Lögrétta - 12.04.1916, Blaðsíða 4

64
LÖGRJETTA
samandregnir, langt um meira en
venjulega er við rigor mortis
(dauðastirðnun). Ef þjer berið það
saman við drættina í andlitinu, þetta
háðslega bros, sem gömlu rithöfund-
arnir kölluðu ,risus sardonicus', hvaða
ályktun munduð þjer þá gera af því?“
Að hann hefði dáið af einhverju
sterku plöntueitri,“ svaraði jeg, „ein-
hverju strykninkendu eitri, sem mundi
framleiða tetanus (stífkrampa).“
„Það var einmitt það, sem mjer
datt strax í hug þegar jeg sá hve
andlitið var dregið saman. Og þegar
jeg kom inn í herbergið, var það mitt
fyrsta verk að grenslast eftir, hvernig
eitrið hefði komist inn í líkamann.
Eins og þjer munið, fann jeg þyrni-
brodd, sem hafði verið stungið eða
skotið inn í skinnið mjög auðveld-
lega. Og þjer sáuð, að þyrnirinn var
einmitt þar í höfðinu, sem hefur snú-
ið að gatinu á loftinu, ef maðurinn
sæti upprjettur í stólnum. Nú skuluð
þjer rannsaka þyrnibroddinn."
Jeg tók hann varlega upp og hjelt
bonum að ljósinu. Hann var langur,
hárbeittur og svartur. En oddurinn
var glansandi, eins og eitthvert lím-
kent efni hefði storknáð þar. Hinn
endinn hafði verið lagaður og skafinn
með hníf.
„Er þetta enskur þyrnibroddur?"
spurði hann.
„Nei, áreiðanlega ekki.“
„Út af öllu þessu ættuð þjer nú að
geta myndað yður ákveðna og rjetta
skoðun. En hjer er þá það reglulega
herlið komið. Þá held jeg að það sje
betra fyrir sjálfboðaliðana að draga
sig út úr.“
Um leið og hann slepti orðinu,
mátti heyra að fótatakið, sem alt af
hafði verið að nálgast, var komið upp
í ganginn, og mjög þreklegur mað-
ur og mikill fyrir sjer, í gráum
fötum, gekk þungt inn í herbergið.
Hann var rjóður í andliti og blóð-
rikur,'en augun voru mjög smá og
glitrandi, og skinu djarflega fram úr
þrútnum og fyrirferðamiklum pokum
í kringum þau. Rjett á eftir honum
kom lögregluþjónn í einkennisbún-
ingi og svo síðast vinur okkar Tadd-
eus, enn þá jafnskjálfandi og áður.
„Hjer er nú laglegt verk fyrir
hendi!“ hrópaði hann með hásri og
þytmikilli rödd. „Öjer er laglegt verk
að vinna! En hvaða menn eru þetta ?
Hvað er um að vera, húsið er troð-
fult eins og rottugildra."
„Jeg hjelt þjer þektuð mig, herra
Athelny Jones,“ sagði Holmes rólega.
„Já, jeg held nú það,“ sagði hann
undrandi. „Það er herra Sherlock
Holmes, hugmyndamaðurinn. Hvort
jeg man eftir yður! Jeg gleymi því
aldrei, hvernig þjer lásuð yfir okkur
um orsakir og fyrirbrigði og afleið-
ingar í Bishopgate gimsteinamálinu.
Því verður ekki neitað að þjer komuð
okkur á sporið; en þjer verðið að
játa sjálfur, að það var meira af til-
viljun en vissu.“
„Það var mjög einföld rökleiðsla.“
„Nú byrjið þjer aftur, nú eruð þjer
tekinn til. Verið þjer nú ekki að klóra
yfir. En hvað er þetta? Illvirki! Bein-
hörð verk — og ekkert rúm fyrir
hugmyndir! Það er þó heppilegt að
jeg var staddur í Norwood í öðru
máli, þegar boðin komu. Hvað haldið
þjer að hafi orðið manninum að
bana?“
„O —hjer er vist lítið rúm fyrir
hugmyndirnar mínar,“ sagði Holmes
þurlega.
