Ingólfur - 25.07.1911, Blaðsíða 2

118
INGOLFUR
14141414141 tiUU UUUUUUÍj
IHTGÓIjFUII
kenjur út einu sinni í viku að rninsta
kosti; venjulega é þriðjudögum.
Árgangurinn kostar 3 kr., erlend.
is 4 kr. Uppsögn skrifleg og bund-
in við áramót, og komin til útgef-
anda fyrir 1. október, annars ógild.
Ritstjóri og ábyrgðarm.: Gunn-
ar Egilsson Vesturgðtu 14 B.
(Schou’s-hús). — Má finna á af-
greiðslunni frá kl. 11 — 12.
Afgreiðsla og innheimta í Kirkju-
strseti 12 kl. 11—12 hjá P. E. J.
Halldórssyni, lækni.
Itiyyyyydyy ^Q|*táHiá|iiiiiiiiaii ftn
Sé um skipiforða að ræða, fer um
meðferð áfeDgis og tilkynning til *kip3-
eiganda ivo sem fyrir er mælt í grein
þenari hér að framan, nema það hafi
verið gert óhæft til drykkjar undir um-
•jón lögregluatjóra, eða eigandi hafi lát-
ið flytja það úr landi ÍDnan 12 mánaða.
Nú er ókunnugt um eiganda atrand-
góas og skal þá áfengið eign landajóðs,
ef eigandi hefir ekki sagt til aín áður
en binn lögakipaði auglýaingafreatur er
útrunninn.
7. gr.
Engan áfeDgan drykk má flytja um
landið annan en þann, aem annaðhvort
er merktur embættiainnaigli umajónar-
manns áfengiskaupa, avo aem fyrir er
mælt í 4. grein laga þessara, eða þá
þann drykk, sem um getur í 6. og 11
grein og faríð er með eftir fyrirmælum
þeirra greina, nema læknislyf sé úr
lytjabúð eða frá lækni.
8. gr.
Öllum, sem aamkvæmt lögum þeaaum
hafa heimild til inEÍlutnings á áfengi,
er óheimilt að veita það, gefa, selja eða
láta af hendi til annara manna, nema
það sé áður gert óbæft til drykkjar.
Pó mega lyfsalar og héraðalæknar
selja mönnum áfenga drykki eftir lyf-
seðli löggiltra lækna, eu þó ekki oftar
en einu ainni eftir sama lyfseðli. Um
•ölu lyfja þeirra, er áfengi er í setnr
landlæknir reglur því til tryggingar, að
áfeng lyf verði eigi höfð til neyzlu,
heldur eingöngu til Iækninga.
Framh.
8tefnuskrániii játað.
„Friðlaus á þjóðin að vera.“
Fyrir munn Karls í koti játar „íaa-
fold“ loka á laugardaginn var hinni
sönnu stefnu sinni.
„Friðlaus á þjóðin að vera,u aegir í
„ísafold“.
Ingólfi eru ekki aagðar neinar fréttir
með þesiari yfirlýaingu. Hann hefur
séð það fyrir Iöngu og bent lesendum
sinum á það, að atefna „íaafoldar"-
liðsins hefir ekki verið önnur en þetta
síðan Kr. Jónsson varð ráðhera: að
halda við ófriðnum, til þess að stjórn
Kr. J. stingi ekki um of í stúf við
stjórn B. J.
Friðlaus var þjóðin á stjórnarárum
Björns Jónssonar. Ófriðaröldurnar risu
þungar frá stjórnarráðshúsinu og skrif-
stofu „ísafoldar". Stjórnin réðiat á
Landsbaukann og akaðskemdi lánstraust
landsins og landsmanna; hún réðist á
landsímastöðina og reyndi að rýra til-
trúna til þessarar opinberu stofnunar,
sem ráðherra þó átti að halda sinni
verndarhendi yfir. B. J. réðist á dóms-
valdið í landinu, og sjálfatæðishetjan
vildi ekki hlíta hinum innlendu dóm-
um, heldur akjóta þeim til „dönsku
mömmu“. B. J. réðist á alþingi og
avifti það því eftirliti með landstofnun,
sem það átti að lögum. — Á stjórnar-
tíð Björna Jónssonar Iogaði alt í ófriði,
svo að ekkert varð gert að velferðar-
málum þjóðarinnar. Skattamálin voru
vanrækt, þótt alþingi hefði svift landið
nærri 200,000 króna árstekjum með
aðflutningibannslögunum. í samgöngu-
málum var ekkert gert nema Thore-
samningurinn alræmdi og vanefndi. í
atvinnumálum var ekkert gert. Hvers
var líka að vænta þegar ekki sá fram
úr augum fyrir ófriðarmoldviðri stjórn-
arinnar ?
