Alþýðublaðið - 20.08.1963, Blaðsíða 15

ÁSTARSAGA Á SJÚKRAHÚSIERIR: LUCIILA ANDREWS
Og það leit helzt út fyrir, að
mér hefði tekizt það fullkomlega.
Ég sá ekki að hann reiddist, en
brosið var full breitt. — Nú,
jæja, svo að það var bara ,,smá
koss“? Og það var svo sem ekki
neitt fyrir þig? Mjög athyglis-
vert, sagði hann rólega.
— Maður fer óhjákvæmilega
að velta vöngum yfir því, hvað
komi við þig. Kannski þetta?
Hann greip um axlir mér, snéri
mér við og kyssti mig — ekki
einu sinni — heldur oft. Og eins
og kvöldið áður voru kossar hans
éngir mömmukossar. Ég var
hreint og beint að þvi komin að
kafna, hann hélt mér í slíku
skrúfstykki, að það varl ekki
nokkur leið að ýta honum frá
sér né losna úr faðmlaginu. Þeg
ar hann loks gat ekki komizt hjá
því að grípa andann, — sleppti
h'ann mér loks.
' Ég hallaði mér upp að borðinu.
— Þú ert alveg ómögulegur,
Bill, sagði ég skjálfrödduð. —
Að öllu leyti. Ég veit að þú ert
ekki á vakt núna og ég sit og
teikna mörgæsir, en ég er samt
sem áður að gegna skyídustörf-
um. Hugsaðu þér hvílíkur cyrir-
gangur yrði, ef að einhver hcfði
séð til okkar.
— Já, sagði ísköld rödd í dyr-
unum. — Það hefði kannski ver-
ið heppilegra, ef að þér hefðuð
munað eftir því fyrr, að þér er-
uð í einkennisbúningi, systir
Standing.
Það var erfitt um það að segja
hvort okkar varð mest hissa,
Bill, Jake eða ég. Ég sá að Bill
varð sótsvartur í framan, ég
fann að ég fölnaði upp. Jake hélt
kannski eðlilegum litum, hann
var hörkulegri en ég hafði nokk-
urn tíma séð hann fyrr.
Jake horfði á Bill. — Ég skal
tala við yður seinna, Martin,
sagði hann kuldalega. Svo vék
hann til hliðar. Bill tautaði eitt-
hvað, sem ég skildi ekki og hvarf
út um dyrnar.
Jake stóð kyrr í sömu sporum
og í nokkrar sekúndur, sem virt
ust heil eilífð, sagði liann ekki
neitt. Hann stóð bara og liorfði
niður í gólfið.
— Ég kom hingað niður til
að sækja bíllyklana mína, ég
gleymdi þeim inni á skrifstof-
unni hjá yfirhjúkrunarkonunni
í dag. Ég leit af tilviljun inn um
dyrnar hérna um leið og ég gekk
hjá. Ég er ekki á vakt — hann
leit upp og augu hans skutu næst
um gneistum — en samt sem
áður eru til þeir hlutir, sem ég
get ekki loltað augunum fyrir.
Getið þér gert yður í hugarlund,
hvernig hegðun yðar hefði þótt,
ef einhver sjúklinganna hefði
séð til ykkar? Þið getið ekki af
sakað yður með því að það séu
engir sjúklingar hérna niðri. Þér
eruð kannski mjög ungar að ár-
um, systir Standing, en þér eruð
ekki svo ungar, að þér vitið
ekki, hvernig hjúkrunarkona á
að haga sér. Ég geri mér full-
komlega ljóst — hann horfði á
mig í þetta sinn, — að þér tak
ið skyldum yðar alltof létt.
Mér kemur ekkert við hvað
þér gerir utan sjúkrahússins,
þegar þér eigið frí. En hvað þér
takið yður fyrir hendur, meðan
þér eruð í einkennisbúningi
yðar.
Hann leit aftur niður á gólfið.
Við erum stoltir af hjúkrunar-
konum okkar hérna á Martins og
stoltir yfir því, hve mikils álits
sjúkrahúsið nýtur um heim all-
an. Hvað lengi haldið þér, að við
gætum haldið þessu áliti, ef
fleiri hjúkrunarkonur hér hög-
uðu sér eins og þér gerðuð? Án
þess að bíða svars sneri hann við
mér baki og gekk út.
Fyrsta hugsun mín var sú, að
hann hefði gleymt að taka lykl-
ana sína, — en sú hugsun var að-
eins blekking, — sem ekkert
gagn var að. Orð hans hljómuðu
fyrir eyrum mínum.
