Ingólfur - 08.11.1911, Blaðsíða 4

182
INGOLFUR
D. D. P. A.
Verð á olíu er í dag:
8 og 10 potta brúsar 16 aura pr. pott „Sólskær Standard Whitew.
8 — 10 — — 17 — — — „Pennsylvansk Standard White“.
8 — 10 — — 19 — — — „Pennsylvansk Water White“.
1 eyri ódýrari potturinn í 40 potta brúsum.
Brúsarnir léöir
Menn eru beðnir að gæta þess, að á brúsanum sé vörumerki vort bæði á hliöunum og tappanum.
Ef þíð viljið fá góða olíu, þá biðjið um þessi merki hjá kaupmönnum ykkar.
Pantið sjálfir vefnaðarvöru yðar
beina leið frá verksmiðjunni. Mikill sparnaður. Allir geta fengið sent
burðargjaldslaust gegn eftirkröfu 4: mtr. af 130 OtlH.
torolöu svörtu, bláu, brúnu, grænu eða gráu vel lituðu klæði
úr fallegri ull í prýðilegan og haldgóðan sparikjól, eða sjaldhafnar-
föt fyrlr oiuar ío Jir. — i mtr. á 2,50. Eða
3'/4 mtr. af 135 otm brelöu svörtu,
dimmbláu eða gráleitu nýtýzku-fataefni í haldgóðan og fallegan
karlmannafatnað fyrlr elnar 14 Kr. 50 au
Ef vörurnar líka ekki verður tekið við þeim aftur.
Aarhus Klædeveveri, Aarhus, Danmark.
Fox-ritvélin
Allir andbanningar
og aðrir, sem hafa vín um hönd og sem þekkja gœði vínanna hjá J. P. T.
Brydes-verslun og vita hversu ódyrt verzlunin selur þau, láta sér ekki detta í
hug að kaupa þau annarsstaðar.
Yður, sem ekki enn hafa reynt þau, viljum vér aðeins benda á að vínin
eru frá verslunarhúsinu
Kjær & Sommerfeldt 1 Kaupmannahöfn,
sem eru konungl. hirðsalar.
Geta betri meðmæli átt sér stað?
Gerið því vínkaup yðar við «T.
því vínin þar eru holl — góð — ódýr
*. T. IBrydeJS-verHlun
og ósrikin.
er einbver hin besta, fullkomnasta og sterkasta ritvél, sem til er. AUar nýtýsku
umbætur. — Leitið upplýsinga bjá ritstjóra þessa blaðs.
| Sveinn Björnsson
i
yfirréttarmálaflutningsmaöur
Hafnarstræti 16.

Eggert Claessen
yfirréttarmálaflutningsmaður
Pósthússtræti 17.
Venjulega heima kl. 10—11 og 4—5.
Tslsíml 16.
aðeins góð vin og frá, velþekktnm vínhúsnm
erlendis. Vín- og öl-kjallarinn í Ingölfshvoli
er nú byrgur a# allskonar vínnm, öli og
gosdrykkjum frá elsta vin & ölgerðarbúsnm.
Par er mest og bezt úrval af hátíðadrykkjum.
Félagsprentsmiðjan.
töfluna, ef ekki má setja neinn einstak-
ling á hana?
Eins og grundvöllur bannlaganna er
óverjandi hverjum þeim er viðurkennir
það persónufrelsi, er siðaðar þjóðir telja
heilagt, eins er það víst, að bannlögin
eru það sjálí, og engar líkur eru til að
þau nái þeim tilgangi sem þeim er ætl-
að að ná. Lög sem brjóta eins átakan-
lega í bág við réttarmeðvitund mikils
hluta þeirrar þjóðar, sem ætlað er að
fylgja þeim, eins og bannlögin gera,
hanga í lausu lofti. Hvernig má búast
við því að þeir sem telja þessi lög beint
brot á þeim rétti, er ekkert siðað þjóð-
félag má taka af meðlimum sínum,fari
að hegða sér eftir þeim. Og vilji menn
ekki hlýða þeim, þá verða þau með
öllu óframkvæmanleg. Þetta hefir ver-
ið sýnt átakanlega í skarplega ritaðri
grein í Ingólfi um „Þrælalögin“, þar
sem þau eru rakin lið fyrir lið, og eg
skal ekki fara að endurtaka það, sem
þar hefir verið sagt. I sömu grein geta
menn fundið næg dæmi þess hve hjá-
kátleg framkvæmd laganna yrði. Þar
hefir líka verið bent á hve ánægjulegt
það er að geta átt von á heimilisrann-
sókn hvenær sem fullur dóni finnur upp
á því að Ijúga því að hann hafi fengið
vín hjá manni. En hér sannast sem
oftar, að ekki er ein bára stök. Þegar
farið er að fótumtroða eina grein per-
sónufrelsisins, þá er vís árás á hinar.
