19. júní - 01.12.1919, Side 6

46
19. JÚNÍ
lagi bjóst þú, hvar var akur sá, er
þú plægðir«.
Og gamli maðurinn svaraði. »Akur-
inn var jörð drottins. Eg plægði hana.
Og jörðin var öllum frjáls, enginn
hafði slegið eign sinni á hana. Sér-
hver naut uppskeru þess er hann
sáði. Aleiga hans var árangur vinnu
hans«.
»Seg þú mér enn fremur«, sagði
keisarinn, Ȓ fyrsta lagi, hvernig
á því stendur að kornið er nú orðið
margfalt smávaxnara en það áður
var, og í öðru lagi: Hversvegna son-
arsonur þinn gengur við tvær hækju,
sonur þinn við eina, en sjálfur geng-
ur þú með öllu óstuddur, hefir ágæta
sjón og heyrn og þróttmikla rödd.
Seg þú mér hvernig á öllu þessu
slendur«.
þá svaraði gamli maðurinn:
»Ástæðan til alls þessa er sú, að
nú lifa menn eigi á vinnu sinni, eins
og þeir gerðu fyrrum, en eru farnir
að sælast eftir eignum nágranna
sinna. Úað gerðu þeir ekki í gamla
daga. Þá lifðu þeir eftir orði Drott-
ins. Voru sínir eigin herrar, en ásæld-
ust eigi það sem annara var.
Oheppilegt val.
í fundargerð sambandsfundar norð-
lenzkra kvenna, sem haldinn var á
Húsavík síðastliðið sumar, er sam-
þykt að verja einum ákveðnum degi
á ári til fjársöfnunar handa berkla-
hæli á Norðurlandi, en stofnun slíks
hælis er eitt af áhugamálum sam-
bandsins. Er helzt stungið upp á 17.
júní sem fjársöfnunardegi, en eigi er
það þó fastákveðið. Það er í alla
staði eðlilegt, að norðlenzkar konur
hugsi sér þessa leið, með öðrum, til
fjársöfnunar. Því einmitt það, að vígja
einhvern einn ákveðinn dag slíkum
málum, er mjög líklegt til góðs ár-
angurs, sé deginum vel stjórnað og
verði þátttaka í fjársöfnuninni al-
menn. Þelta hefir sýnt sig með Lands-
spítalasjóðsdaginn. Sá dagur hefir nú
síðastliðin fjögur ár verið gerður að
hátíðisdegi og varið til fjársöfnunar.
Árangur hennar vex mjög með hverju
líðandi ári og þátttakan margfaldast.
Einkanlega þó í ár. Samtökin mikil
og góð og ágóðinn alveg framúrskar-
andi mikill. Alt virtist því vera í
réttu horfi. 19. júní var að verða,
um land alt, að hátíðisdegi kvenna
og starfsdegi þeirra í þarfir stærsta
þjóðþrifaverksins, er þær hafa tekið
sér fyrir hendur. Og hefði nú vel
verið, ef svo hefði mátt standa um
ókomin ár, án þess að upp risi beinn
keppinautur við þelta starf.
En með þessari ályktun um að
taka 17. júní sem fjársöfnunardag
handa öðru fyrirtæki, líks eðlis, er
komið inn á hættulega braut sam-
kepni, er skaða hlýtur báða máls-
aðila. Við sunnlenzku konurnar, sem
fyrir rás viðburðanna höfum átt
mestan þátt í því, að Landsspítala-
sjóðurinn er til orðinn, fögnuðum
því svo innilega í vor, er okkur
harst mikil og góð liðveizla frá þeim
héruðum landsins, er áður höfðu
ekkert fyrir hann unnið. Og við