Lögrétta - 25.02.1914, Blaðsíða 3

L0GRJETTA
41
frestið brúðkaupinu
þangað til þjer hafið fengið tilboð frá
Köbenhavns Möbelmagasin,
Tlf. 7997. POUL RASMUSSEN. Tlf. 7997
Vesterwold 8 (Ny Rosenborg).
Stærsta húsgagnaverslun Danmerkur.
Chr. VIII. húsgögn frá 400 kr.
Dagstofuhúsg. mjög falleg
Borðstofu — úr eik
Svefnherb. — vírbirki, lakk
Dagstofuhúsg., pól. mah
Borðstofu — úr eik .
Svefnherb.. pól. mah.
}52Ur.
}lOOO lcr.
o
Ætið 300 teg. húsgagna fyrirliggjandi.
flokksroj Jsajolðar.
Jeg hef enga löngun til þess að
halda uppi stælum við ísafold, eða
auka ófriðareldana með neinu móti.
Það mætti æra óstöðugan að eltast
við öll ónot blaðsins í minn garð.
eða rangfærslur þess á ljósum orð-
um. Þeir, sem lesa Lögrjettu, vita
mjög vel, hvort í gretnum Skalla-
gríms hefir verið gefið tilefni til
þeirrar lýsingar á mjer, sem prýtf
hefur dalka ísafoldar. Fyrtr þa, sem
lesa ekki Lögrjettu, er ekkt til neins
að vera að skrtfa i þetta blað.
En jeg tel skyldu að mótmæla eltir
farandi línum, sem standa í síðustu
ísafold:
„Bandalagið, er E. H. svo nefntr,
var eigi um neitt annað en að reyna
að koma fram „bræðings" tillögun-
um, styðja H. H að þvi verki.
Bandalagið var ekki um neitt ann nð
oss vitanlega".
Bandalagið var um það, að stofna
nýjan stjórnmálaflokk, „er skipi sam-
bandsmálinu í fremstu r'óð stjórn-
málanna".
Ef ekki hefði verið um neitt ann-
að að tefla en það, sem ísafold seg-
ir, þá hefði ekki verið nein ástæða
til þess að leggja niður gömlu flokka-
nöfnin. En það var einmitt gert
samkvæmt kröfum ísafoldarmanna og
ísafoldarvina.
Og ísafold veit mjög vel, hvað í
þvf er fólgið að leggja niður gömul
flokkanöfn og renna saman f nýjan
flokk. í þvf er það ekki fólgið, sem
ísafold er að tala um, „að selja sál
sína til eilífs tylgis* við einhvern
sjerstakan mann. í því er fólgið lof-
orð um að halda saman og forðast
illdeilur, meðan ekkert tilefni er til
sundrungar.
Það tilefni var ekkert komið, þeg-
ar ísafold tekur þvert fyrir alla flokks-
samvinnu við þann flokk, sem hún
hafði sjálf átt svo mikinn þátt í að
stofna, og skipar sjer í ákveðna and-
stöðu við stjórnina.
Jeg áleit þetta rangt. Jeg áleit það
ekki drengilegt. Og jeg áleit það
skaðræðt fyrir þjóðina.
Út úr þessu skildi leiðirnar.
Það er gersamlega rangt og ósatt,
sem ísafold er alt af að stagast á og
reyna að koma inn í menn, að leið-
irnar hafi skilið út af tilboði Dana
1912. Auðvitað var skoðanamunur
um það Riðherra leit svo á, sem
nokkuð væri til slakandi fyrir aðrar
eins sjálfstæðisviðurkenningar, eins og
þá voru í boðt. Um það var jeg
honum sammala. En allir urðu sam-
mála um það, að sundra þjóðinni
ekki út af þessu mali,
Raðherra fjelst á það, eins og
aðrir. Hann gaf ekkert tilefni til
flokksrofs, hvorki þess, er Heima-
stjórnarmenn gerðu, nje þess, er
Sjalfstæðismenn gerðu Ekki gaf
heldur neinn annar Samband flokks-
rn ður tllefnl til þ--s.
í-nfoid er vi-lkoinið að la mjer
það og skamma rnig *y ir það, svo
mikið sem hun vill, að jeg stend
kyr i þeim floski sem jeg asamt
henni, h fi att no- kurn þ *tt i .ið
stofna, nii ðan jeg hef 1 kkert rjett
mætt tilefm til þ s að fiira ur hon-
um, og að jt'g reyni að sty«>ja þann
flokk að þvi litla 1« yti, se<e jeg hef
matt til
Einar Hjörleijsson.
