Ingólfur - 01.11.1911, Blaðsíða 4

178
INGOLFUU
Verð á olíu er í dag:
8 og 10 potta brúsar 16 aura pr. pott „Sólskær Standard Whiteu.
8 — 10 — — 17 — — — „Pennsylvansk Standard White“.
8 — 10— — 19 — __ „Pennsylvansk Water White“.
1 cyrl ódýrarl pottarlnn í 40 potta brúsum.
Brúsarnir léöir sliiftavinixm ók,eypis.
Menn eru beðnir að gæta þess, að á brúsanum só vörumerki vort bæði á hliðunum og tappanum.
Ef þið viljið fá góða oliu, þá biðjið um þessi merki hjá kaupmönnum ykkar.
Pantið sjálflr vefnaðarvöru yðar
beina leið frá verksmiðjunni. Mikill sparnaður. Allir geta fengið sent
burðargjaldslaust gegn eftirkröfu 4 Tnt~r. af 130 Ctm.
'brolðU svörtu, bláu, brúnu, grænu eða gráu vei iituðu kiæði
úr fallegri ull í prýðilegan og haldgóðan sparikjól, eða sjaldhafnar-
föt fyrlr elnar ío Xx_r. — 1 mtr. á 2,50. Eða
37* mtr. af 183 otm. brelðu svörtu,
dimmbláu eða gráleitu nýtýzku-fataefni í haldgóðan og fallegan
karlmannafatnað fyrlr elnar 14 K.r 50 au
Ef vörurnar líka ekki verður tekið við þeim aftur.
Aarhus Klædeveveri, Aarhus, Danmark.
Fo x-ritvélin
er einbver hin besta, fnllkomnasta og sterkasta ritvéi, sem til er. AUarnýtýsku
nmbætnr. — Leitið upplýsinga bjá ritstjóra þessa bl*.ðe.
Eggert Claessen
yfirréttarmálaflutningsmaður
Pdsthússtræti 17.
Venjulega heima kl. 10—11 og 4—5.
Talsími 16.
Allir andbanningar
og aðrir, sem hafa vín um hönd og sem þekkja gœði vínanna hjá J. P. T.
Brydes-verslun og vita hversu ódýrt verzlunin selur þau, láta sér ekki detta í
hug að kaupa þau annarsstaðar.
Yður, sem ekki enn hafa reynt þau, viljum vér aðeins benda á að vínin
eru frá verslunarhúsinu
Kjær & Sommerfeldt í KaupmannahÖfn,
sem eru konungl. hirðsalar.
Geta betri meðmæli átt sér stað?
Gerið því vínkaup yðar við *T. ]P. T. JtS;r*ycl©J51—verslun
því vínin þar eru holl — góð — ódýr — og ósvikin.
Félagsprentsmiðjan.
| Sveinn Björnsson
yfirréttarmálaflutningsmaöur
Hafnarstræti 16.
rvv w wvvvu
Og nú kem eg að bannmálinu.
Hvaða ástand er það sem ætlast er til
að banniögin leiði yfirlandið? Gætum
fyrst að hvernig nú er. Islendingar
þurfa eins og hver önnur þjóð matar
og drykkjar. og síðan lögin um hrossa-
kjötsát, sem lögtekin voru á alþingi ár-
ið 1000, gengu úr gildi, hefir hverjum
Islending verið það frjálst, að eta þann
mat og drekka þann drykk, er hann
sjáifur vildi, og vel var fenginn. Þenn-
an rétt hefir mannkynið, að ég hygg,
á öllum öldum haft óskertan, nema
þar sem trúarbrögðin hafa skorist i leik.
Eg skal að eins minna á ákvæðin í
lögmáli Gyginga um það, hvaða dýr
mætti éta og hver ekki, eða forboð
Múhameðstrúarmanna gegn víndrykkju,
og svo fornlög vor um hrossakjötsát.
Matar og drykkjarfrelsi manna hefir því
stundum verið skert í nafni trúarbragð-
anna og mun ei fjarri sanni, að upp-
runi bannlaganna sé enn hinn sami.
