Lögrétta - 09.02.1916, Blaðsíða 3

LÖGRJETTA
23
<= Hallgrímsmyndin =
er nú aftur til sölu hjá undirrituðum. Hinir mörgu, sem pantaS hafa
hana hjá mjer, geta því, fyrst um sinn, fengiö hana, ef þeir snúa sjer til
min. MeS því aS tiltaka eintakafjölda má fá myndina senda hvert á land
sem óskaS er, gegn póstkröfu, aS frádregnum sölulaunum. — Myndin er
endurbætt og kostar kr. 1.25.
Á sama hátt geta menn fengiS brjefspjöld mín, sem til eru, gegn póst-
kröfu..
VirSingarfylst
Samúel Eggertsson.
Njálsgötu 15. Reykjavik.
hygli um allar þær hörmungar, um
alla þá eymd og ógæfu, sem ógæti-
legur ásetningur hefur leitt yfir land-
iS og þjóöina á umliönum öldum, þá
hlýtur manni aS renna þaö til rifja,
hve seint og illa þjóSin hefur vakn-
aö til meSvitundar um þaö, aS
þetta var og er ein af hennar allra-
þyngstu þrautum, sem brýna nauö-
syn bar og ber til aS afstýra, aö svo
miklu leyti, sem mögulegt er.
En þjóSin er enn ekki vöknuS
nema til hálfs til umhugsunar um sitt
þetta sitt mesta nauösynjamál, hallær-
isvarnarmáliö. ÞaS er eins og hugsun-
arleysiS hafi dáleitt þjóöina aö því er
mál þetta áhrærir, deyft sómatil-
finningu hennar og gert hana kæru-
litla fyrir velferö sinni, og aö svefn-
höfgi þessa andvaraleysis sje enn
ekki af henni runninn nema aS
nokkru leyti.
Vakna þú, þjóS, og gæt þíns hags
og sóma. Frh.
Orðasaga og önnur.
Framhald greinarinnar Njarðfræði,
I.
Oröabækur telja líklegt aö orSiö
jörö (Erde; Jord) beri aS rekja aS
rótinni ar (Kluge) eSa er (Falk og
Torp); sbr. erja, plægja. Sje svo, þá
er jörS fyrir örö, og viröist næsta
líklegt aö þaS sje rjett um oröiS jörö
i merkingunni land, sem búiS er á;
örö þýöir: plægt land, plæging, og
þaö sem í hinu plægSa landi grær,
sbr. aröur. En þrátt fyrir þetta er
þó vert aö athuga gySjunafnið Ner-
thus, sem mjög líklegt er aS hafi ver-
iS NjörS eöa NerS. — ÞaS eru fleiri
en jeg sem halda þaS — og Tacitus
segir beinlínis aS Nerthus sje móöir
jörö (N. id est terram matrem). Pró-
fessor Mogk segir i goSafræöi sinni,
sem er afbragös rit, aS Nerthus muni
hafa veriö kona hins forngermanska
himinguös, og sje NjörS sama sem
JörS. Kemur þaö vel heim viö þaS,
aS Snorri segir JörS hafa veriS konu
AlföSur.
II.
En hvaö sem þessu líSur, stoöar
held jeg ekki, aS setja gyöjunafniS
Jörö í samband viS plægingar. Vildi
jeg heldur setja þaS heiti í samband
viö oröiS aur, sem þýöir geisli eöa
Ijómi. Mundi þá orSiö JörS, sem
gyöjuheiti, þýSa hin ljómandi, eSa
likt og AurboSa. En svo hjet móöir
GerSar, sem var svo björt, aS „er
hon tók upp höndunum ok lauk hurS
fyrir sjer, þá lýsti af höndum hennar
bæSi í lopt ok á lög ok allir heimar
birtusk af henni“. — VirSist mjer
næsta eftirtektarvert, hvaö þessi saga
um, aö sjerstaklega hafi boriS birtu
af höndurn Geröar, kemur vel heim
viö þaS sem sumir menn halda nú,
aS lífskrafturinn geisli mjög af fingr-
unura (samanb. handfaralækningar,
svafning meö strokum (passes) og
einnig sumt i rafmagnsfræöinni).