„Já, já, en ekki er hægt að neita
því, að þjer hittið stundum naglann á
hausinn! Hurðin læst, vitanlega. Gim-
steinum fyrir hálfa miljón rænt.
Hvernig var glugginn?“
„Lokaður; en það má sjá spor á
sillunni.“
„Ja-jæja. Ef hann var læstur, þá
geta sporin ekki komið málinu neitt
við. Það er bara heilbrigð skynsemi
að sjá það. Maðurinn hefði getað dá-
ið af slagi. En þá er gimsteinahvarf-
ið? Hæ! Nú dettur mjer nokkuð í
hug. Þessum eldingum slær niður í
mann stundum. — Gangið út snöggv-
ast, lögregluþjónn, og þjer Sholto.
Kunningi yðar má vera kyr inni.
Hvað haldið þjer um það, Holmes?
Sholto játar sjálfur, að hann hafi ver-
ið hjá bróður sínum í gærkveldi.
Bróðir hans dó af slagi, og Sholto fór
burt með fjársjóðinn! Hvernig er
þetta?“
„Og þá stóð sá dauði kyrfilega
upp og læsti hurðinni að innan.“
„Hum! Það er gat á þvi þar. Nú
skulum við beita heilbrigðri skyn-
Aðalfundur
Búnaðarfj elags íslauds
1916 verður haldinn í Iðnaðarmannahúsinu laugardaginn 13. maí n. k.
og byrjar kl. 5. síðdegis.
Gudmundur Helgason.
Sími 586. Hótel ísland.
Símnefni: Kjarval. nr. 28 a og b
Pósthólf 595. (Gengið úr Aðalstræti).
Ráðningaskrifstofa íslands
Og
Ferðamannaskrifstofa
ræður karla og konur til alls konar vinnu til lands og sjávar.
Leiðbeinir ferðamönnum og útvegar þeim flestar nauðsynjar.
Enn fremur annast undirritaður kaup og sölu á fasteignum og laus-
um munum.
Fastur skrifstofutími kl. 4—5,
en annars er skrifstofan venjulega opin allan daginn.
Th. H. S. Kjarval.
Þegar utanbæjarmenn óska að skrifstofan útvegi sjer starfsfólk, þá
geri þeir svo vel að láta beiðninni fylgja borgun undir svar.
Forsetar Alþingis hafa ákveðið, að selja fyrst um sinn bókasöfnum og
lestrarfjelögum hjer á landi
Alþing'istíðindi 1845-1905
fyrir 50 króniir,
auk burðargjalds.
Einstaka árganga Alþingistíðindanna frá sama tímabili hafa forsetar
ákveöið að selja bókasöfnum og lestrarfjelögum á x kr. 50 aura, auk burð-
argjalds.
Enn fremur hafa forsetar ákveðið að selja bókasöfnum og lestrarfje-
lögum fyrst um sinn
Iiandsreikning'aua 1884—1913
fyrir 10 krónur,
—
auk burðargjalds.
Þetta verð á Alþingistíðindum og Landsreikningum nær AÐ EINS til
bókasafna og lestrarfjelaga hjer á landi.
Skrifstofustjóri Alþingis veitir pöntunum móttöku og annast afgreiðslu
til hlutaðeigenda, þó þvi að eins, að borgun fylgi pöntunum og trygging
sje fyrir burðargjaldi af hálfu kaupanda.
semi við málið. Thaddeus Sholto v a r
með bróður sínum; og það v a r rif-
rildi milli þeirra. Þetta vitum við.
Bróðirinn er dáinn og fjársjóðurinn
er horfinn. Það vitum við líka. Eng-
inn sá hinn dauða eftir að Thaddeus
yfirgaf hann. Enginn hafði sofið í
rúminu. Thaddeus er auðsjáanlega
1 æstur. Hann lítur — ekki vel út. Þið
sjáið að jeg þrengi netið utan um
Thaddeus. Hann fer að verða fastur
i því. Hvernig kemur þetta heim við
hugmyndirnar yðar?“
„Þjer eruð ekki enn búinn að fá all-
ar upplýsingar,“ sagði Holmes, „þessi
trjeflís, sem jeg hef sterkan grun um
að muni vera eitruð, var föst í höfúð-
húðinni þarna, sem þjer sjáið blettinn.
