19. júní - 01.10.1923, Blaðsíða 6
94
19. JÚNÍ
er sannarleg vantraustyfirlýsing á
hæfileika kvenna.
Þingmenskubraut I. H. B. er ekki
löng. En hún hefir sýnt, að vér erum
svo hepnar að eiga á þingi, konu,
sem er vönd að virðingu sinni. Það
sýnir framkoma hennar í þessum
málum. Hún hefir ekki viljað kaupa
sér lýðhylli, með því að greiða at-
kvæði á annan hátt, en þann, er hún
vissi sannastan og réttastan.
Pá er ónefnt eitt atriði, sem ekki
má fram hjá ganga. Konur ættu að
minnast þess, að þær eru nýliðar á
stjórnmálasviðinu. Sú kona, er nú
setur á þingi, er þar brautryðjandi.
Aðstaða hennar er erfið. Hafi þessar
konur, er Akureyrarfundin sátu, haft
nokkur afskifti af því að koma henni
i þá ábyrgðarstöðu, þá höfðu þær
skyldu til að kasta ekki fram órök-
studdum áfellisdómi. En hafi þær
látið kosningu hennar afskiftalausa,
áttu þær engan rétt á að taka hana
út úr hóp þingmanna, til þess að víta
framkomu hennar einnar.
Tiltæki fundarins gagnar ekkert
málstaðnum, sem það mun hafa átt
að styðja, því ástæðurnar eru veiga-
laust hrófatildur, sem fellur í rústir
við nánari athugun, Petta hljóta hlut-
aðeigandi konur að sjá. Og þá er
ekki ólíklegt að einhver kunni að
vera í þeirra hóp, sem sjái eftir að
hafa verið með í þessari »vinsam-
legu« kveðjusendingu.
Sá, er sannarlegt mikilmenni, er eigi
glatar barnshjarta sínu. Mencius.
Ný lækningaaðferð.
(Niðurl.)
Coué sagði því næst sjúklingum
sínum, að hann réði ekki yfir neinu
heilsugefandi afli, og hefði aldrei á
æfi sinni læknað nokkurn mann. En
þeir bæru, hver og einn, í sér sjálf-
um, skilyrði fyrir góðri líðan, væru
í þeim skilningi sinnar eigin gæfu
smiðir. Árangurinn, sem þeir hefðu
séð, væri að þakka hugsunum sjúk-
linganna sjálfra. Hann væri aðeins
verkfæri, er kallaði slikar hugsanir
fram í huga þeirra. En innanað yrðu
þær að koma, frá þeim sjálfum. Pað
væri til dæmis ekki mikið vit í því,
að segja við þann, sem friðlaus væri
af tannpínu: »Blessaður vertu ekki
að hljóða, þig kennir ekkert til«. Þá
staðhæfing getur sjúklingurinn ekki
viðurkent, hún verður að eins til
þess að ergja hann, og æsa verkinn.
En geti sjúklingurinn talið sjálfum
sér trú um, að verkurinn sé að minka,
þá mun það reynast svo, að því fast-
ari tökum sem trúin nær á undir-
meðvitund hans, þess betur verður
honum að trú sinni, uns verkurinn
er með öllu horfinn.
Hugsun er máttur. Á því byggir
Coué lækningar sínar.
Undirmeðvitundin er nokkurskon-
ar aflstöð hugsananna, þar myndast
þær ósjálfrátt og oss óafvitandi. Ó-
sjálfráðu hugsanirnar ákveða stefnu
allra starfa mannsins, og gera hann
færan um að framkvæma þau. En
undirmeðvitundin gjörir meira en
það, hún hefir einnig nokkurskonar
eftirlit eða yfirumsjón með starfsemi