Lögrétta - 16.02.1916, Blaðsíða 4

28
LÖGRJETTA
Útbod.
Tilboð óskast um trjávið til brúaigerða, fluttan á þá staði, er hjer
greinir, og fyrir þann tíma, sem tiltekinn er við hvern stað:
Afhendingar- Síðasti Rúmmál
staður. afhendingartími. h. u. b.
Sauðárkrókur 1. maí 27 stand.
Blönduós iS. júní 28 stand.
Bakkafjörður 20. júní 1.4 stand.
Skrár yfir trjáviðinn, skilmálar og upplýsingar fást á vegagerðaskrif-
stofunni, Klapparstíg 20. Tilboð merkt: TILBOÐ UM TRJÁVIÐ, send-
ist skrifstofunni fyrir 1. mars næstkomandi, kl. 12. á hádegi, og verða
hin innkomnu tilboð þá opnuð í viðurvist þeirra bjóðenda, sem viðstadd-
ir verða.
Rjettur er áskilinn til að hafna öllum tilboðunum ef nauðsyn þykir.
Vegagerðaskrifstofan, ix. febr. 1916.
Jón Þorláksson.
er opin hvern virkan dag frá kl. 5 til 7 e. m.
(í staðinn fyrir 4 til 6)
á Grundarstig* 7.
gerð dálítil breyting á niðurröðun efn-
isins í bókinni og er sömu tilhögun
haldið í ár. Allar deildirnar er snerta
sjálfa Kaupmannahöfn (Real-, Gade-,
Hus-, Person- og Firma-Register)
eru hver á eftir annari. Þá kemur hið
svonefnda „Provins-Register" og svo
„Fag-Register“ fyrir alla Danmörk.
Þá er deild um ísland, önnur um Fær-
eyjar og hin þriðja um Svíþjóð, Nor-
eg og Finnland. Brynjólfur Árnason
exam. juris hefur samið islensku
deildina og er þaS vel og samvisku-
samlega af hendi leyst. — Kraks Vej-
viser má kallast nálega ómissandi bók
fyrir alla á NorSurlöndum, sem eitt-
hvaS verulega fást viS verslun og
viSskifti.
Styrkurinn til skálda og listamanna
hefur nú veriS veittur fyrir áriö 1916
þannig:
Ásgrímur Jónsson málari 500 kr.
Brynjólfur Þóröarson 400 —
Einar Hjörleifsson skáld 1200 —
Einar Jónsson myndhöggvari 1500 —
GuSm. Friöjónsson skáld 600 —
Guöm. GuSmundsson skáld 1000 —
GuSm. Magnússon skáld 1200 —
Hannes S. Blöndal skáld 400 —
Jóhannes Kjarval málari 500 —
Jóhann Sigurjónsson skáld 600 —
Kristín Jónsdóttir málari 500 —
Rikaröur Jónsson 1600 —
(1000 til Rómferöar)
Torfhildur Holm skáldkona 300 —
Valdimar Briem 800 —
Matth. Jochumsson. NorSurland frá
22. f. m. segir: „Þrjú hundruS ára
minning Shakespeare, hins mikla
skáldsnillings Breta, er ráSgert aS
halda hátíSlega 23. apríl næstk. í
Lundúnum. ForstöSunefnd hátíSa-
haldsins hefur sýnt íslandi þá sæmd
aS bjóSa Matthíasi skáldkonungi
Jochumssyni, sem elsta núlifandi þýS-
ara Shakespeare-ljóSa, aS halda ræSu
á aSalhátiSinni. — Matthias telur sjer
ekki unt aS takast ferSina á hendur.“
Dr. Jón Stefánsson (Daníelssonar
frá GrundarfirSi) hefur ritaS „Sögu
Danmerkur og SviþjóSar á ensku,
mikiS ritverk, um 400 bls. í stóru
broti, sem er gefiö út af hinu mikla
bókaforlagi Fischer Unwin & Co. í
London. Dr. J. St. er nú dócent í ís-
lensku og íslenskum bókmentum viö
háskóla í London.
Verslunarhúsið C. Höepfner hefur
keypt Thomsenshúsin tvö, nr. 19 og
21, viS Hafnarstræti.
íshús Miljónafjelagsins viS Tjörn-
ina hjer í bænum er nú selt þeim
Geir skipstj. Sigurðssyni og Ólafi
Benjamínssyni. Einnig hafa þeir
keypt síldveiSaskipiS „Noru“, sem áS-
ur var eign fjelagsins og Geir skip-
stjóri stýrSi.
Frá Norðfirði segir „íslendingur“
aS sumir vjelbátaútgerSarmenn þar
hafi síSastl. sumar haft í hreinan á-
góSa af hverjum af bátum sínum 12
til 15 þús. kr. En blaSiS segir, aS
þeir verSi aS sækja aflann 8—10
tima ferS beint til hafs frá ystu töng-
um.
