Lögrétta - 04.05.1910, Síða 4

86
L0GRJETTA.
Kensla.
Undirrituð kennir söng og guitarspil.
Kristín lSenediktsdóttir.
Garðarstræti (Hildibrandshús).
verfiué
Kópaskinn
kaupir, eins og að undan-
förnu, hæsta verði
Versl. Björn Kristjánsson,
Reykjavlk.
Staríræksla, I^audsíiiians 1900.
Tekjur:
Símskeyti innanlands .... 21090 46 (10951 66)
--------------------til útlanda .... 11426 37 (11026 22)
----frá útlöndum . . . 5312 78 (535° 88) Kr. 37829 61 (27328 76)
Símasamtöl.................. . ...................— 39949 53 (27885 20)
Talsímanotendagjald, einkaleyfisgjald o. fl..............— 10409 79 ('6973 61)
Aðrar tekjur (stmnefni. vextir, seld efni o. fl.) . . . — 4249 21 (3857 84)
Tekjur alls kr. 92438 14 (66045 41)
Gjöld:
Laun starfsmanna (hjer eru meðtalin laun landsíma-
stjórans), þóknun til landstöðva, Iaun til sendi-
boða o. fl...............29571 19 (24859 91)
Viðhald símanna ...... 7991 23 (7433 95)
Eyðublöð, prentkostnaður, ritföng 3362 82 (3045 91)
Önnur gjöld (húsaleiga, símatæki,
ljós og eldiviður, áframhalds
gjald, farmgjald og flutningur,
ferðakostnaður, alþjóðaskrif-
stofan í Bern o. fl. . . . 13016 71 (10567 01) Kr. 53941 95 (45906 78)
Tekjuafgangur kr. 38496 19 (20138 63)
Tölurnar, sem í ( ) standa, eru fyrir 1908.
ciil sjómanna.
Biðjið útgerðarmenn yðar um smjörlíki frá „Kö-
benhavns Margarineíabrik“, sem er búið til
úr hreinu og ósviknu efni, lítið litað og hvítt eins og
sauðasmjör. Fæsf frá forðabúri verksmiðjunnar á
Akureyri og beint frá verksmiðjunni. Áreiðanlegum
kaupendum er gefinn gjaldfrestur, sje mikið keypt í einu.
Jón Stefánsson, Akurcyri.
Málningavörur.
Túii til leigu. Semjið við
Sigurjón ólafsson, Bankastr. 7.
Jrjej jóns Sigurðssonar.
Hið íslenska bókmentafjelag hefur af-
ráðið að gefa út safn af brjefum Jóns
Sigurðssonar á aldarafmæli hans næsta
ár, og hefur það falið okkur undirskrif-
uðum að sjá um útgáfuna; en við höf-
hef jeg ætíð fyrirliggjandi af ýmsri
gerð. Skorið eftir því sem hver óskar.
Mestar birgðir ogl
, , _Já öllu landinu.
lang-besta verðj
Fljótt og vel af hendi leyst.
«Jes Zi 111 sen
Nýkomnar allar tegundir í
Versl. Björn Kristjánsson.
Mvergi betri! Hvergi drýgri!
I»ví ódýrastar!
um tekist starfið á hendur í von um að-
stoð góðra manna. Eru það því virð-
ingarfylst tilmæli okkar til allra þeirra
utanlands og innan, er kynnu að hafa 1
höndum brjef frá Jóni Sigurðssyni eða
önnur skjöl eða skilríki viðvíkjandi æfi
hans, að gefa okkur kost á að fá þau
ljeð til afnota á einn eður annan hátt,
eftirþví sem um semst í því efni; en við
munum fara með brjefin nákvæmlega
eftir því sem fyrir verður lagt.
Þeir, sem vilja verða við þessum til-
mælum okkar, eru beðnir að gera það
hið bráðasta að unt er, með því að
tíminn er mjög naumur. Við skulum
geta þess, að brjefin mætti senda Lands-
bókasafninu eða Bókmentafjelaginu, ef
menn kysu það heldur en að senda þau
öðrum hVorum okkar.
Reykjavík 29. apríl 1910.
Jón Jensson. Þorleifur H. Bjarnason.
Undlrrltaður æskir þess, að þeir,
sem biðja hann að skrautskrifa
fyrir sig, fari heim til hans: f Ingólfsstr.
20, en ekki í prentsmiðjuna. Einnig að
alt vandasamt sje sent með góðum fyrir-
vara. Benedict Gabríel Benedictsson.
