Ingólfur - 09.02.1911, Qupperneq 3

INGÓLFUR
23
Kvartettinii „Fóstbræður“
hélt aamfiöng í Bárubúð í gærkvöld,
eftir langa hvíld. Bæjarbúar höfðu
fjölment á aamsönginn, og sást það af
mörgu, að „Fóstbræður“ eiga góðri
hylli að fagna hér í höfuðborginni,
enda fengu þeir bestu viðtökur hjá á-
heyrendunum.
Söngskráin var góð, og fjölbreytt eft-
ir því sem um var að gera: 6 kórlög,
3 tvísöngvar og 2 einsöngvar. Af kór-
lögunum tókust best Grænlandsvísur
Sig. Breiðfjörðs, íslenska kvæðalagið,
aem hr. Sigfús Einarssoa hefir raddsett.
Það er altaf ánægja að heyra þetta
lag, og raddsetningin er ágæt. Yfir-
leitt fór kórsöngurinn laglega. AUir
tvíaöngar voru úr Gluntunum eftir
Wennerberg: „Magisterns milykcade
serenad“, »em þeir aungu Einar Indriða-
»on og Jón Ralldómon, „Nattmarch",
sem Viggo Björmson og Pétur Hall-
dórsson sungu og „Slottsklockan“ (Eiuar
Iudriðason og Pétur Halldórsson). Allir
þessir tvísöngvar voru laglega sungnir,
en sá annmarki var á hjá þeim öllum,
„Fóstbræðrum11, að leikinn (Foredrag)
og fjörið vantaði algerlega. Þeir létu
ajálfan sönginn alltof mikið »ita í fyrir-
rúmi fyrir textanum. Þegar Magiater-
inn .og Gluntinn eru að »taula»t »tút-
fullir heim til »ín um miðja nótt, reka
sig á vatnspóst, ávarpa hann og halda
að það sé máður, — þá er ekki rétt
vel við eigandi að þeir »tandi þarna
alveg grafkyrrir og hreyfingarlansir og
með þessari óbifandi alvörugefni. Nei,
þeir menn sem fást við Gluntana þurfa
að leika þá jafnmikið og þeir syngja þá.
Hr. Pétur Halldórsson »öng Prólóginn
úr Bajazzo aérlega vel, lagið átti líka
vel við röddina að öllu leyti nema því,
að það liggur ýfið of hátt fyrir hana;
rödd han» nýtur »ín langbeat á djúpum
tónum, þar er hún þýðu#t og hreim-
fegur»t.
Hr. Einar Indriðason söng aríu úr
II Trovatore eftir Verdi. Söngvarinn
hefir laglegan tenór, en honum lá ekki
vel rómur í gærkvöld, var dálítið bá».
Þetta er i fyrsta skifti »em mönnum
gefst koatur á að heyra hanu syngja
opinberlega síðan hanu kom aftur frá
Höfn, en þar lærði hann söng í 2—3
mánuði. Líklega væri réttara af hr.
E. I. að hlífa rödd sinni nú um stund,
svo að hann tapi ekki þeim „skóla“,
er hann hefir fengið við kenn»luna í
Höfn. Efnið er vafalaust gott, ef vel
er með farið.
Góður rómur var gerður að sam-
söngnum.
Oes.
Fjárkláðinn.
Dýrkeypt reyusla.
