Lögrétta - 19.07.1916, Blaðsíða 4

126
-•«
LÖGRJETTA
■
KRONE LAGEBÖL
er best.
hefst i. nóvember og endar 30. apríl.
Þar eru kendar þessar námsgreinir: íslenska, danska, enska, saga,
heilsufræöi, eölisfræði, landafræöi, stæröfræöi, söngur, teikning og leik-
fimi.
Kenslan fer fram í barnaskólahúsi bæjarins, sem aö öllu leyti er vel
útbúið og fullnægir kröfum nútímans, meöal annars raflýst. — Kenslu-
áhöld góð og kenslukraftar ágætir.
Umsóknir um skólann þurfa aö vera komnar fyrir 20. október n. k til
skólanefndar Seyðisfjaröar, sem gefur fúslega allar upplýsingar um skól-
ann, og leiðbeinir umsækjendum meö aö fá sjer húsnæöi og fæöi — þeim
sem óska.
Seyðisfirði 1. júlí 1916.
f. h. Skólanefndar Seyöisfjaröar
Sigfurdur Jóusson.
Ullarverð
jafn hátt og í fyrra
geta menn naumast fengið
en lítið minna hafa meim upp úr
ull sinni með því að senda hana til
Klæðaverksmiðjunnar NÝJA IÐUNN i Reykjavik
--og láta vinna úr henni þar.-
Á yfirstandandi sumri kaupir verksmiðjan einnig þvegna og óþvegna vorull,
af öllum litum, en einkum svarta og mórauða, og gefur fyrir hana hátt verð.
4. skilag'rein
fyrir gjöfum til Landsspítalasjóðs íslands.
Frh. Kr.
Safnað af ungfrú Ragnheiöi Jónsdóttur, Laufásvegi 31, Rvík .... 250.00
------- ungfrú Ingibjörgu H. Bjarnason, Kvennaskólanum, Rvík 246.70
------- húsfrú Ingibjörgu Johnsen, Lækjargötu 4, Rvík .... 127.00
------- húsfrú Magneu Þorgrímsson, Kirkjustræti 10, Rvík .. 170.00
------- húsfrú Þórunni Jónassen, Lækjargötu 8, Rvík ............... 89.00
Gjöf frá húsfrú Margrjetu Björnson, Amtmannsstíg, Rvík ........... 25.00
Safnað af Verkkvennafjelaginu „Framsókn", Rvík............ 153.44
------ Kvenrjettindafjelagi íslands, Rvík............... 433-5°
------- húsfrú Elínu Jónatansdóttur, Templarasundi 5, Rvík .. 440.00
Gjöf frá húsfrú Ingibjörgu Grímsdóttur, Smiöjustíg 6, Rvik .... 25.00
Frá skipshöfninni á e.s. „Islending", safnaö af skipstj. K. Brynjólfss. 160.00
Safnaö af ungfrú Guðrúnu J. Snæbjarnardóttur, Framnesv. 9, Rvík 70.00
------- ungfrú Sigríði Gilsdóttur, Laugarnesspítala ............. 25.00
Gjöf frá herra Jóhannesi Sveinssyni................................... 1.00
------- herra Lárusi Pálssyni, Spítalastíg 6, Rvík.................. 10.00
Safnaö af húsfrú Önnu Stefánsdóttur, Staö í Súgandafirði ............. 5.00
Safnað í Alþingishúsinu 19. júní:
Frá m. h. Rvík ................................................... 100.00
Frá H. Á., Rvik................................................... 100.00
Frá húsfrú Jónínu Magnúsdóttur, Rvík .............................. 5000
Aðrar gjafir...................................................... 116.00
Safnað af ljósmóöur Kr. M. Brynjólfsd., Hrafnkelsst., Hrunam. hr. 23.50
Frá skipshöfninni á e.s. Marz, safnaö af skipstj. Ingvari Benediktss. 142.CX)
Gjöf frá hr. A. Carlquist, Reykjavík ................................. 10.00
Safnað af húsfrú Valgeröi Lýösdóttur, Felli í Kollafiröi, Strandas. 30.00
------ húsfrú Júlíönu Haraldsd., Kleifum í Súöavíkurhr., N.-ís. 41.00
