Ingólfur - 20.12.1911, Blaðsíða 1

51. blad.
IX. árg.
^H-HHH-HH-HHHH-»4HHHHHHHHHMHH*H
* . . _____ i
iKraóLFUii *
kemur út einu sinni í viku að minsta ±
kosti; venjulega á þriðjudöguin. ^
Árgangurinn kostar 3 kr., erlend- *
is 4 kr. Uppsögn skrifleg og bund- ±
in við áramót, og komin til útgef- ±
anda fyrir 1. október, annars ógild. J
Ritstjóri og ábyrgðarm.: Gunn- |
ar Egilsson Laugaveg nr. 38. — ±
Má finna á afgreiðslunni frá kl. ^
11-12.
Afgreiðsla og innheimta í Kirkju-
stræti 12 kl. 11—12 og 4—5 hjá
P. E. J. Halldórssyni, lækni.
•H|-H41-H4t-H+WfH4<H-**4RKKK-K-KKHtfm4K-j
Stjórnarskrárbreyting
síðasta þings.
Útaf grein J. C. Christensens í blað-
inu „Tiden" um stjórnarskrárfrumvarp
s'ðasta alþingh, og nmmælum ýmsra
blaða (íaaf., Reykjav.,.Þjóðv.,) um hana,
höfum vér epurt ráðherra Ivr. Jónsson
nm samtal hans við konung og dönsku
ráðherrana um frumvarpið, og hefnr
hann skýrt oss frá því á þessa leið,
Hann átti ekki samtsl við neinn af
ráðherrum konunga um stjórnarskrár-
frumvarpið, nema við foraætisráðherr-
ann (inusinni og skýrði hann forsætis-
ráðherranum frá nokkrum ákvæðum
frumvarpains, en hann lét ekkert álit
í ljósi um þau, hvorki á einn né ann-
an veg. —
Við konung átti ráðherra fleirainnis
samtal um stjórnarskrárfrumvarpið, og
itarlegast er hann afhenti konungi þýð-
iugu af frnmvarpinu. Þesaum samtöl-
nm lauk svo, að konungur tók enga af-
atöðn í málinu að svo komnu. Það var
þannig ekkert ráðið um úrslit málsins
á einn eða annan veg, er ráðhorra fór
fór frá Höfn, enda á málið eftir stjórn-
arskránni eigi að koma nndir úrskurð
konungs fyr en spurning verður nm
staðfestingu þess eftir að það er sam-
þykt óbreytt af öðru þingi.
Dómur útlendinga
um bannið.
Vér höfum nýlega átt tal við merkan
kaupmann einn hér í bæ, sem er ný-
kominn frá útlöndum. Dvaldi hann í
Englandi um hríð og fann þar að máli
marga kaupsýslumenn og aðra menn,
og fóru þeir allir að fyrra bragði að
tala uip aðflutningsbannið á áfengi,
aem gengur í gildi nú á nýjári.
Állir þessir menn — áreiðanlega um
50 að tölu, að því er kaupmaður þes»i
sagði oss, — létu það í Ijósi við hann,
að þeir væru öldungis forviða á, að
þjóð vor skyldi láta sér til hugar koma,
að leiða í lög aðra eins fáainnu og
Reykjavík, iniðvikudagiim 20. desember 1911.
É,
<s>
Vér viljum skýra frá því, að vér gerðum þau ein jóla-innkaup, sem gera
o*3 mögulegt að bjóða eftirfylgjandi kjör.
í Vefnaðarvörudeildinni
fæst ágætur tvistur, fyrirtaksgóður í milliskyrtur frá 0,16 aurum upp í 0.42 pT. al.
Flunncl, hvít og miilit, 20 til 45 aura pr. alin.
Léreft, bleikt og óbleikt 18 til 42 aura.
Gardínutau frá 18 aurum til 1,20.
1,25 aura lífstykkin eru fyrirtak.
Karlmannsfatnaðardeildin
hefir alt t'lheyrandi karlmönnum. Ágætir iiarðir hattar frá kr. 4,50—8,50.
Og ekki má gleyma slifsunum, sem fást frá 0,35—1,50.
