Lögrétta - 21.05.1913, Blaðsíða 2

86
L0GRJETTA
Lógf)«tia krnoiir ut a uverju n miö*
v)ku.<legi ** auk o-**s aukablóO við og við,
minst riO blóó ais & ári. Verö: 4 kr. árg.
tslandí. erlendis 5 kr. Gjalddagi 1. júli.
Aðalfundur
Búnaðarfjelags íslands var haldinn í
Iðnaðarmannahúsinu í Reykjavík 17.
maí 1913.
Forseti las upp reikning fjelagsins
1912, ásamt efnahagsyfirliti, og skýrði
frá starfsemi þess, en vísaði um sumt
til skýrslna í Búnaðarritinu.
Jarðrœktarfyrirtœki, sem fjelagið
styrkti árið sem leið, voru þessi helst:
Til girðinga var veittur 2661 kr.
styrkur. Langstærsta girðingin var
afrjettargirðing Flóamanna og Skeiða-
manna, á 4. mílu, en sumar aðrar
eru líka allstórar, á 2. mílu. Árið
var mikið girðinga-ár. Þó verður
þetta ár það varla síður. Líkur eru
til, að Ræktunarsjóðslán til jarða-
bóta verði þetta ár frekar 50 þús.
kr., og meginið af því til girðinga.
Til áveitimnar á Miklavatnsmýri
voru árið sem leið greiddar 1377 kr.
upp í Iofaðan styrk. Því verki var
að mestu lokið á árinu, eða rjettara
sagt, þeim hluta þess, sem til stend-
ur að vinna f bráðina, og var vatn-
inu úr Þjórsá hleypt í skurðina í
fyrsta sinn fyrra miðvikudag. Frá
verkinu, sem búið er að vinna, er
sagt nokkuð í skýrslu Sig. búfr. Sig-
urðssonar í Búnaðarritinu. Kostnað-
urinn við það er ekki orðinn nema
hjer um bil helmingur þess, sem aætl-
að var. Er það ekki að litlu leyti
því að þakka, að gröfturinn fjekst
fyrir 33 au. rúmstikan, í stað áætl-
æðra 45 aura, en að mestu leyti þó
af því að frestað er um sinn að gera
sumt af skurðunum, sem ráðgerðir
höfðu verið -— Það fór eins og við var
búist, að ef tækist að gera áveitu
þessa að mun ódýrari en aætlað
hatði verið, mundi hugurinn vaxa til
stærri áveitufyrirtækja. Nú hafa Flóa-
menn óskað nýrra mælinga fyrir
Flóaáveitu með nokkuð annari til-
högun, eftir tillögu Sig. búfr., og
Skeiðamenn mælinga fyrir áveitu úr
Þjórsá. Þykir nú Reykjasandurinn
ekki þurfa lengur að vera því fyrir-
tæki til tálmunar, þar sem góðar
horfur eru á því, að takast muni að
hefta það sandfok. Búnaðarfjelagið
hefur nú ráðið Sigurð kennara Thor*
oddsen til mælinga á Skeiðunum í
sumar. Og Flóamælingin er vonast
til að framkvæmd verði sumarið 1914,
ef fjelagið fær til þess fjárveitingu
þá, sem um hefur verið beðið.
Til annara vatnsveitinga var veitt-
ur 446 kr. styrkur, og til fyrir-
hleðslu til varnar vatnságangi 400 kr.
Til plœgingarkenslu og fjelags-
plæginga með kenslu var varið 530 kr.
Votheysgerðartilraunir voru enn
gerðar nokkrar, þó færri en til stóð
vegna þess, að ekki skorti þerrinn
f fyrra sumar. Sumir þeir, er samið
hafði verið við um tilraunirnar, hafa
nú gert þair í 4 ár. Er þá I ráði
að fá tilraunir gerðar annarstaðar, á
Austuriandi og í Snæfellsness- og
Stranda-sýslum, ef menn fást til þess
á þeim stöðum, þar sem þörfin er
mest fyrir þá heyverkun. Tilraun-
irnar hafa alstaðar heppnast vel.