Lögþing8kosningar t Færeyjum
eru nýlarnar tram a hallu pinglnu.
Kosntr voru 5 S unb.inenn, 3 S|alf-
stjórnarmenn og 2 flokkleysingjar.
Stjórnarbylting í Perú. Billing-
hurst forseti lýðveldi-ins var settur
frá snemma í febr. Eftirmaður hans
varð Benavtdes ofursti, útnefndur til
braðabirgða af þinginu. Áður hafði
uppþot verið gert gegn forseta, ráð-
ist á hann í höll hans og hann tek-
inn fastur og sendur úr landi.
Prins Chira af Síant, sem lengi
var áður í Khofn og Danir höfðu
mikið dalæti á, er nýlega dáinn, 38
ára gamall.
Dáin er á Raufarhöfn 1. jan. síð-
astl. frú Guðrún Laxdal, móðir Jóns
Laxdals kaupm. og þeirra systkina,
72 ara gömul.
Minningarsjóður ólafs Pjetnrs-
sonar. Arið 1912 Ijetsti Khöfn efni-
legur íslenskur námsmaður, ólafur
P Pjetursson, bónda í Hrólfskála á
Seltjarnarnesi. Hann var grafínn hjer
heima, en í stað þess að leggja
blómsveiga á kistuna var efnt til
dalitils sjóðs í minningu hans, sem
ætlaður er til að styrkja berklaveika
menn á Seltjarnarnesi, er þess þurfa.
Þeir eiga að ganga fyrir, sem eru í
Framfarafjelagi þeirra Seltirninganna.
Sjóðurinn er nú orðinn eitthvað á
5. hundrað kr., en eigi verður farið
að veita styrk úr honum fyr en
hann nemur 2000 kr. Ólafur heit.
Pjetursson var hvers mmns hugljúfi
Og munu þvt sjálfsagt margir, er
þektu hann, vilja leggja í sjóðinn eða
heita á hann. Móti gjöfum taka
Kristfn Ólafsdóttir húsfreyja 1 Nesi
og Guðm. Guðmundsson í Sanitas-
verksmiðjunni.
Strathcona lávarður, ensk-kana-
diskur -tjóinmal «maður frægur. er
nýlega damn Hann var Skoti að
fæ«’'ingu en v-*rö þingmxður 1 M n>-
toba 1870 O;: starf.iði þar síð.m að
niörgum ftamtaranialuni. með.il ann-
ars að því. ð >>omi a j.irnbrautar-
sambindi Ira h.ifi til hafs.
Stjórnarskifti í Rússlandi. K<>-
kovzov yfi ðnerra hetur s.<gt at sjer.
Eitirm ður h ns er Goreniykin, sem
aðui helur ver ð yfirraðherra um
hiíð næst eftii W tte og næst a
undan S olyp n.
Á. C. Larsen rithöfundur og
bókavötður 1 Khofn er nýlega ðainn,
f. 1840
Grundvallarlögin dönskn Enn
eru fioskarmr að togast a um ýms-
ar bri ytingar á frumvarpinu, og enn
er ósji ð, hvernig fer um þnð.
Landstjóraskifti í Suðnr-Afríkn.
Gladstone hefur fengið lausn fra
landstjóra-embættinu, en eftirinaður
hans verður Buxton verslunarmála-
ráðherra.
Enska þingið kom saman 10.
febr. og hótust þar enn deilur um
heimastjorn írlands. íhalrlsflokkurinn
heimtar. að tekið sje tillit til kraf-
anna fra Ulster, en stjórnin heldur
fast við fyrri stefnu sfna í málinu.
Kvenn-
Olíupils, Ermar«s Treyjur
nýkomnar
í Austurstræti 1,
Ásg1. G. Gunnlaugsson & Co.
Borgarstjöraembætti
R>eylíjavíltlll- fyrir 6 ára tímabilið 1. juli 1914
til jafnlengdar 1920 er laust. Árslaun 4500 kr. og skrif-
stofufje 1500 kr. Umsóknir sendist skrifstofu borgar-
stjóra fyrir lok aprílmánaðar næstk.
Borgarstjóri Reykjavíkur 24. febr. 1914.
Páll Einarsson.
ctunóur í „<sFram„
verður haldinn í Goodtemplara-
húsinu na-st.k. laugard. 28. þ. m.
kl. 8e. h.
