Alþýðublaðið - 23.07.1963, Blaðsíða 13

KÁLHOLTSKIR
Framliald af 1. síðu.
stjórn séra Hjalta Guðmundsson-
ar. Páll ísólfsson lék síðan Prelú-
díum í Es-dúr eftir Bach, en að
því loknu las Magnús Már Lárus-
son, prófessor, bæn úr kórdyrum.
Biskupinn hélt nú vígsluræðu
sína og er hún birt annars stað-
ar i blaðinu, en að henni lokinni
lásu vígsluvottar ritningarorð.
Vígsluvottar voru Norðurlanda-
biskuparnir, dr. theol. Guðmund
Schiöler frá Hróarskeldu, dr.
theol. Osmo Alaja frá Mikkeli í
Finnlandi, dr. theol. Jer Juvkam,
Björgvinarbiskup og dr. theol.
Helge Ljungberg, Stokkhólsmbisk
up. Aðrir vígsluvottar voru vígslu
biskuparnir séra Bjarni Jónsson
og séra Sigurður Stefánsson á
Möðruvöllum og svo dr. Valdemar
Eylands, fulltrúi íslendinga í Vest
urheimi.
Er biskup hafði vígt kirkjuna
og heimilað Skálholtsöfnuði af-
not hennar söng kórinn sálminn í
þenna helga herrans sal, með
fomu lagi. Þá las sóknarprestur-
inn, séra Guðmundur Óli Ólason,
pistil en kórinn söng Hallelúja, og
prófasturinn í Árnesprófastdæmi,
séra Gunnar Jóhannsson á Skarði
las guspjall dagsins, en kórinn
söng Vér allir trúum á einn Guð.
Var farið eftir tóngerð Lúthers og
söng séra Hjalti Guðmundsson ein
söng.
Næst fór fram altarisganga og
| voru vígsluvottar allir til altaris,
! svo og biskupinn, og sóknarprest-
urinn, en kórinn söng Tibi laus
salus sit Christe, en vígsluathöfn
i inni lauk með því, að biskup flutti
bæn og lýsti blessun, og síðan
sungu ltirkjugestir Son Guðs ertu
| með sanni.
Að vígsluathöfninni lokinni
hófst seinni hl. athafnarinnar Páll
ísólfsson lék Chaconne um stef
úr Þorlákstíðum, en siðan gekk
forseti íslands, herra Ásgeir Ás-
geirsson að ræðustól, er fyrir
hafði verið komið í kórdyrum og
flutti ávarp. Sagði forsetinn m. a
að Skálholtskirkju hæfi ekkert
minna en dómkirkjunafn. Hún
væri nú veglegasta kirkja á- ís-
landi og hclgaðist af mikilli sögu.
„Móðuharðindum Skálholtsstaðar
er nú aflétt, slitinn örlagaþráður
knýttur á ný og endurvígður.“
Forsetinn kvað vígslu Skálholts
kirkju marka tímamót i íslenzkri
kirkjusögu og kvaðst þá eiga við,
að verið væri að afhenda staðinn
Þjókirkjunni til eignar og um-
sjónar. „Þjóðkirkjan fær vaxandi
sjálfstjólm, og hefur nú þegar
meira sjálfstæði gagnvart ríkis-
valdinu en átt hefur sér stað frá
siðaskiptum. Þessi þróun er bæði
æskileg og áhættulaus. Þjóðkirkj
an er enginn keppinautur hiris ver
aldlega valds. Hennar starf ér að
efla trú, bæta siði og styrkja is-
lenzka þjóðmenningn. Eins og kirkj
Trésmiðafélag
Reykjavíkur
heldur félagsfund í Breiðfirðingabúð í kvöld
kl. 8,30.
Fundarefni: Samningarnir.
Stjómin.
íbúðir tii sölu
íbúðir hjá byggingafélagi verkamanna í Kópa-
vogi eru til sölu.
Félagsmenn sem óska eftir að kaupa íbúðirnar,
hafi samband við skrifstofu Hermanns G.
Jónssonar hdl., Skólabraut 1, Kópavogi fyrir
1. ágúst n.k. Opið klukkan 5—7, sími 10031.
Byggingafélag verkamanna, Kópavogi.
Vélritunarstúlka
Dóms- og kirkjumálaráðuneytið óskar að ráða
stúlku til vélritunarstarfa í forföllum um nokk
urra mánaða skeið. Sími: 16740.
Dóms- og kirkjumálaráðuneytið.
an hefur nú verið vígð, á hún aft
ur að vígja oss til manndóms og
þegnskapar, hjálpa oss til að rata
vegtnn nálgast sannleikann og
bera tilhlýðilega lotningu fyrir líf
inu og tilverunnar hinztu rökum.