Efnarannsbknir. Til þeirra var
varið 180 kr„ þar af 75 kr. til
reynslu á húsgerðarefnum. Er þeim
rannsóknum Ásgeirs efnafræðings
Torfasonar nú lokið og skýrsla hans
birt í Búnaðarritinu. Hitt voru mest
fóðurefnarannsóknir í sambandi við
fóðrunartilraunir á Hvanneyri.
Þetta ár verður meira gert að efna-
rannsóknum. Er byrjuð rækileg
rannsókn á áburðarmagni og aburð-
argæðum undan kúm, og hefur aður
verið minst á það í blaði (H. V.
skólastjóri, í ísafold).
Fjelaginu hafa borist fyrirspurnir
um hvernig reyna megi gaddavír,
út af því að tvfmæli hafa leikið á
gæðum nokkurs af vír þeim, sem
flutst hefur til landsins síðustu árin.
Hefur nú verið grenslast eftir hvernig
reyna megi vírinn. Kemur bráðum
leiðbeining frá Asgeiri Torfasyni um
það, og getur þa hver maður sjálfur
reynt með mjög einfaldri aðferð, hve
vel vírinn er galvaniseraður. Annars
mun rannsóknarstofan gefa þeim, sem
vilja láta reyna vír eða þakjárn og
fá vottorð um gæði þess, kost á
að fá það fyrir væga borgun.
Búfjárrcekt. Til hennar voru
þessar helstar fjárveitingar:
Nautgripajjel'óg 18 hafa fengið
alls 3088 kr. styrk.
Sauðfjárkynbótabú 7 alls 1300 kr.
Hestakynbótafjelóg 2 samtals 400
kr.
Til hrútasýninga var varið 450 kr.
(á Austurlandi og í Eyjafjarðar- og
Þingeyjarsýslum).
Til girðinga fyrir kynbótagripi
589 kr. (Styrkurinn þriðjungur kostn-
aðar.
Til ejtirlitskenslunnar 551 kr.
Leiðbeiningarferðir Jóns H. Þor-
bergssonar. Hann var í haust sem
leið við hrútasýningar í Borgarfirði,
en ferðaðist svo í vetur um Gull-
bringu- Árness-, Rangárvalla og V.
Skaftafellssýslur, skoðaði fje hjá
350 bændum og leiðbeindi f fjárvali,
hjelt fyrirlestra á 45 stöðum, þar á
meðal við námsskeiðin í Þjórsártúni
og í Vík, fyrir samtals 1332 áheyr-
endum. Næsta vetur mun hann enn
verða í þjónustu Búnaðarfjelagsins
og verða þá fyrst við hrútasýningar
í haust, en fara síðan leiðbeiningar-
ferð um Vestfirði, eftir ósk Búnaðar-
Sambandsins þar, enda er það sá
eini partur af landinu, sem hann á
Ófarið um.
Námsskeiðin, sem fjelagið kostar,
voru vel sótt arið sem leið. Garð-
yrkjunemendur f Gróðrarstöðinni voru
14 Höfðu sótt nál. 40. Við plæg-
ingakensluna í Einarsnesi voru 7
nemendur. Eftirlitsnámsskeið sóttu
6. mjólkurskólann 7 og slátrunarnáms-
skeiðið 6. Fleiri telur Slátrunartjelag-
ið sjer ekki fært að taka.
Búnaðarnámsskeið var haldið í
Hjarðarholti í Dölum, ágætlega sótt,
og styrkur veittur til bændanáms-
skeiða á Eiðum og Hólum, auk þess
sem starfsmenn fjelagsins aðstoðuðu
við bændanámsskeiðið á Hvanneyri.
