Ingólfur - 29.11.1911, Blaðsíða 3

INGÓLFUR
191
son var viðstaddur veisluna, sem haldin
var 11. júní á Hðtel de France, og
hélt hann þar ræðu. Sömuleiðis var
hann í veislunni, sem haldín var í
Palais-de Justice 23. júní til heiðurs
fyrir forseta Jýðveldisirs.
En um hr. Thóroddsen er það að
segja, að að vísu bafði verið gert við-
vart um að hann væri væntanlegur,
en aldrei varð hann aéður í ftúðuborg,
að minsta kosti ekki meðan stóð á
þúsund ára hátíðahöldunum."
Að endingu skulum vér geta þess,
að vér höfum sögusögn áreiðanlegra
manna fyrir þvi, að alþingisforsetinn
hafi á einum stað i Rúðuborg gert vart
við sig og sagt til um stöðu sína og er-
indi sitt (auk þess er hann gerði það á
hótelinu sem hann bjó á). Það var á
rSkandinavislcLæseværelse for Sömœnd11!
Druknim í gær.
Það slys vildi til í gærmorgun, að
tveir menn drukauðu á Yiðeyjarsundi.
Peir höfðu flutt mjólkina frá Viðey
hingað til bæjarins anemma um morg-
uninn á seglbát, og voru nú á leið aft-
ur út í eyna til að skila mjólkurbrúsun-
um tómum. Veður var nokkuð hvast
með hrinum og ylgju á sundinu.
Ekki vita menn með vissu hvernig
■lyaið hefir viljað til, en talið er lík-
legaat að þeir hafi kollaiglt sig og bát-
urinn þá fylst af sjó og sokkið síðan.
— Drengur einn heima á búinu í Viðey
hafði séð til þeirra á sundinu og tekið eft-
ir því alt í einu, að báturinn varhorf-
inn. Var þá þegar fóDað niður á stöð-
ina á auatureyjunni, og voru þaðan aend-
ir bátar til að leita; en það kom fyrir
ekki — seglbáturinn og báðir mennirn-
ir voru með öllu horfnir.
Mennirnir sem á bitnum voru, og sem
telja má víst að hafi druknað, hétu Hal-
dór Guðbjarnarson, ættaður frá Akra-
nesi, og Samúel Símonarson, frá Reykja-
vík; voru báðir vanir sjómenn. Samú-
el heit. var kvongaður, og átti mörg
börn, 4 eða 6, að því er oss er sagt.
Leikhúsið.
Heimanmundurinn
eftir P. Dinaux og G. Lemonine.
Leikfélagið leggur út á djúpið í ár
með franskan sjónleik í stafni. Mér er
dálítið örðugt að skilja hvað félaginu
hefir gengið til að velja þennn leik —
ekki er hann frumlegur, ekki er hann
andríkur, og ekki er hann skemtilegur,
og ekki tekst leikfélaginu að bæta upp
þessa bresti í meðferðinni. Þar skortir
eigi all-Iitið á, að sýningin í heild sinni
aé nokkurnvegin boðleg á leiksviði höf-
uðataðarins.
Efnið í leiknum er dæmalauat ófróð-
legt. Greifafrú ein, auðug kona, hsfir
alið upp unga munaðarlausa stúlku,
Suzette að nafni. Hún kemst að því
að greifinn, sonur hennar, hefirfeltást-
arhug á stúlkuna; til þess að koma í
veg fyrir að slíkur ráðahagur takist,
fær hún nautasala einn þar um slóðir
til að kvongast Suzette, og gefur henni
ríflegan heimanmund. Nú líða nokkur
ár; nautasalinn er orðinn auðugur mað-
ur og Iánaat alt vel; en ekki tekst hon-
um að ná ástum Suzette, hún hugsar
alla daga um greifann »inn. Enginn
veit hvar þau eru niður komin, greifa-
frúin og sonur hennar, en einn góðan
veðurdag koma þau lokains bæði heim
til Suzette; hafa þau ratað í ým*a
ógæfu og eru orðin félaua. Nautasal-
inn sér hvað Snzette verður mikið um
endurfundinn og sér, að vonlaust er um
að hún muni nokkru sinni gleyma greif-
anum. Hann ræður þvi af sð gefa
benni frjálaar hendur, skilar greifafrúnni
aftur heimanmundinum, og fer sjálfur
út að ferðast, en Suzette gengur að
eiga greifann sinn.
