19. júní - 01.09.1919, Blaðsíða 5
19. JÚNÍ
21
og listamönnum. Vonandi er að þeir,
sem því fé ráða, sjái sér fært, að
láta hana njóta þeirrar viðurkenn-
ingar. Því hennar er hún sannarlega
makleg. I. L. L.
Fullvissa.
Fegins ljómi’ í litum skín,
laufskrúð ómar flétta.
Og nú hljómar harpan min,
hjartans blómin spretta.
Himni breytir, hafi, storð
og’ hverju’ er leit eg yfir,
það ’ið heita yndis-orð,
að, eg veit pú lífirl
•
Söm er snildin, samur ert,
með’ söngva milda hreiminn.
Hvað eg vildi geta gert
glaðan trylda heiminn!
Senda auð eg veröld vil,
sem’ velkist snauð á kili:
enginn dauði að sé til,
að eins nauð í bili.
Olöf á Hlöðam.
Samkomuhús Bandalags kvenna.
Hólmfríður Árnadóttir kenslukona,
sendir, vestan um haf, konum hér
heima kveðju sína með grein, sem
birtist júliblaði »19. Júní«. f*ó máli
sé þar fyrst og fremst beint til Reykja-
víkur, nær það til manna um land alt.
Málið nefnir hún verndun kvenna.
Rað hefir um langan, langan aldur
verið áhugamál allra góðra, hugsandi
kvenna, þó þar hafi ýmsum aðferð-
um verið beitt, og það stundum mið-
ur heppilegum. Það má vera, að
siðferðiskröfur til kvenna hafi orðið
strangari og ákveðnari, af því menn
fundu hve mikils var í mist, efbrest-
ur var á, fremur en af því, að auð-
veldara er að gera miklar kröfur til
annara, en uppfylla þær sjálfur.
En það var ekki þetta, er eg vildi
gera að umtalsefni, heldur aðferðin,
sem greinarhöfundurinn telur heppi-
legasta til að halda verndarhendi yfir
konum, og það þá auðvitað, í borg-
um og bæjum, þar sem hætturnar
eru mestar. Hún er sú, að setja á
stofn heimili fyrir konur.
Bandalag kvenna hefir þegar tekið
þetta mál á stefnuskrá sína. En hér
er sem oftar féleysið fjötur um fót,
og hefir því ekki enn orðið úr fram-
kvæmdum. Eg vil hér í stuttu máli
skýra hvað fyrir B. K. vakir. Rað er
þá fyrst og fremst hýbýli i Reykjavík
til fundarhalda og fyrir aðrar smærri
samkomur. 1—2 lestrarstofur fyrir
fullorðna og börn og útlánsstofu með
bókasafni. Rað hefir jafnframt verið
gert ráð fyrir, að þar yrði heimili
fyrir konur bæði til langdvalar og
um stundarsakir, jafnvel gististaður
líka, ef þess væri kostur. B. K. er
ekki svo stórhuga, að gera ráð fyrir
þaki yfir allar til dvalar, er þangað
kynnu að leita, til þess þyrfti fleiri
byggingar, enda þó um Reykjavík
eina væri að ræða. En væri myndar-
lega í garðinn búið, gæti slíkt heimili