Alþýðublaðið - 12.04.1921, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Ti 1 ky n n ing,
Þeir sem eru búnir að eiga hjá mér föt í 1—2 mánuði, eru hér
með stranglega ámintir um að sækja þau sem allra fyrst. — Áð
öðrum kosti verða þau seld innan hálfs mánaðar.
O. Rydelsborg. Laufásveg 25.
Fagurgrœnt nor ðlenzkt hey
til sölu hér á staðnum með sanngjörnu verði.
Viöskiítafélagið. §ímar T'Ol JSc 801.
Xonur, gerifl börnln ykkar hranst
Gefið þeim tvær matskeiðar á dag
af gufubræddu lýsi; fæst hvergi
betra en i matvöruverzíuninni Von.
Nýkomnar birgðir af Jhkul fiski
Og rikling. Allar nauðsynleear
kornvörur fyrnhegjandi. Hreinlæt
isvörur, fægilögur, ostar, kæfa,
smjör, tólg, smjörlíki, dósamjólk,
saltkjöt, mikið af ntðursuðu, þurk
aðir og ferskir ávextir. hið bragð-
góða kaffi, br»-nt og malað ex
port, kókó, Konsum-suðusúkku-
iafli, hveiti nr. I, alt til böitunar
Tíl Ijósa sólarljós, spritt, eKki tii
að drekka, en drekkum útlenda
maltextrakt, gosdrykki, ávaxtavfn
ftá Mími og hinn heilnæma og
góða magabitter Kfna íífselexir,
Margt nauðsyniegt ótalið. Gerið
kaup i Von á nauðsynjum yðar.
Vinsaml. — Gunnar S. Slgu flsson.
K anpid
AlþýÖuhlaðið!
Hjólhestar
gljábrendir og nikkel-
húðaðir í
Fálkanum.
Alþbl. kastar I kr. á mánuði.
Drengur
getur fengið atvinnu við
að bera Alþýðublaðið til
kaupenda uti þegar.
Kona óskast tvisvar í viku
til hreingerninga. — A. v. á.
Jack London'. Æflntýri.
til Tahiti, til þess að láta gera við Miele, þegar pabbi
var fluttur veikur á skipsfjöl og dó."
„Og varst ein þíns liðs."
Jóhanna kingaði kolli.
„Mjög einstæð. Eg átti hvorki bræður né systur, og
allir ættingjar pabba höfðu farist í fellibyl 1 Kansas,
meðau hann var drengur. Auðvitað hefði eg getað
farið til Vonn aftur. Þar á eg ætíð vísan samastað. En
hví skyldi eg gera það? Fyrirætlanir föður míns voru
%rir hendi; eg fann það, að mér bar að fram-
kvæma þær. Mér fanst það væri vel gert, að gera það.
Og eg hafði löngun til þess að framkvæma þessar
fyrirætlanir. Og . . . nú er eg hingað komin.
Ef þú vilt fara að mínu ráði, farðu aldrei til Tahiti,
það er yndæll staður og hinir innfæddu eru hraustir
menn. En þeir hvítul þjófar, ræningjar, lygarar — það
eru þeirl Heiðvirðir menn eru svo fáir, að hægt væri
að koma þeim fyrir á einni nögl. Að eg var kona
gjörði þeim aðeins léttara fyrir, þeir rændu mig við
hvert tækifæri, og lugu alveg að ástæðulausu. Veslings
ErikseD, hann lét þá múta sér. Hann slóst 1 félag með
ræningjunum og viðurkendi allar kröfur þeirra alt að
þúsund procent. Hann fekk 3 franka fyrir hverja xo
franka sem þeir rændu mig. Að þessu komst eg auð-
vitað ekki, fyr en alt var um seinan. Miele var gamalt
skip og hún þurfti viðgerðarinnar við, eg varð að
borga ekki þrisvar, heldur sjö sinnum verðið.
Sennilega fæ eg aldrei að vita, hve mikið Eriksen
græddi. Hann bjó 1 limdi í vel búnu húsi. Skipamiðl-
ararnir létu honum það ókeypis 1 té. Daglega voru
honum sendir ávextir, grænraeti, fiskur, kjöt, og ís og
hann borgaði aldrei neitt fyrir það. Það var hluti af
.gmboðslaunum hans frá hinum ýmsu kaupmönnum
®n með tárin í augunum kvartaði hann yfir þvl við
raig, að fantarnir færu svo illa með mig. Það var ekki
%r en ræningjarnir fóru að svíkja hver annan, að eg
J|ekk hugmynd um hvernig í þessu lá.
Eitt kvöldið sýndi einn af ræningjunum mér upp-
lýsingar sínar, tölur sínar og kröfur. Eg var þess full-
vís að eg mundi verða alveg fjárþrota, ef eg færi til
yfirvaldanna, dómstólarnir voru spillingin ein eins og
alt annað. En eg gerði dálftið annað. Að næturlagi
fór eg til húss Eriksens. Eg hafði skammbyssuna með
mér, þá sömu sem eg á enn, og neyddi hann til
að liggja kyrran í rúminu meðan eg hundskammaði
hann. Eg fann ofurlftið meira en nftján hundruð franka
hjá honum, það var alt og sumt. Hann hefir aldrei
snúið sér til lögreglunnar og sýndi sig ekki oftar á
skipsfjöl. Hinir þrjótarnir gerðu bara gys að mér. Tveir
ameríkumenn ráðlögðu mér að hætta við málssókn ef
eg vildi þá ekki missa Miele.
Eg gerði boð eftir þýskum stýrimanni til Nýja-Sjá-
lands. Hann hafði skipstjórapróf og var færður inn f
skipsbækurnar sem skipstjóri, en eg var miklu betri
sjómaður en hann, og var þessvegna sjdlf skipstjóri.
Eg misti skipið, en það rýrir ekki sjómenskuhæfileika mfna.
Okur rak fram og aftur 1 fjóra daga meðan logn var. Þvf
næst slcall hann á með norðvestanrok og rak okkur að
landi, við undum upp segl og reyndum að beita
upp í vindinn en þá kom 1 Ijós hin sviksamlega við-
gerð skipasmiðanna á Tahiti, rárnar hrukku í sundur,
og eina leiðin til undankoma var, að reyna að snúa
skipinu og freista að komast gegnum sundið milli
Floridaeyjar og Ysabeleyjar. Og rétt þegar við vorum
komin klakklaust 1 gegnum það, skeði óhappið i dög-
um, á stað sem kortið sýnir fjórtán faðma dýpi á; þar
steittum við á kóralrifi.
Miele tók aðeins einu sinni niðri og losnaði svo, en
gamall skrokkurinn þoldi það ekki. Við sluppum að-
eins 1 bátana, áður en hún sökk. Þý3ki stýrimaðurinn
druknaði. Alla nóttina láum við við rekatker. Morg-
unin eftir komum við auga á þennan stað.
„Og nú ferðu sennilega aftur heim til Vonn?" spurði
Sheldon.
„Hreint ekki. Pabbi var búinn að ákveða, að við
færum til Salomonseyjanna. Eg ætla að reyna að finna