Ingólfur - 16.06.1911, Page 4

96
INGOLFUR
D. D. P. A.
Verð á olíu er í dag:
8 og 10 potta brúsar 16 aura pr. pott „Sólskær Standard White“.
8 — 10 — — 17 — — — „Pennsylvansk Standard White“.
8—10— — 19 — — — „Pennsylvansk Water White“.
1 eyri ódýrari pottarinn í 40 potta brúsum.
Brúsarnir léöir sliiftavinixm óls.eypis.
Menn eru beðnir að gæta þess, að á brúsanum só vörumerki vort bæöi á hliðunum og tappanum.
Ef þíö viljið fá góða olíu, þá biðjið um þessi merki hjá kaupmönnum ykkar.
Allir andbanningar
og aðrir, sem hafa vín um hönd og sem þekkja gœði vínanna hjá J. P. T.
Brydcs-verslun og vita hversu ódýrt verzlunin selur þau, láta sér ekki dctta í
hug að kaupa þau annarsstaðar.
Pantið sjálflr vefnaðarvöru yðar
beina leið frá verksmiðjunni. Mikill sparnaður. Allir geta fengið sent
burðargjaldslaust gegn eftirkröfu 4 mtT. af 180 OtlH.
l31T©1^5Ul. svörtu, bláu, brúnu, grænu eða gráu vel lituðu klæöi
úr fallegri ull í prýðilegan og haldgóðan sparikjól, eða sjaldhafnar-
fot fyrlr eínar io ls.r. — i mtr. á 2,50. Eða
0‘/4 mtr. af 135 ctm. breiöu svörtu,
dimmbláu eða gráleitu nýtýzku-fataefni í haldgóðan og fallegan
karlmannafatnað fyrlr elnar 14 lx.r 50 au
Ef vörurnar líka ekki verður tekið við þeim aftur.
Aarhus Klædeveveri, Aarhus, Danmark.
Yður, sem ekki enn hafa reynt þau, viljum vér aðeins benda á að vínin
eru frá verslunarhúsinu
Kjær & Sommerfeldt í Kaupmannahöfn,
sem eru konungl. hirðsalar.
Geta betri meðmæli átt sér stað?
Gerið því vínkaup yðar við J. P. ‘1*. □3ry'd©JS“Vcrslun
því vínin þar eru holl — góð — ódýr — og ósvikin.
5
*
*
*
M\ firfijólfsson j
yfirréttarmálaflutningsmaður ^
Austurstræti 3. ^
Heima kl. 11—12 og 4—5. J
Talsími 140. |
Eggert Claessen
yfirréttarmálaflutningsmaður
Póstliústsræti 17.
Venjalega heima kl. 10—11 og 4—5.
Talsími 16.
F élagsprentsmið jan.
einangraði sig og forðaðist þá, og komu
mjög fáir til hans. Jón sleikti aldrei
upp danska flokkinn, Konráð var co-
rollarium háskólans“.--------—
„Við Jón Sigurðsson kyntist ég brátt
betur en áður; þeir vildu báðir hafa
mig, Jón og Konráð, en nokkur vandi
var á því, þar sem þeir voru engir
vinir, eins og ég áður hef drepið á.
Hvorugur mintist á annan. Lítið
var ég með hinum yngri Islending-
um og ekki hændist ég að þeim, en
töluvert drukku þeir altaf, og höfðu
gert það að vana, að fara hópum sam-
an á hverju laugardagskveldi út til Jóns
Sigurðssonar til að éta, og sátu þar
að púnsdrykkju langt fram á nótl, en
í þeirn samsætum var ég aldrei. Eft-
ir að ég hafði lokið við „CIavis“ hafði
ég altaf prófarkalestur og ýmislegt ann-
að fyrir fornfræðafélagið, ritaði og
stundum í annálana, sem það gaf út.
Fyrir bókmentafélagið fékk ég aldrei að
gera neitt, því Jón Sigurðsson hafði
aðra, sem hann lét vinna fyrir það, og
voru ekki síður en ég féþurfar. Hinir
yngri Islendingar kölluðu Jón aldrei
annað en „forseta" (af þvi hann var
forseti bókmentafélagsins, en ekki af
því hann var alþingisforseti) og þetta
nafn hans þektist ekki meðal eldri landa.
