Lögrétta - 20.03.1916, Blaðsíða 2

4§
LÖGRJETTA
fyrir hvert tímabil all-ríflega fjárupp-
hæ5 til þess aö verölauna meö þá
bændur, sem í það eða þaö skiftiS
skara fram úr öSrum meS alla meS-
ferS og hirSingu búfjenaSar innan
hvers sveitafjelags.
ForSagæslumenn ættu aS sækja um
verSlaun þessi fyrir bændur, en bænd-
urnir ekki sjálfir hver fyrir sig.Hverri
umsókn skal fylgja vottorS forSa-
gæslumanns eSa forSagæslumanna, ef
fleiri eru en einn í hverri sveit, og
hlutaSeigandi hreppstjóra um þaS, aS
sá, sem um er sótt fyrir, sje verSlauna
verSur. Umsóknin skal stíluS til
StjórnarráSsins, en send umsjónar-
manni forSagæslumála til ummæla og
frekari framvísunar. Dugi ekki fje
þaS, sem árlega er veitt til slíkra verS-
launa þeim er sækja kunna, skulu
þeir áriS eftir ganga fyrir öSrum, aS
öSru jöfnu, sem ekki hlutu verSlaun
áriS fyrir.
Sumum kann nú aS þykja til of
mikils mælst, aS ætlast til þess, aS
búendur sjeu fyrst styrktir af al-
mannafje til aS verjast fóSurskorti og
skepnufelli í harSindum, og síSan
verSlaunaSir, þeir af þeim, sem best
tekst þaS, og aS öSru leyti taka öSr-
um fram í góSri fjenaSarhrSingu yf-
irleitt. Og verSur hver aS halda um
þaS, sem hann vill.
En fyrst er nú þess aS gæta, aS ef
búendur hætta aS missa búfje sitt á
vorin í stórum stil vegna fóSurvönt-
unar, þá mundi vissulega af því leiSa
alþjóSahag. Efnahagur þeirra yrSi
betri og þeir um leiS færari til aS
borga meira í landssjóSinn aftur —
sameiginlega eign landsmanna — og
aS ráSast í ýms nauSsynleg fyrirtæki,
sem almenningur hefSi bæSi beinlín-
is og óbeinlínis gagn af.
En auk þess sem alþing og lands-
stjórn hingaS til styrkt bændur til
ýmsra búnaSarframfara af fje al-
mennings, og variS mörgum tugum
þúsunda til beinna verSlauna þeim
búendum, sem skaraS hafa fram úr
í ýmsum slíkum búnaSarframkvæmd-
um, þó aS þær hafi hvergi nærri haft
eins mikla aíþjóSarþýSing og hitt
mundi hafa fyrir land og lýS, aS verj-
ast harSæri og hallæri.
Þá er aS sinni lokiS tillögum mín-
um í hallærisvarnamálinu. Vona jeg,
aS þær verSi athugaSar, og aS sú at-
hugun sannfæri menn um, aS þær sjeu
rjettlátar og ekki ótímabærar.
Bændur og þjer aSrir, sem búfje
eigiS! Gætum þess vel, aS því lengur
sem þaS dregst aS gera eitthvaS veru-
legt til tryggingar búfjárins gegn
harSærum, því meira tjón getur af
þeim drætti hlotist fyrir þjóS vora og
land.
Látum því sem allra fyrst skríSa
til skarar og býrgjum nú von bráS-
ar fyrir fult og alt fyrir horfellis-
bruninn, og vinnum kappsamlega aS
því, aS hann verSi ekki framar fleiri
lífum skepna vorra aS fjörtjóni en
þegar er orSiS, aS svo miklu leyti,
sem nokkur mannleg öfl geta þar viS
ráSiS..
Minnumst þess allir, aS i þessum
efnum, sem í svo mörgum öSrum,
er þaS rjett, sem skáldiS segir, aS:
„feSranna dáSleysi er barnanna böl
og bölvun í nútíS er framtíSar kvöl.“
En skyldi nú svo vandræSalega tak-
ast til, aS búendur snúist öndverSir
þessu máli og vilji ekkert láta gera,
— vilji vera sjálfráSir og láta reka
á reiSanum, eins og aS undanförnu,
— þá mega stjórnarvöldin — alþingi
og landsstjórn — ómögulega láta þar
viS sitja lengur.
