Ingólfur - 30.03.1911, Blaðsíða 4

52
INGOLFUR
D. D. P. A.
8—10 —
6—10 —
Verð á olíu er 1 dag:
8 og 10 potta brúsar 16 aura pr. pott „Sólskær Standard White“.
' * 9
— 17 — — — „Pennsylvansk Standard White“.
— 19 — — — „Pennsylvansk Water White“.
1 eyri ódýrarl pottarinn í 40 potta brúsum.
Brúsarnir léöir sliiftavinum ók.eypis.
Menn eru beðnir að gæta þess, að á brúsanum sé vörumerki vort bæði á hliðunum og tappanum.
Ef þíð viyið fá góða olíu, þá biðjið um þessi merki hjá kaupmönnum ykkar.
Allir andbanning’ar
og aðrir, sem hafa vín um hönd og sem þekkja gœði vínanna hjá J. P. T.
Brydes-rerslun og vita hversu ódýrt verzlunin selur þau, láta sér ekki detta í
hug að kaupa þau annarsstaðar.
Yður, sem ekki enn hafa reynt þau, viljum vér aðeins benda á að vínin
eru frá verslunarhúsinu
Kjær & Sommerfeldt í Kaupmannahöfn.
sem eru konungl. hirðsalar.
Geta betri meðmæli átt sér stað?
Gerið því vínkaup yðar við 3T. ir*. T. IBrycLGS-verslun
því vínin þar eru holl — góð — ódýr — og ósvikin.
Pantið sjálfir vefnaðarvöru yðar
beina leið frá verksmiðjunni. Mikill sparnaður. Allir geta fengið sent
burðargjaldslaust gegn eftirkröfu 4: W»tr. af 130 Ctm.
torelöu svörtu, bláu, brúnu, grænu eða gráu vel lituðu klæði
úr fallegri ull i prýðilegan og haldgóðan sparikjól, eða sjaldhafnar-
föt fyrlr eiuar ÍO K.r. — i mtr. á 2,50. Eða
3’/* mtr. af 135 ctm nreiöu svörtu,
dimmbláu eða gráleitu nýtýzku-fataefni í haldgóðan og fallegan
karlmannafatnað fyrlr OÍUar 14 Kr 30 aU
Ef vörurnar líka ekki verður tekið við þeim aftur.
Aarhus Klædeveveri, Aarhus, Danmark.
Félagsprentsmiðjan.
50
hann er eldri en jafnvel þetta æfintýri. Álveg eins og skógurinn ei‘
eldri en guðirnir. Gisborne ég er heiðingi i innsta eðli mínu.“
Það sem eftir var af hinu langa kveldi sat Möller og reykti og
reykti og starði og starði út í myrkrið og varir hans töluðu fjölda af
tilvitnunum og andlit hans bar merki djúprar undrunar. Þó gekk
hann inn i tjald sitt, en kom bráðlega út aftur i hinum tignarlega
ljósrauða næturbúningi sínum og hin síðustu orð sem Gisborne heyrði
að hann sagði við skóginn i hinni djúpu kyrð miðnæturinnar, voru
þessi, sem hann mælti fram mjög hátiðlega:
„Náttúra þú hreykir þér í fornaldar nekt meðan vér verðum
að hylja oss í fátœkra búningi. Móðir þín var gyðja ástarinnar,
en faðir þinn hinn ríki guð þjófseminnar.11
En einn hlut veit ég og það er að hvort sem ég er heiðingi eða
kristinn, mun ég aldrei læra að þekkja skóginn til fullnaðar."
Viku seinna um miðnæturskeið stóð Abdul Gafur öskugrár í and-
þti af trillings reiði til fóta Gisbornes og sagði honum hvíslandi að
vakna.
„Upp sahib,“ stamaði hann. „Upp og taktu byssu þína með þér.
Æra mín er eyðilögð. Upp og dreptu hann áður en nokkur sér það.“
Andlit hins gamla manns var svo breytt að Gisborne glápti á
hann eins og heimskingi.
„Þetta varð þá endirinn á því að þetta úrþvætti úr mýrskóginum
hjálpaði mér að fága borð sahibsins, sótti vatn og plokkaði hæns.
Þau eru hlaupin burtu saman, þrátt fyrir öll þau högg, sem ég lét
dynja á hana og nú situr hann meðal djöfla sinna og dregur Ián
hennar niður í helvíti. Upp sahib og fylgdu mér.“
Hann rak byssu í hendina á Gisborne, sem varla var almenni-
lega vaknaður enriþá og dró hann út i sólbyrgið.
„Þau eru þarna yfirfrá í skóginum, ekki skotlengd frá húsinu.
Fýlgdu mér hljóðlega.“
„En hvuð gengur á; hvað er það Abdul?“
51
„Mowgli og djöflar hans.“
„Og dóttir min“ svaraði Abdul Gafur.
Gisborne flautaði og fylgdi leiðtogamanni sínum. Hann vissi að
Abdul Gafur hefði ekki barið dóttur sína að nóttum til fyrir ekkert,
og að Mowgli hefði ekki tilgangslaust hjálpað honum i hússtörfunum.
Hjálpað manni, sem að hans eigið vald, hversu sem þvi var háttað,
hafði sannað uppá þjófnað og biðlun í skóginum er ekki langrar
stundar verk.
Inni í skóginum heyrðist flautuspil, sem væri það söngur skógar-
guðs, sem reikaði um, og þegar þeir komu nær heyrðu þeir uml af
röddum. Stígurinn endaði i litlu hálfkringlóttu rjóðri, sem sumpart
var umgirt af háu grasi sumpart af trjám. í miðju rjóðrinu á tré-
stofn er dottið hafði um koll sat Mowgli með handlegginn um hálsinn
á dóttur Abdul Gafurs og sneri bakinu að áhorfendunum. Hann
hafði nýjan blómsveig á höfði og spilaði á einfalda bambus flautu,
en 4 stórir úlfar dönsuðu háfíðlega á afturfótunum eftir hljómi
hennar.
„Það eru djöflar hans“ hvíslaði Abdul Gafur, hann hafði nokkur
skothylki í hendinni, dýrin stöðvuðust við langdreginn titrandi tón frá
flautunni lögðust niður og lágu kyr og gláptu á stúlkuna með hinum
starandi grænu augum sínum.
„Líttu á“ sagði Mowgli og lagði flautuna frá sér, „er i þessu nokk-
uð sem óttasf þarf. Ég sagði þér litla hraustu stúlkan min að engin
ástæða væri til að óttast og þú trúðir mér. — Faðir þinn sagði —
ég vildi óska að þú hefðir getað séð föður þinn þegar hann var rek-
inn áfram eins og bláneytið, faðir þinn sagði að þeir væru djöflar og
í nafni Allah, sem er guð þinn, mig undrar eigi að hann hélt það.“
Stúlkan hló litlum kátum hlátri og Gisborne heyrði Abdul nýsta
hinum fáu tönnum sínum. Þetta var alls ekki hin unga stúlka, sem
Gisborne hafði við og við séð skjótast fyrir, þegar að hún læddist
í kring fyrir utan húsið þegjandi og með blæu. Það var allt önnur