Alþýðublaðið - 14.04.1921, Page 1
Jm
IQ21
Fimtudaginn 14. apríl.
Verklýðurinn
og
lögreg-lan.
Alstaðar í heiaiinum mælist það
afar iila fyrir, að lögregian sé
látin grípa inn i kaupdeilur milli
atvinnurekenda og verklýðsins Ji.
svo iila mælist þ*ð fyrir, að þó
þeir, sem iögreglucni stjórna, séu
i flestum löndum á bandi auð-
vaidsins, þá reyna þeir ekki að
nota lögregluna tii þess, sð vernda
mannfélagsaumingja þá, sem verk
fallsb jótar eru nefndir, nema stöku
sinnum I alisherjarverfeföUum, þeg
ar alt stoðvast Og þó sjaldan þá,
nema tii þess að vernda þá, sem
eru &ð vinna allra nauðsynlegustu
verkin, svo sem dæia neyzluvatni
til borgarinnar (því slíkt vatn
rennur ekki sjálfkrafa til allra
borga, eiös og Reykjavíkur).
Lögreglan er ekki lengur hiut
laus, þegar hún fer að slá vörð
sm andlega aumingja, sera vinna
í forboði félagsskspar verklýðsins,
hvort heídur þeir gera það af eia-
skærum ræfiisskap, eins og er um
flesta þá menn at verkamannastétt,
er iáta hafa sig ti! siíkra óþoktea-
verka, eða þeir era af „heldri"
tegundinni, og gera það annað-
hvort af þrælsiegum undiriægju
skap við yfirboðara sína, eða þá
að þeir eru ríkra manna synir,
sem þykir það »sport", að vinna
ðiau sinni á æfinni ærlegt hand-
tak.
Það mun ekki hafa vantað, að
kaliað hsfi verið til lögreglunnar
að ,verada" þá, sem viidu vinaa
eftirvinnu uadir tsxta, og þó þetta
komi ekki til nú, þar eð senni-
lega finst enginn maður f Reykja-
vík aú orðið, sem viil vinna undir
taxtanum, þá er ekki úr vegi að
athuga hvað það er, sem sumir
atvinnurekendur hafa ætiast til af
iögregiunni, en það er þá þetta:
að lögregian sé hlutdræg, að lög-
regian vinni á móti verkaiýðnum,
að lögreglan gerist þjónar atvinnu-
rekenda og loks að hún vinni það
verk, sem hún alls eigi gæti unn
ið, þó hún viidi, sökum þess hvað
hún er fámenn. Það er kannske
dálitið annað, þar sem hægt er
að safaa lögreglunni svo að segja
ailri úr stórri borg sðman á Ktinn
blett, svo lögregiumennirnir verða
fram undir það jafn margir og
verkamenni'nir. A slíkum stöðum
er hægt að misbnika lögregluna
ti) þess að vega á móti verka
iýðautn, en hér væri það alis ekki
hægt sökum þess, hvað iögreglan
er fámenn, þó viljinn ti! hlutdrægni
fýndist, en sem áreiðanlega er
ekki og verður ekki Enda mega
báðir aðiiar, verkamenn og at-
vnnurekendur þar vel við una.
Nefndarálit
sai frumvarp tii laga un hvíldar
tima háseta á íslenzkum botnvörpu-
skipum frá meiri hluta sjávarút-
vegsnefndar:
Nefndin hefir ekki getað orðið
samferða um þetta mál. Tveir
nefndarmenn hafa ekks getað
faiiist á, að rétt sé að skipa þessu
nieð lögum. Meiri hlati nefndar-
iunar sér aftur á móti ekkert at-
hugavert við það, þó að frv. þetta
yrði sainþykt.
Meiri hlutinn Iftur svo á, að
það geti verið varhugavért að
skella skolfeyrunum við kröfu sjó-
m&nnastéttarinnar í þessu efni.
Og það verður að telja sannað,
að hér sé um eindreginn vilja
þeirra manoa að ræða* sero, veið-
ar stur.da á botnvörpuskipum.
Meðal annsrs má vísa ti! hinna
eindregnu áskorsna frá mörgum
hundruðum sjómanna, sem þing-
inu hafa borist nm þetta, auk
þess setn það hlýtur að sýnast
eðlilegt, að löggjöfin hlutist til um
það, sem að því miðár að vernda
fí
d
| I4 töhibl.
heilsu og starfsþol naanaa.
hér virðist nokkur hætta á ferö
um i þvi efni, ef ekki er að gert.
Eru um hinar mik!u vökur of
ofþreytu sjómanna á botnvörpu-
skipunum óvéfengdar frásagnir svp
margra manna, skýrðar með dseffi
um og atburðum, að skki verð'W
á móti mælt,
Þá er á það að ifta, hvort lög-
mæltur hviidartími, eins og frv„
ráðgerir, mundi verða til þess a@
draga úr fiskveiðuna á botnvörpu-
skipum. Meiri hlutinn fær ektei
séð. að svo muni verða, Ende
hverjum auðsætt, að þegar raerasv
hafa vakað við stranga erfiðisvinma,
jafnvel svo sólarhriffgum skifthr.
þá hlýtur að draga svo úr vinmn
þeirra, að gagnið af henni hverfus
nær með öihi. Enda hefir það
verið upplýst, að skip hafa orðið
að hætta veiðum vegna þess, a®
enginn maður var lengur fær tif
þess að halda vinnu áfram vegœ
ofþreytu og svefnleysis, Slfkt þaíf
ekki a@ koma fyrir, ef þetta frv„
yrði að lögum Eftir þvf geta ávaSt
3/4 hlutar háseta verið að veiðum,,
og liggur í augum uppi, að þa&
er hagkvæmara fyrirkomulag em
það, sem nú tíðkast, og hvoru-
tveggja hetur borgið, fólki Og
framleiðslu.
Og jafnvel þótt svO væri, að*
komið gæti íyrir, að drægi úf
veiði i dtt og eitt skifti vegná
lagasetningar um þetta, þá verður
þó meira að líta á teitt, að heilss
og starfsþol feeillar stéttar blðr
ekki af þvl þann hnekki, sem þjóS
inni gæti komið i koSS fyr en varir.
Þá hefir mmm hluti i nefndinni
viljað láta þetts vera samningsmáll
sjómanna og útgerðarmaima.
Samningar milli sjómanna og
útgerðarmanna eru aú aSgengsss
þannig, að félög beggfa aðiija gers
með sér samning fyrir einhverr-
ákveðinn tíma, venjulegast eitt ás.
í þeim samningi eru ekki öcnu?
ákvæði en þau, sem snerta kaup-
ið beint eðá óbeint. Þykir þafc'
• vera ærií efofi til þess að deilur