W. y. Fssen & W. Jacoby.
(Eigandi Waldemar v. Essen. Stofnað 1869).
Vðruafgreið8la. Skipaafgreiðsla. Vátrygging.
Meðmæli: Die Deutsche Bank.
BrúkuO islensk frimerki
kaupir með hærra verði en áður
Inger Ostlund.
Muníð að borga Lögrjettu.
Hlutafjelagíð
Thomas Th. Sabroa £ Co.,
Aarhus — Danmörku,
býr til
kolsýru-, kæli- og
frystivjdar,
hefur lagt útbúnað til ÖOO
tiskflutningaskipa, flskfrysti-
húsa, fiskgeymslustöðya,
beitufrystihúsa, mótorflski-
skipa, gufuskipa, íshúsa,
mjólkurbúa og til ýmislegs
annars.
Fulltrúi fyrir ísland
er:
Sísli fJo/inscti
konsúll
í Vestmannaeyjum.
Prentsmiðjan Gutenberg.
l,Vendsyssel‘
fer frd Kaupmannahöfn 10. maí. Kemur við i Vík,
Vestmannaeyjum og Reykjavík.
Reykjavík 27. apríl 1910.
ýtfgrdBsla hins samdnaða gufuskipafjelags.
SLimsen.
ÓTTO H0NST
dar\$ha
smjörlihi er be^h.
Biðjið um \egund\rnar
„Sóley” „Ingólfur” „Hehia"eða Jsofold’
Smjörlihið fcesh einungi$ fra :
Oíto MönsLed h/f. /
Kaupmannahöfn og/lrdsum
i Danmörku.
»Jeg vil benda á Brján riddara frá
Bósagiljum«, svaraði Haraldur úr Goð-
dölum; »honum er sökin skyldust og
hann má best vita, hvar sannleikurinn
er i þessu máli.
»En ef nú svo væri, að bróðír okk-
ar Brjánn væri undir töfraáhrifum frá
stúlkunni«, sagði stórmeistarinn hik-
andi — — »jeg nefni þetta aðeins af
varúð, því engum riddara innan allrar
reglunnar tryði jeg annars betur fyrir
þessu erindi«.
»Æruverði faðir!« svaraði Hermann,
»engir töfrar geta bitið á þann mann,
sem berst frammi fyrir dómstóli drott-
ins«.
»Þú hefur rjett að mæla, bróðir«,
sagði stórmeistarinn. »Haraldur klaust-
urhaldari, fáðu nú Brjáni riddara frá
Bósagiljum handska stúlkunnar. það
er skipun vor til þín, bróðir«, sagði
hann og snjeri sjer til Brjáns, »að þú
berjist hraustlega og án aJls ela um
það, að gott málefni gefi sigur. En þú,
Bebekka, skalt minnast þess, að á
þriðja degi hjeðan frá verður þú að
hafa fengið þjer hólmgöngumann, því
þá á einvígið að fara íram.
»Það er stuttur tími fyrir mig ókunn-
uga til þess að finna mann, er hætta
vilji lifi sínu og heiðri undir vopn
orðlagðs kappa«, sagði Rebekka.
»Jeg get ekki lengt frestinn«, svaraði
stórmeistarinn. »Jeg verð að vera við
bardagann, en á fjórða degi þarf jeg
að fara hjeðan og get ekki frestað
þeirri för«.
»Yerði guðs vilji!« sagði Rebekka.
»Jeg styð traust mitt við þann, sem
jafnmegnugur er að veita mjer hjálp,
hvort sem honum er ætlað til þess
eitt andartak eða heil öld«.
»Þetta er vel mælt, stúlka mín!«
sagði stórmeistarinn. »En sá, sem jeg
ekki vil nefna hjer, hefur oft tekið á
sig Ijósengils gervi. Nú er ekki annað
eftir en að velja hentugan stað til ein-
vígisins, og til aftökunnar, ef svo skyldi
fara. Hvar er forstöðumaður klaust-
ursins?«
Haraldur stóð hjá Brjáni riddara og
talaði hljóðskraf við hann með mikilli
ákefð. Brjánn hafði enn eigi tekið við
handska Rebekku; Haraldur hjelt á
honurn.