Guðmundi kennara Hjaltasyni var
veittur 100 kr. styrkur til alþýðu-
fyrirlestra um búnaðarmál. í vetur
hjelt fjelagið vel sótt námsskeið f
Þjórsartúni og f Vik í Mýrdal, veitti
aðstoð við námskeið bændaskólanna
og námskeið í Önundarfirði, sem Bún-
aðarsamband Vestfjarða gekst fyrir,
og styrkir námsskeið f Múlasýslum,
sem Búnaðarsamband Austurlands
hjelt, og á Grund í Eyjafirði.
Húsljórnarnámsskeið hafa f vetur
verið haldin í Eyjatjarðar- og Skaga-
fjarðarsýslum og 2 í Kjósarsýslu.
Auk þess var 250 kr. styrkur veitt-
ur hússtjórnardeild kvennaskólans í
Reykjavík til sumarnámsskeiðs, eftir
ályktun Búnaðarþings, með því skil-
yrði, að sveitastúlkur hafi forgangs-
rjett að vetrarnamsskeiðunum. Næsta
vetur er í ráði að hússtjórnarkensla
verði í Þingeyjarsýslum, hvort sem
vfðar verður.
Vtanfararstyrkur var veittur þessi:
Alfred Kristensen, bónda í Einars-
nesi, til að kynna sjer jarðyrkjuverk-
færio. fl., i5okr., Jóhanni Fr. Krist-
jánssyni, til húsgerðarnáms í Noregi,
200 kr., Gísla Guðmundssyni, til að
læra að gera líffræðilegar mjólkur-
rannsóknir, 200 kr. — Búnaðarritið
á bráðum von á ritgerð frá honum
um skyrið okkar, sem vonandi verð-
ur til að auka álit þess, — Karli Sig-
valdasyni, til búnaðarháskólanáms,
200 kr., Pali Skúlasyni smið, til að
búa sig undir smíðakenslu á Hólum,
200 kr., Jóni Guðmundssyni frá Þor-
finnsstöðum, til sauðfjárræktarnáms á
Bretlandi, 150 kr., — hann fór Ifka,
an styrks frá fjelaginu, til Roquefort
á Frakklandi til að kynna sjer osta-
gerðina þar, — Jóni Ólafssyni, til að
sækja sauðfjársýningar á Bretlandi,
100kr„ og 2 rjómabústýrum, Margrjeti
Júníusdóttir og Margrjeti Lafranzdótt-
ir, 150 kr. hvorri. Auk þessa var
veittur utanfararstyrkur af vöxtum
Liebes-gjafar: Birni Jónssyni, til verk-
legs búnaðarnáms á Bretlandi, 150 kr„
Guðmundi Jónssyni, til verklegs bún-
aðarnáms í Svfþjóð, 150 kr„ og Ingi-
mundi Jónssyni, 250 kr., til að kynn-
ast áveitufyrirtækjum í því skyni, að
hann gæti tekið að sjer umsjón með
áveitunni á Miklavatnsmýri.
Búnaðarmálafundur sá, sem ráð-
gerður var á búnaðarþingi 1911,
var haldinn í sumar sem leið, vel
sóttur og hepnaðist vel. Búnaðar-
ritið hefur flutt mönnum 2 af fyrir-
lestrum þeim, sem þar voru haldnir.
Kostnaður fjelagsins við þann fund
(ferðastyrkur o. fl.) varð tæpar 400
kr.
Jarðyrkjubókina, sem búnaðar-
fjelagið hefur ákveðið að styrkja til
að út komi, verður nú byrjað að
prenta. Er 1. heftið búið til prent-
unar, og verður reynt að hafa það til-
búið áður en kensla byrjar í bænda-
skólunum í haust. Hefur síðast stað-
ið á að fá myndamótin. Sigurður
Kristjánsson bóksali gefur bókina út
með styrk frá fjelaginu.
