Lögrétta - 12.04.1916, Blaðsíða 3

LÖGRJETTA
63
fregnir komið af „Auroru“, aS hana
sleit upp í Rosshafinu í vetur og rak
frá landi, en skipstjórinn, A. Mackin-
tons, varS þar eftir viS 10. mann.
Þessum fregnum kom skipiS frá sjer
meS loftskeyti til Ástraliu, og er þaS
nú á leiS þangaS. En um „Endurance“
hafa engar frjettir komiS. Ekki virS-
ast menn þó vera hræddir um þá
Shackleton nje skipsmennina frá „Au-
roru“, því allir höfSu þeir veriS vel
útbúnir aS vistum. En nú er vetur aS
byrja þar sySra, og verSa þeir úr
þessu aS bíSa þar næsta vors, eSa
haustsins hjer, en þá verSur þeirra
vitjaS.
Ný bók.
Annie Besant: Lífstiginn. Sex alþýS-
legir guSspekisfyrirlestrar. Þýtt
hefur Sig. Kristófer Pjetursson.
Bókaútgáfa GuSspekisfjel. 180 bls.
VerS: 1.50. Rvík. 1916.
Sagt er, aS menn, sem lengi hafa
ráfaS þreyttir og þyrstir um vatns-
lausa fjallvegu, verSi engu fegnari en
því, aS finna vatnsæS á vegi sínum.
Og þá hika þeir sjer ekki viS, aS
beygja knje sín og krjúpa niSur, til
aS svala þorsta sínum.
Svo mun mörgum fara, sem kynn-
ast hugarstefnum eSa lifsskoSunum,
er fremur geta átt samleiS meS skyn-
semi þeirra og tilfinningu en þær,
sem þeir áSur áttu völ á aS þekkja.
Ekkert veldur þeim innilegri fagnaS-
ar. Ofannefnd bók hefur aS geyma
nokkrar af aSalkenningum guSspek-
innar, þeirrar hugsanastefnu, er
mörgum hefur reynst holl, og mörg-
um hefur leiSbeint í því, aS fara skyn-
samlega og betur meS líf sitt en þeir
höfSu áSur gert.
Ætlun mín er ekki sú, aS taka
fram, hverjar sjeu þær aSalkenningar,
þess vegna verSur efni bókar þessar-
ar ekki sundurliSaS hjer. Jeg sje mjer
þaS ekki fært, í örstuttri blaSagrein.
1-nda lít jeg svo á, aS hverjum ein-
l'm, sem á annaS borS v i 11 lesa um
kenningar guSspekinnar, sje hollast
aS kynnast þeim strax í byrjun í heild
og samhengi.
_ Raunar má segja, aS þessi litla bók
sje aS eins litiS sýnishorn af öllu
hinu mikla fræSikerfi guSspekinnar.
En Þó munu þeir, er lesa hana vel og
vandlega, vera nokkru nær um, hverí
guSspekin stefnir.
Höf. hennar varar menn alvar-
lega viS, aö trúa í blindni kenning um
þeim, er hún flytur, heldur láta skyn-
semi sina rannsaka og íhuga, og sann-
færingu sína velja eöa hafna. Hún
álitur hverjum einum best, aS móta aS
sem mestu leyti sjálfur þá lífsskoSun,
or hann leggur til grundvallar fyrir
breytni sinni. Hún segir ekki aS hún
alíti/ aS ráSningar guSspekinnar á
gátum tilverunnar h 1 j ó t i aS vera
þær e i n u rjettu, eSa e i n a leiSin til
insta kjarna lifsins — sannleikans.
Langt frá því. Hún setur mannsandan-
um eingin takmörk,og mælir sannleik-
anum ekki bás. Mjer skilst fremur, aö
hún líti svo á, aS leiSirnar g e t i ver-
iS jafn margar og mannshjörtun eru
mörg.