Á þingi 1903 voru samin lög um ráð-
stafanir til útrýmingar fjárkláðanum
hér á landi; eftir þeim lögum átti að
baða alt fé á landinu og »kyldi allur
kosnaður við fjárböðunina greiðast af
land»jóði. En um það leyti er farið
var að hugsa til framkvæmdanna á
lögum þessum, kom í ljós eigi alllítill
skoðanamunur meðal manna um hvernig
fjárböðuninni skyldi haga. Sá maður,
»em auðvitað allra hluta vegna var
sjálfkjörinn til að «tanda fyrir þessum
lækningatilraunum, dýralæknir landsins
Magnús Einarsion, hélt því þá fram,
sem einnig er almennt viðurkennt meðal
dýralækna um allan heim, að ef farið
væri að reyna til að útrýma kláðanum
algerlega af landinu, væri það nauð-
•ynlegt að baða alt féð tvisvar sinuum,
það eitt væri tryggilegt, en alt annað
kák. En Norðmaðurinn C. Myklestad,
»em hingað kom til Iandsins á öndverðu
ári 1902 til 8ð rannsaka fjárkláða,
maður sem ekki er dýralæknir, en hafði
það eitt til »íns ágætis (auk þea* að
hann var útlendinguf) að hann hafði
fengist við fjárböðun í Noregi undir
um»jón snnara, taldi það ónauðsynlegt
að baða féð meira en einn sinni, og
þinginu þótti réttara að trúa þeasum
manni (líklega vegna þes» að hann var
ekki ,,fagmaður“) heldur enn dýralækn-
inum, og var nú hr. Myklestad falið
að »já um framkvæmd fjárböðunsrinnar
eftir þeim reglum, er hann taldi réttar.
Var nú tekið til óspilltra málanna og
var alt íé í Norður- og Austuramtinu
baðað veturinn 1903—1904, en á hinum
hluta landsins veturinn eftir 1904—’05.
Samkvæmt kenningum hr. Myklestað
var féð aðeins baðað einusinni, en þó
var það ærið fé, sem til þe#s var varið
nálægt 300 þúsundum króna. Ef þessi
útrýmingartilraun hefði nú komið að
tilætluðum notum, ef það hefði tekist
að útrýma kláðanum með öllu, þá hefði
ekki verið »jáandi eftir þessum pening-
um. En hver hefir nú árangurinn orðið?
Magnú# Einarsion dýralæknir hefir
skrifað í janúarhefti „Frey#“, og skýrir
þar frá því, að í öllum syslum landsins
að einum 4 undanskildum, hafi fundiit
kláði á síðustu 3--4 árum, og þó eru
þeisar 4 sýslur líka grunsamar. Eftir
nokkur ár má þvi búait við að komið
verði í sama horfið og á undan fjár-
böðun hr. Myklestad#, ef ekki er tekið
bráðlega í taumana. Það er því fylli-
lega komið fram, sem dýralæknirinn
sagði fyrir 1903, að ein fjárböðun er
alls ónóg, enda er nú ávo komið, að
stjórnin leggur fyrir þingið nýtt frum-
varp um útrýmingu fjárkláðans, byggt
á þeim grundvelli, »em Magnús dýra-
læknir hélt fram 1903 og heldur fram
enn, o: tveim fjárböðunum um landalt
með hæfilegum fresti.
Það er nú ef til vill of mikið #agt,
að öllum þessum 300,000 kr. sé á glæ
kastað fyrir þe»sa óviturlegu ráðstöfun
þingsina 1903, því að við fjárböðunina
sem þá fór fram, hafa menn lært að-
ferðir og fengið reynslu, sem þeim
getur komið að góðum notum seinna.
En mestalt þetta fé hefði sparast, ef
löggjafar vorir hefðu þá borið vit og
giftu til að fara að ráðum þess manns,
sem eðlilega hafði me#t vit á málinu
þeirra manna, sem um það ræddu. Varla
verður annað sagt, enn að þetta sé æði
dýrkeypt reynsla.
Argos.
„Farmgjaldið“ —
„ueyðarúrræði.“
Ingólfur sýndi í vetur rækilega fram
á að „farmgjald" hr. B. Kr. væri al-
gjörlega ófær leið til þes# að bæta úr
peningavandræðum þeim, sem leiða
munu af því að áfengistoll#ins mi#sir
við.
Ingólfur fékk þá stuðning hjá einum
merkum Heima#tjórnarmanni Jóni Ólafs-
syni alþm., sem skrifaði ágætar greinar
um þe»»a nýju tollastefnu í „Reykjavík“
og *ýndi fram á ójöfnuðinn sem henni
fyígdi þar »em landsjóðsskattarnir
mundu samkv. henni lenda jafnþungt
á hinum snauðustu og hinum, sem efn-
aðri væru.