Búnaðarsambóndin. Eins og kunn-
ugt er, var í fyrra stofnað Búnaðar-
samband Kjalarnessþings. Sýslunefnd
Snæfellsnesssýslu hefur í vetur sam-
þykt, að stofna búnaðarsamband í
fjelagi við Dalasýslu. Ekki er enn
frjett um undirtektir sýslunefndarinn-
ar í Dalasýslu undir það mál, en bú-
ist er við þeim góðum. Verði það,
má heita, að alt landið sje komið í
búnaðarsambönd, en þó nokkuð á
annan veg en búnaðarþingið 1911
lagði til. Það ætlaðist til, að sam-
böndin yrðu 4, en með þessu móti
verða þau 7. Það er sök sjer. Hitt
er meira um vert, að engar sveitir
verði alveg utan við þá fjelagsstarf-
semi.
Fóðurforðabúrsmálið. Um það hef-
ur Búnaðarritið flutt hverja greinina
af annari eftir Torfa í Ólafsdal, eggj-
andi menn til framkvæmda. Og Guð-
mundur landlæknir Björnsson hefur
nú í vetur með snjöllu erindi reynt
að vekja menn til athygli á voðan-
um, sem yfir vofir, ef ekkert er að
gert. Og er fjelagið að sjálfsögðu
þeim báðum þakklátt fyrir áhuga
þeirra. En af verklegum framkvæmd-
um er ekki, svo kunnugt sje, annað
að segja en það, að Bæjarhreppur
hefur komið upp hjá sjer myndar-
legu skýli, steinsteyptu, yfir korn-
forðann. Skýrsla er komin til Búnað-
arfjelagsins um forðabúrið þar, og mun
hún koma í Búnaðarritinu. — Góðs
viti er það, að sýslunefnd Eyjatjarð-
arsýslu hefur tekið kornforðabúrs-
málið til meðferðar, Byrji ein sýsl-
an, fer varla hjá þvf, að fleiri komi
með.
Fjelagatal. Þess var getið á árs-
fundi í fyrra, að vonast væri til, að
fjelagatalið fylti þúsundið á því ári.
Það varð. Fjelagið fjekk árið sem
leið fleiri nýja fjelaga en nokkurt ár
áður: 115. Voru það 90 einstakir
menn og 25 fjelög. í fjelaginu eru
nú 140 fjelög, þar af 134 búnaðar-
tjelög. Þó eru enn utan fjelagsins
liklega nál. 40 búnaðarfjelög. Það,
sem af er þessu ári, eru komnir 70
nýir fjelagar. Þar af eru 17 úr ein-
um hreppi, Gnúpverjahreppi. Þar á
Búnaðarfjelagið nú eins marga fje-
laga og bæir eru f hreppnum. í öðr-
um hreppi í Árnessýslu, Hrunamanna-
hreppi, hafa á þessu ári bætst við
10 fjelagar. Svona þyrfti að vera
víðar.
Kjósa skyldi 2 fulltrúa, 1 varafull-
trúa, 2 yfirskoðunarmenn og 2 úr-
skurðarmenn, til 4 ára, í stað þeirra,
er kosnir voru á aðalfundi 1909 og
kjörtími þeirra var því nú liðinn.
Þeir voru:
Fulltrúar: Guðmundur Helgason
búnaðarfjelagsforseti, Eggert Briem
bóndi.
Varafulltrúi: Halldór Vilhjálmsson
skólastjóri.
Yfirskoðunarmenn: Björn Bjarnar-
son hreppstjóri, Magnús Einarsson
dýralæknir.
Úrskurðarmenn: Júlíus Havsteen
amtmaður, Kristján Jónsson háyfir-
dómari.
Voru þeir allir endurkosnir.
Jón H. Þorbergsson fjáræktarmað-
ur flutti erindi um sauðfjárrækt á
Suðurlandi. Það mun koma út í
Búnaðaritinu.
Þá var lesið ávarp til fundarins
frá utanfundarmanni, Birni bónda
Jónassyni á Hámundarstöðum f
Vopnafirði, um „þörf á ræktuðu
landi".
