19. júní - 01.12.1919, Page 1

19. JUNI
III. árg.
Reykjavík, des. 1919.
6. tbl.
Utanferðir.
Árlega fer allstór hópur íslenzkra
stúlkna utan að leita sér mentunar
eða atvinnu. Megnið af þeim straum
berst til Danmerkur. En hvert sem
ferðinni nú er heilið, mun það oftast
vera sameiginlegt með þessum út-
sæknu unglingum, að eiga að litlu
að hverfa í hinu ókunna landi. Þær
hafa kannske rétt að eins heyrt nefnd-
an einhvern skóla, sem þær ætla sér
svo að komast að á. Eða, fari þær
til að leita sér atvinnu, láta þær alt
reka á reiðan þangað til út er komið.
t»ví miður gera þær sér ekki Ijóst
hve afarmikils er um það vert, að
eiga gott og örugt athvarf í ókunnu
landi, meðan alt er nýtt og ókunnugt
og málið oft vondur þrepskjöldur.
Vegna þessa ónóga undirbúnings verð-
ur árangur fararinnar margfalt minni
en fyrirhugað var — t. d. þegar um
nám er að ræða — og fæstar hafa
kost á að taka sér íleiri en eina slíka
ferð á hendur. Farareyririnn eyðist
oft áður varir, meðan verið er að
leita fyrir sér eftir kenslu eða dvalar-
stað og þá er oft eigi annars kostur
en snúa heim aftur, án þess að
framadraumarnir hafi ræzt.
Annað skaðræði sem því fylgir að
fara þannig út í heiminn án ákveð-
ins takmarks er það, að margar
stúlkur skoða dvöl sína ytra að eins
sem skemtun, er engin alvara, ekkert
starf þurfi að fylgja. En hverri ein-
ustu uppvaxandi stúlku, hvar í mann-
félaginu sem hún er sett, ætti að vera
það áhugamál að læra eitthvað það,
er hún geti unnið fyrir sér með, og
velja sér það starfssvið, er hún finn-
ur vera í fylstu samræmi við hneigð
sina og hæfileika. En oft á hún ó-
hægt með að komast inn á þá braut
vegna ókunnugleika og einstæðings-
skapar.
Þess vegna ættu íslenzkar konur,
eldri sem yngri, að taka þvi með
fögnuði, ef hægt væri að benda stúlk-
um, er utan leita, á áreiðanlegan fé-
lagsskap, er vill leiðbeina þeim, að-
stoð, sem þær geta reitt sig á að að-
eins lætur hið besta í té og gefur
öllum jafnt, er til þess leita, upplýs-
ingar þær, er þeir með þurfa.
Að engin íslenzk stúlka sem til
Danmerkur hyggst að fara, þurfi
lengur, að fara algörlega út í óvissu
sýnir eftirfarandi bréf til »19. júní«
frá danskri kouu og ágætum íslands-
vini. Bréfritarinn kom hingað til lands
í leiðangri danskra kennara 1906 og
hefir jafnan síðan borið hlýjan hug
til íslands, enda á hún hér ýmsa
góða vini. Síðastliðið sumar kom hún
hingað í stutta heimsókn og var henni