Ingólfur - 13.12.1911, Blaðsíða 3
INGÓLFUR
199
J. P. T. Brydesverslun
heflr aldrei haft eins miklar birgðir af hinum
ekta og ágætu vínföngum
sem nú, svo allir þeir, sem þarfnast víns til jólanna, ættu að minsta kosti að
kynna sér þær víntegundir, er verslunin hefir, áður en þeir leita annað.
Fyrir utan hið lága verð, sem á vínunum er, þá verða þau þó aeld með
' IO-Í afslætti til jóla.
▼▼▼▼▼▼mnrTVTTV
10 Austurstræti 10.
Með „Botniu,, hefi ég fengið allskonar ávft'irti - Einkar-góðar
tegundir af eplum, pcrum, appelsínum og vínherjum.
Til ábætis við borðhald skal ég leyfa mér að mæla með hinum ljútfengu
Gravenstenor-eplum, Pisjoner og Flðsku-eplum mínum.
Jes Zimsens verslun
hefir ætíð nægar birgðir af
nauösynj avörum,
góðum og ódýrum. — Svo mun verða nú fyrir jólin og skal þá áér í lagi bent á:
Hveitið bezta — Rúsínur — Syltetau — Cardemomme
— Gerpúlver o. fl.
Ennfremur:
Hangikjötið góða svo og Kerti og Spil
ódýrast i bænum.
við þá. Þykir yður það nú ekki sjálf-
um hlægilegt, að þér sem kominn vor-
uð alla þessa leið frá íslandi til Rúðu
í þeím tilgangi, að vera viðstaddur 1000
ára hátíðahöld Normandíbúa og færa
þeim heillaóskir vorar, skylduð gera það
á þann hátt, að fara inn á Skandinav-
isk Læseværelse for Sjömænd, og segja
þar hátíðleg* til nafns yðar, stöðu og
erindis, en hvergi annarastaðar; mér er
sama þó það hefði verið félag aðals-
manua, eða hvað annað sem var, það
var jafn hlægilegt, fyr það — vegna
þesa, að þér áttuð ekkert erindi þang-
að; þér áttuð aðeins erindi til hátiða-
haldanna, þar komuð þér h /ergi nálægt
og þarmeð er allt þetta makalausa
ferðalag yðar orðið erindisleysa, eða þá
prívat akemtiför yðar, sem yðnr einum
kemur við; en þá hefðuð þér bara ekki
átt að þyggja fé fyrir. Skiljið þér nú
hversvegna eg setti háðamerkið?
Eg skil vel, að yður sé ekki um, að
mikið aé minst á þetta ferðalag yðar
til Frakklands; það hefir orðið yður til
lítils vegsauka; þér hafið gert sjálfan
yður og land vort hlægilegt í augum út-
lendinga, farið svívirðilegum orðum um
þá þjóð, aem sýndi landi voru þann
sóma að bjóða yður, og sett með
því blett á þjóð vora. Eg akil vel, að
þér skammist yðar eftirá fyrir frammi-
stöðuna En því eruð þér þá að egna
menn til við yður? því þegið þér ekki,
ef vera mætti að skömm yðar félli í
gleymskuj? Þér megið vita, að það
eru ekki allir, sem hafa geð í sér til
að klappa þeim hundum, sem glefaa í
þá. O. E.
Frá Gróttu til Gvendarbrunna.
Símslit. Sæsíminn milli íslands og
Færeyja hefir verið slitinn nú um nokk-
ra daga, og er varla að búast við, að
hægt sé að gera við hann fyr enn eft-
ir viku til bálfan mánuð.
Samsœti var haldið í gærkvöld á Hó-
tel Reykjavík í tilefni af 200 ára af-
mæli Skúla fógeta. Var þar saman-
komið nm 200 manns, og skemtu menn
Bér við dans og annan mannfagnað
langt fram á nótt.
10 Austurstræti 10
# %
Gottlieb.
Stjórnarráðið hefir lagt nokkrar spurn-
ingar fyrir þá Magnús Blöndahl og
Guðm.. Jakobsson útaf kæru hr. Páls
Torfasonar um þyngdarmismuninn á
silfurbergi því, er þeir fluttu frá Eski
firði, og því, er þeir skiluðu Banque
Francaise. Hafa þeir félagar nú leyst
úr þeim spurningum, og stjórnarráðið
hefir úrakurðað, að engin frekari rann-
rókn skuli hafin af þess hálfu útaf kær-
unni.
S/s „Sterlingu kom í morgun frá út-
löndum. Meðal farþega voru: Frú
Klingenberg (konaúls), frú Jóhansen
(fiðluleikara), Jón Þorláksson og frú,
Frederikaen kolakanpm., Bernburg, fiðlu-
leikari, Edilon Grímsson og franakur
læknir Dubois. Frá Ameríku kom Bald-
ur Sveinason blaðamaður og séra Magn-
úa Jónsson.
Athygli karlmanna
viljum vér vekja á því að vér aendum
hverjum, aem óskar þeaa 3^4 m. af 135
sm. breiðn avörtu, dökkbláu eða gráu
nýtýsku ullarefni í falleg og aterk föt
fyrir einar 14. kr. 50 aura. — Efnið
aendum vér farfrítt gegn eftirkröfu, og
töknm það aftur ef það er ekki að
ósknm.
Thybo Molles Klædefabrik,
Köbenhavn.
f
Odýrast Tóbak
hverju nafni sem nefnist, sömuleiðis
Vindlar, Vindlingar
og allskonar
Soelgœti
í stóru úrvali.