--------------- húsfrú Ingunni Eyjólfsdóttur, Laugarvatni í Árnessýslu 8.00
Gjöf frá húsfrú Stefaníu Stefánsdóttur, Hróarsholti, Árnessýslu .. 2.00
------- húsfrú Hólmfríði Gísladóttur, Hússtjórnarskólanum, Rvík 12.00
------ herra Eyvindi Árnasyni, Laufásvegi 2, Rvík .................. 14.00
------E. S........................................................ i°-°°
------ H. Geb....................................................... 1°.°°
------ ungfrú Sæunni Bjarnadóttur, Laufásvegi 4, Rvík .............. 10.00
Safnað af húsfrú Þuríöi Jónsdóttur, Siguröarstöðum í Bárðardal .. 55-00
------ húsfrú Þóru Halldórsdóttur, Miðstræti 8, Rvík................ 130.00
------- ungfrú Sigríði Kristinsdóttur, Útskálum.................. 71.00
Frá lestrarfjelagi kvenna í Rvík ................................... 276.00
Ágóöi af hátíðahaldi kvenna i Reykjavik 19. júní þ. á............. 3061.17
Samtals 10708.01
Áöur auglýst ...................................................... 1734475
Auk þess hafa ýmsir styrkt sjóðinn meö gjöfum til minningar um
látna vini. Þær gjafir nema frá 20. 5. til þessa dags........... 619.27
Gjöf Kvenfjelags Fríkirkjusafnaðarins i Reykjavík (sjá 1. skilagr.) 850.00
Gjafir til sjóösins frá 19. júlí 1915 til 4. júlí 1916 alls............. 29522.03
Framkvæmdarnefnd Landspítalasjóðsins vottar öllum þeim mörgu, konum
og körlum, nær og fjær, er styrkt hafa sjóðinn meö fjárframlagi og marg-
víslegri hjálp bæði i orði og verki, alúðarþakkir. Velvild sú til þessa máls, er
vjer hvarvetna höfum mætt og hinar góðu undirtektir, er skýrsla þessi sýmr
að málið hefur átt að fagna, styrkir oss í þeirri trú, að sjóðstofnun þessi muni
einnig á komandi árum eignast marga góða stuðningsmenn, og að þeir vinir,
er sjóðurinn á þessu fyrsta ári sínu hefur eignast, muni halda áfram að starfa
fyrir hann, svo að hann geti náð því takmarki, er honum er ætlað, og orðiö
þjóðarheildinni til gagns en hinni íslensku kvenþjóö til soma.
Reykjavík, 4. júlí 1916.
Ingibjörg H. Bjarnason, Þórunn Jónassen, Inga L. Lárusdóttir,
formaður. gjaldkeri. ritari.
Leynilögreglusaga
eftir
A. CONAN DOYLE.
XI. KAPÍTULI.
Agra fjársjóðurinn mikli.
Fanginn okkar sat í káetunni beint
á móti járnkistunni, sem hann hafði
gert svo mikið til og beðið svo lengi
eftir að ná á sitt vald. Hann var sól-
brendur, augun flöktandi og óteljandi
hrukkur og rákir á andlitinu, sem var
líkast því að það væri skorið út úr
trje og sýndi að hann hafði verið
mikið undir beru lofti. Hakan var
framstandandi og bar vott um að
hann var ekki fús á að láta af fyrir-
ætlunum sínum. Hann hefur líklega
verið um fimtugsaldur, því að hárið,
sem var úfið og í lokkum, var orð-
ið töluvert hæruskotið. Þegar andlit-
ið var kyrt, var það engan veginn ó-
viðfeldið, en brýrnar voru ákaflega
stórkarlalegar, og þar sem hakan var
einnig svo framstandandi, gat hann
orðið hræðilegur ásýndum ef hann
reiddist, eins og jeg hafði nýlega
sjeð. Hann sat nú og studdi höndun-
um á lærin og var niðurlútur, en gaut
hvössum augunum til járnkistunnar,
sem hafði orðið orsök illvirkja hans.
