Alþýðublaðið - 15.08.1963, Blaðsíða 2

I SUtstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb) og Benedikt Gröndal,—Aðstoóarritstjóri
Bjoisv'xn Guomundsson. — Fréttastjóri: Slgvaldi Hjálmarsson. — Símar
14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími: 14:906 — Aðsetur: Alþýðuliúsið.
— Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu 8-10. — Áskriftargjald kl. 65.00
í mánuði. í lausasölu kl. 4 00 eint. Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
ERU BLÖÐIN ÓÞÖRF?
BLAÐAMÖNNUM LEIDD-
IST I VERKFALLINU!
ÞEGAR VERKFALL blaðamanna hófst, sögðu
gárungar, að ekki mætti á milli sjá, hvorir fegnari
'væru, lesendur eða sjálfir blaðamennirnir, að
:losna við^ blöðin um sinn. Víst má satt vera, að
blaðaleysið gefi daglegri tilveru nokkra friðsæld,
sérstaklega ef það verður að sumarlagi, þegar lít-
ið er um stórtíðindi. Þó mundi blaðanna fljótt sakn
að, ef meiri atburðir gerðust, og reynsla hefur sýnt,
að nútíma samfélag unir því ekki til lengdar að
■vera með öllu blaðlaust.
Starf blaðamanna er sérstætt að því leyti, að
það krefst ótakmarkáðs vinnutíma. Starfa verður,
þegar fréttir eða annað efni gera það nauðsynlegt,
nætur og helgidaga jafnt sem endranær. Hingað
til hafa blaðamenn ekki fengið neina aukavinnu
greidda, og er það réttindaauki til jafns við aðrar
stéttir, að þeir fá nú nokkra launauppbót fyrir
„vaktirnar". Samt verður vinnutími þeirra enn
sem fyrr engum takmörkunum háður, nema mann
úð ritstjóranna.
Þegar rætt er um blöð á íslandi, bendir alltaf
einhver á þá „furðulegu“ staðreynd, að slík smá-
þjóð skuli burðast með fimm dagblöð, sem prenta
88 síður á dag. Þetta hljóti að kosta stórfé og væri
nær að hafa blöðin færri, spara fé og senda starfs-
lið þeirra í fisk eða heyskap.
Ef litið er á blöðin eingöngu frá fjárhagslegu
sjónarmiði, er þetta rétt. Þá væri hagkvæmara að
að hafa aðeins eitt blað. En hér er um allt annað
að ræða.
Frelsi okkar kemur fram í því að geta haft
mismunandi skoðanir, fá tækifæri til að halda þeim
fram og berjast fyrir þeim. Þetta er kjaminn í
sjálfstæðri tilveru okkar, en án hennar gætum við
öll flutt til suðlægari landa, blandast mannhafi
stórþjóða, og látið okkur líða vel, blaðalausum.
Ef við skoðum blöðin í þessu Ijósi, verður skilj
anlegt, hvers vegna þau eru fimm og hvers vegna
þjóðin eyðir milljónum til að gefa þau út. Blaðlaus
ir yrðum við deilulausir og deilulausir yrðum við
sálarlausir, en sálarlaust líf er lítils virði.
Blöðin eru okkur dýr. Þau eru gölluð, hvert
á sína vísu, og þyrftu að batna. Vonandi stuðla
bætt kjör blaðamannastéttarinnar að betri blöð-
um.
Nýlagnir, kísil-
hreinsun ogviðgerðir
Sími 18522.
fek a5 mér hvers konar þýSing-
ar úr og á ensku,
EIÐUR GUÐNASON,
löggiltur dómtúlkur og skjala-
þýðandi.
Nóatúní 19, sími 18574.
ÉG HEF SKRIFAÐ margar i
greinar um verkföll og vinnudeil-
ur um dagana, en að gera sjálfur
verkfali, það hef ég aldrei reynt
fyrr en nú. Mér fannsf þetta
næstum kátbrostegt, að ég skyldi
gera verkfal| hjá Alþýðublaðinu,
því að fyrrum var aldrei spurt um
kaup eða vinnutíma, aðeins sagt,
„Hvað getur blaðið borgað?“ Og
svo stóð það. Það var aldrei spurt
um vinnutíma heldur unnið það
sem þurfti og jafnvel meira.
ÞAÐ VAR EKKI síður broslegt
að vita til þess, að Sigurður frá
Vigur hafði gerf verkfall hjá Mogg
anum, Þórarinn lijá Tímanum og
Magnús Castró hjá Þjóðviljanum.
En svona er heimurinn orðinn, aljt
öfugsnúið og hálfvitlaust, en lík-
ast til sjálfsagt, enda í fullu sam-
ræmi við straumkastið í þjóðjíf-
inii.maður endasendist úr einu í
i annað og veit varla hvar maður
lendir.
ÞAÐ VAR DÁLÍTILL gorgeir í
fólki út úr þessu fyrsta raunveru
lega b'laðamannaverkfalli. Menn
sögðu: „Mikið skelfing er gott að
fá hvíld frá helvítis blöðunum."
Og svo eftir stutta stund: „Mikið
skelfing er fréttastofa útvarpsins
léleg fréttastofnun. Það er eins og
ekkert gerist.“ Og svo töldu þeir
upp ýmiþlegt, sem genzt hafði
og fréttastofan liafði ekki minnzt
á.
MÉR FANNST fréttaþjónusta út
varpsins ákaflega daufleg. Maður
finnur þetta bezt þegár blöðin
koma ekki út. Hvað fréttaþjónustu
snertir eru bjöðin frjáls, en frétta-
stofá ríkisútvarpsins er alls ekki
frjáls fréttastofnun. Hún er þræl-
bundin hæls og hnakka á milli.
í raun og veru má hún alls ekki
birta neina frétt, nema að hún sé
staðfest, stimpluð og viðurkennd
alger.
ÞAÐ ER GÍFURLEGUR munur
á þessu. Það veldur því, að frétta-
stofan verður dauf. Hún verður
aljtaf að leita eftir orðrómi. Hún
verður alltaf að leita eftir frétt-
inni hjá þeim sem málið snertir
aðallega — og slíkir fuglar segja
ekki meira en nauðsynlegt er.
Fréttastofan getur heldur ekki
sagt nema aðalniðurstöður frétta
frá lögregjunni.
ÉG ER SANNFÆRÐÚR UM, að
í dag fagnar almenningur blöðun-
um. Og ég hugsa að blaðamenn
séu sárfegnir, að þessu okuli vera
lokið. Blaðamenn hafa mikið
sk)ri,fað íum verkföll og vinnu-
Framh. á 14. síðu
AÐVÖRUN
Þelr bifreiSaeigendur, sem eigi hafa greitf iðgjöld
fyrir hinar Eögboðnu ábyrgðartryggingar bifrelöa er
féllu í gjaiddaga 1. maí s.l. eru alvariega aövaraöir um
að greiöa þau strax eða eigi síðar en 15. þ.m. en þá
verða þau innheimt með lögtaki á kostnað skuldara.
Reykjavík, 1. ágúst 1963
Almennar trygginga r h.f.
Samvinnutryggingar
Sjóvátryggingarfélag íslands h.f.
Vátryggingafélagið h.f.
Verzlanatryggingar h.f.
g 15. ágúst 1963 — ALÞÝÐUBL'AÐIÐ