Njörður - 07.11.1919, Qupperneq 1

Njðrönr.
-+3 Ritstjóri: síra Cruðxn. Gruðmundsson.
IY. ÁRG. ||
ísafjörður, 7. nóvembor 1919.
Fullhagar.
Tillsynsiing'.
Meðan jeg dvel erlendis í vefcur, fcek jeg að mér að kaupa báta,
veiðarfæri, tunnur og salt; sömuleiðis sölu á lýsi og síld.
Einnig tekst jeg fleira á hendur ef óskað er.
Sanngjörn ómakslaun.
Utanáskrift til mín er:
O. G.
Skudesnæs, Norge.
Það er þagar frægt orðið, og
mun seint fyrnast, hve djarfiega
og með hvílíkri trúmennsku þeir
Benedikt Sveinsson og Magnús
Torfason ræktu þingskyldu sína
þegar sambandslögin voru i smið-
um.
Einir þingmanna héldu þeir, hvor
í sinni deild, skörulega fram rótti
og hagsmunum íslands og sýndu
með skýrum rökum galla sam-
bandslaganna, einkum þá stórhættu
og voða sem oss stæði af 6. grein
þeirra.
Þurfti mikla karlmennsku til að
rísa gegn gjörvöllu þinginu, sem
alt var á villustiguin í málinu.
En engu minna reyndi á trúnað
þeirra við land og þjóð.
Forvígismenn sambandslaganna
virtusfc eiga greiða götu fcil raann-
virðinga, en ekki þótti annað lik-
legra, en að þeir tveir, er gegn
risu, mundu einangrast út úr þing-
inu, verða þar á jaðri áhrifalausir
og aflvana.
Samt litu þeir eingöngu á skyldu
sína, en lótu fara sem verkast vildi
um eigin metorð og gengi.
Eru þeir skýr vottur þess, að
enn eru til meðal vor, og taka
þátt i landsmálum, nokkrir svo
prúðir i huga og hreinir i hjarta,
að þeir láta hvergi þokast undan
merkjum skyldu og drengskapar,
þótt svo megi kalla að flestir kjósi
nú að aka undan hverri báru, sem
skellur á borð þeirra eigin hags-
muna, eða þykir köld á giönum.
Þótt sambandslögin kæmust á
með þeim hætti, sem flestallir þ.m.
vildu, eða höfðu sitt lof til lagt,
fór þvi fjarri, að forvigismenn
þeirra efldust að álifci og hylli með-
al landsmanna, heldur livarf hug-
ur og hollusta alþýðu meir og meir
til þeirra tveggja, sem svo rösk-
lega risu gegn göllum laganna.
í stjórnarskrármálinu í sumar
voru orð þeirra og tillögur hafðar
á hinum mesta heiðri ogþeirtald-
ir manna sjálfsagðastir í nefnd
málsins.
Höfðu þeir mikil og góð áhrif
á þýðingarmestu lögin sein gjörð
voru í sumar, og má kalla, að þing-
ið hafi í verkinu aðhylst skoðanir
þeirra á sambandslögunum, með
því að leggja þær bætur sem unt
er, við böli því er 6. gr. skapar
oss.
Fjöldinn allur af landsmönnum
leggur nú þá virðing á, að engir
þingmanna hafi getið sór neitfc
líkan orðstýr í sambandsmálinu,
hvorki i fyrra né í ár, sem þeir
Benedikt Sveinsson og Magnús
Torfason.
I kjördæmi Benedikts, Norður-
þingeyjarsýslu, er gengi hans ör-
uggara en nokkru sinni fyr, enda
bauð sig enginn fram gegn hon-
um svo hann er sjálfhjörinn.
Nokkrir ísfirðingar sáu ofsjón-
um yfir því, að Magnúsi Torfasyni
yrði svo auðsótfc leiðin; en það
mun brátfc sýna sig hvað svein-
staular þeir mega sín mikils hjá
bæjarbúum.
Syndagjöld.
Jón Magnússon, Einar Arnórs-
son og Bjarni Jónsson voruhelstu
forvígismenn sambandslaganna og
vörðu mest 6. gr.
Hafa þeir og mesta ábyrgð á
göllum laganna.
Þeir hafa allir mannskemt sig
sfcórlega. Þó tveir,þeir síðarnefndu,
Nýkomnir
Hollenzkir vindlar
margar tegundir.
LOPTUR & ÁGÚST.
ALLAR
BRAUÐ Y ÖRTJR
er bezt að kaupa hjá
Bökunarfélagi ísfirðinga
Silfurgötu 11.
F ormálabók
Einars Arnórssonar hefur verið
léð manni til afnota.
Skilist á sýsluskrifstofuna.
reyndu eftir megni að gjöra yfir-
bætur í sumar, og Jón ylti um
hrygg á eigin atbæfi sínu, eins árs
búsetunni, hlaðast makleg málar
gjöld nú fastar og fastar að þeim.
Þegar kom til framboðs á dög-
unum stóð mælirinn svo lágt hjá
Einari, að ekki þorði hann á sjó-
inn.
Jón Magnússon dró úr vör, en
talið er vist, að hann farist i róðr-
inum.
Þar á móti er ekki ólíklegfc að
Bjarna skoli á land, enda er hann
nokkru minnur sakbitinn en hinir.
„Eigi er jafnan öruggast, að
ganga síðastur“.