„Friðlaus á þjóðin að vera,“ þótt
henni ríci nú frekar en nokkurntíma
áður á friði til þess að kippa í lag því
sem aflaga hefir farið. Nú veitir svei
mér ekki af að snúa sér að fjárhagi
landsins, þar sem sjórn og fjárglæfra-
menn hafa lagst á eitt til þess að skemma
lánstraust einstaklinganna og þjóðar-
heildarinnar — og hafa unnið sorglega
mikið á. Þjóðin þarf frið til þessa.
Hún þarf frið til þess að hugsa um
skattamálin, ef landið á ekki að fara
Híeint á höfuðið vegna minkandi tekna
og vaxandi útgjalds. Hún þarf frið til
þeis að efla atvinnuvegi sína og auka
siálfstæði sitt innávið.
Hugsar „íiafold“ um þetta? Nei!
„Friðlaus á þjóðin að vera.u Hvers
vegna ? Til þess að hún taki ekki eftir
ástandinu eftir stjórn Björns Jónskonar;
til þesi að hún fái ekki tíma til að
hugsa um fjártnálin og skattamálin og
sjá hvernig þeim er komið.
„Friðlaus á þjóðin að verau. Þess-
vegna fann „lsafold“ upp á „þingræð-
iabrotinu“. Um leið og hún skýrir frá
því að öll lögin frá alþingi hafi verið
stiðfest af konungi — er hún að japla
á broti á þingræðinu! Það er bitlaust
vopn.
„Friðlaus á þjóðin að verau. Þesr-
vegna heldur „ísafold“ áfram á laugar-
daginn og fer þesium orðum um núver-
andi ráðherra: „Liðhlaupi fiokks síds,
fótskararbiðill og skósveinn innlimun-
armannanna frá 1908. — Þeasu varð
að taka og i aig láta án þesi að láta
aér svelgjast á — til þess að skríða
upp í ráðhorrasætið . . .“ Þessi orð
er.u tekin orðrétt samanhangandi upp
úr „íiafold".
Eu „ísafold" hróþar hér eÍD. Hún
er nú ekki herra friðar og ófriðar eina
og áður þegar hún var fylgiblað ófrið-
, arráðherrans.
Látum „ísafold“ bara hrópa. Það er
nú orðið meinlauit.
Þjóðin hefir frið.
Jónatan.
Mimmvarðinn.
Tfirlýsing frá hr. Tr. Hunnarssyni.
Bankastjóri Tryggvi Gunnarason hef-
ir beðið Ingólf fyrir eftirfarandi yfir-
lýsingu útaf ummælum vorum um fram-
komu hans á borgarafundinum um dag-
inn.
I síðasta tölubl. Ingólf* (29) er sagt,
að eg hafi sett standmynd Jóns Sigurðs-
sonar, þar sem stöpullinn atendur nú á
•tjórnarráðsblettinum „með gjörræði —
í fullkomnu heimildarleysi allra — og
í óþökk við alla“.
Mér virðist að greinarhöfundurinn sé
hér óþarflega stórorður, og óþarflega
Iangt frá sannleikanum. Ef hann hefir
ekki ætlað sér að segja vísvitandi óaatt
þá hefir hann vantað aannar upplýaing-
ar og skal ég þá segja honum þær.
Á einum af hinum mörgu nefndar-
fundum var samþykt með 11 atkvæðum
að standmyndin skyldi standa á stjórn-
aTráðsbletinum sunnan við gangstigin,
sem liggur upp að stjórnarráðshúsinu,
og eru það fleiri atkvæði, en fékst fyrir
nokkrum öðrum stað, af þeim mörgu
stöðum sem nefndir voru.