Leiðrjetting. í grein Einars Helga-
sonar um þegnskylduvinnuna í 3. tbl.
þ. á. hefur lína lent inn á einum staS,
ofarlega í öörum dálki á 2. bls., sem
ekki á þar heima, en línan, sem þar
átti að vera hefur falliö burt. Setn-
ingin, sem ruglast hefur viS þetta,
á aö vera svona: „ÞaS er eins og
þessir herrar hafi aldrei þekt al-
mennilegt fólk, ekki annaS en ónytj-
unga og landeySur.“
Leynilögreglusaga
eftir
A. CONAN DOYLE.
- IV. KAPÍTULI.
Frásögn sköllótta mannsins.
ViS gengum á undan indverska
þjóninum gegn um óhreinan rang-
hala, hálfdimman og illa hirtan,
þangaS til hann kom aS dyrum á
hægri hönd og opnaði þær. Gulleitt
ljós streymdi út um dyrnar, og inni
í ljósgeislanum stóS lítill maSur, á-
kaflega langhöföaSur, og meS hring
af rauSu hárstrýi kringum höfuSiö en
snjóhvítan glampandi skalla, sem reis
upp úr lubbanum eins og jökull upp
úr skógi. Hann neri saman höndunurn
i sifellu og hann var allur á sífeldu
iSi, stundum brosandi, stundum and-
varpandi en aldrei kyr. NeSri vörin
hjekk niSur og skein helst til mikiS í
tanngarSinn af því aS tennurnar voru
bæSi gular og ójafnar. Hann var alt
j af aS reyna að fela tennurnar meS því
aS strjúka hendinni um niöurandlit-
iö. Þó aS hann væri svona nauSsköll-
óttur, leit hann samt út fyrir aS vera
ungur. Og þaS var hann líka, hann
var um þrítugsaldur.
„Auðmjúkur þjónn ySar, ungrú
Morstan," sagSi hann í sífellu, „og
þjónn yðar, herrar mínir. GeriS svo
vel aS ganga inn í helgidóminn minn
litla. LítiS musteri að vísu, ungfrú,
en húsgögnin er jeg ánægður meS.
ÞaS er eins og trjálundur í eyðimörk
aS hafa slíkt safn í miSri Suður-Lon-
don.“
ViS fjellum öll í stafi aS sjá stof-
una, sem hann bauS okkur inn í. I
öSru eins hússkrifli og þessu var hún
líkust demanti í tinumgerS. Á veggj-
unum hjengu dýrustu gluggatjöld og
listvefnaSardúkar, og voru sumstaðar
teknir litiö eitt til hliöar þar sem
hjengu undir afardýr austurlensk
listaverk, málverk eða skrautgripir.
Gólfdúkarnir voru fádæma dýrmætir
og svo mjúkir, aS fæturnir sukku
mjúkt ofan í þá eins og mosafláka.
Tveim tigrisdýraskinnum var fleygt
ofan á þá og jók það enn austur-
lenska óhófiö í skrauti, sem lýsti sjer
á öllu inni t. d. á hookah-reykjapip-
unni, sem stóS á skáp í horninu.
Lampi úr silfri í dúfulíki hjekk á
gullþræöi, nærri því ósýnilegum, í
miöju loftinu. Og frá ljósinu lagöi
milda, sæta lykt, sem fylti herbergið.
„Thaddeus Sholto heiti jeg,“ sagöi
maSurinn og iðaði allur og brosti.
„Þjer eruS auSvitaS ungrú Morstan.
En þessir menn —?“
„Þessi maSur heitir Sherlock Hol-
mes og hinn Watson læknir.“
„Læknir! er sem mjer heyrist?“
sagSi hann ákaflega æstur. „HafiS
þjer hlustpípuna ySar með yður?
Ekki má jeg víst biðja yður — þjer
viljiS ekki vera svo góSur? Jeg er
svo hræddur viS hjartsláttinn í mjer.
Ekki viljiS þjer víst vera svo vænn?“
Jeg hlustaði hjartaS í honum, eins
og hann bað mig, en gat ekki fund-
iS neitt athugavert viS þaS. En hann
var ákaflega æstur og hræddur og
skalf allur, frá hvirfli til ilja.