En hún hefur persónulega reynslu
lyrir sjer í því, aS guSspekin hefur
orSiS mörgum manni hjálp, viS mót-
un lífsskoöunar sinnar, og byggingu
hfs síns. Og vegna þess aS hún veit,
a.S hún getur unniS öSrum gagn meS
þvi aS breiöa út guöspekisþekkingu,
hikar hún sjer ekki viS, aS beita til
þessi allri sinni fádæma orku — án
þess aö draga af sjer í neinu. Því hún
hefur aldrei tamiS sjer, aö draga af
mætti sínum, þegar um þaS hefur ver-
iS aS ræSa, aö brjóta sig í mola fyrir
meSbræöur sína. Trú hennar á hið
góSa, guödómsneistann, í öllum og
öllu, veröur ekki haggaö. Ef til vill
er sú bjargfasta trú rót þess, hve ljett
henni veitist aS grafa til gullsins í
mannssálunum. Má vera, aö til bjart-
sýnis hennar megi rekja orsök þess,
aö henni hefur auönast, öörum frem-
ur, aö veröa mörgum mannsandan-
um þaS, sem vordöggin er viSartein-
ungnum, eöa sólargeislinn þeim, sem
langvistum dvelja í myrkvastofum.
Hún segir, aS guöspekin sje til þess
1 heiminn borin, aö hún gerist sam-
uðar og einingar, en e k k i sundr-
ungar málsvari.
Og jeg býst viö, aö flestir, sem
kynnast henni, sjái aS svo er. Þeir
menn eru til, sem líta svo á, að fáar
hugsanastefnur muni færari guSspek-
inni um, a S glæSa bróöurhug manna
og stjetta meSal, a S vekja velvild og
auka skilning meöal mismunandi trú-
arskoSana, og a S efla mannúSlega
meSerö á hrösuöum mönnum og varn-
arlausum skepnum.
Eins og sjá má, í þessari litlu bók
dregur Annie Besant ekki dul á þaS,
aö hún skynji æSri sviS tilverunnar,
og segi þaö, sem hún segir um þau,
af eigin reynd. Og hún er ekki ein um
þá umsögn. Aörir helstu forvígismenn
guSspekinnar bera hiS sama.
Þeir segja aS fræSsla sú, er þeir
gefa af þessum æSri sviSum, sje bygS
á þeirra eigin reynslu og rannsókn-
um. Og þeir segja, aS hver og einn
sem vill, sje þess megnugur, aS
þroska meS sjer þá hæfileika, sem
nauösynlegir eru til aS geta sannfærst
um, aS þeir fari meS sannleika.
Jeg lít nú svo á, aS meinlaust sje
fyrir hvern þann, sem ekkert skynjar,
annaS en þaS, sem viö öll skynjum,
aS láta bíða aS leggja dóma á, h v a r
sjeu takmörk mannlegrar skynjunar-
gáfu.
Enda vill höf. bókar þessarar a 11 s
ekki þvinga menn til t r ú n-
aSar á mál sitt. Hún álítur aS í þessu
máli þurfi ekki trúar viS. Þeir, sem
vilji, geti lifaS í s k o S u n — auSvit-
aS ekki fyrirhafnarlaust. Hjer sje aS
eins aS ræöa um tímaspursmál. Þar
sem hún standi i dag, getum viS staS-
iS á morgun, ef viS viljum.
Annie Besant er aS margra manna
dómi tvímælalaust lang-áhrifamesti
kvenrithöfundur, sem nú er uppi í
veröldinni. Og þó ekki væri önnur á-
stæöa en sú, efast jeg ekki úm aS
þroskaðar konur finna hjá sjer hneigS
til aS kynnast henni og ritsnild henn-
ar. Og þá eru „hæg heimatökin“, aS
byrja á þessari bók, sem hjer er á
boSstólum, í vandaðri þýSingu úr
frummálinu, og lesa hana vel, o r S
fyrir o r S, meS íhugun og eftirtekt.
AS lokum vil jpg geta þess, þeim
til athugunar, er kynnu að lesa bók
þessa, en heföu aö litlu eSa engu
heyrt Annie Besant getið áöur, að i
jólablaði fjelagsins „Stjarnan í
austri“ er mynd af henni og þrótt-
mikil ritgerö um hana.
Þar geta menn virt fyrir sjer and-
litsfall og helstu æfiatriöi hins misk-
unnsama mikilmein(iiis og yndislega
fræöara.
M. Jóh.
Frjettir.
------
Símon Dalaskáld. Hr. Jóh. Ö. Jófis-
son i Árnesi i Skagafiröi skrifar Lög-
1 jettu 18. f. m.: „Þann 9. þ. m. andaS-
ist aS BjarnastaSahlíS i Vesturdal
(GoSdölum aS fornu) einn einkenni-
legasti maðurinn, sem verið hefur
uppi um langa æfi hjer á landi —
Símon Bjarnason Dalaskáld. Dó hann
úr slagi, er hann fjekk þá fyrir fáum
dögum, sem var þaS þriðja, er hann
hafði fengiS. Símon var fæddur 2. apr.
apríl 1844 og varö því 72 ára að aldri.