Mjer sýndist hið harðlega andlit hans
miklu fremur bera vott um sorg held-
ur en reiði. Einu sinni gaut hann til
mín augunum líkast því sem hann
langaði til að gera að gamni sínu.
„Jæja, Jonathan Small," sagði Hol-
mes og kveykti sjer i vindli, „mjer
þykir sárt að svona skuli vera kom-
ið.“
„Það þykir mjer líka,“ svaraði
hann djarflega. „Jeg er hræddur um
að jeg fari ekki vel út úr þessu. Jeg
sver yður það við heilaga ritningu,
að jeg hreyfði engan fingur gegn
herra Sholto. Það var helvískur hund-
urinn hann Tonga, sem skaut einni
af þessum bölvuðum örvum í hann.
Jeg átti engan hlut í þvi. Jeg varð
eins reiður og það hefði verið ná-
frændi minn. Jeg lúbarði fjandans
orminn fyrir það með kaðalsendan-
um; en það var nú einu sinni gert
verk, og varð ekki aftur tekið.“
„Einn vindil?“ sagði Holmes. „Og
svo er best fyrir yður að fá yður
teig úr vasapelanum mínum, því að
þjer eruð hundblautur. En hvernig
gátuð þjer búist við því að svona
lítill maður gæti haft afl á við herra
Sholto og haldið honum meðan þjer
væruð að klifrast upp eftir kaðlin-
um ?“
„Það lítur helst út fyrir að þjer
þekkið þetta alt eins og þjer hefðuð
verið viðstaddur. Sannleikurinn er sá,
að jeg bjóst við að herbergið væri
tómt. Jeg þekti vel lifnaðarhættina
á heimilinu, og þetta var sá tími þeg-
ar Sholto var vanur að vera að snæða
kveldverð. Jeg skal ekki vera að
dylja neitt. Besta vörn mín er sú að
segja sannleikann í málinu. Hefði það
verið gamli majór Sholto, þá skyldi
jeg hafa drepið hann með glöðu geði.
Mjer hefði ekki þótt meira að reka
í hann hnifinn heldur en reykja þenn-
an vindil. En það var bölvað ólánið
að jeg skyldi verða þessum yngri
Sholto að meini, honum, sem jeg ekki
hafði minstu ögn útistandandi hjá.“
„Þjer eruð undir gæslu herra Áth-
elney Jones úr S.cotland Yard. Hann
ætlar að fara með yður heim til mín,
og þar ætla jeg að biðja yður að
segja mjer allan sannleikann i málinu.
Þjer verðið að segja mjer alt sem
greinilegast þjer getið, því að ekki er
ómögulegt að það geti orðið yður til
gagns. Jeg held að jeg geti sannað
að eitrið verki svo snögglega, að mað-
urinn hafi verið dauður áður en þjer
komuð inn til hans.“
„Það var hann einmitt. Mjer hefur
aldrei orðið ver við á æfi minni, held-
ur en þegar jeg skreið inn um glugg-
ann og sá hann hlæja á móti mjer
með höfuðið úti á öxlinni. Það bein-
línis fjekk stórlega á mig. Jeg held
að jeg hefði hálfdrepið Tonga fyrir
það, ef hann hefði ekki lagt á flótta
burt. Þess vegna gleymdi hann hamr-
inum sínum og flestum broddunum,
eftir því sem hann sagði mjer, og
það hefur auðvitað komið yður á
slóðina okkar. En hvernig þjer svo
gátuð rakið hana, það er meira en jeg
get skilið. Mjer er ekkert illa við yð-
ur fyrir það. En einkennilegt sýnist
það vera,“ bætti hann við og brosti
napurt, „að jeg, sem þykist eiga
heimting á hálfri miljón sterlings-
punda, skuli eyða fyrri helming æfi
minnar við það að byggja flóðgarða
á Andamaneyjunum, og öll líkindi til
að jeg verði að eyða síðari helming
æfinnar við það að grafa forarræsi í
Dartmoor. Það var óheilladagur þeg-
ar jeg fyrst kom auga á Achmet kaup-
mann og komst í tæri við Agra fjár-
sjóðinn, sem aldrei hefur fært eig-
anda sínum annað en bölvun. Hon-
um færði hann líftjón, Sholto majór
færði hann ótta og vonda samvisku,
og mjer færir hann æfilanga þrælk-
unarvinnu."