Fundaretnt: Alþingiskosningin.
„lðunnardúkar"
eru ódýrustu, haldbestu fatatauin.
Það viðurkenna allir, sem reynt
hafa. — tír miklu að velja.
Sjómenn!
Munið
eftir rúmlepp-
og Dess. 322.
Ríkjabandalag á Ralkanskaga.
Vemzelos yfirraðherra Gnkkja og
Pasitsch yfirraðh. Serba voru nýlega
saman í Berlin og Búkarest, og er
sagt, að verið sje að mynda banda-
lag milli Grikklands, Serbíu og Monte-
negró, og ef til vill einnig Rúmeníu.
En hins vegar eru Bulgarar og Tyrk-
ir nú sagðir í bandalagi.
Járnbrantarmálið. Frh. af grein
J. Þ. um það biður í þetta sinn
vegna þrengsla.
Joliaimes von Oucli biskup
er sýndur bjer á myndinni.
Hann er yfirmaður kaþólsku
kirkjunnar í Danmörku og á
íslandi og er nú áttræður, fædd-
ur í Hannover 1834. Hann varð
ungur prestur við St. Ansgars
kirkju í Khöfn, en frá 1883 hefur
hann verið yfirmaður kaþólsku
kirkjunnar í Danmörku og hjer
á landi. Biskup varð hann 1892.
Hann er merkur maður og mik-
ils metinn.
20
17
mælt, greip jeg körfu mína og fór út.
Það hafði verið mikið ráðabrugg, eftir
að jeg var farinn. Móðir mín vildi
taka mig þegar úr skólanum, er systir
mín sagði henni frá háttalagi herra
Gallaghers; en amma mín stóð fast á
þvi, að engin tilhæfa væri i þessu og
hótaði, ef jeg væri tekinn burtu, að
fara frá Chatam með móðursystur
mína með sjer; en þar sem móðir
mín gat ekki án hennar verið, fór svo,
að amma mín hafði sitt fram.
Jeg kom í tæka tíð og settist ná-
lægt kennara mínum. Það gerði jeg af
því að jeg hafði lengi talað við kap-
tein Bridgeman, er sagði mjer, að þó
herra Gallagher hefði sett sniðmátið
sem fyrstu hegninguna, stikuna aðra og
vöndinn hina þriðju, þá væri það alls
ekki eins og menn ætluðu, að þriðja
hegningaraðferðin væri verst, því að
hann þekti þetta af eigin reynslu.
Hann sagði mjer því, að jeg skyldi
nldrei halda hendinni undir stikuna,
þvi að ef jeg þráskallaðist við því, yrði
jeg sjálfsagt hýddur, en sóflinn hefði
ekkert að þýða, einkum, er menn
vendust honum. En til þess að forð-
ast sniðmátið, áleit jeg því best að
sitja sem næst honum, því að þá
mundi hann naumast fara að senda í
höfuð mjer. Meining min var sú, að
jeg hafði ásett mjer að vernda æðri
hluta líkamans, en lofa herra Gallagher
að eiga við hinn óæðri, og hann má
eiga það, að hann slepti engu tækifæri.
»Komdu hingað, herra Keene«,
mælti hann; »hvaða rusti ertuV Býð-
urðu ekki kennara þínum góðan dag-
inn? Kantu nokkuð að lesa?« — »Nei,
herra minn«. — »Þekkirðu stafina?« —
»Jeg held jeg þekki nokkra, herra
minn«. — »Nokkra«. — »Já, jeg held
tvo af 26«. — »Það er mikið verk á
uppfræðslu þinni; þú hefur engu að
gleyma og það er þó nokkuð. En
heldurðu, að jafn-ættgöfugur og fram-
úrskarandi vísindamaður eins og jeg,
geti fengið sig til þess að hlusta á þig,
meðan þú ert að staglast við stafrofið.
Þjer skjátlast það, drengur minn; þú
verður að fá annan en mig, til að
kenna þjer að stafa. Hvar er hann
Tímóteus Ruddel? Tímóteus, þú verð-
ur að kenna honuni herra Keene alt
stafrofið, en kunna samt sem áður
það, er jeg setti þjer fyrir; annars
kemslu á loft. Og ef þú, herra Keene,
verður ekki búinn að læra að þekkja
alla stafrna fyrir miðdegisborðun,
skaltu fá dálítið bragð af númer tvö,
svona til bendingar um hvað svo muni
koma. Farðu nú til, auli litli, og þú,
Tímóteus, mátt búast við að smakka
á númer þrjú, ef þú lærir ekki sjálfur
og kennir honum jafnframt.