„ÞaS er ekki hægt aS finna annaö
en þaS sje í lagi,“ sagöi jeg, „þaö er
engin ástæða til ótta.“
„Þjer verðiS aS fyrirgefa hræSsl-
una í mjer, ungfrú Morstan," sagöi
hann djarflega, „jeg er búinn aS 1 ða
mikiS, og mig hefur lengi grunaS aS
eitthvaS væri athugavert viS hjartað í
mjer. Mjer þykir vænt um að hevra,
aS sá grunur hefur ekki verið á rök-
um bygður. Ef faSir yöar hefSi ekki
lagt sorg á þetta hjarta, þá væri ekki
ómögulegt aS hann væri á lífi enn.“
Jeg hefði getaS gefiS manninum
rokna löðrung, svo gramur var jeg
viS hann, aS hann skyldi segja svona
kuldalega og blátt áfram frá öðru eins
og þessu. Ungfrú Morstan settist niS-
ur og andlit hennar varð snjóhvitt.
„Jeg vissi þetta meS sjálfri mjer,
að hann mundi vera dáinn," sagðl
hún.
„Jeg skal skýra yður frá öllu sam-
an,“ sagði hann; „og þaS sem meira
er, jeg skal sjá um aö þjer náið rjetti
yðar; og þaS skal jeg gera, hvaS sem
hann Bartolomew bróSir minn segir.
Mjer þykir vænt um aS vinir ySar
eru hjerna, ekki aS eins ySur til
verndar, heldur líka til þess að þeir
geti verið vottar aS því, sem jeg segi.
Þegar viS erum þrír, getum viS boS-
iS Bartolomew bróöur mínum byrg-
inn. En enga óviökomandi menn vil
jeg hafa, lögreglu eöa þess háttar.
ViS getum sæst á öll málin sjálf okk-
ar í milli, án þess aS nokkur blandi
sjer í þau mál. ÞaS væri ekkert, sem
Bartolomew bróður væri ver viö held-
ur en ef þetta ætti aS veröa opinbert.“
Hann settist á lágan stól og depl-
aði framan í okkur vatnsbláum aug-
unum, eins og spyrjandi.
„AS því er til min kemur, sagöi
Holmes,“ þá megið þjer eiga víst, aS
ekkert orS skal fara lengra."
Jeg kinkaöi kolli til samþykkis.
„ÞaS er gott. ÞaS er gott!“ sagöi
hann. „Má jeg ekki bjóða yöur eitt
glas af Chianti, ungfrú Morstan?
eða Tokayer? Önnur vín hef jeg ekki.
Á jeg ekki að koma með eina flösku?
Ekki það? Nú, jæja, en jeg vona aS
þjer hafiS ekki á móti þó aS þjer
finnið tóbaksreyk, ilmandi austur-
lenskan tóbaksreyk? Jeg er einhvern
veginn svo æstur, og jeg styllist alt
af, ef jeg get fengiö mjer einn reyk.“
Hann stakk haus ofan í pípuna, og
reykurinn fór í ótal fjörugum smá-
bólum gegn um rósarvatninS, ViS
sátum þrjú í hálfhring, niöurlút og
studdum höndum undir hökurnar. En
þessi einkennilegi, hviki, litli náungi
meS hátt, skínandi höfuSiS iðaSi í
miöjurn hringnum.
„Þegar mjer datt fyrst í hug aS
segja ykkur upp alla þessa sögu,“
mælti hann, „þá heföi jeg vitanlega
getað látið ykkur bara vita hvar jeg
byggi. En jeg var hræddur um aS
þiS ef til vill skeyttuS ekki mínum
ráöum og færuð aS taka meö ykkur
einhverja óviðkomandi. Jeg var þess
vegna svo djarfur aS laga þaS þann-
ig til, aS William, sem er minn trúi
þjónn, gæti fyrst sjeS ykkur. Jeg
treysti honum fyllilega meS þag-
mælsku, og hann hafði skipun um
þaS, aS hætta viS alt saman, ef hon-
um litist eitthvaS illa á blikuna. ÞiS
verSiS að afsaka þessar varúöarregl-
ur, en jeg er svo ómannblendinn og
viðkvæmur fyrir öllu ófögru, og jeg
sje ekkert ófagrara en lögregluþjón.
Jeg er aö eölisfari svo rótgróinn
fjandmaöur alls ribbaldaskapar. Jeg
kem aldrei nálægt neinu ruddalegu
fólki. Jeg bý, eins og þiS sjáiS, í
glæsilegu andrúmslofti. Jeg er lista-
vinur. ÞaS er mín veika hliS. Þessi
landlagsmynd er máluð meS eigin-
hendi Corots, og þó aS ef til vill ein-
hver sjerfræöingur kynni aS efast um
Útbod.