Líkt og Aurboða, mun þýða jötuns-
nafniö Aurnir; og jötunsnafniS Iði
hygg jeg sje dregiS af streymandan-
um eöa iSinu í ljóshjúpnum (aura),
sem var í kringum hinar goökynjuöu
verur, sem fornmenn og einkum þeir
sem spámenn voru kallaSir og ska-
aldar þóttust skynja. En jötnarnir
voru nokkurs konar goö, og mun jöt-
un þýSa hinn máttugi, eöa sá sem
getur, vera leitt af aS geta, en ekki
af aS eta, eins og haldið hefur ver-
iö; sbr. jóti og goti. Eins hygg jeg
aS nafn Iðunnar „Braga kvánar",
sem eplin varðveitti, veröi aö setja
í samband viö geislun gySjunnair;
ættu vel saman nöfn þeirra hjóna,
ef svo er sem jeg hygg, aS Bragi
þýSi einmitt líkt og Iði. ÞaS er talað
um aö norðurljósin bragi, og geisla-
gtreymiö kringum hinar lýsandi ver-
111, minnir einmitt mjög á noröur-
ljós. Hef jeg sjálfur greinilega sjeS
þaS, meöan jeg sá ofsjónir fyrir
nokkrum árum, og kemur, þegar ræS-
ir um hvernig skýra skuli goöanöfn-
in, ekki til greina, hvort ofsjónir
þessár eru heilaspuni tómur, eSa öSru-
vísi til komnar. ,
OrSiS aö braga, sem þýSir aS lýsa
(á sjerstakan hátt), mun fyrst hafa
táknaS hljóS samafara ljósi, og bend-
ir einmitt þaS, aö orS þetta er sjer-
staklega haft um norðurljósin, sterk-
lega til þess, aö þeir hafi rjett fyrir
sjer sem segja að ljósunum fylgi
stundum hljóS nokkurt.
III.
OrSiS aur er, eins og kunnugt er,
nú á dögum ekki haft til aö tákna
ljóma; hefur fyrnst yfir þá merkingu
orðsins. Og í merkingunni ljómi virS-
ist þaS annars mest hafa veriö notaS
í goöheimum. En í latínunni var heiti
gullsins (aurum) af ljómanum dreg-
iö. Aur er leitt af aS vaöa, sem þýSir
aö fara hart, geisa, streyma (sbr.
vatn, sem er fyrir vaSan og þýðir í
fyrstu straum; hjer má líka minna
á aö oröiö hávaði merkir í fyrstu
sjerstaka tegund af straumfalli). En
aur var áSur vaður (eða vaur, va-ur).
Menn skilja glöggar þýöingu orSsins
aur, ef þeir gæta þess, aö geisli er
leitt af aS geisa.
ÞaS skiftir mjög i tvö horn um
merkingu orösins aur, og hefur þaS
valdiS stundum skrítnum misskiln-
ingi, hvor merkingin hefur veriS mest
tíSkuS á jörSu hjer. Og um misskiln-
ing hygg jeg aS sje að ræöa, þar sem
segir í Völuspá, aS askur Yggdrasils
sje auri ausinn:
Ask veit ek ausinn,
heitir Yggdrasill
hárr baSmr heilagr,
hvíta-auri;
eöa aö minsta kosti hefur Snorri mis-
skiliS þetta, þar sem hann segir aS
nornirnar taki aur þann, er liggur
um Urðarbrunn og ausi upp yfir ask-
inn (ásámt vatni úr brunninum). ÞaS
viröist heldur ekki beint líklegt, aS
því trje þurfi aS vatna; en Snorra
hefur þótt þaS undarlegt, væri ask-
urinn einungis auri ausinn, eftir
þeirri merkingu, sem hann lagði í orð-
ið, og þess vegna bætir hann því viS
aö honum sje vatnaS. En mjer virðist
líklegast, aö aur sá sem hjer ræSir
um, sje geislar sólar. Er sólskiniö í
goðheimum hvitara og bjartara
miklu en hjer hjá oss. Vitum vjer
af Alvíssmálum, að sólin heitir hjá
Ásum Alskir; er meS þvi orSi tákn-
aö, aS á þeirra sól sjeu engir blettir.
Má jafnvel nefna sólarheiti þetta, til
aS styöja þá skoðun, aö Æsir eigi
heima í ööru sólkerfi en þessu; sbr.
ritgerö mina „GuSir, menn og apar“
í MorgunblaSinu 31. okt. 1915- Það
stoSar ekki aö vera eins gleyminn á
þaS og mörgum hættir viS, sem
Brúnó kendi mönnunum fyrst, þó aS
engan fengi hann til aö trúa þvi, aö
fleiri sólkerfi eru til en þetta eina.
