Ingólfur - 01.08.1911, Side 1

IX. árg.
31. blaö.
Reykjavík, þriðjudagiim 1. ágúst 1911.
Haukaberg.
Hátt á bergi,
hátt á bergi
haukur situr — sækir ekki’ í skjólin.
Sundlar ei, þótt velji brattan stólinn.
Hræðist hvergi,
hræðist hvergi!
Hans er eðli: einn og sér að fara —
ofan, frjáls og kaldur, niður stara.
Skyggnið víða,
skyggnið víða
skjóli þröngu’ og þægu kýs liann framar,
þó að stormur skaki berg og hamar.
Von og kvíða,
von og kvíða
veit hann aldrei af, þótt feygðargjósta
öðru hvoru næði milli brjósta.
Þegar hann kemur,
þegar hann kemur
þykir fuglum fæstum holt að bíða —
fyrir lionum stoðar lítt að skríða.
Vængjum lemur,
vængjum lemur
vígfús haukur, hremmir klónum bitrum —
hlakkar yfir rjúpu’ í andarslitrum.
Frjáls sem vindur,
frjáls sem vindur!
Flugið hækkar, dalar svo í sveigum,
svelgir brjóstið loft í drjúgum teigum. —
Ekkert bindur,
ekkert bindur,
engin minning — maðkur, þröstur, rjúpa!
Máttugir eru þeir, sem engu krjúpa.
------Hátt á bergi,
hátt á bergi
hljóður drjúpir haukur nú í sárum,
harmar þrek og skap frá fyrri árum.
Hræðast hvergi,
hræðast hvergi
hinir — hvað þeir hoppa á þúfum sínum
og hlakka yfir dauðateygjum þínum!
§ i '.J Uíc''W-í- UT.3.5CC'H.
Kosningarnar.
Landsmönnum er nú að verða það
æ Ijósara og ljósara, hver*u réttmæt og
■jálfiögð *ú krafa er, að *amband*mál-
ið »é látið afskiftalau*t við næ»tu kosn-
ingar. Ástæðurnar til þeaa höfum vér
tekið fram avo margoft áður hér í blað-
inu, að vér teljum óþarft að gera það
enn á ný. Að eina skulum vér enn
benda á það, að Heimaatjórnarflokkur-
inn hefir lofað að ráða málinu ekki til
lykta á næata þingi, þótt hann kæmiat
f meiri hluta; blaðið „Norðurland11 er
það ærlegra enn þau önnur flokksblöð
Sjálfatæðismanna, að það játar, að ekki
geti komið til mála að Heimastjórnar-
flokkurinn geri þá fásinnu, að bregðast
því lofoiði, enda má óhætt fullyrða, að
hin flokkablöðin trúa ekki ajálfnm aér,
er þau nú prédika, að nokkur hætta aé
á ferðum; og ennfremur að aamkvæmt
yflrlýsingu hr. Björns Jónaaonar í einu
af hirðiabréfum hana í vetur, eru Danir
ófáanlegir til að sinna þeim kröfum,
aem aettar voru fram í frumvarpi meiri
hlutana á þinginu 1909. Sjálfatæðia-
flokkurinn getur því ekki unnið þessu
máli neitt gagn, þótt hann komiat í
meiri hluta við koaningarnar.
Annaravegar er því: engin hætta fyr-
ir málið þótt Heimaatjórnarmenn verði
ofan á, og hinsvegar: ekkert gagn fyrir
málið þótt Sjálfstæðiaflokkurinn verði
ofan á. Kosningarnar geta því hvorki
gert aambandsmálinu til eða frá, en á
hinn bóginn getur aambandamálið haft
óheppileg áhrif á kosningarnar. Það get-
ur haft þau áhrif, að eina fari og við aíð-
ustu koaningar: kjóaendur taki ekki til-
lit til mannkosta eða þingmannshæflleika
þingmannaefnanna, heldur einungia þeaa,
hvoru megin þeir eru í aambandamál-
inu. Eða lætur nokkur maður aér detta
í hug, að t. d. Reykjavikurbær hefði
farið að senda á þing aðra eina menn
og aíðast voru kosnir hér, ef þetta eina
■ |X uuunmmijiiu liiiuuuuuu uuuu^u
n ■wi m m n n m m n m wm
IMGÓLFUR
kemur út elnú sinni í viku að minsta
kosti; venjulega á þriðjudðgum.
Árgangurinn kostar 3 kr., erlend-
is 4 kr. Uppsögn skrifleg og bund-
in við áramót, og komin til útgef-
anda fyrir 1. október, annars ógild.
Ritstjóri og ábyrgðarm.: Gunn-
ar Egilsson Vesturgötu 14 B.
(Schou’s-hús). — Má finna á af-
greiðslunni frá kl. 11 — 12.
Afgreiðsla og innlieimta í Kirkju-
strœti 12 kl. 11—12 og 4—5 hjá
P. E. J. Halldórssyni, lækni.
±
I
mál hefði ekki verið anDarsvegar. Eu
það ajá allir, að þegar engin von er til
að á neinn bátt rætist úr aambands-
málinu á næata þingi, þá er heimaku-
Iegt og meiningarlaust að láta koaning-
arnar anúast um það eina mál.
Nú skiftir þvi minna máli, hvort þing-
mannaefnin telja aig til annara eða hins
flokkains, eða eru milli flokka. Aða1-
atriðið er það, að mennirnir aéu heið-
arlegír og góðir menn, sem óhætt er að
treysta, og að þeir hafi hoilb'igðar skoð-
anir á þeim innánlandsmálum sem fyrir
fyrir kunna að koma.