Ekki ætla jeg aö rekja hjer æfiatriöi
hans, þvi þaS væri ekki meðfæri mitt,
enda mun þaö verða gert rækilegar
siðar af einhverjum fræöimanni eða
ekki trúi jeg öðru. Aö undanförnu
haföi Símon dvaliS á ýmsum bæjum
hjer i LýtingsstaSahreppi þetta 4—6
vikna tíma í staö. Var hann orðinn
mjög hrumur á líkama og sál, þótt
hann heföi fótavist lengst af. Stöku
sinnum bar hann viö aö yrkja vísu,
en kvaöst taka það mjög nærri sjer.
Um ættfræSi og sagnfræði var honum
ætíö kært aö ræSa og var minnugur á
slíkt fram undir andlátiS, svo furöu-
legt var. Hjer á Árnesi dvaldi hann
mánaSartíma í haust. Var jeg þá
stundum aS biSja hann að yrkja um
mig visu, en hann tók jafnan dauft
í það. Einu sinni sagSi jeg viS karl,
svo sem til aS örva hann:
Simons ljóSa skýru skrá
skálmarjóðar kenna.
Enn þá fróðum öldung hjá
andans glóöir brenna.
Þá varð Símoni þetta aS orSi: „Þær
brenna nú dauft, góöi minn.“ — Og
það mun hafa veriS rjett hjá gamla
skáldinu. Nokkru seinna var þaS, aö
karl lofaSi mjer að heyra fjórar vís-
ur, sem hann haföi ort um mig. Fyrsta
vísan var svona:
Mentun þjónar, margt því les,
mikiS ættaríróður,
alinn Jóni Jóhannes,
jafnan artargóSur.
Hinar vísurnar voru varla eins vel
geröar og hrúgaö svo miklu oflofi í
þær, aS jeg skrifa þær ekki hjer.
MeS þessu brjefi sendir höf. mynd
af Símoni, tekna 6 mánuöum fyrir
andlát hans, og kemur sú mynd siö-
ar í „Óöni“.
Jón ÞórSarson FljótshlíSarskáld
hefur kveöiS eftir Símon og segir þar
meðal annars:
Veit jeg aS ljettu vísurnar
viSa börn vor henda,
þó aS saga Símonar
sje nú skráS til enda.
Margt var smátt, sem þessi þjóö
þakkaöi’ um kaldan vetur.
En gott er aö sjá, hvort Gunnlaugs
ljóö -
gætu þeir kveöið betur.
Þótt hann klæddist kotungs flík,
kom það fljótt til greina:
sál hans bar í sjóSi rík
sagnagulliö hreina.
Fólkinu lífiS löngum hjá
leikur á þessum nótum:
Gallana flestir glöggast sjá,
en gulliS troSa und fótum.
HvaS sem liöur svip og sjón,
svo var hann íslands konum
orSinn kær, mitt áafrón
aldrei gleymir honum.
Göfgu fljóö míns fósturlands,
fórniö þiS einu tári,
sem að lauf viS leiöiS hans
lífgi’ á þessu ári.
Mannskaði við Vestmannaeyjar.
MorgunblaSiS segir þá frjett, aS þar
hafi farist síSastliSiö sunnudagskvöld
vjelbáturinn Haffari, eign Jóns Ein-
arssonar kaupmanns þar í Eyjunum,
og 3 menn druknaS, en tveir bjargaS
sjer á sundi til lands. Þeir, sem drukn-
uSu, voru Jón Stefánsson, formaður
bátsins, ættaöur frá Skálá undir Eyja-
fjöllum en búsettur í Eyjunum, vjel-
stjórinn, Gunnar að nafni, ættaöur af
AustfjörSum, og einn af hásetunum,
Gunnlaugur aö nafni, frá Sólheima-
koti í Mýrdal. Hinir, sem af komust,
voru Tómas ÞórSarson frá Varma-
hlíö undir Eyjafjöllum og maSur að
nafni Þórarinn, úr Keflavík.