Þessi seðill, með orðinu, sem þjer get-
ið lesið, var á borðinu, og þar hjá var
þetta einkennilega verkfæri með ham-
arshaus úr steini.“
„Kemur að öllu leyti heim við mína
skoðun,“ sagði feiti leynilögreglumað-
urinn með áherslu. „Húsið er fult af
indverskum munum. Thaddeus hefur
komið með þetta með sjer, og ef flís-
in er eitruð, þá getur Thaddeus eins
vel hafa banað honum með henni eins
og hver annar. Miðinn með orðinu
er eitthvað út í loftið — kannske líka
til þess að villa. Eina spurningin er,
hvernig komst hann út? Ó, hjer er
gat á loftinu!“
Ef tekið er tillit til þess, hve feit-
ur hann var, var hann ótrúlega ljett-
ur á sjer þegar hann þaut upp eftir
tröppunni og skreið upp á loftið'.
Einu augnabliki síðar heyrðum við
hann hrópa, mjög hreykinn í mál-
rómnum, að hann hefði fundið hler-
ann.
„Hann getur stundum fundið sitt
af hverju," sagði Holmes og ypti öxl-
um. „Stundum bregður fyrir hjá hon-
um skarpleika. Og engir asnar eru
leiðinlegri en þessir hálf-skörpu
menn ?“
„Nú sjáið þjer,“ sagði Athelny
Jones, þegar hann kom aftur ofan af
loftinu, „að verkin eru vissari en
hugmyndirnar eftir alt. Mín skoðun
á málinu hefur reynst rjett. Það er
hleri út á þakið og hann er hálfop-
inn.“
„Það var jeg, sem opnaði hann.“
„Svo já! Þjer tókuð þá eftir hon-
um?“ Það setti dálítið niður í hon-
um við að heyra þetta; „jæja, hver
sem fann hann, þá sjest hjer hverning
maðurinn komst út. Lögregluþjónn!“
„Já, herra,“ var svarað frammi á
ganginum.
„Biðjið herra Sholto að koma inn.
— Herra Sholto! Jeg er neyddur til
að tilkynna yður, að hvert orð yðar
ber vitni móti yður. Jeg tek yður fast-
an í nafni drotningarinnar, sem morð-
ingja bróður yðar.“
„Þarna sjáið þið! Hvað sagði jeg
ekki?“ kallaði veslings litli maðurinn,
cg baðaði út höndunum og leit á okk-
ur til skiftis.
„Verið ekki órólegur út af þessu,
herra Sholto,“ sagði Holmes, „jeg
skal ekki trúa öðru en að jeg geti
losað yður úr þessu.“
„Lofið ekki of miklu, herra hug-
mundasmiður, lofið ekki of miklu!“
sagði lögreglumaðurinn og var auð-
sjáanlega mikið niðri fyrir. „Það get-
ur reynst yður erfiðara en þjer hald-
ið.“
Jeg skal ekki að eins losa hann,
herra James, heldur skal jeg meira að
segJa gefa ykkur bæði nafn og dá-
litla lýsingu á öðrum þeirra tveggja
manna, sem kom hingað í fyrri nótt.
Jeg held áreiðanlega, að nafn hans
sje Jónatan Small. Hann er fremur
lítið mentaður maður, lítill, fjörlegur,
vantar á hann hægri fótinn, en hefur
í staðinn trjefót, sem er nokkuð slit-
inn að innan. Á vinstra fæti hefur
hann klunnalegt stígvjel, með breiðri
tá og stór járnskeifa undir hælnum.
