Norðri - 04.02.1909, Blaðsíða 1

Ritstjóri: BJÖRN LINDAL Brekkugata 19.
IV. 5.
Akureyri, fimtudaginn 4. febarúar
Til minnis.
Bæjarfógetaskrifstofan opin kl. 10—2, 4—7
Bæjarsjóður, Lækjargötu 2, mánud. mið-
vikud. og laugardaga kl. 4—6.
Kitsímastöðin virka daga 8 f. h. til 9 e. h.
helga daga 8—11 og 4—6
Bókasafnið, þriðjud.. fimtud. og laugard.
5—8. Sunnudögum 10—11 og 4—8.
l’ósthúsið 9—2 og 4—7.
Ulbú Islandsbanka 11—2
Utbú Landsbankans 11—12.
Stúkan Akureyri fundad. þriðjud.kv. kl. 8.
Brynja miðvikudagskvöld kl. 8.
Isafold Fjallkonan sunnudagskv. kl. 4.
Trúföst mánudagskv. kl. 8.
KAUPFÉLAGS EYFIRÐINGA
verður haldinn á Möðruvöllum í Hörgárdal laugardaginn 6. marz
n. k., og byrjar kl. 11 árdegte.
Menn eru ámintir um að mæta stundvíslega.
Félagsstjórnin.
Fyrir minni Mannesar Hafsteins
1. febrúar 1909.
Pingmaðurinn.
Upp stóð einn fráneygur fulltrúi Dana,
fjötvis og geðstór, en hcegur að vana,
horfir á »landann« með hálfgildings spotti,
hefur svo brýnnar og mœlir með glotti:
„Oss heyrist þér talið um herskip og fána,
„en hálfa yðar lífsbjörg þér verðið að lána.
„Hvað mundi eftir sem Islandi liki?
„œtlið’ að gera það fullveðja riki?u
* • • •
* * * * •
I salnum varð steinshljóð sem stunda-rás timanna
stöðvaðist — breyttist i rafniðinn símanna,—
eilifðar rafniðinn örlaga-straumanna,
auðnan sem vefur um markstafi draumanna.
* * • •
• • * • •
Rétt eins og örskot þá rís upp úr kafinu
rekkur og stendur sem „klettur í hafinuu,
raustina brýnir með arnsúg i orðinu;
— andarnir feðranna titruðu i borðinu!
• • • •
* * ' * # •
„Fullveðja riki? Já, vinir, það viljum vér,
„viljum það, krefjumst þess—Norðurlönd skiljiðþér!
Svarið fanst M...... þeim mœringi, fátt um
og máltaksins orðan varð flestum ei brátt um.
* • * •
• • • • •
En svo mcelti Hafstein. Hann sagði ekki fleira;
en sannlega nóg hverju skynjandi eyra.
Þau orð draga arnsúg til ókunnu strandanna:
eiðstafinn guðanna, sjálfstœði landanna!
• *
• • •
Orðheill þá kvað,
sem aldrei fyrnist
valinn ver
í valdasœti.
Það mun orð
meðan Island byggist
við Hafstein kent
og i heiðri lifa.
M /.
Eins og skýrt var frá í síðasta tbl.
Norðra, og sjá má af þingmálafundar-
gerð Akureyrarkaupstaðar í sama blaði,
fóru svo leikar á þingmálafundinum 25.
jan., að tillaga Skjaldborgarliðsins, frum-
varpsandstæðinga með þingmanninn í
broddi fylkingar, í sambandsmálinu, var
feld með miklum atkvæðamun, en til-
laga frumvarpsmanna samþykt.
Mótlæti þessu og ósigri gat þingmað-
ur bæjarins, Sigurður Hjörleifsson rit-
stjóri og læknir, auðvitað ekki tekið
með þeirri stiilingu, er sæmir gætnum
mönnum og hygnutn. Líklega þykir
honum sigurinn í sumar hafa orðið sér
of dýrkeyptur til þess að verða svona
skammær.
í síðasta tölublaði «Norðurlands» veð-
ur hann fram á vígvöllinn og skirpir
saurnum úr klaufunum*) til allra hliða.
Virðist honum loks vera farið að skilj-
ast það, að sú braut, er hann gengur,
sé eigi svo þrifaleg sem skyldi, og því
sé þörf á að fleygja nokkru áf sorpinu
úr götunni, og ata þá, sem aðrar leið-
ir fara, til þess það líti svo út fyrir
manna sjónum, sem þeir vaði í sama
foræðinu. — Látum oss nú athuga Iítið
eitt, hvar saurinn lendir,
þingmaðurinn byrjar með því að
svívirða kjósendur kaupstaðarins fyrir
það, að þeir mættu fjölmennir á fund-
inum, og meiri hluti þeirra greiddi at-
kvæði í sambandslagamálinu gagnstætt
því, sem hann vildi vera láta; segir að
þeim sé »smalað á þingmálafund» og
látnir sitja þar undir eftirliti.« Einkum
ræðst hann á þá Heimastjórnarmenn
hér í bænutn, er hann hyggur að geng-
ist hafi fyrir því að safna undirskriftum
undir áskorunina til þingsins, sem prent-
uð er á öðrum stað hér í blaðinu, og
gefur í skyn, að þeir hafi beitt óheið-
arlegum meðölum til þess að fá kjós-
endur til þessa.