Haffari var, eins og margir fleiri
bátar úr Eyjunum, viS fiskveiSar. En
kl. 7 um kvöldiS gerSi stórveSur og
síSar blindhríö. Lenti báturinn þá upp
undir kletta norSan viS Skarfatanga
á Heimaey og fórst þar nál. kl. 11
um kvöldiS. En mennirnir,, sem af
lcomust, náöu bygöum kl. 1 um nótt-
ina.
Prentsmiðjur, bækur og blöð. Allar
prentsmiðjur hjer í bænum hafa aug-
lýst, að frá 1. april þ. á. hafi prent-
arar fengiS kaup sitt hækkaS um 25
prc. og þar af leiöandi hækki verS á
prentun að sama skapi. ÁSur hafSi
pappír stórhækkaö í veröi og er alt
af að hækka. Gerir þetta útgáfu bóka
og blaða ekki lítiö dýrari en áSur hef-
ur veriS. Enda hafa bæjarblöðin hjer
bæöi hækkaö í verSi og fært upp aug-
lýsingaverðiS. I lausasölu eru þau nú
seld á 4 og 5 aura í staö 3 aura áður.
Bækur hljóta einnig aS hækka mikiö
í verSi, frá því sem áSur var.
Ensk herskip við ísland. Það er
sagt aö ensk herskip hafi nýlega tek-
ið úti fyrir ísfjaröardjúpi norskt
gufuskip lítiS, sem sent var hingaS
eftir vörum í vetur, ull, gærum o. s.
frv., og átti aö flytja farminn til
Bergen. ÞaS heitir „Gustav Falk“.
Var þaS inni á ísafirði og átti aS
fara noröur fyrir land, en haföi fengiS
nær fullfermi. Þó átti þaS aS koma
inn á Skagaströnd og taka þar eitt-
hvaS af ull. En meöan þaS var á
ísafiröi, höfSu ensk herskip veriS á
sveimi þar úti fyrir Djúpinu og var
frá þeim spurst fyrir um skipiö hjá
fiskimönnum, sem út komu til veiða.
„Gustav Falk“ hjelt svo út af ísafiröi
ekki alls fyrir löngu, og hefur ekki
heyrst af honum siðan, en taliS víst,
að hann hafi lent í höndum Englend-
ii'ga. Er haft eftir fiskimönnum þar
vestra, aö þeir hafi um þetta leyti
sjeö enskt herskip á suðurleiS meö
lítið gufuskip viö hliS sjer. — „Flóra“
var einnig nýlega tekin af ensku her-
skipi skamt frá Vestmannaeyjum á
leið hingað frá Noregi, og flutt suö-
ur til Stornoway. Þaðan fór hún aftur
áleiðis hingaS síöastl. laugardag.
„Sálin vaknar“. Saga Einars Hjör-
leifssonar, sem svo heitir, er nú kom-
in út og verður í bókaverslunum inn-
an fárra daga. Eins og menn muna,
var gerSur sjerlega góSur rómur aö
sögu þessari, er höf las upp nokkra
kafla úr henni í vetur, og sögSu þá
ýmsir, aS þar mundi besta saga hans.
Þetta er önnur lengsta saga hans, næst
„Ofurefli". Kostar 3 kr. i kápu, en
4 kr. í fallegu bandi.
„May“ frá ísafirSi, sem menn ekki
höföu haft spurnir af, er Lögr. sagöi
frá slysunum eftir noröanveSriö
mikla, kom fram rjett á eftir og hafði
ekkert orðið aS honum.
Bjarni Björnsson gamanleikari hef-
ur veriS hjer aS undanförnu og sung-
iS og leikiö kvöld eftir kvöld í Báru-
búS. Fær hann alt af fult hús. Mest
er þaö gamanvísnasöngur, sem hann
skemtir meö, en einnig upplestur, t. d.
á spaugilegri ræöu, sem hann lætur
Vestur-lslending halda hjer heima, og
svo meöfram eftirhermur. Bjarni
kom hingaS frá Vestmannaeyjum, og
mun eiga þar heima nú.
Skipstrand sunnanlands. Fiskiskip
frá Færeyjum, sem „Teistin“ heitir,
strandaði 6. þ. m. austan viS Mýr-
dalssand. Menn björguSust og mikið
úr skipinu, en líklegast taliS, að þaö
náist ekki á flot aftur. Þetta var þil-
skip og haföi veriS að veiöum rúm-
an hálfan mánuS.