Verslunin VXkingur
Garl Mrissei.
Kaupendur Jngólfs'
aem eigi fá blaðið með akilum, eru
vinaamlegast beðnir að gjöra afgreiðal-
unni aðvart um það.
Félagsprentsmiðjan.
En hvernig kemur hann fjörinufyrir
í kvæðum sínum, avo að það njóti sín
og lyfti lesandanum á flug? Hann fer
eins að í list ainni og fjörkálfarnir
í lífinu: hann hreyfir sig. Hann er að
minu viti auðkenndur frá öðrum ísleDzk-
um skáldum aamtímans á því, að það
er meiri hreyfmg, meiri hraði i ljóðum
hans en í kveðskap þeirra. Kyrrðin er
dauðinn, en hreyfing er í aenn lífamerki
og lífgjafi, hressir og fjörgar, bæði i
ljóðum og lífi.
Gánm að yrkisefnum hans. Skáld-
kraftur hans er fólginn í því, að hann
er lýsingaskáld. En hann lýair eink'
um þeim fyrirbrigðum, sem mikil ferð
er á, fossum og stormum, óveðrum og
vatnsföllum í ruðningum. Þar má
hreyfa aig. Sumir hafa kallað ást
hans á storminum tilgerð. En þeir
menn skilja naumaat skáldeðli hana, er
halda slíku fram. Pegasus hans get-
ur aldrei farið fót fyrir fót. Skáldið
verður allt af að ríða bonum í loftköst-
um, jafnvel þótt það eigi ekki við. Hann
lætur morgunblæinn hlaupa niður hlíð-
arnar og hjallaua í skyndi — og fæst
ég ekki um það. En mér þykir það ó-
trúlegt, er hann lætur skipið fljúga með-
fram ströndum Skotlands, aem sendan
kólf. En þetta sýnir, hve mjög hann
þarf að hreyfa sig. Það er auðskilið,
að hann kennir í brjóst um fuglana í
búrinu, sem geta ekki hrært vængina*
Hann ann golunni. Honum er skemmt,
þegar hún tekur húfuna af klerkinum
kaþólska og sendir hana „til skollans".
Og þegar hann hleypir Létti sínum,
kyssir hún hann á kinnina. Þá einu
sinni hann hvílir angurvær, „er aól-
in hnígur", verður golublærinn að
svala honum. Stjórnmálamaðurinn Hann-
es Hafstein líktist skáldinu, nafna sín-
um, er hann bað liðsmenn sína að ótt-
ast ekki „goluþytinn utan af landibygð-
inni“ aímasumarið 1906. Og hvar er
hreyfing, ef hún er ekki í ferðakvæð-
um hans? Hvar er meira fjörmagn,
hreyfing, hraði í íslenzkum ljóðum en í
Spretti („Sg berst á fáki fráum“), bezta
hestakvæðiun, sem við eigum? Þessu
skylter það, að svo mikillhávaði, hark og
akarkali heyrast í sumum ljóðum hans.
Hann líkist Agli Skallagrímssyni að því
leyti, að hann er ágætis - hljóðmálari .
Honum lætur líka lýsingin á Njáls-
brennu.
Skynsamur maður og athugull hefir
sagt mér , að miklir hestamenn væru
oft unnendur vina og vífa. Eftir
því ættu heataakáld líka að vera vín-
og ástaskáld. Og það sannast áHann-
esi Hafstein. í ástakvæðum hanskem-
ur sama einkennið í ljós. Hann getur
ekki verið kyrr með ástmeyjum aínum.
Það er áreiðanlega meira um faðmlög
og kossa i ástakvæðum hans en tiðkast
i ljóðum vorum af aama tægi. Það er
líka hreyfing. Og það líkiat honum, er
hann verður að fara á skemmtisigling
með anót einni — auðvitað „á flughröðu
fleygi“. Og hann þolir ekki logn né
kyrran sjó á slíkri ferð —- „særinn er
kvikur sem ólgandi blóð“. Líkt og
hann óskar storms á Kaldadal, vill hann
nú, að það lygni ekki. Og á Iandi verð-
ur „blíðvakinn andi“ að blakta til hreaa
ingar.
Ef mál hans er athugað, rekumst vér
á sömu auðkennin. Eg hygg, að hann
noti aagnir mest allra íslenzkra ljóð-
skálda. En þær merkja hreyfing, verkn*
að. Því er svo mikið fjör í þeim og
því má ekki apara þær í fjörugu máli.
Ekkert íslenzkt skáld viðhefir hluttaks-
orð nútíðar eins mikið og hann. í engum
hluta ræðunnar felst eina mikið hreyfi-
afl og þeim. Hérjber því allt að sama
brunni: Það er hreyfingin, hraðinn,
er má kenna hann á. Georg Brandes
segir um eitt danskt ljóðakáld, að aðal-
efni kvæða þesa sé kyrrð og ró lífsins.
Slíkt er eins gagnstætt skáldeðli Hann-
esar Hafsteina og verða má.
III.
Eitt hið frumlegasta og viturlegasta
kvæði hans þykir mér Fjalldrapinn.
Skáldið gerir úr honum „ímynd hins
beizka sannleika." Úr honum má búa
til vendi til húðstrýkingar þeim, er slíks
þarfnast. Hann
„heldur við jörðina, blómakreytir fátt“,
eins og skáldið kemst anillilega að orði,
af þvi að báðar merkingar kvæðisins,
bæði hin eiginlega og óeiginiega, koma
þar svo skýrt í ljós. Hann kveðst og
elska „hið eilífa atríð“ — þar er hreyf-