»Hvað er þetta?« spurði stórmeist-
arinn. »Vill hann ekki taka við handsk-
anum?«
»Jú, hann tekur við honum, æru-
verði faðir«, svaraði Haraldur og laum-
aði um leið handskanum inn undir
kápu sína. »En staðurinn hygg jeg að
sje best valinn undir Gyrgishlíðunum;
þar á klaustrið land og þar höldum
við heræfingar okkar«.
»Það er gott«, sagði stórmeistarinn.
»Þangað skal þá hólmgöngumaður þinn
koma, Rebekka. Ef hann kemur
ekki, eða ef hann her lægra hlut fyrir
dómstóli drottins, þá verður þú, sam-
kvæmt dóminum, líflátin fyrir galdra.
— Bókfestið nú þennan úrskurð vorn
og lesið hann síðan hátt, svo að eng-
inn geti sagt, að honum sje ókunnugt
um, hvernig dómurinn hafi íallið«.
Annar skrifarinn ritaði nú úrskurð-
inn inn í stóra bók, sem í var fært alt
hið helsta, er gerðist á aðalsamkomum
regluhræðranna þar í klaustrinu, og
siðan las hann úrskurðinn hátt fyrir
mannsöfnuðinum.
Rebekka sat þegjandi með kross-
lagðar hendur á brjóstinu og horfði til
himins. En Jiegar upplestrinum var
lokið, minti hún stórmeistarann á, að
hún yrði að fá að koma boðum til
ættingja sinna og láta þá vita, hvernig
ástatt væri fyrir sjer, svo að þeir gætu
gert tilraunir til þess að útvega henni
hólmgöngumann.
»Það er ekki nema rjettmætt og lög-
legt, að þú fáir það«, sagði stórmeist-
arinn. »Veldu þjer hjer sendimann,
og hann skal síðan liafa frjálsan að-
gang til þess að hitta þig i fangastofu
þinni, hvenær sem hann þarf þess
með«.
»Er hjer nokkur inni, sem annað-
hvort fyrir gott málefni eða fyrir góða
borgun vill taka þetta að sjer?« spui’ði
Rebekka.
Allir þögðu; enginn þorði að bjóða
henni aðstoð sína, enda þótt laun væru
í boði, af því að þeir hjeldu að stór-
meistaranum væri það móti skapi.
Rebekka beið litla slund, en sagði
svo aftur: »Er því svo varið, aðþessi
síðasta leið til frelsunar sje mjer lokuð,
af því að enginn vilji taka að sjer að gera
mjer þennan litla greiða, sem jafnvel
hinum versta glæpamanni mundi ekki
neitað um?«
Áki Snjólfsson varð að lokum til
þess, að svara henni. »Jeg er fatlaður
aumingi, eins og allir sjá«, sagði hann.
»En það, að jeg get þó dregist áfram
á hækju, á jeg henni að þakka. — Jeg
skal taka þetta að mjer fyrir þig!«
sagði hann og sneri sjer að Rebekku,
»Jeg skal leysa það svo fljótt og vel af
hendi, sem mjer er unt, en jeg er þvi
miður seinn i ferðum. — Fegar jeg
sagði frá því áðan, hve vel þú hefðir
reynst mjer, þá datt mjer ekki í hug,
að þjer gæti staðið nein hætta aí því«.
»Guð verður meðþjer«,sagði Rebekka.
»Ef liann er með, þá getur snigillinn
verið eins öruggur sendihoði og valur-
inn. En það, sem þú átt að gera, er, að
finna Isak föður minn í Jórvík og færa
honum þetta blað«. Hún rjetti Áka
brjefmiða. »l"yrirþetta geturðu keypt
þjer hest og fylgdarmann«, sagði hún
og rjetti eitthvað að honum aftur.
»Jeg veit ekki hvernig á því slendur,
en jeg trúi því fastlega, að jegfái hólm-
göngumann og eigi ekki að deyja fyrir
þessar sakir. Vertu nú sæll og gangi
þjer vell Líf mitt er undir því komið,
að þú flýlir ferðinni«.
Áki tók við blaðinu. Á því voru
aðeins fáar línur, skrifaðar á he-
bresku.
»Bessi í Bót, náhúi minn, á góðan
hest«, sagði Áki, »og þann hest skal
jeg fá til ferðarinnar. Jeg skal fara
svo hratt sem hesturinn kemst, og þá
vænti jeg, að jeg verði ekki lengi til
Jórvíkur«.
En þegar til kom, þurfti hann ekki
svo langt. Skamt frá klaustrinu mætti
hann tveimur mönnum ríðandi, og sá