David Livlingstone heitir bók, sem
r.ýkomin er út á kostnaö HjálpræSis-
hersins, og er þaS æfisaga Afríku-
postulans, er segir frá landkönnunar-
feröum hans og trúboðsstarfi, góS og
fróSleg bók, þýdd úr dönsku af Hall-
dóri Jónassyni.
Herkastalinn, stöS Hjálpræðishers-
ins hjer í bænum, hefur nú verið rif-
inn til grunna, og á aS fara aö reisa
stórt steinsteypuhús á lóSinni, hiö
fyrirhugaöa gistihús og feröamanna-
liæli Hjálpræöishersins.
Gaskolaskipið norska, „Patria",
sem varö aS afferma sig í vetur í
Færeyjum á leiö hingaS frá Englandi,
vegna skemda, kom hingaS meö kola-
farminn 7. þ. m. HafSi fariö til Sta-
vanger og fengiS þar aSgerö.
Gangverð erl. myntar i bönkum er
nú: Sterl.pund kr. 16.50, franki 0,59,
mark 0.63, florin 1.59, dollar 3.65.
Leikhúsið. Kinnarhvolssystur eftir
Hauch hafa veriS leiknar hjer nokkr-
um sinnum eftir aS hætt var viS
„Tengdapabba", og hefur sá leikur
veriS vel sóttur hjer, bæöi nú og áöur.
Aöalhlutverkiö leikur frú Stefanía,
eins og áöur, en bergkonungurinn er
nú leikinn af Jens Waage.
Hjónaband. Nýgift eru í Khöfn
Páll Sæmundsson frá Hraungeröi,
aöstoSarmaSur i fjármálaráöuneyt-
inu, og ungfrú Magnea Guömunds-
dóttir Jakobssonar.
Búnaðarnámsskeið var haldiS í
Stykkishólmi 20—25. þ. m. Þar
hjeldu fyrirlestra, frá hálfu BúnaSar-
fjelags íslands SigurSur SigurSsson
og Jón H. Þorbergsson, frá hálfu
Búnaðarsambands Dala og Snæfells-
nessýslu Kristinn GuSmundsson bú-
fræSingur og Jóhann Hjörleifsson frá
Hofstööum. Auk þess hjeldu þar
fyrirlestra Páll Bjarnason sýslumað-
ur, Oskar Clausen verslunarmaöur,
SigurSur Gunnarsson prófastur og
Magnús Friöriksson á StaSarfelli.
NámskeiSiS sóttu um 50—70 manns.
Voru þeir flestir úr Snæfellsnes- og
Hnappadalssýslu og svo nokkrir
menn úr Dalasýslu. Á hverjum degi
voru haldnir 5 fyrirlestrar og svo
málfundir á kvöldin, og sátu ’þá
stundum 200 manns. Á fundunum
komu mörg mál til umræðu og voru
hin helstu þessi: Vöruvöndun, verð-
lag og verkkaup, þegnskylduvinna,
heimilisstjórn, skattamál, búnaöar-
sambönd, bannlögin, neytsluvatnið
og kossar. — SíSasta kvöldiS var
haldin skemtun meS ræöuhöldum,
söng og dansi. SigurSur SigurSsson
flutti þar fyrirlestur um barnamenn-
ing, og enn fremur töluöu þar þeir
Jón H. Þorbergsson, Ásmundur Guð-
mundsson, Kristinn GuSmundsson og
Páll Bjarnason sýslumaSur. Söngnum
stjórnaöi frú Kristín Sveinsdóttir.
Skemtunin fór hiö besta fram, hjelst
hún fram undir morgun og skildu þá
allir ánægöir.
29. mars 1916.
Jón H. Þorbergsson.
Tíðin er mjög umhleypingasöm,
ýmist hörkurost og norðanátt, eSa
suSaustan átt og þíða, stundum sinn
daginn hvað. Úr Skagafirði var ný-
lega sagt, að þar hefSi hlánaS, og væri
komin upp nokkur jörð, en annars er
enn hart í Norðurlandi.
Aflabrögð eru enn i besta lagi hjá
botnvÖrpungunum, en ógæftir hamla
veiðum vjelbátanna. Þess láöist aS
geta í síöasta tbl., að vjelbáturinn
í næsta blaði ritar Jóhann Eyjólfs-
son alþm. í Brautarholti um skatta-
málin. Greinar um þegnskylduvinn-
una, sem Lögr. hafa veriö sendar,
munu koma í næstu blööum, og grein
frá Guöm. FriSjónssyni skáldi um
sölu og skifting jaröa.