Meðferð leikendanna er hvergi næni
góð. Einna beat leika þau Bjarni Björna-
son, Friðfinnur Guðjónsson, og fröken
Emilia ludriðadóttir, og hafa þau öll
smá hlutverk. Helgi Helgason lék lika
laglega á köflum. Leikur greifafrúar-
innar og sonar hennar er víðast mjög
lakur og hvergi góður.
Ég skil ekki hversvegna leikfélagið
er að aeilast til Frakklauds eftir öðr-
nm ein» Ieik og þetta er. í fyrsta lagi
er leikurinn sjálfur mjög Iitils virði, og
í öðru lagi er það, að allur andinn og
allur blærinn yfir þessum frönaku leikj-
um er oss íslendingum svo fjærlægur,
að það mega heita undur ef það tekst
nokkru sinni vel að sýna þá á leiksviði
hér, enda finst mér reynslan vera sú,
af það takist aldrei vel, að minata
kosti man ég ekki til þess.
Eg vona nú að félagið geri betur
næst, bæði að efni og meðferð.
Ges.
Vitnisburður um Templara
Hr. Guðlaugi Guðmundssyni bæjarfó-
geta á Akureyri, sem langalengi hefir
verið templar, og um hríð stórtemplar,
farast ekki fallega orð um fyrverandi
félagsbræður sína. Hann segir svo í
„Norðra", útaf hinum svæanu árásum
templara í hans garð.
„,Templar‘ þar suður í Reykjavik mun
eg avara „við tíð og tækifæri."—Margt
bjargráð og margra ára starf, sem þeir
hafa af mér þegið, hafa þeir endurgold-
ið mér fyrst með svívirðandi lítilsvirð-
ingu, þarnæst með tilraun til aannfær-
ingarkúgunar og nú síðast með álygum
og hróplegum svívirðingum. Vitaakuld
er ekki við öðru að búast af þeím
mönnum, er nú skipa öndvegi í þeim
félagaskap og nú eru að koma honum
áfjárhagslega og siðferðislega heljarþröm
— en fyrirsögn hefði þóttjí gamla daga
að Reglan ætti eftir að ala slíka ódrengi
innan sinna vébanda.“
Það mun vera bannmálið, og þær „til-
raunir til sannfæringarkúgunar“ og önn-
ur ósvinna, sem af því hefir leitt innan
vébanda Templarafélagsins, aem bægt
hefir hr. Guðl. Guðmundssyni frá þess-
um félagsskap, og svo er um marga
aðra mæta menn, sem áður hafa fylt
hóp templara. Vér akulum nefna það
til dæmis, að herra húsgagnasmíðameist-
ari Jón Haldórsson hér i bæ hefir séð
sér þann kost nauðugan, að fara úr
félaginu af sömu áatæðu og mælt er að
hr. Ásgeir Sigurð»syni hafi verið vikið
burtu, sem *é vegna þess, að hann var
stuðningamaður hr. Haldórs Daníels-
sonar yfirdómara. Hann fékk heimsókn
af nefnd manna, sem skyldi leiða hon-
um fyrir sjónir, hverja óbæfu, skuld-
bindingabrot og annað þvílíkt [hann
fremdi með stuðningi sínum við hr. H.
D. og var skorað á hann að snúa frá
villu síns vegar. En hr. J. H. mun
hafa talið það óviðkomandi þeim herrum
templurum hverja menn hann vildi hafa
fyrir þingmenn, og svaraði hann þeim
því með úrsögn úr félaginu, eins og rétt
var. — Sama er oss sagt að fram hafi
komið við hr. húsgagnasmíðameistara
Jónatan Þorsteinason, og hafi honum
verið vikið úr Reglunni, en ekkivítum
vér aönnur á þvi.
Þykir mönnum nú bæjarfógetinn á
Akureyri bafa verið of harðorður í garð
templara ?
Hjá Karli í Koti.