Og þó aS sól vor sje ágæt mjög, þá
getur hún samt ekki Alskir kallast;
er hún, eins og kunnugt er, í tölu
þeirra sólna, sem farnar eru aS kólna
og gulna og koma blettir á.
VI.
EddukviSurnar segja held jeg allar
af öSrum heimum, sem aö visu eru í
ööru sólkerfi, eöa öðrum sólkerfum,
en ekki hvergi staðar. Menn fara ekki
aö meta kviöurnar fullkomlega aS
verSleikum nje skilja rjett efni þeirra,
fyr en þeim verður þetta ljóst. Mætti
rita langt mál til aS sýna fram á, aS
í Eddunum segir af mannkynjum
ýmsum, sem lengra miklu eru kornin
aö lífsafli, en mennirnir á jöröu hjer.
VerSa í öSrum heimum mörg „tíS-
endi ok greinir bæöi á jörSu ok í
lofti“, fleiri en á jörSu hjer. OrSin
„ok í lofti“ verSa skiljanlegri nú, er
einnig mennirnir hjer á jöröu, hafa
lært aö gera sjer útbúnaS til þess aö
líða i loftinu; veröa nú tiöindi í lofti
bæði mikil og ill. RæSir þar um þess
konar framfarir, sem kalla má aS sjeu
í helvítis-áttina (the line of infernal
evolution) ; aukin vjelakunnátta er
]iar sakir ónógrar Jjekkingar á eöli
og tilgangi lífsins, notuS til aS tefja
fyrir sönnum framförum. Fer svo á
þeim hnöttum, þar sem hefur, eins
og á jöröu hjer, mjög skort bæöi vit
og vilja til aS sjá hvar best greri í
rjettar áttir, og aö þar liggur hiS
mesta viö, aS þess konar nýgræSing-
ur sje ekki troðinn niöur.
AS Eddusögurnar byggjast ekki á
tómum heilaspuna veröur mönnum
skiljanlegt ef þeir vita, aö eins meS-
vitund getur komið fram í huga
annars, oröiö aö annars meðvitund;
en til eru góðar athuganir, sem sýna,
aö slíkt getur átt sjer staS (sbr. rit-
gerS mína „Á annari stjörnu“, Ing-
ólfur 1914). Á vísindalegum grund-
velli verSur því ekki neitað, aS hjer
á jörSu kynni aö mega hafa vitneskju
af því sem lifaS er í öðrum sólkerf-
um. Og nefna mætti rannsóknir, sem
I glögglega sýna, ef þær eru rjett metn-
| ar, aS til eru á öörum hnöttum ver-
ur, sem miklu framar eru aö viti
en mennirnir á jöröu hjer. Fram-
tíöin mun lita svo á, sem þetta hefSi
átt aö vera oss í augum uppi fyrir
löngu.
V.
Þegar þeir menn, sem goðar voru
nefndir, fóru meS goSorS, sem kall-
aö var — jeg nota hjer þann tals-
liátt í sinni fyrstu merkingu — þá
„mæltu þeir hendingum" og sögöu
tíöindi af guöunum; töluSu jafnvel
stundum sem væru þeir sjálfir guö-
ir; (sbr. það sem segir af fornþjóS
þeirri, sem Þrakar nefndist eða
Þrekar, aS einsetumenn voru þar
stundum nefndir nafni guSa, sem
þeir þóttust vera orSnir aS; er þetta
þess vert, aö rita um þaö langt mál,
þó aS þaö sje ekki hjer gert; en
minna má hjer á þaö, sem segir í
Hávamálutn:
Veitk at ek hekk
vingameiSi á
nætr allar níu,
geiri undaör
ok gefinn ÓSni
sjalfr sjalfum mjer.
Til er lika fornindversk saga um
Krisna, sem stóS á fjallstindi nokkr-
um sem sýnilegur guS; en á sama
tíma gekk Krisna upp fjallið sem
hjarSsveinn, til þess aS tigna annan
hluta sjálfdar sinnar — sjálfan sig
sem guS.)