Fiskiveiðafjelagið Neptún hefur
látiS smíSa 35 smálesta vjelskip i
Faxe Ladeplads á Sjálandi. VerSa
sendir menn núna meS Gullfossi til
þess aö sækja skipið. Skipstjóri verS-
ur Jón Einarsson, Laugaveg 28.
Athugasemd við ritgerðir. Vara vil
jeg viS aö hafa ofmikiö álit á próf-
arkalestri mínum. Eru ekki sjaldan
misprentanir i ritgerðum mínum, t. d.
í þeim sem komiS hafa hjer í blaS-
inu, gýgjanna f. gíganna; samafara f.
samfara; kranksamar f.kranksamara;
vera f. verSa; auövaldsherafli f. auö-
vald, herafli. — OrðiS gígur er einnig
haft til aö tákna felliS sem gígskálin
er í. H. P.
SNJÓR í ENGLANDI.
Fyrir síSastliSin mánaSamót kom
svo mikill snjór í Englandi, aS járn-
brautarlestir komust ekki ferSa sinna.
VíSa slitnuðu frjettaþræSir og síma-
staurar brotnuðu, því stórveöur var
meS snjókomunni.
Eftirmæli.
24. jan. síSastl. andaSist aö heim-
• ili sínu, Tungugröf i SteingrímsfirSi,
I ekkjan SigriSur Bjarnadóttir. Hún
! hafði legiS í rúminu á annaS ár, ekki
I 'mjög þungt haldin nema síöustu vik-
una, sem hún liföi. Sigríður sál. var
fædd aS Kvennabrekku i Dölum 18.
ágúst 1835, dóttir Bjarna prests Egg-
ertssonar i Garpsdal, en Eggert var
sonur BjarnaPálssonar landlæknis. —
SigriSur sál. var gift Birni Jónssyni,
og var Björn sonur Jóns prests
Björnssonar prests Hjálmarssonar
prests í Tröllatungu. SigríSur sál. bjó
meS manni sinum ástríku hjónabandi
í 40 ár, eöa því sem næst, en misti
hann 19. júlí 1902. MeS honum eign-
aSist hún 2 syni, GuSbjörn, sem dó
10. nóv. 1912, og Jón, sem enn er á
lifi, kvæntur maður og á tvær dætur.
Mestallan sinn búskap bjó hún i
Tungugröf, eftir lát manns sins meS
Guöbirni syni sinum, sem var henni
umhyggjusamur sonur, en siSustu ár-
in mjög þrotinn aS heilsu. SigríSur
sál. var öll sín búskaparár heldur fá-
tæk, enda var hún i þjóöbraut og bar
oft mann aö húsum hennar. Því allir
áttu sömu aö mæta, ekki síst þeir fá-
tæku. Hún var mest æfi sinnar held-
ur heilsutæp, en þó alla tíS glaövær
í lund, og jeg, sem rita þessar línur,
hugsa, aS hún helst heföi kviSiö því,
ef fyrir sig ætti aS koma, aS veröa aS
fara lifandi burt frá sínu kæra heim-
ili, sem hún svo lengi hafSi dvaliö á.
SigríSur var að náttúrufari vel skörp
og greind, en naut víst heldur lítillar
mentunar í ungdæmi sínu, þótt hún
væri prestsdóttir; mun hafa strax, er
hún komst á legg, orðið aö vinna aS
öllum vanalegum heimilisstörfum. og
gegna þeim stöSugt meðan kraftar
hennar entust. En hjer má með sanni
segja, aS góð og göfug kona sje
dáin.
fjormminpiwkifl.
Leynilögreglusaga
eftir
A. CONAN DOYLE.
VI. KÁPÍTULI.
Sherlock Holmes gefur skýringu.
Frh.
Þungt fótatak og háværar raddir
heyröust neSanað, og útidyrahuröinni
var skelt aftur.
„ÁSur en þeir koma,“ sagði Hol-
mes, „skuluS þjer þreifa á handleggj-
unum og fótunum á þeim dauSa.
HvaS finniö þjer?“
„VöSvarnir eru grjótharSir," svar-
aöi jeg.
„Einmitt það. Þeir eru ákaflega