Landsstjórnin er lífvörSur þjóSar-
innar. Hún getur því tæpast setiS
lengur hjá og horft á þaS alvakandi,
aS búendur alment og meS fárra ára
millibili eySileggi svo hundruSum
þúsunda króna skiftir af aSal-lifstofni
sínum, búfjenu, sjálfum sjer og sín-
um nánustu til stórtjóns og skapraun-
ar, og þeirri þjóS, sem þeir lifa og
starfa meS, til meiri og rninni and-
legs og verklegs þroskahnekkis.
Láti hún því þetta mál — þýSingar-
mesta mál þjóSarinnar — afskiftalít-
iS eSa afskiftalaust, þá vanrækir hún
hína helgustu skyldu, sem á henni
hvílir og hvílt getur: aS „vaka yfir
heill og hagsæld undirmanna sinna“,
og þaS getur hún naumast vansalaust
gert og mun heldur varla gera.
Endalok.
Umbótaöld og margs kyns framfara
er nú uppi hjer á landi. Enginn neitar
því.
Fyrir umbótaviSleitni sína og fram-
faratilraunir hefur þjóSin á næstliSn-
um 30—40 árum breytt hjer mikiS til
í flestum greinum. Mörgum nauS-
synjafyrirtækjum hefur veriS hrundiS
í framkvæmd. Og á ýmsum sviSum
stendur nú þjóSin framar á siSmenn-
ir.garbrautinni en fyrir þann tírna.
AuSvitaS getur ekki hjá því fariS, aS
sumar nýjungarnar sjeu miSur nauS-
synlegar og hollar, og aS margt er
enn ógert látiS, sem meiri þýSingu
hefur. En svo mun þaS jafnan reyn-
ast, þar sem öll menningin, verkleg
og andleg, er í bernsku.
Alt á þetta sinn bata, vonar maS-
ur, og skrefdrjúg ætti þjóSin aS geta
orSiS á menningarbrautinni í fram-
tíSinni, ef dragbítur fjármunaleysis-
ins heldur henni ekki óeSlilega mikiS
aftur.
Tiltölulega minst hefur þjóSinni á
undanförnum árum fariS fram í þvi,
sem á undan flestu öSru hefSi átt aS
ganga, sem sje því, aS tryggja bú-
fjárframleiSsluna í landinu, — þjóS-
arauSinn mikla og undistöSuatriSi
þjóSarframfaranna í öSrum efnum.
En þetta þarf einnig aS taka bráSum
og gagnlegum breytingum. ÞjóS-
in má ekki eySa meiru en afláS
ei og trygt til arSberandi afnota, —
útgjöldin mega ekki verSa meiri en
tekjurnar. AS öSrum kosti hljóta
framfarirnar aS lenda í molum, og
menningin getur þá orSiS þjóSfjelag-
inu aS óviSráSanlegri byrSi. ÞjóSin
verSur, ef henni á aS geta vegnaS vel,
aS hafa gát á raunverulegum efnahag
sínum og búa sig sem rækilegast und-
ii harSindin.
ÞaS segir sig sjálft, aS til þess aö
islenska þjóSin geti enn tekiö þeim
framförum í verklegum og andlegum
efnum, sem hún í insta eöli sínu hef-
ur hæfileika til, þá þarf hún aS veröa
efnalega sjálfstæö. ÞaS er grund-
völlurinn og aSalhyrningarsteinninn
sem öll menning hlýtur fyr og síSar
aS byggjast á. En sjálfstæS í fjár-
hagslegu tilliti getur þjóSin hægast
orSiS meS því, aS tryggja sem best
fenginn arS — afl þeirra hluta, sem
gera skal — og þá landbúnaSarmenn
sjerstaklega búfjáreignina og alt,
sem aS framþróun hennar lýtur, fyrir
hinum einstöku, en þó mörgu harS-
indaárum.
Engin ein atvinnugrein hjer á landi
er betur fallin til aS auka sjálfstæS
efni landsmanna yfirleitt en einmitt
landbúnaSurinn. Og trú mín er sú, aS
landbúnaöurinn, rekinn af alúö, at-
orku og ráSdeild, verSi hjer eftir sem
híngaS til — þrátt fyrir alt sleifar-
lagiS — aöal-lyftistöng siömenning-
arinnar i þessu landi, og þaS því
meira, sem betur er á haldiö, öldum
og óbornum til ævarandi gagns og
blessunar. —
Hafþórsstööum, 30. janúar 1916.
Strídid.
Orusfan hjá Verdun.