Hann er miðaldra, sólbrendur mjög
og hefur v.erið í fangelsi. Þetta gæti
ef til vill verið nokkur hjálp fyrir
ykkur að því viðbættu, að hann hefur
töluvert fleiður i lófunum. Hinn mað-
urinn aftur á móti-----“
„Nú! hinn maðurinn?" spurði
Athelney Jones stuttaralega, en jeg
gat samt sjeð að þessi rólega vissa,
sem skein út úr orðum hins hafði
haft töluverð áhrif á hann.
„— Er heldur en ekki einkennileg-
ur náungi,“ sagði Holmes og sneri
sjer á hæli. „Jeg er að vona, að jeg
geti leitt þá báða fram fyrir ykkur
áður langt um liður. Má jeg tala eitt
orð við yður, Watson?“
Hann gekk með mjer fram að stiga-
gatinu.
„Þetta óvænta atvik er komið með
okkur nokkuð langt frá því, sem við
upphaflega áttum að gera.“
„Jeg var einmitt að hugsa um það,“
svaraði jeg. „Það er ekki rjett að
láta ungfrú Morstan biða í þessu and-
styggilega húsi.“
„Nei. Þjer verðið að fylgja henni
heim. Hún á heima hjá frú Cecil
Forrester, i Neðri Camberwell, svo að
það er ekki mjög langt hjeðan. Jeg
ætla að bíða hjer eftir yður, ef þjer
nennið að aka hingað út aftur. En
þjer eruð nú ef til vill orðinn upp-
gefinn?"
„Alls ekki það. Jeg get ekki lagst
til hvíldar fyr en jeg veit eitthvað
meira um þetta mál. Jeg hef horft á
sitt af hverju í lífinu, en það get jeg
sagt yður með sanni, að þessir snögg-
legu atburðið hver á eftir öðrum í
nótt, svona óvænt, þeir hafa alger-
lega sett taugakerfið á ringulreið. En
nú er mig farið að langa til að fylgja
yður alla leið fyrst jeg er kominn
svona langt á leið.“
„Jeg mundi meta það mjög mik-
ils, ef þjer vilduð vera með mjer,“
svaraði hann. „Við skulum vinna alt
upp á eigin hönd og lofa þessum ná-
unga, honum Jones, að monta yfir
hvaða mýraljósi, sem honum þóknast
að kveykja. Þegar þjer eruð búinn að
skilja við ungrú Morstan, þætti mjer
vænt um að þjer færuð í Pinchinsund
3, það er niðri undir ánni í nánd við
Lambeth. Þriðja hús til hægri á
fuglasölumaður, Sherman að nafni. í
glugganum er mynd af hundi, sem
heldur hjera föstum. Berjið Sherman
gamla upp, skilið til hans kveðju frá
mjer og því, að jeg þurfi að fá hann
Eggert Claessen
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17. Venjulega heima
kl. 10—11 og 4—5. Talsími 16.
Nokkrar húseignir
á góðum stöðum í bænum fást keypt
ar nú þegar. Mjög góðir borgunar-
skilmálar. Væntanlegir kaupendur
snúi sjer til SVEINS JÓNSSONAR.
Til viðtals í veggfóðursverslun Sv.
Jónssonar & Co., Kirkjustræti 8, kL
3—6 síðdegis.
Toby strax. Svo komið þjer með To-
by með yður í vagninum."
„Toby er hundur auðvitað?“
„Já, afbragðs sporhundur. Jeg
vil heldur hafa Toby til hjálpar held-
ur en alla leynilögregluna í London.“
„Já, jeg skal koma með hann,“
sagði jeg. „Nú er klukkan eitt. Jeg
verð kominn aftur um klukkan þrjú
ef jeg fæ óþreyttan hest.“
„En jeg,“ sagði Holmes, „jeg ætla
að prófa hvað jeg get haft upp úr frú
Bernstone, og indverska þjóninum,
sem Thaddeus sagði mjer að svæfi á
næsta lofti. Og svo ætla jeg að læra
aðferðir Jones og hlusta á fyndnina
í honum. ,Wir sind gewohnt dass die
Menschen verhöhnen was sie nicht
verstehen.* Goethe er löngum kjarn-
yrtur.
