19. júní - 01.10.1923, Blaðsíða 4

92
19. JÖNÍ
um handa sínum trúu og auðsveipu
flokksmönnum, og nóg var innan
flokkanna af mönnum, sem komast
vildu á þing. Konurnar gátu ekki
komið til greina. Og hætt er við að
þær megi bíða lengi þangað til þar
standa auð sæti handa þeim. Væri
þetta afsakanlegt ef stjórnmálaflokk-
arnir flíkuðu að eins þeim mönnum
einum, sem afburða-slægur væri í að
fá inn á þing. En langt er frá að
svo sé.
Ef þeir menn, sem mestu ráða í
flokkunum, hugsuðu aðeins um hag
heildarinnar, myndu þeir láta sér ant
um að fá konur, hver úr sínum flokki,
til að bjóða sig fram til þingmensku.
í*ví það vita þeir vel að á mörg mál
líta konur öðruvísi en karlmenn —
og er það hverju máli styrkur að
vera athugað frá sem flestum hliðum
— og konur hafa auga fyrir ýmsu,
sem karlmenn koma ekki auga á.
En hver getur látið sér detta í hug
að stjórnmálaflokkar i kosningahita,
hugsi eingöngu um það, sem alþjóð
er fyrir bestu?
Og eitt er enn. Þingmenskan er
launað starf. Starf, sem gefur hæga
aðstöðu til bitlinga, þeim, sem vilja
nota sér af því. Væri það þá ekki
synd að taka brauðið frá börnunum
og kasta því í hvolpana.
Að þessu athuguðu verða það eng-
in vonbrigði, að engin kona var i
kjöri við þessar kosníngar. Þess varð
ekki vænst, eins og tildrögin lágu.
Það hefði verið meira göfuglyndi, en
hægt var að gera ráð fyrir, að flokk-
arnir hefðu farið að bjóða þeim sæti.
Til þess taka þær of lítinn þátt í
starfsemi flokkanna. Þá afsökun hafa
þeir allir, nema einn — alþýðuflokk-
urinn.
Kosningarnar voru því hvorki sig-
ur né ósigur fyrir konur. En þær
sýna, að vilji konurnar njóta beggja
réttinda sinna, kosningaréttar og kjör-
gengis, í réttu hlutfalli við karlmenn,
verða þær að vinna að því sjálfar.
Kveðjusendingin
Sambandsfundur norðl. kvenna á
Akureyri í sumar, hafði það sér til
fagnaðarauka í fundarlokin, að leggja
framkomu landskjörna kvenfulltrúans
á þingi á metaskálar sínar. Og niður-
staðan varð almenn óánægjuyfirlýsing.
Annað af málunum, sem rætt var
í því sambandi, var hússtjórnarskóla-
málið. Þar með mun átt við hús-
mæðraskólann á Staðarfelli, því á
þinginu kom fram tillaga um, að
skólinn yrði reistur nú þegar. í grein-
argerð sinni sagði frummælandi (J.
J.) að alt væri til, bújörð, hús og
stofnfé. Þess vegna mætti byrja straks.
Nú vita vist allir, að þótt þetla sé
gott til skólastofnunar, er það eigi
einhlítt. Þetta er að eins efniviðurinn
til að framkvæma hugmyndina. En
þá vantar hinn lifandi anda, er vekji
hana til lífs. Á þingi er ein kona, er
þekkingu hefir á skólamálum. Þess
vegna veit hún að fleira þarf, en þetta
þrent. Það eru að eins hin ytri skil-
yrði. En eigi er minna um vert, að
undirbúa vel alt, sem snertir fyrir-