Yngstu frjettirnar i síöasta tbl.
sögSu hlje á viöureigninni hjá Ver-
dun, er þó mundi aö eins stundar-
hlje. Næsta dag kom frjett um, aö
Þjóöverjar heföu byrjaö sóknina i
þriöja sinn. Og síSan er ekki annars
getiö en aS bardaginn standi þar lát-
laust.
ÞaS er sótt aö borginni bæSi aö
noröan og austan, og nokkru vestar
á herlínunni sækja Þjóöverjar einn-
ig fast á. í útlendum blööum frá 3.
þ. m. er taliS, aS landvinningar ÞjóS-
verja norSan viS Verdun frá því aö
árásin hófst sje 170 ferkílóm. Af
köstulunum, sem sýndir eru á upp-
dráttum kring um Verdun, er aS eins
Douaumont-kastalinn tekinn, en
fregnir í síöustu blööum tala um
bardaga hjá Vaux-kastalanum, sem
er þar fyrir sunnan og austan, svo aS
sjá má, aS her ÞjóSverja miöar þarna
áfram, þótt hægt sje. Eftir aö Donau-
mont-kastalinn var tekinn, sóttu
p'rakkar fram bæöi austan og vest-
an viS hann, og eftir íregnunum leit
svo út um tíma, sem þeir mundu
taka hann aftur og vígstöövarnar þar
i kring, er þykja mikils veröar. En
svo hefur ekki oröiS. Höfuöárásirnar
þrjár frá Þjóöverjum hafa byrjaS
meö 12 daga millibili, hin fyrsta 21.
febr., önnur 2. þ. m. og hin þriöja 14.
þ. m.
Sögurnar, sem ganga um mannfall
á orustustöövunum, meSan bardag-
arnir standa þar yfir, eru oft mjög
ýktar. í „Daily Mail“ frá n. þ. m.
er sagt, aö Þjóöverjar muni hafa mist
hjá Verdun 100 þús. menn, fallna,
særöa og hertekna, en manhtjón
Frakka er taliS rnunu vera eitthvaS
nálægt 34 af því. Enski blaöakongur-
inn, Northcliffe lávarSur, hefur þá
fariö til Verdun og skrifar í blaSiö
urn förina. Aftur á móti segir ame-
rískur blaSamaSur, sem fariS hefur
þarna um orustustöSvarnar, aS ÞjóS-
verjar sjeu sparir á mannafla sínum
og láti stórskotaliöiS vinna sem mest.
Öll skeyti frá Frökkum í síSustu
útl. blööum lýsa yfir þeirri trú, aS
Verdun sje örugg, og sama er hljóöiö
i ensku blööunum, sem hingaö hafa
komiS ; engin líkindi talin þar til þess,
aS ÞjóSverjar taki Verdun. Og þegar
hljein hafi orSiS milli árásanna, hafa
blöS bandamanna flutt þær fregnir,
aS alt væri úti þarna. En hitt er þó
hklegra, aö ÞjóSverjar hugsi sjer aS
láta skríöa þarna til skara miklu frek-
ar en oröiö er, og aö löng viSureign
sje þar enn eftir, hvernig sem henni
lýkur. En þaS er víst ófyrirsjáanlegt
enn sem komiS er.
Frjettir.
Frakkneski spítalinn í Vestmanna-
eyjum. Enda þótt frakknesk fiskiskip
sjeu enn eigi hjer á fiskimiöunum,
hefur Spítalafjelag íslands í Dunker-
que, fyrir milligöngu franska ræSis-
mannsins hjer, látiö opna spítalann í
Vestmannaeyjum,, til afnota hinum
mörgu sjómönnum, íslenskum og
enskum, er nú eru aS fiskiveiSum
hjer viS land. Á ræöismaöurinn mikl-
ar þakkir skyldar fyrir þessa um-
hyggjusemi, því aS ekkert sjúkrahús
er annaö í Vestmannaeyjum, en þörf-
in auövitaö mikil í svo mannmörgu
kauptúni. Vísir.
Skattamálin. Um þau kemur í næsta
tbl. grein eftir merkan bónda á Vest-
urlandi, rituö út af greinum þéirra
BorgfirSings í Lögr. og Sv. B. alþm.
í ísafold.
Alþýðutímaritið Vanadís. Svo heit-
ir tímarit, sem Fjallkonu-útgáfan
heldur úti, og er komiS af því eitt
bindi meö sögum og ýmislegu fræS-
andi efni, þar á meSal ýmsum grein-
um um ófriöinn, sem áöur stóSu í
dagbl. „Frjettir". EfnisvaliS er yfir
höfuö líkt og í „Iðunni“ gömlu. Á-
skriftarverö bindisins er kr. 1.25, en
lausasöluverS kr. 2.50. Bindið er 381
blaösíöa.