Ég tók að skjálfa í hnjáliðun-
um, svo að ég varð að setjast nið-
ur. Enginn hafði nokkurn tíma
verið svona reiður við mig og að
nokkur hefði ástæðu til þess að
skamma mig svona kom mér
meir úr jafnvægi en nokkuð af
því, sem hann sagði. Pabbi hafði
alltaf látið mömmu um ávíturn-
ar og reiðiköst bræðra minna
voru af öðrum toga spunnin. Ég
lokaði augunum. Hvað mundi
Jake gera núna? Ætli, að hann
segði yfirhjúkrunarkonunni frá
öllu saman? Og ef hann segðl
henni frá þessu, neyddist liún til
að segja forstöðukonunni allt af
létta. Ég opnaði augun og virii
fyrir mér mörgæsirnar mínar. Ég
velti því fyrir mér, hvort ég
mundi fá að sjá þær uppi á veggn
um.
Ég var alltof óhamingjusöm og
eyðilögð til þess að geta borið
það ein. Ég sagði Angelu upp
alla sögu og sömuleiðis Jose-
phine. Þær vorkenndu mér af
heilum hug.
— Þessi asni, st’undi Josephine.
Hvers vegna gat hann ekki verið
varkárarl?
— Hvers vegna þarf hann endi-
lega að. ganga um, kyssandi fólk,
spurði ég bitur.
— Ó, Rósa, sagði Angela ör-
væntingarfull. Þú hlýtur að
skilja, hvað þetta getur þýtt? Þú
getur ekki gert þér vonir um að
fá eitt tækifæri til viðbótar eftir
þetta. Og hvers vegna í ósköp-
unum léztu þetta gerast?
— Ég lét það ekki gerast —
það bara gerðist!
Þær horfðu á mig og síðan
hvor á aðra.
— Rósa, við þekkjum þig, —
svo að við skiljum þetta, sagði
Josephine. En þú getur ekki bú-
izt við, að nokkur annar héma á
sjúkrahúsinu skilji þetta. Þú
varst furðulega skynsamleg í
gærkvöldi og gafst mér ágæt
ráð. En ég býst við, að þú hafir
gert það meira óvart en af ásettu
ráði, því að þú ert alls ekki fær
um að sjá fótum þínum forráð.
Nei, lofaðu mér að tala út, sagði
hún, þegar ég ætlaði að fara að
mótmæla.
— Jafnvel þú hlýtur að skilja,
að kona lætur ekki karlmann
kyssa sig, nema að hún hafi lát-
ið hann á sér skilja, að hún vilji
gjarnan kyssa hann. Þetta er
staðreynd, sem allir fallast á.
Og þú ert í einkennisbúningi,
gleymdu því ekki. Yfirlæknirinn
getur ekki lokað augunum fyrir
slíku sem þessu, hve gjarnan sem
hann vildi. Hvernig heldur þú,
að það færi hérna á sjúkrahús-
inu, ef að allir nemarnir væru sí
og æ að kyssa stúdentana og að-
stoðarlæknana? — Ef ekki væri
tekið í taumana mundi það, sem
kallað er rómantík blomstra og
brátt sigra allt sem heitir agi.
— En það versta af öllu er, að
eitthvað, sem kallað er rómantík,
var alls ekki með í spilinu, sagði
ég. Bill langaði ekkert að kyssa
mig — ekki fremur en mig lang-
aði til að kyssa liann! Ég er viss
um það! Hann gérði það bara af
því .... að .... ég veit ekki ....
bara að gamni sínu eða eitthvað
svo leiðis.
Angela horfði á mig með upp-
gjöf í augnaráðinu. — vaknaðu
í guðsbænum. — Hættu að tala
eins og tveggja ára barn!
Ég vissi, að hún hafði mikið til
síns máls, en samt var ég viss um
að Bill var ekki hrifinn af mér
fyrir fimm aura. Það var kann-
ski það allra versta. Ef ég yrði nú
rekin væri það þó huggun harmi
gegn, ef að ég gæti talið mér trú
um, að þessir bjánalegu kossar
hefðu. haft eitthvað gildi fyrir
annað hvort okkar. En ég var
alveg sannfærð um, að BiU var
eins ósnortinn og ég — og heföi
bara kysst mig til þess að sýna
fram á að ég hefði egnt hann til
að gera það með stríðni minni.
Ég spurði stelpumar enn og
aftur: Haldið þið, að ég verði
kölluð fyrir forstöðukonuna?