Nú á Ingólfur því láni að fagna að
geta vitnað í aðalmann hins flokksins
gegn farmtollinum, sjálfan ráðherrann.
í bréfi til flokksmanna sinna, »em birt
er í „ísafold“ fyrir skömmu kallar hann
þessa stefnu neyðarúrræði. Er það
síst ofmælt.
Frá Gróitu til Gvendarbrunna.
Sjálfum sér líkar.
1 „Reykjavík“ 4. febr. 1911 akrifar
Guðrún Björnsdóttir bæjarfulltrúi grein
og skorar á frú Brietu Bjarnbéðins-
dóttur að fara að ganga í buxum. Hm!
Gdæpamaður strýkur.
Á ísafirði gerði maður nokkur sig
sekan í þjófnaði rétt fyrir nýjárogvar
settur í gæsluvarðhald. En eitt kvöld
þá er allur bærinn — að fanganum
undanskildum — var staddur við álfa-
dans í tilefni af nýjárinu, sá þjófurinn
sér færi á að skríða upp um reykháfinn
í íangelainu og fá þannig fríheit #ín
aftur. Gekk hann niður að pollinum
þar sem mótorbátarnir eru, hitaði vél-
ina í einum og stefndi til hafs. Þykj-
ast menn vita að hann hafi komist í
botnvörpung, en #ökkt vélarbátnum.
Svona gengur #agan um.
Trúlofuð
eru Margrét Lárusdóttir á Seyðisfirði
og Guðmundur Þorstein#»on settur
læknir á Sauðárkróki sonur Þorateins
fiskimatsmanns.
„Lord Nelson“
nýji botnvörpungurinn „Marz“ félags-
ins, kom frá útlöndum á mánudags-
morguninn var. Hann kom við í Vest-
mannaeyjum, og tók sér þaðan far með
honum Jón Magnúsaon bæjarfógeti, sem
fór austur þangað um daginn til að
halda þingmálafundi með kjósendum
sínum.
Mokfiskirí
er í Veitmannaeyjum það sem af er
vertíðinni. Sumir af mótorbátum þeirra
Eyjabúa hafa aflað nálægt 7000 af
roga-þorski frá því um og eftir miðjan
janúar-mánuð.
„Fashionable News“
Ríðherra hélt mikla kvöldveislu fyrir
sjóforingjana á „Fálkanum11, og ýmsa
brodda bæjarins, konur og k&rla, á
fimtudagskvöldið var. Siðan lét „Fálk-
inn“ í haf að leita að sekum togurum.
Lifið er bæði #úrt og #ætt.-----
Alþýðufræðsla Stúdentafélagsins.
Viðskiftaráðunauturinn hélt á sunnu-
daginn var fyrirlestur í Iðnó um við-
skifti íslands við önnnr lönd.
Pukursbréfið og Stórstúkan.
Ingólfur biður Stórstúkuna að afsaka
það, að í síðaata blaði gleymdiat að
minna hana á, að hún hefir enn ekki
látið uppi afstöðu sína til pukursbréfs
Stórritarans. Til að bæta úr þessu,
skal nú hérmeð tvisvar sinnum skorað
á Stórstúku íslands að láta þessa skyldu
sína ekki lengur undir höfuð leggjast.