Nýtt málverk. Þór. B. Þorláksson
málari hefur nýlega lokiö viö fallegt
málverk, er sýnir útsýn frá Laxfossi
í Mýrasýslu meS Baulu í baksýn, og
var þaö til sýnis í glugganum hjá
honum á laugardaginn, en seldist
undir eins. Kaupandinn var Thor Jen-
sen framkvæmdastjóri, og verðið
500 kr.
Þorfinnur karlsefni. Einar Jónsson
myndhöggvari hefur gert uppkast aS
mynd af Þorfinni karlsefni fyrir fje-
lag manna í Ameríku, sem ætlar aö
reisa honum þar minnismerki, en Þor-
finnur er kunnur af frásögnum forn-
sagnanna um fund Vínlands og var
einn af forgangsmönnunum í þeim
ferSum. Myndir af uppkasti Einars
koma innan skamms í ÓSni.
Ættarnafn. Ritstjóri Lögr. hefur
fengiS fööurnafn sitt, Gíslason, lög-
fest sem ættarnafn fyrir sig, konu
sína 0g börn.
Dr. Guðm. Finnbogason er boSinn
vestur til Kanada í vor til þess að
halda fyrirlestra í bygðum íslend-
inga, og er þaS skólaráö Jóns Bjarna-
sonar skóla í Winnipeg, sem hefur
boöiö honum. Hann fer vestur i þess-
um mánuSi og ráðgerir aS veröa 4
mánuöi í burtu. Um leiS ætlar hann
aS kynna sjer framkvæmdir vinnu-
visindanna i Ameriku.
Barnabiblían. RáSherra hefur sam-
þykt, aS ekkert sje því til fyrirstöSu,
aö Barnabiblían, sem út var gefin aö
tilhlutun synodunnar 1911, veröi
höfö til notkunar viS kenslu í biblíu-
sögum viS undirbúning barna undir
fermingu, segir Kirkjubl.
Prófastur er skipaSur í Mýrapró-
fastsdæmi frá 6. þ. m. sjera Stefán
Jónsson á Staðarhrauni.
Mannalát. 8. þ. m. andaSist hjer í
bænum ekkjufrú Guörún Pjetursdótt-
ir Johnsen, tengdamóSir Ól. ólafs-
sonar fríkirkjuprests, en ekkja sjera
Guðmundar Johnsens, sem eitt sinn
var i Arnarbæli. Hún andaöist á
heimili þeirra sjera Ólafs og GuS-
rúnar dóttur sinnar, konu hans, og
var rúmlega níræS aö aldri. ASrar
dætur frú Guðrúnar eru þær Anna
kona sjer Oddgeirs í Vestmannaeyj-
um og Margrjet ekkja Jóh. Ólafsson-
ar áöur sýslumanns í Skagafiröi,
móSir dr. Alex. Jóhannessonar.
8. þ. m. andaSist í Þórisholti í Mýr-
dal frú Matthildur Pálsdóttir kona
Finnboga hreppstjóra Einarssonar, en
dóttir Páls prófasts í Hörgsdal.
12. þ. m. andaSist norSur í Skaga-
firSi Símon Bjarnason Dalaskáld, en
frjettin segir ekki, hvar hann hafi
andast. Símon var fæddur 1844 og
var hann víst ekki gamall, er hann
tók aö ferSast um landiS og varö
kunnugur í hverri sveit fyrir kveö-
skap sinn. Eftir hann liggur fjöldi
rímna, kvæSa og vísna, og hjelt hann
þeim hætti fram til hins siSasta, aS
ferSast um sveitirnar meS rit sín og
selja þau. Á síSustu árum var hann
orðinn heilsulítill, og fyrir nokkru
var hann um tima á geSveikrahælinu
á Kleppi. Mynd af Símoni er í mai-
blaði ÓSins 1906.
Nýdáinn er í Tjaldanesi í Dalasýslu
Rögnvaldur R. Magnússen.
Jens Jóhannesson, sá er um var
getiS í síöasta tbl. aö slasast heföi á
vjelbáti, er nú dáinn.
28. jan. síðastl. andaSist í Saurbrú-
argeröi í Laufássókn Jón SigurSsson,
áöur lengi bóndi á Þorsteinsstööum
í sömu sókn, 95 ára gamall.