Vér árnum öll, einhuga, þjóð-
kirkju íslands og Skálholtsstað
gæfu og gengis í Guðs nafni“. í
Þá flutti dr. theol. Gudmund
Sciöler, Hróarskeldubiskup kveðj-
ur frá Norðurlöndum.
Er hann hafði lokið máli sínu af
henti Biarni Benediktsson. kirkju
málaráðherra Þjóðkirkjunni Skál-
holtsstað. Sagði hann m.a. að Skál-
holt hefði í nær hálfa áttundu öld
verið höfuðstaður íslenzkrar
kirkju og kristni og þaðan hefðu
víðtæk áhrif borizt um allt land.
Síðar sagði ráðherra: „Sögunnar
hjóli verður ekki snúið aftur á
bak. íslendingar eiga nú sín höf-
uðborg og Skálholt verður aldrei
aftur sá höfuðstaður þjóðarinnar,
sem það var um margar aldir. En
það hlýtur ætíð að skipa hefðar
sess í hugum íslendinga. Þess
vegna var það ekki einungis metn
aðarmál, heldur ærusök að veita
staðnum þá ytri ásýnd, sem sómi
væri að. Það hefur nú tekizt með
byggingu dómkirkjunnar, sem ver
ið var að vígja."
Þá las ráðherrann lög þau er
samþykkt voru á Alþingi í vetur
um að afhenda skyldi þióðkirkju
íslands Skálholtsstað. Voru lög
þessi staðfest af forseta íslands
hinn 26. apríl sl. í lögunum segir
m. a. 1. grein. — Ríkisstjórninni
er heimilt að afhenda þjóðkirkju
íslands endurgjaldslaust til eign-
ar og umsjár jörðina Skálholt í
Biskupstungum ásamt öllum mann
virkjum og lausafé, sem nú eru
í eign ríkisins á staðnum, enda
veiti biskup íslands og Kirkjuráð
'eign þessari viðtöku fyrir hönd
þjóðkirkju íslands og hafi þar for
ræði um framkvæmdir og starf-
rækslu.
2. grein. — Ríkissjóður skal ár
lega greiða kr. 1000 000.00 í sjóð,
sem vera skal til áframhaldandi
uppbyggingar í Skálholti og rekstr
arfé þeirrar starfrækslu, sem bisk
up og Kirkjuráð koma þar upp.
Stjórn sjóðsins skipar Kirkju-
ráð.
Ráðherrann afhenti síðan biskup
afsalsbréf fyrir Skálholtsstað, en
biskup þakkaði fyrir hönd Þjóð-
kirkjunnar. Sagði hann, að þessi
atburður ætti aðeins eina hlið-
stæðu í sögu Skálholts, en það
væri, er Gissur ísleifsson gaf þenn
an stað, föðurleifð sína, helgri
Péturskirkju í skálhoiti. „Það er
mikið og veglegt hlutskipti að
skila aftur heim gjöf Gissurar",
sagði biskup.
Þá þalckaði biskup Norðurlanda
þjóðunum þeirra skerf til uppbygg
ingar Skálholtskirkju og mælti á
dönsku, norsku og sænsku. Að því
loknu sungu kirkjugestir þióðsöng
inn og var þá athöfninni lokið.
Vígsluhátíðin stóð í tvo tíma
og var í senn hátíðleg og einföld.
Vakti söngur og tónlist mikla at-
hygli og er skemmtilegt, að fólki
úr héraðinu skyldi falið að annast
Skálholtsvígslan 3.
söng. Biskupar voru mjög glæsi-
lega skrýddir og finnski biskup-
inn gekk við mikinn og fagran
biskupsstaf.
Eins og fyrr segir var kirkjan |
þéttsetinn boðsgestum. Bar þar'
mest á prestunum er sátu sér gégnt
söngfólkinu. Allir ráðherrar voru
viðstaddir nema Ólafur Thors, for
sætisráðherra. Allmargir erlendir
sendimenn voru þarna og margir
boðsgestir frá Norðurlöndunum.
Kirkjan sjálf er mjög björt og
hrein í sniðum, ekkert óþarfa
prjál eða útflúr raskar formi henn
ar. Ekki varð annað séð, en hinn
forni prédikunarstóll sómdi sér
vel við ljósan bakgrunn kirkjunn-
ar. Þá hefur tekizt mjög vel með
allan hljómburð í kirkjunni og
naut söngur og tónlist sín ákaflega
vel.
Er gengið hafði verið úr kirkju,
varð bosðgestum ekið að félags-
heimilinu Aratungu og þar snædd-
ur hádegisverður í boði kirkju-
málaráðherra. Var þar kaldur mat
ur á borðum. Sá Pétur Daníelsson,
hótelstjóri um matinn en yfirmat-
sveinn var Merbert Pedersen.