* Við erum vanir Jjví, að menn
hæðist að því, sem, Jieir skilja ekki.
Reikningur
yfir tekjur og gjöld sparisjóðs Hafnar-
fjarðar frá i. janúar 1915 til 31. desember
sama ár.
T e k j u r:
1. Peningar í sjóði f. f. á .... 8231.03
2. Endurborguð lán:
a. fasteignaveðlán .. 10890.00
b. sjálfskuldará-
byrgðarlán ....... 1100.00
c. lán gegn annari
tryggingu ........ 76447.82
----------- 88437.82
3. Innlög í sparisjóðinn 51041.41
Vextir af innlögum,
lagðir við höfuðstól 3748.46
----------- S4789.87
4 Tekið lán í íslands-
banka:
a. reikningslán ......20753.21
b. víxillán .........
----------- 20753.21
5. Vextir:
a. af fasteignaveðlán-
um ................ 6202.62
b. af sjálfskuldará-
byrgðarlánum .... 56.10
c. af víxlum ......... 1540.21
d. af hlutabrjefi í ís-
landsbanka ......... 100.00
-------------------- 7898.93
6. Ýmsar tekjur............. 361.10
Kr. 180471.96
Gj öld:
1. Lánað út á reikningstímabilinu:
a. gegn fasteignarveði 20150.00
b. gegn sjálfskuldará-
byrgð ............
c. gegn annari trygg-
ingu ............. 77516.82
----------- 97666.82
2. Útborgað af innlögum samlags-
manna ...................... 32261.47
3. Borgað lán til íslandsbanka:
a. reikningslán ...... 23813.60
b. víxil-lán .......... 9500.00
----------- 333i3.6o
4. Kostnaður við sparisjóðinn .. 1113.25
5. Vextir af sparisjóðsinnlögum 3748.46
6. Til íslandsbanka, vextir og
viðskiftagjald:
a. af reikningsláni .. 1154.16
b. af víxil-láni.....
---------- 1154.16
7. Varið af varasjóði, samkv. 17.
gr. sparisjóðslaganna .......... 3000.00
í sjóði 31. desember 1915 8214.20
Kr. 180471.96
Hafnarfirði hinn 31. desbr. 1915.
Aug. Flygcnring.
Guðm. Helgason. Sigurgeir Gíslason.
Jafnaðarreikningur
sparisjóðs Hafnarfjarðar 31. desbr. 1915.
A k t i v a:
1. Skuldabrjef fyrir lánum:
a. fasteignaskulda-
brjef ............ 108320.00
b. sjálfskuldará-
byrgðarbrjef .... 910.0Ó
C. skuldabrjef fyrir
c. skuldabrjef fyrir
lánum gegn ann-
ari tryggingu .... 25868.00
135098.00
2. Útistandandi vextir, áfallnir
við lok reikningsársins
3. Fyrirfram greiddir vextir til
íslandsbanka
4. Peninga- og skjalaskápur .... 263.00
5. Hlutabrjef í íslandsbanka .... 2000.00
6. I sjóði í lok reikningsársins .. 8214.20
Kr. 145575-20
Pa s s i va:
1. Inríieign 537 samlagsmanna .. 108955.76
2. Fyrir fram greiddir vextir, sem
ekki falla fyr en eftir lok reikn-
ingsársins .................. 3416.01
3. Skuld til íslandsbanka:
a. reikningslán ....20753.21
b. víxil-lán ........
---------- 20753.21
Varasjóður 12450.22
Kr. 145575.20
Hafnarfirði hinn 31. desbr. 1915.
Aug. Flygenring.
Guðm. Helgason. Sigurgcir Gíslason.
Reikninga þessa, sem og bækur, verð-
brjef og önnur skjöl, ásamt peningaforða
sparisjóðs Hafnarfjarðar, höfum við und-
irritaðir yfirfarið og ekkert fundið athuga-
vert.
Hafnarfirði 10. mars 1916.
Ögm. Sigurðsson. Böðvar Bóðvarsson.
Prentsmiðjan Rún.