19. júní - 01.12.1919, Blaðsíða 4
44
19. J ÚN í
vísir, þangað til skólinn hennar frú
Herdísar Benediktsen kemur«.
»Já, vel á minst. Nær kemur
hann?« Þessu gat eg því miður ekki
svarað.
Eftir nokkurra vikna dvöl í sveit-
inni fór eg heim aftur, en áður hafði
frændi minn tekið það loforð af mér
að útvega sér kenslukonu, og komast
eftir, hvenær yrði byrjað á skóla-
byggingunni.
Það er opinbert mál, að frú Her-
dís Benediktsen gaf á deyjanda degi
40,000 kr. i sjóð, sem eftir víst tíma-
bil átti að verja til byggingar kvenna-
skóla á Vesturlandi. Síðan hefir þessu
skólamáli lítið verið hreyft.
Úegar eg kom heim úr þessari ferð
minni, spurðist eg fyrir um skóla-
bygginguna, en fékk það svar, að
ekki væri nægilegt fé fyrir hendi.
Árið 1911 flytur »Nýtt kirkjublað«
mynd af frú H. Benediktsen og nokk-
ur ummæli um skólann; segir, að
sjóðurinn sé orðinn um 70,000 kr.,
og leyfi eg mér að taka nokkrar
setningar úr blaðinu, sem eru á
þessa leið:
»Má ekki fara að hugsa um að
byrja? Skólinn verður þó að vera
kominn upp á ■ 100 ára afmæli frú
Herdísar Benediktsen og helzt fyr«.
Síðan éru nú liðin 8 ár og hefi eg
ekki heyrt minst á það síðan. Auð-
vitað hafa stríðsárin dregið úr þess-
um framkvæmdum, sem öðru, en
samt finst mér naumast vansalaust,
ef ekki er byrjað að minsta kosti að
ræða málið á 100 ára afmæli frú H.
Benediktsen.
Vill nú ekki »19. júní« svo vel
gera að beita sér fyrir þessu máli
eins og öðrum velferðarmálum ís-
lenzkra kvenna?
Eg þekki þá illa vestfirzku kon-
urnar í Reykjavík, ef þær vilja ekki
Ijá svona málefni fylgi sitt. Eg leyfi
mér að nefna nokkur nöfn, svosem:
frú Katrínu Magnússon, frú Bryndísi
Zoöga og þær systur, frú Ásthildi
Thorsteinsson og frú Theódóru Thor-
oddsen. Komist málið í þeirra hend-
ur, veit eg að því er vel borgið.
Skiftar skoðanir hafa verið um
það, hvar skólinn eigi að standa, en
mér finst naumast nema um tvo staði
að ræða, nefnilega Flatey á Breiða-
firði eða Haga á Barðaströnd — gam-
alt ættaróðal frú H. Benediktsen. —
Margt mælir þó með að skólinn sé
heldur settur í Flatey, einkum það,
að þar lifði og starfaði frú H. Bene-
diktsen um 30 ár og mun hafa unn-
að þeim stað mest. Svo spillir ekki
fyrir, að nú er þar komin loftskeyta-
stöð, svo þessi ey er komin í sam-
band við umheiminn. Og ekki trúi
eg því, að Fiateyingar selji dýrt
grjótið og sandinn í svona byggingu,
því að nóg er þar af hvorutveggja.
Eg gæti trúað, að þær væru í tuga-
tali sveitakonurnar, sem teldu sig
sælar, ef þær gætu sent dætur sínar
til náms að »Sunnuhvoli« eða á eitt-
hvert svipað heimili, hvar sem það
væri á landinu, í staðinn fyrir að
senda þær til Reykjavíkur eftir þenn-
an síðasta ógleymanlega vetur. Eg
vona og óska, að »19. júní« láti svo
lítið að svara þessum einföldu lín-
um.
Gömul veslfirzk sveitakona.