í öðru lagi veitti stjórnarráðið, sem
hefir umráð yfir blettnum, sitt samþykki.
Og í þriðja lagi hafði bæjarstjórn
Reykjavíkur, aem ræður yfir bygging-
um í bænum, gefið sitt samþykki.
Þannig er staðurinn samþykktur. af
öllum þremur aðal málsaðilum. Það er
því ekki satt, að segja það, að stöpull-
inn sé. bygður „í fullkomnu heimildar-
leysi allra“, og ekki er það heldur á
rökum bygt, að myndin standi þar „I
óþökk við alla“ þegar litið er til at-
kvæðagreiðalu síðasta borgarafundar,
þar sem meira en 3/4 atkv. var með því
að standmyndin væri þar sem stöpull-
inn stendur nú. —
Sú tillaga sem eitt sinn kom fram á
nefndarfundi að myndin stæði við Banka-
stígs vegginn, var að sönnu ekki feld
með atkvæðum en hún varð sjálfdauð
og bráðkvödd án atkvæða.
Ég orðlengi svo ekki frekar um þetta
mál, því ég álít, að hvorki minnisvarða-
nefndin, bæjarstjórn né boðendur borg-
arafundarin*. hafi nokkra sætnd af því,
að þetta st*ndmyndarmál sé gjört að
blaðamáli frekar en orðið er. Aðeins
vil eg endurtaka það, að standmyndin,
er hvorki í heimildarleysi eða af gjör-
ræði, né i óþökk við alla, þar sem
stöpullinn stendur nú og verður fram-
vegis.
Tryggvi Ounnarsson.
Vér skulum nú geta þess í fyrsta
lagi, að þegar höfð voru þau orð um
hr. Tr. G. að hann hafibeitt „gjörræði“
þá var þar átt við framkomu hans á
borgarafundinum, er hann Jýsti því yf-
ir, að hann ætlaði sér að Iáta myndina
standa þar sem farið er að blaða stöp-
ulinn, „hvað sem hver segir", og er
hann kastaði því framan í alla fundar-
menD, að sér væri sama hvað þeir sam-
þyktu og hvað yfirleitt væri sagt eða
gjört í þesiu máli, þarna skyldi nú
minnisvarðinn standa. Hér tjáir banka-
stjóranum ekki að benda til samþyktar
fundarins, því hann gat ekki vitað fyr-
irfram hvað fnndurinn mundi samþykkja
Vér getum ekki snúið aftur með það,
að þetta þykir ois æði gjörræðiskent.
Um það sem gjörst hsfi á fundum
minnisvarðanefndarinnar fórum vér eftir
sögusögn hr. Knúts Zimsen, og ber
henni ekki vel saman við það, sem
bankastjórinn segir nú. Kn. Zimsen
•kýrði frá því á borgarafundinum, að
nefndin hafi að vísu samþykt á einum
fundi sínum að hafa minnisvarðann á
Stjórnarráðsblettinum, en ekki þar sem
stöpullinn hefir nú verið hlaðinn held-
ur á nokkurskonar palli út frá Bsnka-
stræti. Seinna hafi verið fallið frá því
og samþykt að biðja bæjarstjórnina um
Lækjartorgið en or bún synjaði um það
hafi þessi Bankastrætispallur verið ein-
asti staðurinn sem samþyktlá fyrir um;
en í staðinn fyrir það hafi hr. Tr. G.
látið byrja að hlaða stallinn þar sem hann
nú er í fullu heimildarleysi samnefnd-
armannaDna, eða án þesa að hafa til þess
samþykki meiri hluta nefndarmannanna,
og án þess að fundur væri haldinn
um það. Vér getum vitanlega engan
dóm lagt á það, hvor þeirra skýrir
þarna réttar frá, en þetta er sú
skýrsla, er vér bygðum á þau ummæli
vor, að bankastjórinn hafi ákveðið
þennan stað fyrir minanisvarðann í
heimildarleysi og I óþökk við alla.