Á Basarnum
sem nú er í Gílervörudeildinni höfum við fengið mikið úrval barnaleikföngum,
myndarömmum og allskonar leirtaui.
Alt er þetta hcntngt til jólagjafa.
í viðbót við þotta lága verð gefum viö
10§ etfs±éLtt.
En umfram alt, gleymiö ekki
skraddar adeildinni.
Guðmundur Bjarnaion, forstöðumaður, segir, að aldrei hafl hann haft smekklegri
fataefni en einmitt nú og hann ábyrgist ykkur vel vandaðan saum á öllu því, sem hann
tekst á hendur; og upp að nýári mun hann gera sér fer um að fullgera alla þá alfatn-
aði, sem pantaðir verða, sé efnið tekið hjá honum.
VERSLUNIN EDINBORG, RVIK.
þetta væri, og voru þó margir þessara
manna sjálflr bindindismenn. En nokkrir
þeirra þóttuat þó geta skilið þetta, þegar
þeir færu að hug»a útí það: „Jú, ég
skil það vel“, sögðu þeir, „það er náttúr-
lega vegna bændanna, og allra þessara
ómentuðu manna, þeirra innfæddu,
skrælingjanna, þeir verða náttúrlega
alveg vitlausir, ef þeir komast í áfengi,
það verður vitanlega að hafa vit fyrir
þeim“ —I
Þannig lítur umheimurinn á þetta
mál, og höfnm vér fyrir löngu síðan
bent andstæðingum vorum á það. Og
það er eðlilegt að menn líti þannig á.
Sú leið sem valin hefur verið hér á
landi til að koma í veg fyrir ofnautn
áfengis, er óþekt með siðuðum þjóðum,
sú leið, að ætla sér, að þröngva mönn-
um, kúga menn, til að hafna áfenginu,
jafnt þeim, sem neyta þess í hófi, sem
hinum, er neyta þess í óhófl. Sú leið
hefur aldrei og hvergi áður verið farin,
að því er oss er kunnugt, nema þegar
i hlut áttu skrælingjaþjóðir eða þrælar,
sem yfirdrotnar þeirra eða húsbændur
hafa talið vera frekar dýr en menn,
og því vantreyst þeim til að getafarið
með áfengið án þess, að þeim væri settir
meðráðamenn.
Með þrælalögunum hefur nú hin ís-
lenska þjóð sett sjálfa sig á bekk með
slíkum mönnum. Með þrælalögunum
er þjóð vor að reyna að hamra inn í
aðrar þjóðir heimsins þeim ósannindum
og þeirri ómaklegu skoðun, að vér ís-
lendingar séum þeir skrælingjar, að
vér kunnum oss ekki hóf um mat og
drykk, heldur verði að meðhöndla oss,
eins og þrœlar voru meðhöndlaðir
áður fyr.
Von er að bannberserkirnir miklist
af þeim heiðri, er vér ávinnum oss með
þessari Skrælingjalöggjöf! Þeir menn
flnna best til þess „heiðurs", sem nokkur
mök hafa við siðaðar þjóðir, eins og
sagan hér að ofan bendír til. Spyrjið
þá menn, þér herrar gúttapelar og aðrir
bannberserkir, hvort þeir geti risið
undir öllum þeim „heiðri", þegar þeir
koma út fyrir pollinn.
Bannríkið Maine.
„Ingólfur“ gat þess fyrir nokkrn að í
Maine í Bandaríkjnnum hefði farið fram
alþjóðar-atkvæðagreiðsla um sölubannlög-
in í því ríki og þau væri feld. Þetta
bar „Templaru til baka og bar fyrir sig
símskeyti frá Skotlandi. Hvort þetta
(o: uœ símskeytið) var satt hjá „Templ-
ar“ vitum vér ekki, en hafi svo verið,
hefir anuaðhvort verið, að ritstjórinn
heflr ekki skilið símskeytið og finnst
oss það afsakanlegt, eða honum hefir
verið skýrt gjörsamlega rangt frá, því
áreiðanlegt er, að bannlögin voru feld
og höfum vér fyrir oss erlend blöð, úr
ýmsum löndum; en til þess að sanna að
jafnvel bindindisblöð kannast við þenn-