Þá urðu nokkrar umræður, því
nær eingöngu út af erindi Jóns H.
Þorbergssonar (mælendur B. B. í
Grafarh. og Jón H. Þorb.), en engin
ályktun gerð.
Kynlegir viðburðir.
Frá Hvammi i Þistilflrði.
(Niðurl.). ------
Þennan sama dag, hvort það var fyr
en það, sem nú hefur verið talið, eða
síðar, gerir ekki til, sat jeg í húsinu —
svo nefni jeg altaf þessi 2 stafngólf af-
þiljuðu í enda baðstofunnar — og hafði
þá um langa stund ekkert borið við.
Þær sátu þar hjá mjer Jóhanna og Ragn-
heiður, og ætlaði jeg að ganga út-, hafði
þá Ragnheiður tekið við barninu og
stóð við húsdyrnar, en Jóhanna fór á
undan mjer fram fyrir dyrnar, og um
leið og jeg hafði stigið tvö fet fram
fyrir dyrnár, kemur loftþyngdarmælir, er
hjekk á nagla á stafnþilinu yfir hjóna-
rúminu, í gólfið við fætur mjer-, mun
það vera um 5 álnir frá naglanum, er
það hjekk á. Ragnheiður stóð á sama
stað með barnið á hægri handlegg, en
enginn annar var í húsinu (jeg tel ekki
sjúkling, sem hafði þá breitt yfirsæng yfir
höfuð sjer). Loftþyngdarmælirinn brotn-
aði dálítið; var hann svo og klukkan
borið upp 1 efri bæinn; fór jeg einnig
uppeftir og stansaði þar um tíma. Þegar
jeg kom aftur niður í bæinn, vora þeir
staddir þar Pjetur bóndi Methúsalems-
son á Hallgilsstöðum og Árni, sem fyr
er nefndur; hafði þá Pjetursjeð snældu,
er var undir sperru hátt uppi í baðstofu,
kastast á gólfið; líka sá hann tvinna-
kefli kastað, án þess hann gæti sjeð
nokkurn mann f sambandi við það. —
Okkur Pjetri var svo fært kaffi, og meðan
við drukkum það valt um skattholið f
frambaðstofunni; litum við báðir jafnt
fram fyrir og var þá enginn maður þar,
en inn kom Árni, hafði hann verið f göng-
um miðjum, er hann heyrði skellinn. Jeg
skal taka það fram, að jeg hafði skorð-
að skattholið litlu áður, því gólfið undir
því var dálítið ósljett, og það gerði jeg
altaf í hvertskifti, er það var reist við;
samt var gólfið ekki svo ósljett eða lje-
legt, að hægt væri að koma á það
nokkru verulegu róti, því síður að það
ylti um, þó það væri ekki skorðað, nema
maður tæki allfast f það.
Hlóðarsteinum, sem þó eru allþungir,
var nú velt fram á gólfið, og láu eld-
glæðurnar um gólfið, en ekki kom jeg
að fyr en þetta var búið; lfka var kast-
aðýmsul glerbrotum, svarðköggli, skeifu
o. fl., en ekki gerði þetta skaða. Brot-
inn var þó botn úr nýlegum potti;
hann var í búrinu þannig brotinn, en
ekki sá jeg eða heyrði, þegar það skeði.