Vér teljum því víat, að allir andbanu-
ingar leggiat nú á eitt og kjóai allir
aem einn þá eina menn á þiug, aem
vilja gera a!t sitt til að firra þjóðina
þeim fjárhagslegu og siðferðislegu vaud-
ræðum, sem af bannlögunum hljótaat.
Vér megum ekki gleyma því, að við
samþykt bannlaganna á þinginu 1909
var svikist aftan að oss; Stórtemplar
var látinn lýaa því yflr á undan kosn-
íngunum, að enginn akuli láta baun-
málið hafa áhrif á atkvæði sitt, heldur
akuli sambandamálið algerlega ráða at-
kvæði þeirra, og með þesau var það
látið í veðri vaka, að bannlögin myndu
ekki verða aamþykt á því þingi. Þetta
var ein afaðalástæðunum til þess að vér
andbanningar höfðum engan viðbúnað af
vorri hendi hvorki undir koaningarnar
sjálfar né þjóðaratkvæðagreiðsluna, sem
fram fór aama dag. En vér ajáum nú
hvaða leikur var leikinn með þesau,
það var flárátt herkænakubragð, fundið
upp af foringjunum í aðalherbúðum
bannmanna, í þvi akyni, að vér skyld-
um ekki hyggja oss nokkura ófriðar von
og þeir því geta setið einir og óáreitt-
ir að öllum undirbúningi.
Það væri illa farið, ef nokkur and-
banningur léti nú ginna aig með sama
agninu við þeaaar kosningar, enda er-
um vér uú farnir að venjast brögðum
mótatöðumanna vorra. Tala vor and-
þanninga heflr atórum aukist á þeasum
árum og fer sífelt vaxandi. Atkvæða-
greiðsla um bannmálið mundi því nú
fara á aðra leið enn aíðast. Þetta vita
mótstöðumenn vorir, og reyna því með
öllu móti að koma í veg fyrir að hún
fari fram. Þessvegna er osa nú um
að gcra að aigra við þessar koBningar,
til að ná því takmarki eða þeim áfanga
sem næstur er: nyrri þjóðaratkvœða■
greiðslu um bannmálið.
Þrælalögin.
Niðurl.
9. gr.
Veitingamenn og vínaölumenn, þeir
sem leyfi hafa til vínsölu hér á landi,
samkv. lögum nr. 26.11. nóv. 1899, um
veralun og veitingar áfengra drykkja,
mega eftir 1. jan. 1915 ekkert aelja
hér á landi af áfengisbyrgðum þeim, er
þeir þá hafs, gefa, veita eða láta af
hendi til annarra manna. Skulu lög-
reglustjórar hver í sínu umdæmi þá
þegar skyldir til að rannsaka áfengis-
byrgðírnar og innsigla þær. Áður en
12 mánuðir eru liðnir, skulu eigendur
áfengisins skyldir til að flytja byrgð-
imar eða láta flytja þær burt af landi
og akulu lögreglustjórar hafa nákvæmt
eftirlit með að það sé gert. En alt það
áfengi, aem þá er ekki útflutt, skal vera
eign landssjóðs.
Frá þeim degi er lög þessi verða
ataðfest, má ekkert leyfi til vínsölu né
vinveitinga veita hér á landi né endur-
nýja eldra leyfi.
10. gr.
Um leið og ákvæði 1. greiuar um
bsnn gegn aðflutningi áfengis hingað
til lands ganga í gildi, skulu lögreglu-
stjórar rannsaka áfengisbirgðir þeirra
manna, sem vínsöluleyfi eða vinveitinga-
leyfl hafs. Jafnframt akulu þeir aemja
nákvæma skýrslu yfir áfengisbirgðirnar
og merkja öll áfengisílát glöggu heim-
ildarmerki á þann hátt, er stjórnarráð-
ið skipar fyrir um.
Þessi rannsókn áfengisbirgða skal
endurtekin á 6 mánaða fresti meðan
vínsölumenn og vínveitingamenn halda
söluheimild innsnlands, og skulu þá
jafnframt ónýtt heimildarmerkin á þeim
ílátum, sem tæmd eru.
11- gr.
Þær áfengisbirgðir, aem einstakir
menn kunna að hafa í vörslum sínum
1. janúar 1915 er ekki skylt að flytja
burtu úr landinn, en eigendur þeirra
skulu skyldir að gefa lögreglastjóra
vottorð, að viðlögðum drengakap, um
hverjar og hve miklar birgðir þeir hafi.
Slík vottorð skal síðan gefa um hver
áramót, um hverjar og hve miklar birgðir
séu óeyddar, unz birgðirnar eru þrotnar.
Áfengi það, er hér ræðir um, má al-
drei flytja burt af heimili eiganda, nema
hann flytji sjálfur búferlum, eða það sé
áður gert óhæft til drykkjar.
12. gr.
Nú er maður grunaður um óleyfilegan
aðflutDÍng eða óleyfilega sölu eða veit-
ingu áfengis, og má þá gera heimilis-
rannsókn hjá honum eftir dómsúrskurði,
cf það er talið nauðsynlegt til þess að
komast fyrir málið.
Komi það í ljós við heimilisrannsókn-
ina, að áfengi aé í vörslum þeasa manna,
er rannsókn fer fram hjá, skal hann
skyldur til að skýra frá því, hvernig
standi á birgðunum. Geri hann það
ekki, skal hann teljast sekur um brot
gegn 1. gr.