Gufuskipafjelagið Thore hjelt aðal-
fund sinn 2. þ. m. Fjelagiö hafði selt
„Sterling“ og „Kong Helge“ til Sví-
þjóöar fyrir samtals 480 þús. krónur
og „Mjölni“ til íslands fyrir 200 þús.
kr. Á þaö nú aö eins eftir eitt skip,
„Ask“, sem nú heitir „Hekla“. Frum-
hluthafar fengu 4 pct. en forgöngu-
hluthafar 6 pct.
Stórfeld útvegsaukning. „Frjett-
um“ er símaS frá Akureyri 18. þ. m.:
Nýlega keypti Ásgeir Pjetursson
kaupmaSur gufuskipiS Kristján IX.
af SameinaSa gufuskipafjelaginu fyr^
ir 320000.00 kr. Hefur hann þaS hjer
viö vöruflutninga. Tveim dögum eft-
ir kaupin gat hann selt þaS 50 þús.
dýrara, en vildi ekki. — Þá keypti
hann og 4 mótorskip í Danmörku, og
eiga þau aS stunda hjer síldveiðar. —
Ásgeir hefur dvaliS i Kaupmanna-
höfn um tíma x vetur til þessara
kaupa.
Steingrímur Matthíasson hjeraðs-
læknir er nýkominn heim til Akur-
eyrar úr Þýskalandsför sinni. Lætur
hann mjög vel af förinni. Hann
dvaldi allengi í Berlín og sagöi þar
mun ódýrara aS lifa en í Kaupmanna-
höfn.
íslensku kolin. SkrifaS er frá K,-
höfn, aS íslensku kolin, sem Guð-
mundur E. Guðmundsson hefur veriö
að vinna hjer úr námunum vestan-
lands, hafi veriS rannsökuö af efna-
fræöingi í Svíþjóð, og telji hann þau
steinkol, sem vel megi nota til hit-
unar í húsum, en varla sjeu þau not-
andi handa skipum, þ. e. a. s. það
af þeim, sem rannsakaö hefur veriö
þarna. En þaö fylgir meS, aö efna-
fræöingurinn telji líklegt, aS þegar
lengra komi inn í fjalliS, batni kola-
lagiS.
ísl. botnvörpungum fjölgar. Ný-
lega hafa tvö skip bætst viS botn-
vörpungatöluna hjer, bæöi keypt í
Þlollandi, annaS af hlutafjel. „Hauk“
og heytir þaS „Þorsteinn Ingólfsson“,
en hitt eiga ýmsir menn úr hlutafjel.
„Defensor“ og heitir þaö „Þór“.
Hvorugt af þessum skipum er alveg
nýtt, en sögö falleg skip og vönduS.
Prestaembætti veitt. 10. þ. m. hefur
ráöherra skipaS Sigurö SigurSsson
prest í Þykkvabæjarprestakalþ, en
hann var þar áSur aðstoöarpestur,
og Jón Guðnason guöfræSiskandidat
prest í Staöarhólsprestakalli, báöa frá
næstkomandi fardögum og báSa sam-
kvæmt kosningu safnaðanna.
Yfirsíldarmatsmenn eru skipaöir af
ráöherra 16. þ. ni.: Snorri Sigfússon
á ísafirSi og Jón St. Scheving á SeyS-
isfirSi.
Norskur konsúll er nýskipaður í
Vestmannaeyjum Gúnnar Ólafsson
kaupmaöur.
Landsbankinn. Bankastjórnin hefur
nú falað hjá bænum 1500 fermetra lóð
norSan viS Hafnarstræti 0g ætlar að
byggja þar bankahúsiö. Á síöasta
bæjarstjórnarfundi var samþykt, að
selja mætti lóSina, ef samkomulag
yröi um veröiS.
Bjarnaborg. ÞaS er nú í ráði aS
Reykjavíkurbær kaupi Bjarnaborg,
sem er eitthvert stærsta ibúSarhúsiö í
bænum, meS mörgum smáíbúSum, til
þess aS hafa þaS handa þurfamönn-
um, sem bærinn veröur aS sjá fyrir
húsnæSi. TalaS er um 38 þús. kr.
verö á húsinu.
Njörður heitir blað, sem nýfariS er
aS koma út á ísafirði og er ritstjórinn
sjera GuSmundur Guðmundsson, áöur
prestur í Gufudal.
Hagtíðindin. Af þeim er nú komiS
út 2. tbl. og í því ýmislegur fróSleik-
ur um vöruverS í Reykjavík.