Tilboð óskast um sement til brúargerða flutt á þá staði er hjer greinir,
og fyrir þann tíma, sem tiltekinn er við hvern stað:
Afhendingar- Síðasti Tunnu-
staður. afhendingartími tala
Sauðárkrókur 14. maí 600
Blönduós 15. júlí 650
Búðardalur 14. maí 60
Húsavík 14. maí 120
Bakkafjörður 20. júní 200
Sementið skal afhenda í hálftunnupokum eða heiltunnum, og skal það
að öllu leyti fullnægja reglum Verkfræðingafjelags fslands um Portland-
sement. Nánari upplýsingar gefur vegagerðaskrifstofan.
Tilboð merkt: TILBOÐ UM SEMENT sendist vegagerðaskrifstofunni,
Klapparstíg 20, fyrir 29. þ. m. kl. 12 á hádegi, og verða hin innkomnu
tilboð þá opnuð í viðurvist þeirra bjóðenda, sem viðstaddir verða.
Rjettur er áskilinn til að hafna öllum tilboðunum, ef nauðsyn þykir.
Vegagerðaskrifstofan, 11. febr. 1916.
Jón Þorláhsson.
aldraður maður frá Bandaríkjunum í Ameríku, fjell útbyrðis af skipi
norðaustur af íslandi 15. nóv. f. á.
Háum verðlaunum
er heitið hverjum þeim, er finna kann sjórekið lík hans eða leyfar þess.
Hver sá, er finna kann sjórekið lík, sem nokkur líkindi eru til að geti
verið lík hans, er beðinn að gera það sem hægt er til að verja það
frekari skemdum og senda hraðboða til næstu símstöðvar til að tilkynna
mjer það. Allan kostnað greiðir undirritaður. —
Bæjarfógeti Akureyrar, 27. jan. 1916.
Páll Xáinarsson.
JífsábyroDarfjelaiiD „Damrr
er áreiSanlegasta og ódýrasta lífsábyrgöarfjelagiö
á Norðurlöndum.
laágf idgjöld! Hár bónus!
Nýtisku barnatryg-g'ing'ar!
Ef trygöi hættir í fjelaginu einhverra hluta vegna, fær hann mest öll
iSgjöld endurgreidd.
Fjelagið hefur lengi haft varnarþing lyer.
þennan Salvator Rosa, þá er hins veg-
ar enginn vafi á aS þessi Bouguerean
er ekta. Jeg er mikill vinur nýja
franska skólans í listurn."
„Þjer veröiö aS afsaka, herra
Sholto,“ sagöi ungfrú Morstan, „en
jeg kom hingaö eftir áskorun ySar,
af því aS þjer ætluöuS aS segja mjer
eitthvað. Þaö er oröiS áliöiö, og mjer
þætti vænt um ef samtaliö gæti orSiö
eins stutt og auSiö er.“
„ÞaS getur nú ekki oröiS mjög
stutt,“ sagSi hann, „því viS neyöumst
til aö aS fara út í Norwood og hitta
Bartolomew bróöur. ViS veröum aS
fara öll og reyna hvaS viö komumst
meö hann. Hann er stórreiöur viö mig
fyrir þaö, sem jeg hef gert í þessu
máli móti vilja hans. ViS fórum í háa
rifrildi í gærkveldi út af því. ÞiS get-
iö ekki ímyndaS ykkur hvílíkur voSa-
legur maSur hann er þegar hann verS-
ur reiSur.“
„Ef viö eigum aS fara út í Nor-
wood, þá er best aö fara strax,“ skaut
jeg inn í.
Hann hló svo, aS hann varS blóö-
rauður.
„Jeg er hræddur um aS þaS gangi
ekki vel,“ skríkti hann, „jeg heföi
gaman af aö vita, hvaö hann segöi,
ef jeg kæmi þannig alt í einu með
ykkur. Nei, jeg verö aö undirbúa
ykkur meö því aS lýsa öllu fyrir ykk-
ur. Og þá get jeg byrjað meö því
aS taka þaö fram, aö sumt í sögunni
er mjer hulið. Jeg get aS eins lagt
fyrir ykkur þaö sem jeg veit.“
Það sem út er komið af henni
(4 árgangar, 1911—14) fæst keypt
lijá ritara Háskólans fyrir 3 krónur
hvert ár.
fæ'st á afgreiSslustofu Lögrjettu,
Bankastræti 11.
Verð árg. 3 krónur.
Sparisjóðsbók
meö nafninu: Ásdýs Oddsdóttir fanst
í vörslum Helga heitins Hannessonar
úrsmiðs. Er geymd hjá Bæjarfóget-
anum í Reykjavík.
Nokkrar húseignir
á góSum stöðum í bænum fást keypt
ar nú þegar. Mjög góðir borgunar-
skilmálar. Væntanlegir kaupendur
snúi sjer til SVEINS JÓNSSONAR.
Til viötals i veggfóðursverslun Sv.
Jónssonar & Co., Kirkjustræti 8, kL
3—6 síðdegis.
PrentsmiSjan Rún.