19. júní - 01.04.1920, Blaðsíða 7
19. J Ú N 1
87
B línan leiðina, er matarilátin fara úr
matskálanum fram í eldhúsið, uns
þeim er komið fyrir, hreinum, í skáp-
unum beggja vegna vatnsþrónnar.
Áhersla skyldi lögð á að finna öll-
nm áhöldum og tækjum stað, þar
sem hægast er að grípa til þeirra, þá
er þau skal nota. Pottar og pönnur
séu sem næst eldstónni, alt það sem
að uppþvottinum lýtur sem næsl
vatnsþrónni o. s. frv.
Það er og hentugt að geyma öll
smærri matvæli (grjón o. þ. h.) og
krydd í skáp uppi yfir borðinu vinstra
megin við eldstóna, og sem gert er
ráð fyrir að matartilbúningurinn fari
fram við. Margskonar liagræði í þessu
falli getur hver húsmóðir bezt fundið
sjálf, ef hún íhugar það nógu vel.
Tíma og umsvif má spara jafnvel í
hinu smæsta og þó vinna verkið
jafn vel eða betur. Mrs. Frederick
setur eilt dæmi. Með gömlu aðferð-
inni í óhaganlegu eldhúsi kostaði
jafn óbrotið verk og að setja upp
kartöflur hana 18 snúninga og tók 5
mínútur. Með nýja fyrirkomulaginu í
haganlega eldhúsinu var það gert á
tveimur minútum og með hálfu minni
UmSVÍfum. Frh.
Útbreiðið »19. júní«.
Styðjið blaðið með því að útoega
þvi nýja kaupendur.
Vekjið athygli kunningja yðar á
blaðinu og hvetjið þá til að kaupa það.
»19. júní« á erindi til allra kvenna.
Hann vill komast inn á hverl einasta
heimili.
Útbreiðið »19. júní«.
Landsspítalasjóðsdagurinn
fer nú enn á ný í hönd. Að vísu
mun óþarft að minna konur á dag
þenna, svo vel var hans minst víða
síðaslliðið sumar, og eflaust verða
hin sömu öfl og þá störfuðu fyrir
hann einnig starfandi að þessu sinni.
En stjórn sjóðsins vill engu að síður
beina þeim tilmælum lil allra kvenna,
að þær minnist þessa dags á líkan
hátt og gert heflr verið hin siðari ár.
Hér er úr stórfeldum skorti, miklu
böli að bæta. Síðastliðinn landsspí-
talasjóðsdagur sýndi hvetnargir skilja
þörfina og er Ijúft að leggja skerf af
mörkum, svo úr henni verði bráðlega
bælt. Að þessu sinni bætast eflaust
margir nýir í hópinn. En það eru
konúrnar, einstakar konur og félög
kvenna, sem hvervetna eiga að hafa
forystuna í þessu máli. Þær hafa
eignað sér dag þenna. Hann eiga þær
þvi að nota til skemtunar og upp-
örfunar og til að hrinda fram jafn-
nauðsynlegu máli og Landsspítala-
málið er, mál, sem vér höfum tekið
oss á lierðar og höfum skyldur við
að rækja.
Vorið er komið. Vér fögnum komu
þess eftir ómunalega langan og
harðan vetur. Vér vonum og þráum
að það verði bjart og blílt. »19. júní«
verður fegursti vordagurinn ef vér
verjum honum til að breiða hálíða-
blæ yfir hversdagslífið, og í þarlir
góðs málefnis.
Síðaslliðið vor sendi stjórn Lands-
spítalasjóðsins út áskorun til kvenna
um að gangast fyrir því að 19. júní
væri hátíðlega lialdinn. Pó slík áskor-