Dorsteinn Gíslason er — eins og menn ef til
vill muna af Pastorsleiðangri hans — allra
manna forvitnastur. Ef hann rekst á eitthvað
leyndarmál, líður honum ekki vel fyr en ein-
hver er búinn að kjafta því i hann og hann
ann þeim manni til dauðadags sem það gerir.
Dessvegna langaði mig að komast fyrir hver
væri þessi Karl í Koti, og árangurinn af rann-
sókn minni varð sá, að ég get fullvissað Dor-
stein um það, að enginn annar en Samson er
maðurinn.
Dorsteinn má ekki láta það villa sigþóSam-
son neiti.
Dað hefir hann gert áður.
Dað vilti ekki mig og þessvegna fór ég heim
til Samsonar og barði þar að dyrum.
Ung og Ijómandi falleg stúlka kom til dyr-
anna.
„Er maðurinn yðar heima ?„
„Eg á engan mann — hi, hi, hi.“
„Kærastinn þá--------?“
Hún roðnaði og hikaði með svarið.
„Samson meina ég —-----------“.
„Eruð þér svona mikill dðni að halda að ég
sé trúlofuð svoleiðis svíni--------“ og stelp-
an rauk inn í fússi og skelti i lás á eftir sér.
— Ég fór inn um aðrar dyr og rakst þar að
sem Samson var. Hann lá upp í lappalausum
sófa, sem lagður var ofan á tvær tómar brenni-
vinstunnur. Við hliðina var kommóða og á
henni fjögra marka skál full af argasta fúsel.
„Góða kvöldið Sámur".
„Góða kvöldið--------kollega.“
„Dað er ekki Dorsteinn, — það er Ingimund-
ur-------“
„Jaja, mér er sama — ég held við séum allir
kollegar blaðamennirnir."
„Víst er það — en þú ert nú kominn út úr
hópnum“.
„Ég útúr hópnum — Karl í Koti útúr hópn-
um —ja aldeilis, og rétt er nú það, Ingimnnd-
ur sæll“------glopraði Samson út úr sér, og
teygði sig út eftir fjögra marka skálinni. En
hann var svo skjálfhentur að hann missti hana
niður á gólfið, svo að hún brotnaði í þúsund
mola, en brcnnivínið fióði um alt gólfið.
Samson starði eins og steini Iostinn á þessa
voðalegu sjón og ógurlegt blótsyrði hraut af
vörum hans.
„Tremor, kæri kollega — —“.
„Ekki meira en vant er — hábölvað altaf —
en þetta var nú verra. Og enginn innborgað
aktiur í dag — — —.“ *
„Aktiur ?“
„1 „Svipuna" maður,“ sagði Samson og reis
upp við olnboga i sófanum — — „blaðinu, sem
Karl í Koti skal sveimér sýna öllum slúbbert-
onum hér að hann sé ekki dauður.----------Dau
skulu fá gúmoren, yfirvöldin og tólin þeirra,
sem mig hafa elt um dagana---------óforþént —
— bölvaðír — — “ bætti Sammy við, og rak
máttlaust brennivínshögg í kommóðuna. Svo
lak hann útaf og korraði heiftin í honum-------
„engum Bkal hlíft nema aktitónerunum---------“.
„Hér er tíkall Sammy-----------ég kæri mig
ekkert um að þú þakkir mér fyrir það í blað-
inu — pað er alveg óþarfi yfirleitt að minnast
á það-------og vertu nú sæll og blessaður —.“
Nú var orðið koldimt í herberginu og Sam-
son skreið ofanúr sófanum —
„Ég skal lýsa þér út, Mundatetur-----------“
sagði hann og kveykti á eldspýtu.
„Blessáður farðu varlega með eldinn, Sammy
eins og þú er vanur — —
Ég fiýtti mér út, því mér heyrðist hann segja
eitthvað ljótt — —
Tíu minútum Beinna gekk ég framhjá húsinu.
Dar stóð alt i björtu báli.
lngimundur.
Frá Gróttu til Gvendarbrunna.