Eftir miðdag þennan sama dag (23
febr.) kom fólk frá Hallgilsstöðum. Það
var: Björn bóndi Guðmundsson, Guð-
rún dóttir hans, Valgerður Friðrikssdótt-
ir, Árni Benediktsson óg 2 drengir ó-
fermdir. Aðalsteinn var þá ekki kom-
inn frá Dal; kom jeg því fram í bæj-
ardyr til fólksins, og sagði því, að hús-
freyja bæði það að gera svo vel að
koma inn; fór jeg svo með þvf í eld-
húsið, því þá var nýlega búið að velta
steinunum þar fram á gólfið, kom svo
Ragnheiður þar og bauð því að halda
til baðstofu og gekk sjálf á undan stúlk-
unum, og voru þær komnar allar fram
fyrir eldhúsdyrnar, en við þrír: jeg,
Björn og Árni í eldhúsinu, heyrðist þá
afarhátt högg eða smellur í þili milli
búrs og eldhúss, og var enginn maður
þar nokkurstaðar nálægur, nema þeir,
sem taldir eru, allir afbæjarmenn nema
Ragnheiður; en þaðan, sem hún stóð,
gat hún ekki myndað högg þetta eða
smell á nokkurn skiljanlegan hátt. Ekki
fundum við neitt, er kastað hefði verið.
Eftir að fólk þetta var komið inn í
baðstofu, var bjórakippu kastað ytir
þilið, það er aðskilur eldhús og bæjar-
dyraganginn; vorum við Björn þá við
baðstofudyrnar og hlupum strax fram,
en urðum einskis varir. Litlu síðar
kastaðist kanna af borði í frambaðstofu
2 til 3 álnir frá borðinu á gólfið og fór
í smátt; var þá hvorki hægt að kenna
ketti eða nokkrum manni um það. Líka
var kastað bramaflösku, kúskel og ýmsu
fleiru á gólfið, en altaf með nokkru
millibili, en enginn, sem inni var, þó
baðstofan væri full af fólki, gat sjeð
nokkurn mann í sambandi við hreyfing-
ar þessar. Fólkið fór svo heim; var þá
kastað kassa úr eldhúsinu, um leið og
það var að fara á stað, á jafn óskiljan-
legan hátt.
Um kvöldið á vökunni kom Þorsteinn
búfræðingur Þórarinsson 1 Dal, og litlu
síðar þeir búfræðingar Þorlákur Stefáns-
son í Dal og Jóhannes Árnason á Gunn-
arsstöðum og barnakennari Halldór
Benediktsson á Hallgilsstöðum og Stefán
Guðmundsson á Gunnarsstöðum. Sáu
þeir allir eða heyrðu eitthvað, er þeir
ekki skildu; tveir af þeim sáu vatnsfötu
kastast af bekk í eldhúsi niður á gólfið.
Þeir gengu á eftir Ragnheiði fram í búr,
og var hún komin rjett framhjá beknum,
er fatan stóð á, er hún kastaðist niður,
og flóði vatnið á gólfið. Þeir segja,
að hugsanlegt sje að Ragnheiður hafi
kipt í fötuna um leið og hún fór fram
hjá henni, en til þess hefði hún þurft
mikið snarræði, og ekki sáu þeir heldur
nein merki til þess. Lfka sáum við
Þoisteinn, við stóðum við húsdyrnar,
en Ragnheiður var í húsinu með barn
á handlegg, að borðið, sem á stóð
kaffibolli, brauðdiskur, rjómakanna og
sykurdiskur, var að velta um, en hún
gat þó komið nógu fljótt að því til að
verja leirtauið broti. Líka sáu þeir Stefán
og Halldór, þeir voru staddir í fjósi á-
samt fimm öðrum, að fjóspotturinn, sem
fyr er nefndur, valt á hvolf yfir flórinn;
var þá Ragnheiður þar nærstödd og
hjelt hún á Ijósi í annari hendi, en
mjólkurfötu í hinni; ekki var potturinn
fullur, heldur aðeins nokkur sopi í hon-
um; en hann var skorðaður við vegginn
og stóð, og er því vel stöðugur. Líka
sá Þorsteinn, það höfðu allir gengið
fram úr baðstofunni nema hann og þær
Jóhanna og Ragnheiður og hjelt Ragn-
heiður á barninu og var 1 húsinu, en
Jóhanna var við eldavjelina rjett framan
við húsdyrnar — gekk hann þá fram
úr baðstofunni, og um leið og hann
lagði aftur hurðina, veltur skattholið um;
leit hann þá inn aftur og voru þær
báðar f sama stað, en engir aðrir í
baðstofu. Þeir Þorsteinn og Halldór
voru að skafa af sjer snjó í bæjardyrum
næsta morgun; gekk þá Ragnheiður í
eldhús, eða búr Aðalsteins, og ætlaði
Þorsteinn að ganga á eftir henni; heyrðu
þeir þá hátt högg í þil hinumegin við
bæjardyrnar, og sýndist jafnvel sem
hristingur kæmi á það, opnuðu þeir því
strax búr Jóhanns, sem er hinumegin
við þilið, og leituðu þar, og urðu einskis
varir, fjalir eru þar á bitum, og fóru
þeir upp á þær, en það fór á sömu leið,
ekkert sáu þeir eða fundu, er kastað
hefði verið.