Engum blandast víst hugur um að
framkvæmdarnefnd Stórstúkunnar hefir
látið Stórritara Jón Pálsson senda út
yfirlýsingu þá, sem birtist í „Reykja-
víkinni“ í vetur, þar sem því er lýst
yfir, að framkvæmdarnefnd Stórstúk-
unnar hafi verið ókunnugt um Pukurs-
bréfið áður enn það var sent út. Með
þessu ætlaði Stórstúkan auðsjáanlega
að þvo hendur sínar og skella allri
skuldinni á br. Jón Pálsion. En yfir-
lýsingin var me#ti kattarþvottur, eins
og greinilega hefir verið sýnt fram á í
Ingólfi áður; Stórstúkan á eftir að gefa
sjálf yfirlýsingu um hvort hún hefði
verið #amþykk því að pukuribréfið væri
#ent út, ef henni hefði verið sýnt það
fyrirfram, með öðrum orðum hvort hún
er bréfinu, efni þess og útsendingu með-
mœlt eða ékki. Með yfirlýíingu Stórrit-
arans hefir Stórstúkan nú óbeinlíni#
kannast við að það sé skylda sín að
gera grein fyrir afstöðu sinni, en hefir
þó ekki gert það nema tíl hálfs. Stór-
stúka Islands er því enn á ný alvar-
lega áminnt um að henni ber, og það
sem allrafyrst, að skýra frá afstóðu
sinni til pukursbréfs stórritara síns,
skýra frá því afdráttarlaust og undan-
bragðalaust.
Iláðherra
heldur í kvöld kl. 6 fyrirlestur í
samkomusal K. F. U. M. um nýjar
barnafræðiluaðferðir og hefir boðiS ýms-
um bæjarmönnum að koma og hlýða á
sig.
Flokkskj ósen dafund
halda Sjálfstæðismenn í kvöld kl. S1/^
í Bárubúð. Ráðherra sækir fundinn og
talar þar, Þangað verður einnig boðið
þeim þingmönnnm flokksins utanbæjar,
sem komnir eru hingað til bæjarins.
„Vesta“
var á Hofsós í gærdag. Á hún þá
eftir en nokkrar hafnir nyrðra og á
Vestfjörðum og mun hennar varla vera
von hingað fyr enn fyrri part næstu
viku. Með henni koma allfleatir þing-
menn.
Þingmenn
eru ný komnir þrír hingað til bæjar-
ins, þeir Ólafur Briem, Jóiep Björn#*on
og Stefán Stefánison í Fagraskógi.
Komu þeir allir með „Ingólfi“ frá Borga-
nesi á þriðjudagskvöldið var.
GottL Paulsen
ctr, Próf. Weis.
Stórstúkan gefur út bækling
Paulseus í rangri þýðiugu
1 ýmsuni deiluatriðum.
Það kom æði óþægilega við k&un ía-
lensku bsnumannanna, þegar félagið
„Þjóðvörn“ i vetur gaf út á íslensku
fyrirlestur þann, er próf. dr. phil. Fr.
Wei# hélt fyrir nokkru í bindindiafélagi
einu í Kaupmannahöfn, því að í þessum
fyrirlestri sínum lætur þessi góðkunni
víaindamaður í Ijóai einmitt mjög áþekk-
ar skoðanir um áfengi og áfengisbann,
einsog þær #em vér andbanuingar höf-
um jsfnan haldið fram. En í fyrirlestri
sínum beinist próf. Wei» auk þess að
áfengislögum þeim, er nú liggja fyrír
ríkisþinginu danska, og honum þykir
æði ófrjálsleg. Fyrir þessa sök og að
þessu leyti hefir fyrirlesturinn komið af
stað deilu allmikilli í Danmörku, og
meðal annara, er um það mál hafa fjallað,
er læknirinn og bindindispostulinn
Gottlieb Paulsen. Hann hefir haldið
annan fyrirlestur, og veist þar á móti
próf. Weis fyrir þetta atriði meðal
annars.
Nú hefur stóratúka íslands tekið sig
til og látið þýða þennan fyrirlestur
Paulsens, og átti hann svo sem að
vera rothögg á próf. Wei#. Nú er
þessi fyrirlestur kominn út á íslensku,
og mun marga furða á því, hversu
lítið það er, sem þá próf. Weis og
Paulsen ber á milli i öllum veruleg-
um atriðum. En annað er eftirtektar-
vert við þennan bækling Stórstúkunn-
ar. Þegar borið er saman frumritið
og þýðingin sést það, að þýðingin er
röng í ýmsum atriðum, sem máli skifta.
Þess mun Stórstúkunni hafa þótt við
þurfa, til að hún geti hagnýtt sér
kenningar Paulaens. Mun verða vikið
að þeisu nákvæmar í næsta blaði.