Ingólfur - 22.08.1911, Blaðsíða 1

IBTGÓIjFUH.
kemur út elnu sinni í viku að minsta
kosti; venjulega & þriðjudögum.
Árgangurinn kostar 3 kr., erlend-
is 4 kr. Uppsögn skrifleg og bund-
in við áramót, og komin til útgef-
anda fyrir 1. október, annars ógild.
fRitstjóri og ábyrgðarm.: Gunn-
ar Egilsson Vesturgötu 14 B.
I (Schou’s-hús). — Má finna á af-
X greiðslunni frá kl. 11 — 12.
i Afgreiðsla og innheimta í Kirkju-
S strœti 12 kl. 11—12 og 4—5 hjá
± P. E. J. Halldórssyni, lækni.
Ritstjóri Ingólfs
verður ekki í bæDUtn í tæpan mánuð,
og eru menn á meðan beðnir að »núa
aér til Júlíusar Halldórssonar læknis
um alt »em blaðinu viðkemur. Er helst
að hitta á afgreiðslunni kl. 11—12 og
4—5.
Endurupptekt
bot n Y ör p un gsmálsi us.
Eins og skýrt er frá á öðrum st»ð
í blaðinu í dag hefir tekist að fá eD»ku
stjðrnina til þess að böfða sakamál á
móti skipstjóranum á enska botnvörpu-
skipinu Chieftain, sem í fyrra haust tók
sýslumann Barðstrendinga og hreppitjóra
Snæbjörn Kristján»son frá Hergil*ey og
fór með þá til England*.
\
Það var fundið að því við fyrv. ráð-
herra Björn Jóns«on að hann »inti máli
þessu ekki einsog það átti »kilið og þurfti
með. Því að það er ljóst að ef útlend-
um skipatjórum á að haldaat uppi að
lítilsvirða löggæsluna í landinu «vo, »em
þeasi »kip»tjóri gerði, þá er löggæslan
ómöguleg. Og ef þessum »kipstjóra
hefði haldist það uppi, þá var ekkert
eðlilegra en að hinir gerðu hið sama,
þar sem þeir höfðu reynsluna fyrir sér
að ekkert aegðist á því.
Þeasvegna var nauðaynlegt að taka
með krafti á málinu og láta einskis ó-
freistað til þe»s að koma lögum yfir
sökudólginn. Með því einu móti var
hægt að fyrirbyggja að sama tilfellið
kæmi fyrir aftur og aftur, þangað til
fiskiveiðar land»manna væru orðnar ger-
samlega verndarlausar.
Aðfin»lurnar við fyrv. ráðherra voru
því á góðum rökum bygðar. Hann lét
þetta mál, sem varðar fiikiveiðar lands-
ins mjög miklu, sama sem afskiftalaust,
og var þó danski utanríkisráðherrann
reiðubúinn til þeas að beita sér einsog
hann gat fyrir málið.
iumarsöngui íil ijörsegjai.
Með söngvaþörf, til þín ég flúði —
hve þráði’ eg okkar fund!
Þú efndir meira’, en á ég trúði,
þú Eden bak við hámra og sund.
Mín sumarbrúðir í sumarskrúði —
guð signi þig alla stund!
Þú varst svo hýr sem gamlar glóðir,
þú gliti ofna sveit —
mér fanst ég koma á fornar slóðir
hið fyrsta sinn, er þig ég leit.
Já, það hafa verið guðir góðir,
sem geymdu þennan unaðsreit.
Hve fjarri heimsins flaumi og glaumi
ég fann þar huga minn!
Þú varst svo hrein og hýr í draumi,
að hafið gjörðist kyrt um sinn
og fuglar þögðu á strönd og straumi,
að styggja ei næturfriðinn þinn.
Á draumaför um tún og teiga
hvarf tími og rúm á braut.
Mín hugarblóm ég batt í sveiga,
sem barn að kjöltu þér ég laut —
Þá skyldi’ ég hvað það er, að eiga
sinn æskudraum við móðurskaut.
Um hug til þín, þótt fari’ ég fjarri,
það fær i engu breytt.
Mér finst þú verða kærri og kærri —
sem kjörin þín og mín sé eitt.
Mín ástarskuld er orðin stærri,
en að ég fái hana greitt.
Vertu nú sæl og söng minn þigðu.
Við sjáumst, vona’ eg, enn.
Vendari alls, til hennar hygðu
þá haust og stormar koma senn.
— Þú hýrust sveit á bóli bygðu,
blessi þig allir, guð og menn.
Núverandi ráðherra hefir aftnr á móti
uunið fiakiveiðunum mjög þarft verk
með-því að hrinda málinu áfram. Og
vér megum vona að það leiði nú til þeirra
lykta, sem gefi útlendum fiikiakipstjór-
um kenningu um að þeir geti ekki bóta-
laust leyft sér alt gegn íslenskum yfir-
völdum.
Jónatan.
Stj árnarskrárbrey tin gin
og dönsku ráðlierrarnir.