Vér sögðum í „óþökk við alla“, en
bættum þó við „þangað til borgarafund-
urinn kyssti á vöndinn“. Bsnkaitjór-
inn ber líka fyrir sig borgarafundinn;
en fyrst er nú það að bankastjórinn var
búinn að ákveða staðinn áður enn nokk-
ur borgarafundur kom til tals; og í
öðru lagi lýiti hann því yfir þegar í
fundarbyrjun, að hann tæki alls ekkert
tillit til þess, sem fundurinn kynni að
samþykkja og þá auðvitað engu fremur
þó svo hafi nú viljað til, að fundurinn
fór honum í vil.
Bankaitjórinn endar með því, að
hvorki minniivarðanefndin eða bæjar-
itjórniu hafi nokkra sæmd af því, að
þetta standmyndarmál sé gert að blaða-
máli. Um þetta erum vér honum fylli-
lega samdóma, alt þetta mál er orðið
hvorum tveggja til skammar. Eu er
bankaitj. vill taka þi, sem boðuðu til
borgarafundarins, undir sama númer, þá
verðum vér að vera honum fyllilega
ósammála. Með þesiu fundarboði var
gerð tilraun til að gera gott úr málinu
og girða fyrir þá hneysu, er bæjarstjórn-
in tekur sér það vald, sem henni alla
ekki bar, og neitar um stað undir minn-
isvarða Jóns Sigurðssonar, sem samþykt-
ur hafði verið af réttum blutaðeigend-
um, minnisvarðanefndarmönnum, og á-
kveður, að.Jón Sigurðnon verði að
víkja fyrir ferðamannaheitum, þorski,
vatcspípum og allra handa skrani. Að-
aliyndin liggur því að vorum dómi hjá
bæjsrstjórpinni, þarnæst hjá hr. Tryggva
Gunnaraayni, en aíðast þó hjá borgara-
fundinum, að láta bjóða sér alt þetta.
Útlendar fréttir.
Báðuneytaskiftl í Frakklandi. Mon-
i« ráðuneytið var nýlega felt frá völd-
um með láralitlum meirihluta. Falliéres
forseti sneri sé þegar til Caillaux fjár-
málaráðherra og bað hann að takast á
hendur að mynda hið nýja ráðuneyti.
27. f. m. var ráðuneytið fullskipað og
er það nokkurskonar samsteypa úr öll-
um flokkibrotum vinstrimanna, en eng-
inn jafnaðarmaður. Caillaux er sjálfur for-
sætiiráðherra og innanríkiimálaráðherra,
flotamálaráðherra er Delcussé eins og
áður, hermálaráðherra Messimy, dómi-
málaráðherra Cruppí, sá sem áður var
utanríkiamálaráðherra, en de Selves heit-
ir lá, sem nú er utanríkiimálaráðherra.
Caillaux er talinn mesti dugnaðarmaður
fjármálaskörungur mikill, og mundi hann
sjálfur hafa óskað þess helst, að mega
halda áfram að vera fjármálaráðherra;
eu það er jafnan siðnr að forsætisráð-
herra Frakka sé jafnframt innaríkiráð-
herra, og varð svo að vera einnig nú.
Krýning Georgs Bretakonungs fór
fram 22. þ.m. einsog til stóð með hinni
mestu viðhöfn. Fólkið raðaði sér þegar
kvöldinu áður í hópa á svæðinu, sem
fylgd konungs átti að fara um, og beið
þar alla nóttina, til þess að fá að sjá
eitthvað af dýrðinni. Hátiðahöldin stóðu
í marga daga.
Jarðskjálti í San Franciseo. Vart
varð tveggja mjög snarpra jarskjálfa-
kippa í San Francisco 1. þ. m. Borg-
arbúar allir fyltust skelflngu og þyrpt-
ust frá vinnu linni út á götur og
stræti. Litlar skemdir urðu þó í þetta
•inn í borginni.
Óeirðir í Portugal. Konungssinn-
ar eru altaf við og við að gera vart
við sig, og lýðveldisstjórnin hefir sent
lið mikið að norðurlandamærunum til
þess að hafa þar viðbúnað móti þeim,
ef þeir kynnu að vilja ráða inn i landið.