Angela svaraði engu, en svipur
inn á andliti hennar sagði meir
en nóg.
frí núna og vera hér nokkum
tíma, en þegar vinnan er annars
vegar þá verð ég að fara strax
vestur aftur. Það þýðir ekki ann-
að en að vinna og vinna ef á að
ná einhverjum árangri.
Josephine kom okkur báðum
á óvart með því að segja, að hún
byggist ekki við því. — Yfir-
læknirinn er ekki líklegur til að
slúðra. Ég tel trúlegra, að hann
geri sjálfur út um málið. Og
senn líður að jólum, — það getur
haft sín áhrif.
Ég svaf illa um nóttina. Ég var
eiginlega fegin, þegar vekjara-
klukkan hringdi, — og í þetta
sinn hafði ég nógan tíma.
Það var tiltölulega mikið að
gera á deildinni, ef tekið var til-
lit til þess, að það var sunnudag-
ur, — en samt sem áður ætlaði
tíminn aldrei að líða. Ég bjóst
við að vera kölluð fyrir yfir-
hjúkrunarkonuna á hverri
stundu, en þegar klukkan tók að
nálgast 11 og ekkert gerðist fór
að kvikna von í brjósti mér. —
Kannski Josephine hefði rétt fyr-
ir sér. Kannski Jake þegði yfir
öllu saman.
Þegar klukkan var rúmlega 11,
kallaði Astor á mig.
SIRRY
Framh. af 5. síðu
enda eru flogin eðlileg en ekki
uppgerð.
Elísabeth Taylor er falleg allan
tímann, en dálítið misrrunandi
og Richard Burton er ekki neitt
neitt.
Og ertu ekki á leið í hjóna-
bandið?
Sirry hlær glettnislega. — Ég
er nú sosum komin á giftingar-
aldur, eða hvað? Þeta getur kom-
ið hvenær sem er, en þegar eytt
hefur verið svona miklum tíma í
nám og annað, þá vill maður kom-
ast áfram af sjálfsdáðun. Það er
fórn að kasta öllu frá sér. Ég hef
heldur ekki mikla löngun til að
, lifa samkvæmislífi, það getur ver-
ið gaman við og við, en vinnan,
er það, sem er mest virði.
Ég ætlaði að taka mér sumar-
Framhald af 14. síðu.
Kópur, Keflavík 8086
Lómur, Keflavík 5314
Mánatindur, Djúpavogi 9225
Manni,, Keflavík 4380
Margrét, Siglufirði 9519
Marz, Vestmannaeyjum 4655
Náttfari, Húsavík 4935
Oddgeir, Grenivík 10.660
Ólafur bekkur, Ólafsfirði 7210
Ól. Magnúss. Akureyri 14.830
Ólafur Tryggvason, Hornaf. 5890
Páll Pálsson, Hnífsdal 4592
Pétur Jónsson, Húsavík 5381
Pétur Sigurðsson. Reykjavík 7353
Rán, Fáskrúðsfirði 5273
Reynir, Vestmannaeyjum 4761
Rifsnes, Reykjavík 4275
Runóifur, Grafarnesi 5219
Seley, Eskifirði 7508
Sigfús Bergmann, Grindavík 5246
Sigrún, Akranesi 6920
Sigurður, Siglufirði 5308
Sig. Bjarnas., Akureyri 17.386
Sigurpáll, Garði 16.073
Skagaröst Keflavík 8279
Skarðsvík, Rifi 7714
Skipaskagi, Akranesi 5012
Skírnir, Akranesi 6352
Snæfell, Akureyri 12.708
Sólrún, Bolungavík 6447
Stapafell, Ólafsvík 5732
Stefán Ben, Neskaupstað 5995
Steingrímur trölli, Eskifirði 6815
Stigandi, Ólafsvík 7331
Sunnutindur, Djúpavogi 7111
Svanur, Reykjavík 4393
Sæfari, Akranesi 4318
Sæfari, Tálknafirði 14.875
Sæfari, Neskaupstað 7893
Sæúlfur, Tálknafirði 9832
Sæunn, Sandgerði 4041
Sæþór, Ólafsfirði 4769
Tjalddr, Rifi 5035
Valafell, Ólafsvík 7751
Vattarnes, Eskifirði 11.238
Víðir II. Garði 8835
Víðir, Eskifirði 9750
Von. Keflavík 7389
Þorbjörn, Grindavík 12.577
Þorkatla. Grindavík 9152
Þrálnn, Neskaupstað 8971
___Metta er me'ð höfuffverk, en ég hefffi ekkert á móti því að
sjá myndina, sem þú ert búin að kaupa miða á.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 20. ágúst 1963 |,5