„í*afold“ segir frá þvi 16 þ. m. eftir
„Norðurlandi" „að danska blaðið Natio-
naltidende flytji nýverið grein um, að
ráðherra Kr. J, hafi átt tal við hina
dönsku ráðherra og konung um stjórn-
arskrárbreytinguna og hafi þeir þver-
tekið fyrir að íslendingar fengju
að kippa ríkisráðsákvæðinu burt úr
stjórnarskránni.“
Leturbreytingarnar eru hjá „ísafold“.
Vér höfum lagt þetta fyrir ráðherra.
Sagði hann að »ig minti að þetta hefði
staðið svo i „Nationaltidende", en þsð
væri alqerlcga rangt. Hann hefði aldrei
talað við dönsku ráðherrana (alla) um
stjórnarakrárbreytinguna, og als einu
sinni hcfði hún borist í tál við forsætis•
ráðherrann, og hefði hann (forsætisráð-
herrann) ekki látið neitt álit í Ijósi um
hana, hvorki með né móti. Konungi
hefði hann aftur á móti fenjgið danska
þýðiugu af stjórnarskrárbreytingunni,
eins og Ingólfur hefir áðnr skýrt frá,
en það sem „Nationaltidende" — og
eftir þeim „Norðurland“ og „ísafold"
segi um álit konungs segir ráðherra
Kr. J. að sé algerlega gripið úr lausu
lofti.
Iðnsýuingunm lokið.
Sunnudaginn hinn 13. ágúst 1911 var
hinni íslensku iðnsýningu lokið, eftir að
hafa staðið opin fyrir almennÍDg um
nær því tveggja mánaða skeið, og má
víst óhætt fullyrða, að hún, að almenn-
ingsdómi, hafi yfirleitt verið til stór-
gagns og mikillar gleði bæði fyrirland
og lýð. Það eitt er engum vafa bund-
ið, að hér hefir margfalt betur úr rætst
enn í fyrstu virtist á horfast meðan á
undirbúningi og aðdraganda hennar stóð,
— og auðséð er að all»r hrakspár og
fyrirfram hleypidómar um ófarir sýning-
arinnar hafa algerlega hrakið undan sem
ský fyrir vindi og dögg fyrir sólu.
Að sýningin tókst jafn vel og nú hefir
raun borið vitni nm, má án efa, ein-
göngu og aðallega þakka hinni ósér-
plægnu, einörðu og ótrauðu framgöngu
sýningarnefndarinnar í heild sinni; því
með fylgi sínu, samhentu kappi 0g ó-
þreytandi úthaldi hefir hún leyst byrj-
unar þrautirnar fyrir sýningarhaldi hér
á landi, og þannig l&gt hyrningarstein-
inn fyrir árabundnum og áframhaldandi
framtíðarsýningum íslendinga, og jafn-
framt stigið ómælanlega happadrjúgt
spor, er liggur frá vorri nútíð inn í
hinar ókomnu iðnaðar- og framfaraaldir
íslands.
Eftir því sem næst vcrður komist, þá
hafa verðlaun á ým»um stigum fallið
til samans á liðuglega 15. hvern mann,
er tók þátt í sýningunni, þ. e.: 32 I.
verðlaun; 29 II. verðlaun og 61 III.
verðlaun.' Hversu réttlátir allir þessir
dómar kunna að vera í augum þeirra,
er umdæmdir voru, skal hér látið ósagt,
en hitt má hiklaust telja óhætt að full-
yrða, já, og það með áherslu, að all-
ri dómarnir séu undantekningarlaust
dæmdir af hverri dómnefnd út af fyrir
sig jafnt og öllum í senn, eftir hinu
þurra, kalda og sanna raunstæðls-
gilcli (váleur objective) hlutarins eða
hlutanna, en hreint ekki eftir hinu órök-
stæða tilíinningagildi (valeur subjec-
tive) þess er dæmir með vildar eða ó-
vildarhug til þess er hlutinn hafði gert.
Sérhvað eitt, er sent var á sýning-
una var falið á hendur til dóms og um-
sagnar, þeirri af dómnefndunum, er
áleist að vera hin færasta í þeirri og
þeirri grein. Þó var auðvitað gerð und-
antekning á þeim munum og safnheild-
um frá þeim, er færst höfðu undan sýn-
ingardómi, og munu það hafa verið flest-
ir ef ekki allir hinir islensku skólar,
sem sent höfðu á sýninguna, er ekki
óskuðu sýningardóms.
Landakotsskólinn var sá einasti
skóli,— að því sem kunnugt er, — er sér-
staklega óskaði eftir, — sökum nemenda
sinn8, að koma undir sýningardóm, en
þó sára-ótrúlegt sé (mirabile dictu), þá
neitaði sýningarnefndin þessum ágætis-
skóla um þetta alveg sjálfsagða dóm-
nefndar álit, með þeirri ástæðu, að hin-
ir skólarnir hefðu ekki óskað eftir að
koma undir sýningardóm og því gæti
hann heldur ekki komið til dóms. Sam-
fara þessari ástæðu, þá taldi sýningar-
nefndin, að ^sögn, tormerki á því, að
auðið væri að kveðja til dómbærrar
nefndar í svo fjölbreyttri sýningardeild
sem þesii væri.
Jú, „t^úað mundi ég hafa hefði Njáll
sagt“! (experto crede Ruperto). Því