Það er engin ný bóla þótt þingmað-
urinn svívirði í dag, það sem hann
hóf upp til skýjanna í fyrra dag, og
hrósi á morgun þvf sem hann svívirti í
gær. — Hatin bar kjósendum bæjarins
annað orð síðastliðið sumar, þegar ís-
lands óhamingju varð það að vopni, að
hann varð kosinn þingmaður fyrir bæ-
inn. þá var það ekki svívirðilegt í hans
’) Þetta eru auðvitað ltkingarfull orð, þvt
að kunnugir ntenn segja að þiagniaður-
urinti hafi ekki klaufir.'
1909.
augum að senda legáta út um allar
syeitir til þess að sækja þá kjósendur,
er höfðu Iofað að kjósa hann, veita
þeim ókeypis flutning til bæjarins, og
jafnvel kaup fyrir þann tíma, sem til
ferðarinnar fór. — Hann boðar þing-
málafundinn með tveggja nátta fyrir-
vara, að eins í sínu eigin blaði. Hvers
vegna? Auðvitað til þess að reyna að
hamla því að aðrir en fylgifiskar hans, sem
allir lesa auðvitað «Norðurland«, fái viV
neskju um fundinn í tækan tíma. Þetta
eina bragð er nægilegt til þess að sýna
hversu heiðarlega hann fer að ráði sínu
gagnvart þeim kjósendum bæjarins, sem
ekki eru á sama máli og hann.
Þá ber þingmaðurinn Norðra það á
brýn, að ágrip það, er hann flutti af
ræðunum um sambandsmálið, sé fult af
vitleysum og rangfærslum.
Hvað snertir ágripir af ræðum þing-
mannsins, þá er það ekki undarlegt,
þótt þar sé fult af vitleysum; sýnir það
bezt og sannar hversu samvizkusamlega
og rétt Norðri hefir skýrt frá, því til
þess að losna við allar vitleysurnar, sem
þingmaðurinn fór með á fundinum, hefði
auðvitað orðið að gjörbreyta ræðum
hans. Um rangfærslur ætlar Norðri
ekki að þrátta við þingmanninn. A þess-
um fundi voru margir skynsamir menn,
er dæmt geta um ræðurnar og ágrip
Norðra af þeim, og skal þetta mál því
lagt undir þeirra dóm. —
Það er engin nýung, að þingmaður-
inn þræti fyrir það í öðru orðinu, sem
hann hefir sagt í hinu, ef honum er
bent á, svo greinilega, að hann sjálfur
skilji, að hann sé kominn í mótsögn
við sjálfan sig og vaði reyk og vitleysu.
Þetta er líka eina úrræði þeirra manna,
sem skortir siðferðislegt þrek og skyn-
semi til þess að skammast sín opinbér-
legafyrir slíkt. Síðasta rangfærsluaðdrótt-
un hans á þó líklega fremur rót sína
að rekja til geðvonzku og heimskulegr-
ar bræði, en meðfæddrar fúlmensku. —
Það þarf skynsamari mann og skilnings-
betri en þingmanninn til þess að finna
vit og samhengi í ræðum hans og það
er engin furða, þótt honum sjálfum of-
bjóði stundum allar þær vitleysur, sem
hann hefir sagt, þegar hann sér ræður
sínar á prenti, og verði það á að halda,
að svona vitleysislega hafi hann þó
ekki talað.
Hafi nokkurntíma verið reynt til þess
að blekkja kjósendur á þingmálafundi
þá var það reynt á þeim fundi, sem
hér ræðir um, með því að reyna
að fá til þess að samþykkja jafn
vitlausa tillögu og þingmaðurinn og
hans fylgifiskar voru að burðast með.
Eins og margsinnis var tekið fram og
bent á á fundinum, er þessi tilllaga
teygjanleg eins og hrátt skinn. Hverju
þarf að breyta í frumvarpinu til þess
að það geti ekki orkað tvímælis, að ís-
land verði fullveðja ríki? Eitthvað af
því, sem nauðsynlega þarf að breyta
til þessa, hefðu þó þessir menn átt að
getur bent á, þar eð þeirstagast 'alt af
á því, að frumvarpið, eins og það er,
sé Innlimunarfrumvarp og feli í sér af-