Kl. 3 hófst almenn messa í hinni
nývígðu kirkju og var hún full-
setinn löngu áður. Sóknarprestur-
inn, séra Guðmundur Óli Ólason,
predikaði, en séra Bjarni Jóns-
son, vígslubiskup, þjónaði fyrir alt
ári. Að messu lokinni voru þrjú
börn skírð í kirkjunni.
Síðasta opinbera athöfn dagsins
var, að biskupinn stakk fyrstu
skóflustunguna í grunni hins vænt
anlega Vídalínsskóla í Skálholti.
A skólinn að standa á ásnum vest-
'an við aðalbyggingar í Skálholti
j Við það tækifæri afhenti Harald
! Kope, prestur á Ytra Arne í Nor-
Jegi rúmlega 200 000 norskar krón
jur, er hann liefur safnað. Á fé
þetta að renna til lýðháskóla í
: Skálholti.
- Keeler
Framh. af 3 .síðu
reykt marijuna-sígarettur, en ekki
notað önnur örvunarlyf.
Hún viðurkenndi að hafa orðið
fyrir miklum áhrifum af dr. Ward,
en neitaði að hafa sofið nokkru
sinni hjá honum. Hún kvað hann
hafa mikinn yndisþokka og hann
hefði algjörlega ráðið yfir henni.
Hún hefði farið frá honum átta eða
níu sinnum, en alltaf snúið aftur.
Christine gaf réttinum upplýs-
ingar um ýmsa karlmenn í lifi
sínu: Ward, sem hún hefði aldrei
sofið hjá, en hefði lánað henni
peninga, sem hún hefði greitt aft-
ur með pen’ngum, sem hún hefði
fengið hjá öðrum mönnum.
Peter Rachman, milljónamær-
ingur, sem rætt var um í neðri
málstofunni í dag vegna húsa-
brasks. Hún var ástmey hans og
fékk hjá honum peninga, „til að
lifa af,“ eins og hún sagði.
Astor lávarður, sem greiddi
húsaleiguna fyrir hana og Mandy
vinkonu hennar.
Profumo, sem hún hafði mök við
og sendi móður hennar peninga.
Ivanov, rússneski sendiráðsrit-
arinn, sem hún einnig svaf hjá.
Jim Eylan, sem hún svaf hjá
reglulega og gaf henni hundruð
punda (100 pund = 12.300 ísl. kr.).
Fleiri taldi hún upp, bæði menn,
sem borguðu mikið, og menn sem
greiddu húsaleiguna.
- Minning
Framh. af 4. síðn
steinn gekk ekki heill til skógar.
Ég spurði hvort eitthvað væri að
honum, en hann gaf lítið út á það.
Við kvöddumst þann 15. en að
kvöldi þess 17., er hann var að
leiða ferðafólk til sætis í veit-
ingasalnum, hné hann niður og
var þegar örendur.
Ég hygg að styrjaldarárin hafi
merkt hann. Eitt sinn var skip
hans inriikróað í Harwich í þrjár
vikur — og það var á þeim tíma,
sem loftárásir Þjóðverja og kaf-
bátahernaðurinn var sem mestur.
Hann lýsti þessu fyrir mér. Á
hverri nóttu hurfu skip í djúpið
við hlið þeirra. „Við gátum ekki
sofið. Skipið nötraði stalna á
milli. Það var kolamyrkur. Á
morgnana voru skip horfin og sjór-
in löðrandi í olíu og brak og lik
um allt. Þetta var eins og í víti,“
sagði Eysteinn einu sinni við mig.
Hann varð aðeins rúmlega sextug-
ur. Hann vann gott starf. Hann
var mannvinur. Hann var göfug-
menni, sem alltaf reyndi að berja
í brestina fyrir slysagjarna sam-
ferðamenn. Hann unni fólki og
vildi hvers manns böl bæta — VSV
---------- ----- tlnat.
Om öryggi *
af s <jibu
22. Bjargbelti skulu uppfylla
kröfur alþjóðasamþykktar um ör-
yggi mannslífa á hafinu frá 1960,
og hafa hlotið viðurkenningu
Skipaskoðunar Ríkisins.
23. Þar sem því verður við kom-
ið skal bjargbelti hvers manns
fest með teygjubandi undir lofti
yfir hverri hvílu, svo grípa megi
bjargbelti í einu handtaki, ef með
þarf.
24. Þar sem vistarverur eru
framan til í skipi, en bjargtæki
að aftan er mælzt til þess að
geymd séu í kassa að aftan jafn
mörg aukabjargbelti og skipverj-
ar búa fram í.

Til ÁlþýSubiaSsins,
Reykjavík
Ég ósKa aS gerast áskrrfandi aS AlþýVubtaVirin
Nafn .....................................................
Heimilisfang .............................................
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 23. júlí 1963 13