VeSa hygg jeg þaS hafi veriS kall-
að sem goSinn kvað, þegar hann var
í goðmóði, var vaði eöa vóði, sem
seinna var gert úr ÓSinn; sbr. va-
tes í latinu, sem þýöir skáld og spá-
maður; i staSinn fyrir veSa var síSar
sagt kviða (gveða!) og óSur. Veda er
eins og kunnugt er, indverskt orS, og
þýðir held jeg upphaflega einmitt þaS
sem hjer er sagt, helgikviSa, þó aS
crSiö vit fengi líka í indversku þessa
mynd. Úr veöa varð síSan orSiS
Edda; hygg jeg að þannig sje þaS
orð til komiS; þykir mjer þaS lik-
legra, en tilgáta Eiríks heitins Magn-
ússonar, aö Edda sje leidd af Oddi.
VI.
ÞaS mál, sem nú heitir islenska, er
eldra miklu en haldiö hefur veriö,
og virSist mjer mega leiSa sterkar lík-
ur aS því, aö þar sje ágætasta tunga
jarðar vorrar. Skapaöist þaS mál
samtimis því er kom upp ný mann-
tegund, eSa afbrigði mannkynsins, er
framar var aS afli, fríöleik og viti,
en áður haföi verið á jöröu hjer. Var
þar vaxtarbroddur mannkynsins i
áttina til guSanna. Vaxtarbroddur
mannkynsins var á níundu og tíundu
öld í Noregi og á íslandi, og líklega
var hann enn á íslandi í kring um
1200, er skapaSist þaS sem af mestri
snild hefur veriS ritaö í mannkyns-
sögu á jörSu hjer.
Vaxtarbroddur mannkynsins virS-
ist nú á tímum helst vera í Japan.
MannkyniS er fariS aS visna í topp-
inn. Styrjöld eins og sú, sem nú stend-
ur yfir, er i sjálfsmorSsáttina; óvit-
urlegra fyrirtæki líklega, þegar á alt
er litið, en nokkur styrjöld áöur. HiS
hvíta mannkyn viröist vera aS ryöja
brautina fyrir hinum litugu eftir-
mönnum sínum í umráðunum yfir
þessari jörS. Er ekki aö vita, eftir
því sem nú fer aS, nema síöasta stóra
ríkiö, „heimsveldiö“ á jöröu hjer,
verSi nokkurs konar Dahomey; en
svo heitir, eins og kunnugt er, Svert-
ingjariki eitt, sem fariö hafa af fer-
legar sögur.
En þó viröist mjer ekki ólíklegt,
aö vaxtarbroddur mannkynsins gæti
enn orSiö á NorSurlöndum, og bet-
ur en áöur, ef rjett væri aS farið. En
varla fæ jeg skiliS, aö þaS geti oröiö,
ef ekki er tekiS upp aftur í Noregi
og víöar um Noröurlönd hiS forn-
göfga mál, sem best er falliS allra
mála til aS efla og varSveita speki,
og enn þá lifir á íslandi.
4.—8. febr.
H e 1 g i P j e t u r s s.
Verslun Þjóðverja.
Andmæli gegn ranghermi.
I „Morgunbl.“ frá 29. des. síöastl.
stóS eftirfarandi klausa: „Þess var
getiö í Morgunbl. fyrir nokkru, aS
verö á íslenskum afurðum í Dan-
mörku hefði lækkaS töluvert, eink-
um Ull, kjöti og hestum. Menn hafa
ekki gjörla vitaS hvernig á þessu
stóS, en nú viröist vera komin full
skýring málsins. ÞjóSverjar vildu
gjarnan fá alt kjötiS, alla hestana og
ullina, en þeir vildu ekki borga vör-
urnar meS gulli. BuSu þeir dönsku
heildsölunum seöla fyrir vörurnar, en
þá gátu Danir ekki gert sig ánægSa
með, því aö þýskir seðlar munu vera
litils virSi nú á tímum. Árangurinn
varS sá, aS Danir hjeldu vörunum og
verSiS lækkaði. — ÞaS er liklegt aö
þaS sje fariS aS haröna í búi hjá
ÞjóSverjum þegar þeir geta ekki
borgaS meS gulli þær vörur, sem
þeim þó leikur mjög hugur á aS ná í.“
Út af þessu hefur fregnskeytamaS-
ur Lögr. í Khöfn sent henni svo-
hljóSandi skeyti:
„Frásögnin um veröfall á íslensk-
um vörum er röng, sbr. hiS háa verö
á hrossum, ull og lýsi. En því er eins
variS um viöskifti ÞjóSverja og ann-
ara þjóöa viS Danmörk, aS þau fara
aldrei fram meS borgun í gulli, þar
sem gulliS er hvervetna notaö sem
tryggingarforöi fyrir borguninrfi-
Þýskir kaupendur bera tapiS af falli
þýskra verSbrjefa, sem tekiS er á
móti x Danmörku meS ákvæöis-
veröi.“
Frjettlr.