Jeg hirði ekki um að telja upp ýmis-
legt smávegis, sem er svo llkt hinu, að
það yrði einungis upptalning.
Morguninn eftir (26. febr.) var hið
sama, högg og smellir og ýmsu kastað;
voru þar viðstaddir þeir hinir sömu sem
kvöldið áður.
Um fullbirtingu eða litlu yfir það fór
Ragnheiður yfir að Hallgilsstöðum, og
var það eftir ráði mínu og fleiri; bar
þá ekki á neinu og varð engin neins
var fyr en í húmi um kvöldið að hún
kom aftur; komu þá með henni: Árni,
Valgerður, Guðrún og tveir drengir;
lfka var aðkomufólk: Jóhannes á Gunn-
arsstöðum, Guðlaugur í Dal (bróðirRagn-
heiðar), og svo fólk úr efri bænum;
auðvitað kom það svo oft, þar sem
svona er stutt á milli bæjanna; fór þá
að heyrast alt það sama sem áður,
beisli kastað; naglbít kastað í þil o.
s. frv.
Þá um kvöldið sátu þær í húsinu
Ragnheiður (sat hún með barnið) og
þar rjett á móti henui Guðrún og Val-
gerður; líka var Árni í húsinu og fleiri
unglingar. Ljós brann á lampa í miðju
húsinu, en jeg og Guðlaugur stóðum
við húsdyrnar að framan og horfðum
innfyrir, sjerstaklega á Ragnheiði; kom
þá högg eða smellur í þilið bak við
hana; fórum við strax að leita að því,
er kastað hefði verið; reis þar ullar-
kambur upp við þilið, en ekki var lík,-
legt að hann hefði risið þannig upp við
það, ef honum hefði verið kastað, en
svo var smellurinn hár sem kamburinn
hefði komið flatur það, en þá mundi
hann ekki hafa risið þannig upp við
það.
Litlu síðar voru allir þeir sömu í
húsinu og að auki Aðalsteinn bóndi;
var þá kastað könnubroti í sama stað,
og kváðust þau Árni og Valgerður bæði
hafa fundið það koma við sig. í bæði
þessi skifti horfði jeg á Ragnheiði og
sat hún rótlaus með barnið, enda voru
þau Árni og Valgerður framundan
henni, og hefur því þetta hvorttveggja
farið rjett við hliðina á henni og kom
f gólfið og þilið aftan við hana.
Um kvöldið fór Ragnheiður aftur yfir
að Hallgilsstöðum, og bar þá ekkert á
neinu.
Daginn eftir (27- febr.) var það með
vilja gert að láta Ragnheiði koma heim
aftur. Var þá margt manna í Hvammi
frá Dal, Gunnarsstöðum, Hallgilsstöðum
og einir 8 frá Þórshöfn; þar á meðal
verslunarstjórarnir Snæbjörn Arnljótsson
og Davíð Kristjánsson, Jóhann bókhald-
ari Tryggvason, Jóhann hreppstjóri
Gunnlaugsson, Guðmundur læknir Þor-
steinsson og fleiri. Bar þá með minna
móti á þessu; þó sáu þeir Jóhann