Um leið og hann sagði þetta rak
Athelney Jones höfuðið inn um káetu-
dyrnar.
„Þetta er hreinasta fyrirmyndar
heimilislíf hjá ykkur hjer,“ sagði
hann. „Jeg held að jeg ætti að fá einn
teig úr þessum pela, Holmes. Mjer
finst við mega óska hvor öðrum til
hamingju. Leiðinlegt að við skyldum
ekki ná hinum lifandi. En þar var
ekki um neitt annað aö gera. Þaö
verð jeg að segja, Holmes, að lag-
lega löguðuð þjer það alt saman til.
Það ætlaði að verða fjandi hart á að
við næðum henni.“
„Alt er gott, sem endar vel,“ sagði
Holmes. „En það datt mjer aldrei í
hug, að A u r o r a vær þessi skrattans
eldibrandur.“
„Smith segir að hún sje fljótasti
bátur, sem gengur á ánni, og að ef
hann hefði haft annan mann með sjer
við vjelina, þá skyldum við aldrei
hafa náð sjer. Hann sver og sárt við
leggur að hann viti ekkert um Nor-
wood málið."
„Það segir hann dagsatt," skaut
fanginn inn í. „Hann veit ekkert orð.
Jeg valdi bátinn hans af því að jeg
hafði heyrt að hann væri elding fljót-
ur. Við sögðum honum ekkert orö;
en við borguðum honum vel, og hann
átti að fá laglega upphæð ef hann
kæmi okkur heilu og höldnu um borð
í Esmeralda í Gravesend, en hún
er að leggja af stað til Brasilíu."
„Hafi hann ekkert gert af sjer, þá
gerum við honum heldur ekkert. Við
erum stundum ekki lengi að ná í þá,
sem við viljum, en við erum ekki und-
ir eins búnir að fyrirdæma þá.“ Það
var gaman að heyra hvernig Jones,
sem alt af var sjálfum sjer líkur, var
íarinn strax að gefa sjálfum sjer
heiðurinn fyrir þrekvirkið. Jeg gat
sjeð það á kýmnisdráttunum við
munnvikin á Holmes, að þetta hafði
ekki farið fram hjá honum.
„Við skjótum yður á land viðVaux-
hall brúna,“ sagði Jones, „herra Wat-
son, og þjer takið dýrgripakistuna
með yður. Jeg þarf varla að geta þess
að jeg tek á mig mikla ábyrgð með
því. að gera þetta. Það er ákaflega
röng aðferð. En loforð er loforð. En
jeg verð, það er skylda mín, að senda
lögregluþjón með yður, þar sem þjer
hafið slíkt verðmæti með yður. Þjer
akið auðvitað í vagni.“
„Já, efalaust."
„Það er leiðinlegt að lykillinn
skuli ekki vera við hendina, svo að
við gætum litið ofan í hana fyrst.
Þjer y.erðið að láta brjóta. hana upp.
Hvar er lykillinn?"
Sv. Jónsson & Co.