Sæsíminn slitinn. Hann slitnaöi i
fyrradag, aS þvi er símastjórnin held-
ur skamt fyrir noröan Feyræjar. Lík
legt aS samband náist ekki aftur fyr
en aö minsta kosti eftir 8—10 daga.
Landsímaslit, hin mestu, sem fyrir
hafa komiS, uröu í stórviörinu um
siSastl. mánaSamót. Allar voru þær
bilanir, sem nokkuS kvaS aS, sunnan
HoltavörSuheiSar. Hjá HamrahlíS í
Mosfellssveit lá síminn niðri á nál
1 kílóm. svæSi og voru þar nokkrir
staurar fallnir. Þó voru skemdirnar
miklu meiri á öðrum stööum. ViS Út-
skálahamar voru allir þræSirnir falln-
ir á 8 kilóm. svæöi, og á milli NorS-
tungu og Stórakropps í BorgarfjarS-
arhjeraöi var síminn fallinn á nál. 10
kílóm. svæöi.
Þrátt fyrir þessar miklu bilanir,
má heita aS greiðlega hafi gengiS aS
koma sambandinu á aftur. I gær var
þó sambandslaust viS ísafjörS. Og
smáslit voru þá oi'Sin á nokki'um
stööum í NorSurlandi, en óslitiS sam-
band til SeySisfjarSar.
MegniS af þessum slysum er því aS
kenna, aS ísing hefur hlaöist utan um
símann. En þó kvaS þaö ekki vera
svo um slitin hjá HamrahlíS, heldur
er stórviSrinu eingöngu kent um þar.
Járnbrautarmálið. Á fundi i fjelag-
inu „Fram“ 22. f. m. var samþykt
svohljóSandi tillaga:
„Fjelagið ,Fram‘ lýsir því yfir, aö
þaS aðhyllist aö járnbraut verSi lögS
frá Reykjavík austur um sveitir og
vill vinna aö framgangi þess máls
svo fljótt sem viSskifta- og fjármáta-
ástandiS leyfir.“
Verkfall hefur staSiö' yfir í Hafn-
arfirSi frá því í miSjum síSastl. mán-
uði. Er þaö verkmannafjelagiS Hlíf,
sem fyrir því gengst, en í fjelaginu
eru bæöi karlar og konur. Kröfur
þéss voru, aö karlmannskaupið yröi
fært upp úr 30 au. um klt. í 40 au.
og kventxakaupiö upp í 25 au. Stærsti
vinnuveitandinn i HafnarfirSi er
Englendingurinn Bookles og er hann
nú heima hjá sjer, i Skotlandi, en
honum voru sendar kröfur verk-
mannafjelagsins og svaraöi hann
þeim svo, aS hann vildi borga verka-
fólki sinu vel, svo framarlega sem
þaö væri ekki i fjelaginu. Segir hann
þaS álit sitt, aS verkmannafjelög
valdi falli flestra þjóSa og á yfir-
standandi tíma sje reynsla fyrir þvi
í sínu landi. Hann segir aS kvenfólk-
iS í HafnarfirSi vinni betur en karl-
mennirnir og telur vinnu karlmann-
anna alt annaö en viöunandi.
Innlendir vinnuveitendur í FirS-
inum neituSu einnig aS fullnægja
kröfum verkmannafjelagsins. Segjast
þeir munu halda sama verkkáupi eft-
irleiðis sem hingaS til, þ. e. fyrir
tímabiliS, sem eftir er til 1. marz, 25
til 30 au. kl.t.kaupi fyrir karlmenn,
en eftir þann tíma 35 til 40 au. eftir
manngildi, og fyrir kvenfólk 18 til 20
au. kaupi bæSi í vetur og surnar kom-
andi. Þó skulu unglingar ekki teljast
þar meS, upp aS 16 ára aldri. Þeir
kvarta einnig yfir vinnubrögðunum,
og segja, aS fólkiS hlaupi frá vinnu
til kaffidrykkju hvenær sem því sýn-
ist allan daginn, og segjast þeir ekki
vilja þola slíkt framvegis. Hefur
verkm.bl. „Dagsbrún“ birt skrifleg
svör vinnuveitenda til verkmannafje-
lagsins.