Jeg var vel ánægður með þetta fyr-
irkomulag; jeg hafði ásett mjer að
læra, og það því heldur til að frelsa
aumingja Timóteus frá ranglátri hegn-
ingu. Á þrem tímum var jeg búinn,
og Tímóteus, er kom upp á undan
mjer, kunni viðstöðulaust og það gagn-
stætt ætlun herra Gallaghers, er sagði:
»Þú hefur sloppið um greipar mjer,
Timóteus, í þetta sinn; það er þó ekki
hlustar eftir þvi, þá kemstu eftir mörg-
um sannleika, en tífalt fleiru, setn er
lýgi; þú sjerð, að hveitið og illgresið vex
saman, og verðurðu að tína hið síð-
ara burtu, hvenær sem þú getur. Þá
komum við að þriðja veginum, sem
er alt öðru visi, þvi að hinir fyrtöldu
vegir eru næsta greiðfærir og vjer
komumst áfram eftir þeim, hvort vjer
viljum eða ekki. Hinn þriðji og
mikli vegur er höfuðið sjálft, er þarf
augað og eyrað sjer til bjálpar og tvo
aðra aðstoðendur, er vjer nefnum
minni og eftirtekt; þú sjerð þvi, að
vjer höfum sjónar-, eyrna- og sálar-
veginn; það eru þrjú þungskilin orð,
er þú skilur ekki og jeg ætla ekki
að hafa fyrir að útlista, fyrir öðru
eins dýri og þú ert; jeg kasta aldrei
perlum fyrir svin, eins og máltækið
segir. Við verðum þá að koma til
hins hlutar sögu minnar, herra Keene.
Eins og það eru þrír námsvegir, þannig
eru og þrjú hjálparmeðul til þess að
hvetja drengi til lærdóms. Hið fyrsta
er sniðmátið, er þú sást mig henda í
hinn þykka skalla á Janny Farget og
hvaða skell hann fjekk; hið annað er
stikan, er þú liklega hefur aldrei heyrt
getið; en jeg ætla að sýna þjer hana,
og hjerna er hún. Sniðmátið er fyrir
höfuðið, eins og þú hefur sjeð, en
stikan er fyrir hendina, eins og þú
skalt fá að sjá. — Tommy Goskín,
komdu hjerna drengur minn«. —
Tommy lagði frá sjer bókina og gekk
milli vonar og ótta upp til kennara
sins. — »Þú kunnir ekki vel i dag,
Tommy«. — »Jú, herra Gallagher, sVó
sögðuð þjer sjálfur«. — »Þú kunnir
þá ekki í gærdag«. — »Jú, herra
minn«, svaraði drengurinn kjökrandi.
— »Þorirðu að mótmæla mjer«, æpti
herra Gallagher. »Þú kant þá sjálfsagt
ekki á morgun, og haltu því upp
hendinni«. — Veslings Tommy rjetti
upp hendina og öskraði af öllum
mætti við fyrsta höggið; hann krepti
saman ftngurna af sársaukanum. —
»Komdu svo með vinstri hendina, þvi
að best er að ekki hallist á«. — Tom-
my tjekk annað höggið á hana, og
bar sig jafn-aumkunarlega. — »Þú
mátt nú fara«, sagði herra Gallagher,
»og gættu þess að gera það aldrei
oftar, eða þú kemst á loft. Og þá
komum við til hins þriðja og siðasta,
herra Keene, sem er vöndurinn á end-
ann; hjerna er hann; hefurðu nokk-
urn tíma bragðað á honunt?« — »Nei,
herra«, mæltijeg. — »Jæja, þú færð að
reyna það gamanið; um það efast jeg
ekki, ef við kynnumst nokkrum dög-
um lengur. — Láttu mig sjá«.
Herra Gallagher leit um allan skól-
ann til þess að ná í einhvern sekan,
en drengitnir, er vissu hvað að fór,
voru svo niðursoknir við lesturinn, að
hann gat engan uppgötvað. Þó valdi
hann loksins einn úr, þrekinn og feit-
an kuhb.
»Komdu hjerna, Valter!« — Valter
kom þegar og var auðsjeð, að . hann
taldi sig frá. — »Valter, jeg hef verið
að segja honum lierra Keene frá þvi,
að þú værir bestur i latínu i skólan-