar-
föt fyrír eínar ÍO n.r. — 1 mtr. á 2,50. Eða
3V4 mtr. atf 135 ctm toreiöu svörtu,
dimmbláu eða gráleitu nýtýzku-fataefni í haldgóðan og fallegan
karlmannafatnað fyrir OÍIiar 14= lir. 30 ail
Ef vörurnar líka ekki verður tekið við þeim aftur.
Aarhus Klædeveveri, Aarhus, Danmark.
%
©
o
a
rt
d
/O
d
-4+>
m
*o
«2
:0
rrt
ÍH
cð
ÍH
©
W)
o
£
£
a
i
-++>
^rt
u
• rH
©
a a
æ 4
qrt
©
U
£
*—X
b!)
œ 5
0Q
CP
*o
cð
fl
a
cð
vrH
11
/O M
S O
r® fl
a
<D
íh cð
rt -g
qrt
ss
^ rt
4-1
c® .a
W)
s >>
©
!h
A
^ rt
•rH
Á Ö
?H
.h •§
I—i co
n ©
YS
$ *
^ a
<D
0Q
§D g.
. a
5 HH :q
5 a
?H
cö
u
cð
a
<D
° cð
r œ
a rS
rt
fl
rt 4-t
80
a §
a«
co
/O -p
© H
a I
r*
-g o
"—a
fl
©
80
O .J?
80
+=) /O
rt SB
£h
<D ÖJD
a
rt
” '
o
!h
rt
/O
O rO
/O
cé
.53
/O
^O.
n §>■
rt
rt ^
cð
Þorkell Þ. Clementz,
vélfræðingur,
löggiltur vatns- og gasmeistari í Keykjavík.
Egyptskar
Cigarettur
eru bestar.

i Bryniól
yfirréttarmálaflutningsmaöur
Austurstræti 3.
Heima kl. 11—12 og 4—5.
^ Talsími 140. ^
mÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆU
Fást í stóru úrvali
í Tóbaksverslun
R.. R. Lieví
Auiturstræti 4.
kaupendur Ingólfs, sem enn
eiga ógoldið fyrir blaðið, eru
hér með vinsaml. mintir á að
gjalddagi er löngu liðinn, og
beðnir að senda andvirðið til
afgreiðslu blaðsins.

Félagsprentsmiðjan.
36
heiðarlegri vinnu, en það gerir hann als ekki. Hann gengur fram og
aftur eins og laus úlvaldi. Gerir heimskingjana en viltari og kemur
bjánunum til þess að bulla.“ Og þegar Abdul Gafur rakst á Mowgli,
talaði hann harðneskjulega til hans og skipaði honum að sækja vatn,
eða reita fugla og Mowgli hló glaðlega og gerði það, sem honum
var sagt.
„Hann hefir enga stétt,“ sagði Abdul Gafur, „hann vinnur hvað
sem vera skal. Lítið eftir Sahib að hann vinni ekki of mikið. Snák-
ur er anákur og zigauni úr mýrskóginum er þjófur alla sína daga.“
„Þegiðu," sagði Gisborne. „Ég lofa þér að refsa heimafólki þínu,
ef það getur orðið án ofmikils hávaða af því að ég þekki siði þína
og venjui" En þú þekkir ekki mína siði. Ég held að hann sé ekki
með öllum rnjalla.11
„Nógu vitur,“ svaraði Abdul Gafur. „En við fáum nú að sjá
hver endirinn verður.“
Fáum dögum seinna neyddist Gjsborne til þess að fara í embættis-
erindum um þrjá daga um skóginn. Abdul Gafur, sem var feitur og
gamall, fékk leyfi til þess að verða eftir heima. Honum þótti als eigi
þægilegt að nátta sig í kofum skógarþjónanna og hafði tilhneigingu
til þess að krefjast skattgjalds í korni, olíu og mjólk í nafni hús-
bónda síns, og það jafnvel hjá mönnum sem illa máttu við því að
láta slíkt af hendi. Árdegis reið Gisborne af stað. Dálítið leiður útaf
því að skógarmaður hans hafði eigi komið í sólbyrgið tit þess að
fylgja honum. Honum var farið að þykja vænt um hann — þykja
vænt um styrkleika hans flýti og hljóðleysi, og um hið frjálslega bros
sem svo hægt var að fá. Þótti vænt um ókunnugleika hans um allar
venjur, siði og kurteisisreglur, og um hinn barnslega hátt, er hann
sagði sögur sínar (sem Gisborne var farinn að trúa) um lif villidýr-
anna i skóginum. Eftir klukkutíma er hann reið um hinn græna skóg
heyrði hann skrjáf að baki sér og augnahliki síðar gelck Mowgli með
ístaði Iians.
33
„Sittu einungis hér. Nú fer ég“.
„Guð hjálpi mér. Þetta er vofa“ fauk útúr Gisborne, því Mowgli
var horfinn út í myrkrið, án þess að nokkuð fótatak heyrðist til hans.
Skógurinn Já í hinu reikandi ljósi óteljandi stjarna, með sínum
stóru flosmjúku bognu línum, svo kyrr að hinn veikasti andvari í
trjátoppunum heyrðist eins og hægt andvarp sofandi barns. Abdul
Gafur hringlaði í diskum úti í eldhúsi.
„Vertu ;kyr þarna,“ hrópaði Gisborne og settist þvínæst niður
til þess að hlusta eins og einungis sá maður, sem vanur er skógar-
kyrðinni er fær um. Til þess að varðveita virðinguna fyrir sjálfum
sér i einverunni var hann ætið vanur að hafa fataskifti á undan mið-
degisverði og nú skrjáfaði í hinu hvíta sterkjaða skyrtubrjósti, er hann
dró andann, þar til hann sneri sér lítið eitt við í stólnum. Þvínæst
fór að snarka í tóbakinu i hiuni illa hreinsuðu pípu hans og lagði
hana frá sér.
Nú er alt kyrt. Einungis heyrðist næturandardráttur skógarins.
Langt, langt í burtu heyrðist í svarta myrkrinu mjög veikt berg-
mál að langdregnu úifsýlfri. Svo varð allt hljótt aftur — svo tímum
skifti virtist honum. Loksins þegar Gisborne var horfin öll tilfinning
í fótunum fyrir neðan hnéin heyrði hann eitthvað sem líktist braki í
kjarrinu langt í burtu.
Hann var ekki viss um að hafa heyrt rétt fyr en hljóðið endur-
tók sig aftur og aftur.
„Það kemur að vestan,“ mælti hann í lágum hljóðum. „Þarna
er eitthvert dýr á ferðinni. Hávaðinn óx, brak fylgdi á brak ofan
og kom nær stökk fyrir stökk og loks heyrði hann bláneytið rýta
stynjandi er það flýr í dauðans ofboði án þess að hirða um hvert.
Skuggi hentist fram milli trjástofnanna, hringsnerist, sneri sér
aftur við, rýtti og þaut með dynjandi hófaburði um hinn nakta jarð-
veg til hans, svo nærri að hann gat næstum því snert hann með
hendinni. Það var bláneyti og draup af því döggin. Vafningsjurtir