Um haustið 1859 var veisla haldin
lyrir Jón Sigurðsson þegar hann kom
frá alþingi, og eg var beðinn að yrkja
kvæði til Jóns“. — —• — — „Veislur
voru haldnar í hvert sinn sem hann
kom af þingi, og ég orti kvæði til hans
þvínær i hvert sinn, og þóttu ætíð fall-
eg, enda áleit Jón mig sem sitt skóld,
eða eins konar hirðskáld sitt, og fann
ég vel hvað ánægður hann var, þó
hann aldrei segði það berum orðum.
Jóni þótti vænt um þessar veislur og
hylli Islendinga í Höfn, sem von var,
því einhverja hvöt eða uppörfan og
vinahót þarf maður ætíð til að halda
fjöri og geta verkað, en hér á Islandi
var Jóni aldrei gert neitt til virðingar
(nema einu sinni held ég, og mjög seint).
Þessar veislur voru oftastnær haldnar
á „Skydebanen“ og voru fjörugar og
skemtilegar. I einni af veislunum urð-
um við allir svo fullir, að enginn mundi
eftir að fylgja Jóni heim, svo hann fór
einn, og þá meiddi hann sig á höfðinu,
svo hann hleypti engum inn til sín í
hálfan mánuð: en annars varekki vant
að nokkuð yrði að Jóni, þó liann drykki
töluvert“. — — — — „Égvarábóka-
söfnunum venjulega allau tímann sem
þau voru opin, frá 11—3, og var Jón
Sigurðsson þar þvinær ætíð, þegar hann
var ekki á þingi; við urðum ætíð sam-
ferða út og gengum þá oftast út á
Laungulínu eða eitthvað út fyrir bæinn
og töluðum um ýmislegt; ég held Jón
hafi þá (1859) ekki verið eins mikið
með neinum eins og mér. Jón var
ekki laus við að vera barnalegur í aðra
röndina, eins og ég, og var þetta hin
mesta skemtan“. — — —
„Gísli (Brynjólfsson) hafði aðrar skoð-
anir en Jón, hann vildi fara einhvern
miðlunarveg, en íslendingar höfðu enga
hugmynd um aðra pólitík en að Jón
væri Jón. Ég var í rauninni ekkert
betri sjálfur. En svo bættist það við,
að Gísli hataði Jón; orsök þess veit ég
ekki, því Gísli vildi aldrei segja mér
það; ég held honum hafi sárnað að
Jón hefir verið tekinn fram yfir hann
í einhverju, og víst er um það, að
sumir öfunduðu Jón fyrir það fylgi
sem hann hafði af íslenskum stúdent-
um, en það kom ekki til af því að Jón
sæktist eftir því „eða agitéraði“ hið
minsta; hann var einmitt þannig að
menn leiddust til að hænast að honum,
hann var eins og segulstál, en það
eðli var ekki til hvorki í Gísla eða
Konráði“. — — —
..— — — „Jón Sigurðsson bjó á horn-
inu á Stokhúsgötu og Austurvegg; hús-
eigandinn var Vilhjálmur Skram ríkur
tóbaksverslunarmaður ogí ætt við Skram-
ana fyrir norðan. Þar hafði Jón all-
mikil húsakynni (leigan var 600 krón-
ur um árið) en illa fyrirkomið, að mér
þótti, því fyrst var langur gangur eða
rangali, og lágu dyr þar út í; var fyrst
komið inn í „státs-stofuna“ og þaðan
inn í herbergi Jóns eða daglegu stof-
una, þar sem Jón sat og kona hans.
Herbergið var skakt, og stóð skrifborð
Jóns fyrir horninu, og bækur hafði
hann þar i tveimur skápum, en sjálft
bókasafn hans var hinum megin við
státs-stofuna. Innar af daglegu stof-
unni var svefnherbergi þeirra hjóna, en
annars var mér ókunnugt um herbergja-
skipan“. —---------