Ef nokkuð má af líkum ráða, þá er
það þetta, að lögin yrðu margsinnis brot-
in og jafnmikið drukkið eftir sem áð-
ur i landinu. En sá drykkjuskapur yrði
í skjóli allskonar yfirhylmingar, og sé
nokkur hlutur siðspillandi, þá er það
þetta að hafa lög sem enginn virðir.
Það elur upp virðingarleysi fyrir lögum
alment og gerir menn að þýlyndum
bragðarefum. Þjóðin mundi því brátt
sjá nauðsyn til að afnema lögin,
og leggja toll á áfengi, eins og nú er.
En halda menn að sá tollur greiðist vel
eftir að menn eru komnir á lagið að
flytja áfengi tollaust inn í landið ? Lands-
sjóður tapaði þá ekki aðeins áfengistoll-
inum þann tíma sem bannlögin stæðu
heldur og þeim tolli sem svikinn yrði
vegna þess uppeldis er þjóðin fær með
bannlögunum. En það er mikill skaði,
því varla verður fundinn réttlátari toll-
ur en áfengistollurinn. Enginn neitar
því að áfengi sé munaðarvara sem spara
má, og áfengistollurinn kemur ekki síst
niður á efnaðri stéttunum og sumpart
á útlendingum er dvelja hér.
Alt ber því að sama brunni. Bann-
lögin eru ólög, gerð i einhverju óráði,
sem gripið hefir þjóð og þing. Hvað
á að gera við þau?
Það á að afúema þau og næsta
þing ætti að gera það.
Menn eru farnir að ympra á því, að
ef til vill væri rétt að stofna til nýrrar
atkvæðagreiðslu um þau. Sé það gert
með þeim ásetningi að löggjafarvaldið
eigi að taka hið minsta tillit til þess,
hvernig atkvæðagreiðslan fellur, þá er
eg algerlega á móti því.
Enginn meirihluti í landinu réttlætir
siík bannlög og það er jafn siðlaust að
bera þau undir þjóðaratkvæði eins og
hitt að bera trúarbragðafrelsi eða prent-
frelsi undir þjóðaratkvæði. Þetta mál
átti aldrei að koma undir þjóðaratkvæði,
ef tilgangurinn var annar en sá að mæla
mátt ofstækisins í landinu, Að endur-
taka þá atkvæðagreiðslu væri að gera
seinni villuna verri hinni fyrri, hvernig
sem atkvæði féllu.
Sumir seg_ja að við eigum að reyna
þau. En ég neita þvi, að vér eigum
að gera tilraunir með að troða undir
fótum skýlausan persónurétt manna, og
ég hygg að þjóðin, þegar hún hugsar
sig um, hafi nægt vit til að sjá, að slik
tilraun hlýtur að mistakast. Verði bann-
lögin afnumin á næsta þingi, þá hafa
þau ekki fengið tíma til skaða þjóðina
siðferðislega né efnalega að neinum mun,
og þá væri vel að verið.
Þjóð vor sækir sjálfstjórnarrétt sinn i
hendur annari þjóð. Hún sækir það
mál fast og þykist fær um að stjórna
sér sjálf. Er það ekki undarlegt, að
sú hin sama þjóð skuli beita því frelsi,
sem hún hefir, einmitt til að svifta með-
limi þjóðfélagsins þeim rétti sem jafnvel
dýrið í haganum hefir til að ráða fyrir
munni og maga? Er það ekki sárbros-
legt, að hún skuli telja það eitt hið
mesta velferðamál að ráðast á persónu-
frelsið í landinu, það frelsi seni er og
verður lífsneiátinn í hverri sannri frels-
isbaráttu!