Kirkjustræti 8 B.
Reykjavík
hafa venjulega fyrirliggjandi miklar
birgðir af fallegu og endingargóðu
veggfóðri, margskonar pappír og
pappa — á þil loft og gólf — og
gipsuðum loftlistum og loftrósum.
Símnefni: Sveinco. — Talsími 420.
„Niðri á árbotninum," svaraði
Small stuttur í spuna.
„Hum! Það var nú þarflaust af yð-
ur að vera að gera þessa óþarfa fyr-
irhöfn. Við erum búnir að hafa nóg
fyrir yður samt. Jæja, læknir, jeg
þarf ekki að biðja yður að fara var-
lega. Þjer komið svo meö kistuna aft-
ur með yður heim í Bakerstreet. Þar
finnið þjer okkur vafalaust á leiðinni
til stöðvarinnar."
Mjer var skotiö í land viö Vauxhall,
með þunga járnkistuna í fanginu og
með hæglátan lögregluþjón með
mjer. Við vorum ekki nema einn
stundarfjórðung að aka til frú For-
rester. Þjónustustúlkan sýndist verða
undrandi yfir þessum gestum, sem
komu svo seint í heimsókn. Frú Cecil
Forrester var í boði um kvöldið 0g
mest líkindi til þess að hún kæmi ekki
fyrr en seint heim. En ungfrú Mor-
stan var í stofunni. Jeg hjelt því inn
í stofuna með kistuna í hendinni en
skildi lögregluþjóninn eftir úti í vagn-
inum.
Hún sat við opinn glugga, klædd
örþunnum hvítum kjól meö rauð-
leitri bryddingu í hálsinn. Þaö var
dregið niður í lampanum og skiman
fjell á hana þar sem hún hallaði sjer
aftur á bak í strástólnum. Sló ein-
kennilega mjúkum litblæ á andlitið,
og hárið mikla og friða fjekk á sig
glæsilegan málmlit.PIún hengdi mjall-
hvítan handlegginn yfir stólbakið, og
eins og hún sat þarna var hún snild-
arleg mynd af þunglyndinu. En þeg-
ar hún heyrði fótatak mitt, spratt hún
á fætur og bjartur undrunar- og gleði-
roði kom í fölar kinnarnar.
„Jeg heyrði þetta,“ sagði hún, „að
það kom vagn akandi. Jeg hjelt að
frú Forrester hefði verið svona fljót,
en ekki datt mjer í hug að það væruð
þjer. Hvaða frjettir getið þjer nú sagt
mjer ?“
„Nú kem jeg með nokkuð meira
og betra en frjettir," sagði jeg, lagöi
kistuna á borðið og reyndi að vera
ljettur og glaðlegur í tali, enda þótt
hjartað í mjer væri eins og blý. „Jeg
færi yður hjerna dálítið, sem er meira
virði en allar heimsins frjettir. Jeg
færi yður auöæfi.“
Hún rendi augunum til járnkist-
unnar.
„Er þetta þá fjársjóðurinn?" spurði
húri.
„Já, þetta er Agra fjársjóðurinn
mikli. Helming hans eigið þjer, og
helminginn á Thaddeus Sholto. Þið
fáið nokkur hundruð þúsund hvort.
Hugsið um það! Tíu þúsund punda
árstekjur. Það verða varla margar
stúlkur á Englandi auðugri. Er það
ekki gaman?“
Jeg er hræddur um aö jeg hafi ein-
hvern veginn spent bogann of hatt 1
þessu tali mínu, og aö hún hafi sjeð
eitthvert tómlæti hja mjer bak við
allar heillaóskirnar. Nokkuð var það,
hún horfði á mig eins og hún væri
alveg undrandi.
Eggert Olaessen
yfirrjetUrmálaflutningimaBur.
Pósthússtrati 17. Venjulega heima
kl. 10—11 og 4—5. Talsími 16.
Prentsmiðjan Rún.