Aflabrögð eru stöSugt í besta lagi
hjer syðra. SíSustu frjettir segja
einnig mikinn afla á AustfjörSum,
ReySarfirSi og FáskrúSsfiröi.
Veðrið. ÞaS hefur veriS nokkurt
frost á nóttum aö undanförnu, en sól-
skin og stillur alla daga. I dag er
góuþræll, og vorið að byrja. I þetta
sinn hefur góan öll veriö óvenjulega
björt og veðurhæg.
Sjúkrasamlag Sauðárkróks. Lögr.
er skrifað af Sauðárkróki: „Herra
ritstjóri! Má jeg biSja yður svo vel
gera og birta í yðar heiðraSa blaSi
eftirfarandi útdrátt úr aðalreikningi
SjúkrasamlagsSauSárkróks áriö 1915:
Tekjur: 1. Iðgjöld hluttækra
samlagsmanna kr. 506. ig. 2. ISgjöld
hlutlausra samlagsmanna og æfifje-
laga kr. 75.00. 3. ViStökugjald nýrra
samlagsmanna kr. 8.00. 4. Tekjur af
hlutaveltu kr. 61.50. 5. Styrkur úr
landsjóSi 1914 kr. 54.00. 6. Vextir
kr. 13.37. 7- Uppbót á læknisverkum
og lyfjum kr. 70.47.—Alls kr. 788.44.
Gjöld: 1. Dagpeningar kr. 8.00.
2 Til sængurkvenna kr. 40.00. 3.
Borgun til sjúkrahúss kr. 41.00. 4.
Borgun til læknis kr. 266.00. 5. Lyf
kr. 151.95. 6. ReksturskostnaSur kr-
33.34. 7. Lagt í sparisjóð kr. 150.00.
8. Vextir kr. 13.37. 9- Greidd skuld
f. f. ári 25.13. 10. í sjóöi hjá gjald-
kera viö árslok kr. 59.65. — Alls
kr. 788.44.
E i g n i r viS árslok 1915 : 1. 1 sjóöi
hjá gjaldkera kr. 59.65. 2. í sparisjóði
kr. 314.90. — Alls kr. 374-55-
Reikningur þessi var samþyktur á
aSalfundi samlagsins 9. febrúar 1916.
Pjetur Sighvatsson.
p. t. formaSur.
Hndrjis Bjðrnsson leikari Iðtian.
Hann fanst í gærmorgun örendur
inni í Gálgahrauni viS Skerjafjörö,
skamt frá sjó, í hraunröndinni. HafSi
hann ekki komiS á heimili sitt hjer í
bænum síSan á miSvikudag, en fóf
þá suður í HafnafjörS meS „íslandi",
og hafSi veriS þar fram á síöari hluta
dagsins. Hjer vakti hvarf hans fyrst
athygli á fimtudagskvöld, því þá átti
aS leika hjer og haföi Andrjes á hendi
eitt af aöalhlutverkunum í leiknum.
Var þá farið aS spyrjast fyrir um
Andrjes af kunningjum hans, og á
laugardagsmorgun lögSu stúdentar
háskólans o. fl. á stað til þess aS leita
hans, alls um 70 manns, og leituöú
þeir í grend viS HafnarfjörS alt til
kvölds. í gærmorgun fóru á stað í
leitina um 150 manns, og fanst lík
hans þá þarna suður í hrauninu. Mun
hann hafa lagst þar fyrir og dáiö
í svefni.
Andrjes var stúdent frá 1905, og las
síBan norrænu nokkur ár á háskólan-
um í Khöfn, en tók þar ekki próf.
Eftir þaS var hann viS laganám hjer
r Reykjavtk, en var fyrir nokkru einn-
ig hættur viö það. Hann var um tíma
ritstjóri „Vrsis“ og um nokkur ár
hefur hann veriS einn af helstu leik-
endunum viS leikhúsiS hjer. Hann var
greindur maöur og hagoröur vel,
einkum á lausavísur. ÆttaSur var
hann úr Skagafiröi.
HUNDUR HEFUR TAPAST,
grár á lit, stór, með slapandi eyru. —•
Finnandi beSinn aö láta vita á Lind-
argötu 19.
2 happdrættismunir
U. M. F. Reykjavíkur, sem dregíð var
um 15. okt. 1915, eru óútgengnir. —
Númerin eru 301 og 838. — Veröi
þeirra ekki vitjaö fyrir 1. júlí 1916
renna þeir til fjelagsins.
STJÓRNIN.
PrentsmiSjan Rún.