Veðuráttan hefir ekki verið upp á það
skemtilegasta hér í bænum þesaa dag-
ana. Dumbungs- súldar- ólundar- skamm-
degisveður alla vikuna. Eu þó tók út-
yfir í gær með regnið. Það streymdi
ekki niður, nei það buldi og foasaði,
alveg eins og komið væri stórefli* gat
á himnasíuna. Vöxtur kom í allar ár
og alla læki, og þá ekki síst í rennu-
steinana hér í bænum. Straumurinn óx
svo mjög i rennunni á Bakarastignum,
að hann fór að bera með sér allan
óþverran sem hefir legið jþar óáreittur
í háa herrans tíð, og lærðir menn fóru
að tala um að gefa honum nafn og setja
hann á kortið. En í dag kom snjórinn
og stiflaði hann, avo að nú verður ekk-
ert af því. Nú er alt orðið hvítt af
gnjónum, og fósturjörðin ber nafn með
rentu. — Það er víst það einasta sem
ber rentu í því Iandi.
Sigurður Guðmundsson, þjónn Brill-
ouina konsúls, sá sem réðst á sjálfan
sig grímuklæddur við annan mann, hefir
nú fengið dóm sinn fyrir athæfið; hann
er dæmdur í 2 sinnum 5 daga vatn og
brauð, en hegningin fellur þó niður ef
hann hegðar sér skikkanlega. Brillouin
konsúll hefir tekið hann í sátt aftur og
í þjónustu sína, en sú sátt fellur niður
ef hann hegðar sér óskikkanlega. Og
er nú alt eins og áður var, nema að
hr. Brillouin er 200 kr. fátækari og
Þorvaldur pólití 200 kr. ríkari. *
Samúel Eggertsson skrautritari, hefir
sýnt Ingólfi töflu, er hann heflr gert
til að gefa mönnum yfirlit yfir
metrakefið, og samanburð á því og
kerfi því, er vér búum við nú. Eins
og kunnugt er gengur metrakerfið í
gildi nú um nýjár og mun því mörgum
koma vel að fá töflu þessa meðan þeir eru
að átta sig á „hinum nýja sið.“ Tafl-
an er mjög laglega gerð, og viljum vér
ráða mönnum til að fá sér hana, Hún
kostar 75 aura.
Félag stofnuðu yfirdómslögmenn með
sér hér í bæ í fyrrakvöld, og mun til-
gangurinn vera »á, að gæta innbyrðis
hagsmuna sinna. Meðlimir kváðu þeg-
ar vera orðnir um 40.
Kosning í niðurjöfnunarnefnd fer
fram í dag hér í bænum. Eru komnir
fram 3 listar, A-listinn frá sjálfstæðis-
mönnum, B-liatinn frá Fram, og C list-
inn frá verkmennafélaginu „Dagsbrún“.
Fundur verður haldin í Stúdentafél-
aginu á laugardaginn kemur. Verður
þar fyrst koain nefnd til að gera til-
lögur um skipulagsskrá stúdentasjóðs-
ins í Khöfn, því nú er í ráði að flytja
hann heim. í öðru lagi verður á dag-
skrá „Skilnaðarkveðja (Matth. Þórðar-
son)“, og er öllum mönnum hulið hvað
þar kann undir að búa, hvort það er
pólitík eða skáldskapur. í þriðja lagi
hefir próf. dr. phil. Ágúst Bjarnason
máls um „Háskólamálið.“ Má nú gera
ráð fyrir að fjölment verði á þessum
fundi.
Alþyðufyrirlestrar Stúdentafélagsins.
Andrés Björnsson stud. jur. hélt fyrir-
lestur á sunnudaginn var um „Rím í
mæltu máli“.
„ Vestau kom frá útlöndum í fyrra-
morgun.
Hannes Hafstein bankastjóri verður
fimtugur mánndaginn 4. des. Er það
í ráði að honum og fjölskyldu hans verði
haldin veisla í Bárubúð.
Rússar og Finnar. Margir bjugg-
ust við, að hagur Finna mundi fara að
batna, eftir lát Stolypins, og að eftir-
maður hans mundi verða þeim hliðholl-
ari. En svo hefir ekki reynst. Nú hef-
ir dúman nýlega samþykt að leggja
þunga skatta á Finna til hervarnar;
cema þeir skattar altað 20 million mörk-
um á ári.