Ekki geta þó kristnir menn sagt að þeir
taki þar drottinn sjálfan til fyrirmyndar,
því hann fór öðruvísi að: „Af öllum
trjám f aldingarðinum skaltu étaK, sagði
hann. Og það er ein grein í „kverinu“
rnínu, sem mér hefir altaf fundist djúp-
viturleg. Hún er svona:
„Guð vildi ekki hindra fall mannsins
með því svifta hann frjálsræðinu; því
að með því hefði hann gjört manninn,
mynd sína, að skynlausri skepnu“.
Þetta skilur hvert barnið og lofar
visku skaparans, af því insti strengur
manssálarinnar er frelsisástin. í frjáls-
ræðinu er tign og helgi mannsins fólg-
in. Það að velja sjálfur og taka á
sig ábyrgðina af gjörðum sínum er
æðsti réttur mannsins.
En nú hefir verið boðuð hér á landi
ný Tyrkja-trú. Lðggjafarvaldið hefir
látið ginnast sem þurs til að taka þessa
trú á sínar herðar og lögbjóða hana.
Harðar refsingar liggja við, ef breytt er
á móti.
Það er verið að neyða upp á okkur
nýrri trú, og fyrsta boðorð þessarar trú-
ar er:
„Þú skalt ekki bragða vín“.
Það er útlagt: Þú mátt ekki bragða
virkilegt" kampavin, portvín,sherry,Rínar
vín, né heldur nokkurt annað „virkilegt“
vin, enn síður sterkari drykki, svo sem
whisky eða brennivin. En þér heimilt
að drekka lítt áfenga eður óáfenga drykki,
sem eru kampavin, portvín, sherry, Rín-
vín, brennivín eða hvað sem vill — að
nafnból! Þvi svo var vilji 4900 kjós-
enda eða tæpra s/s þeirra er atkvæði
greiddu árið 1908.
Afleiðingin er auðsæ. Svo framar-
arlega sem bannlögin verða annað eu
dauður og marklaus bókstafur, þá er
smekk þeirra manna er að eins vilja
drekka nafnbótar vin gefin einkaréttur i
landinu og smekkur hinna, sem drekka
vilja virkileg vín, smánaður og fótum
troðinn.
Og nú er mér spurn: Hvers vegna
á smekkur þessara manna er að eins
vilja drekka nafnhótar vín að vera rétt-
hærri en hinna sem drekka vilja virki-
leg vín ? Ef þeir svara mér því að
nafnbótar vínin fséu óskaðleg, hin séu
skaðleg, þá má vel vera, að það sé
satt fyrir sjálfa þá. En það sannar
ekki, að allir aðrir séu eins og þeir.
Um sjálfan mig t. d. get eg sagt, að
nafnbótar vín þykja mér vond og mér
verður bimbult af þeim, en ekki af
hinum, ef ég drekk þau skaplega. Og
svo munu fleiri segja. En þó nú svo
væri, að virkileg vín væru öllum skað-
leg, hefir þá einn maður rétt til að
banna öðrum manni eða einn ílokkur
rétt til að banna öðrum flokki að skaða
sjálfan sig, þó hann láti alla aðra óá-
reitta? Eg veit ekki til þess, og ég
hygg að mönnum sé ekki einu sinni
nokkurstaðar með lögum bannað að
gera sjálfsmorðstilraun eða refsað fyrir
slíkt.
Hvaðan kemur þá þessum mönnum,
sem drekka nafnbótar vin, réttur til þess
að banna öðrum að drekka virkileg vín ?
Hvaðan kemur þeim réttur til þess að
ráða fyrir munn og maga annara manna
eins og væru þeir skynlausar skepnur.
Eg sé það ekki.
En bannmenn munu svara, eins og
einn af aðalformælendum þeirra á þingi:
„Við lítum svo á, að hér í þessu
máli, sem og í öðrum, eigi vilji þjóð-
arinnar hiklaust að ráða.
En vilji þjóðarinnar telja þeir að
komi fram í meirihluta þeirra atkvæða
er greidd eru uin málið. Og þeir halda,
að persónulegu frelsi landsbúa sé ekki
misboðið með lögum sem hafa að baki
sér slíkan meirihluta.
Frh.