Eitthvað af fólki kvaS Bookless
hafa fengiö til vinnu frá VestfjörS-
um.
Alþingiskjörskrá Reykjavíkur ligg-
ur nú frammi á bæjarþingstofunni (í
Hegningarhúsinu, uppi) til 15. þ. m.
Ættu kjósendur aS muna eftir aS líta
þar eftir nöfnum sínum og senda um-
kvartanir, ef þau vanta þar. Ekki
síst ættu konurnar, sem nú kjósa í
fyrsta sinn, aS muna eftir þessu. All-
ar konur, sem náS hafa fertugs aldri
og ekki eru i sveitarskuld, hafa i
þetta sinn kosningarrjett.
Um drauma og dularfull fyrir-
brigöi talaSi hr. Hermann Jónasson
síSastl. sunnudag i BárubúS og hafSi
fult hús áheyrenda. MeSal annars
sagSi hann þar langan draum, sem
hann haföi dreymt sumariS 1913 og
ekki birt fyr en þarna fyrir almenn-
ingi. SagSi hann vel frá aS vanda og
ljetu áheyrendur ánægju sína i ljósi
meS löngu og almennu lófaklappi.
Þegnskylduvinnan. Á öSrum staS i
blaðinu er þaS auglýst, aS hr. Her-
mann Jónasson flytji erindi um þegn-
skylduvinnu i BárubúS annaö kvöld.
Hann er, svo sem kunnugt er, upp-
hafsmaSur þess máls og ber þaS
mjög fyrir brjósti. Nýlega flutti
hann erindi um máliS i Stúdentafje-
laginu og hlaut þar lof fyrir bæSi
hjá meShaldsmönnum og andstæS-
ingum. Mál þetta liggur nú mjög fyr-
ir athugun frá öllum hliSum, þar sem
atkvæðagreiSsla á aS fara fram um
þaö næstkomandi haust jafnframt al-
þingiskosningunum. Skyldu því bæSi
konur og karlar, sem kosningarrjett
hafa, gera sjer far um aö kynnast því,
sem sagt er bæði með og móti.
Listvinafjelagið er nú orSiS nafniS
á fjelagi því, sem talaS var um í
Lögr. 15. des. síðastl. aS veriö væri
að stofna til þess aS styðja ísl. listir.
Stofnfundur fjelagsins var haldinn 3.
þ. m. og kosnir í stjórn þess: Rík-
harður Jónsson, formaður, Þór. B.
Þorláksson, gjaldkeri, og Matth.
Þórðarson, skrifari. Árgjald til fje-
lagsins er 5 kr. MarkmiS fjelags-
ins er gott, og ættu menn aS taka þvi
vel.
Aðalfundur Þilskipaábyrgðarfje-
lagsins við Faxaflóa var haldinn 4.
þ. m. 20 skip voru í ábyrgS fjelags-
ins næstl. ár fyrir 238 þús. kr., en
virt á 322 þús. kr. ÁbyrgSargjaldiS
var alls 11,200 kr. Þar af greiddi fje-
lagiS til Samábyrgðarinnar 3087 kr.
fyrir endurtrygging. — FastisjóSur
fjelagsins átti 14,000 kr. viS árslok
og sjereignasjóSur 16,000 kr. — Ekk-
ert fórst af þilskipum þeim, sem fje-
lagið tók í ábyrgö, og aS eins smá-
viögjörSir á tveimur skipum. — Sam-
kvæmt lögum fjelagsins átti Ásgeir
SigurSsson konsúll aö ganga úr
stjórninni, en var endurkosinn. End-
urskoðunarmenn og skipavirSinga-
menn voru sömuleiSis endurkosnir.
Prestskosning er nýlega um garö
gengin i Ásum í Skaftártungu og var
sjera SigurSur Sigurösson kosinn
meö miklum atkvæöamun, en hann
hefur frá því í haust þjónaö brauö-
inu. Hinn umsækjandinn var sjera
Kjartan Kjartansson í Grunnavík.
Pressetriö er nú flutt frá Mýrum aö
Ásum.