Norðri - 04.02.1909, Síða 3

19
NORÐRI.
NR. 5
En þessi tilfinning hefir ekli verið nógu
sterk og altru rn hjá þjóðinni, og því
hefir verksmiðjan orðið að stauza um
leið og hún átti að byrja. — En hún
verður að komast á stað aftur, mann-
anna vegna, st m brotið hafa ísinn. bæj-
arins vegna, og síðast en ekki sízt
þjóðarinnar vegna og landsins vegna —.
En hér eru góð ráð dýr.
Mikið á annað hundrað þúsund króita
er kc.mið í hús og vélar. Mjög litið
vantar til, að áhöld séu næg til þess
að verksmiðian 'geti starfað af fu!l-
um krafti. Geti hún ekki tekið til starfa,
er megnið a.f Jjessu fé tapað rneð öllu.
Fáist starfsfé, er Bílu borgið. Og þetta
fé þarf að útvega. Verði það ekki hægt
með öðru móti, á bærinn, sýslufélagið
og landið að hlaupa undir bagga.
Hér getur að sjálfsögðu ekki verið
um annað að ræða, en ábyrgð eða for-
réttishlutabréf í fyrirtækinu, gegn nægi-
legri tryggingu. Hjálpin á að vera falin
í lánstraustsaukning aðallega, en engum
beinum styrk eða gjöfum.
Með öðrtim orðum, bærinn og land-
íð á að hjálpa til að koma fyrirtækinu
á stað, þá er því borgið ef stjórn er
góð og fyrir því á bærinn og land-
ið að geta séð.
Eg treysti því, að bæjarstjórnin taki
þetta mál til alvarlegrar íhugunar og
tel líklegt, að allir góðir borgarar
þessa bæjarsjái, að hér er um mikilvægt
mál að ræða, er snertir þá alla, annað
hvort beint eða óbeint.
Pá niðurstöðu, sern bæjarstjórnin kann
að komast að, ætti að bera undir al-
tnennan borgarafund.
. Retta mál ætti ekki að verða að deilu-
efni, úr því að jafnvel Norðri og Norð-
uriand geta verið á sama máli um það.
Bœjarmaður.
Svar íil M. j.
Undir mjög svo viðeigandi fyrirsögn
skrifar Matth. Jochumssou í síðasta tbl.
«Norðra« um trúmáladeiluna á meðal
Vestur-íslendinga. Rekst hann líka á trú-
boðana hér heima, og býður okkur upp
í Surtshelli til sín, þar eð hann ímynd-
ar sér, að vér séum eins hræddir við
Ijósið og liani': er sjálfur.
Hann veit þó, að eg, fyrir mitt leyti,
hefi einlægt verið að keppast við að fá
menn til að ransaka ritninguna og að
íáta sem mest ljós leika á hana og öll
trúarmál. Enn hann er svo hræddur.
utn, að menn fari að atlmga málið með
einlægni, að hann sleppir engu tækifæri
til þess að iasta rithinguna og þá, sem
fara með kenningu hetinar, í þeirri von
að menn muni ekki taka eftir Ijósinu,
sem geislar út frá henni, til að fegra
manniífið, göfga manneðlið og eíla
mannkostina eins og það hefir alstaðar
gert, þar sem það hefir hrifið menn
og bent þeim til 'Guðs fyrir Jesúm
Krist.
Enginn er fær um að dænia um trú-
arkenningar nema líf hans sé hreint og
mannorð hans óflekkað. Fleiri skilyrði
eru til, en þetta er aðalskilyrðið. Því
vér höfum ekkert að gera með tómar
kenningar, ef að þær hafa ekki góð á-
jirif á lífrð, og maðurinn, sem framber
kenninguiia, á að sýna ágæti hennar í
sínu daglega Iffi, annars er haim hræsn-
ari.
M. J. segist ekki skilja Opinberunar-
bókina. Það er ekki furðanlegt, því þar
í stendur skrifað: > Hér ríður á speki. ■
Vér erum nú orðnir vanir við að
heyra um þessa > beztu kennimenn í
löndunum sem eru M. J. samdóma. Rað
er blekking oían á blekkingu. Hver er
þessi Dr. Jamcs Robertson? Eg hefi
ransakað seinustu útgáfuna af »Yearbook
of the Churches,« (árbók kirknamia)
Nýjar kvöldvökur,
mánaöarrit fyrir sögur, kvæði, bókmentir o. fl., heldur áfram að
koma út á Akureyri. 1. hefti 3. árg. er komið út og er í því byr-
jun á nýustu skáldsögu Jóns Trausta. Skáldsaga þessi kemur öll
út í 3. árg. og verður nálægt 10 arkir að stærð. í þessum árg.
verður og endir á hinni ágætu sögu »Á ferð og flugi«. Er þessi
ferðasaga ein hin skemtilegasta saga, ersnarað hefir verið á íslenzku.
í öðrum árg. var byrjunin á henni.
NÝJAR KVÖLDVÖKUR eru helzta sögutímarit landsins,
og sögurnar í þeim verða miklu ódýrari, heldur en ef þær væru
sérprentaðar. Sagan »Ben Húr« kostar sérprentuð 3 kr. en í öðrum
árgangi Kvöldvaka kostar hún ekki meira en eina krónu, með því að
hún er eigi nema í þriðjungi árgangsins.
m, a. æfiágrip 560 af hinum helztu
kennimönnum í öllum flokkuni, (og líka
í nýju guðfræðinni»), cn ekki finst e ít
orð uin þenr a Robvrtso >. Ei M.
J. gerir hann að einum hinna beztu
kennimanna í löndunum.
Um deiluna í Vestuiheinri er það að
segja, að maður, sem fær laun síi: fyr-
ir að kenna lúterskar kreddur, á að kenna
þær sarovizkusamlega. Ef hann gelur
ekki gert það, á hann, sem heiðarlegur
maður, að segja upp starfi sínu.
Ef maður hcfir ástæðu til þess að
trúa, að kenningin, sem hann fer
með geti verið náunga lians til upp;
byggingar, og gefið honum krafí til að
sigra freistingar sínar, þá er honum ó-
hætt að kenna þæróháður öllum flokka-
takmörkum; en ekki má hann halda á-
fram að lifa í svikum og taka borgun
fyrir að kenna það, sem hann ekki kenn-
ir, og getur ekki kennt.
Loks þarf eg að minnast, með hrygð
á ákæruna, í grein M. J. um, að vor
kenning um Jesúm Krist, <setji Alföð-
urinn bak við tjaldið«. Allir, sem hafa
heyrt vora kenningu, munu játa, að þetta
séu ósannindi. M. J. hefir átt kost á að
lesa öll ritin, sem eg hefi gefið út og
og hefir oftar en einu sinni heyrt mig
prédika um Krist og því nefni eg það
ósannindi, móti betri vitund. Jesús kom
einmitt til þess að leiða oss til Föð-
ursins. Hann sagði: »Eg leita ekki míns
vilja, heldur viljaföðursins,semsendimig,»
(Jóh, 5. 30), og bað að Faðirinn mundi
gera sig dýrðlegan, aðeins til þess «að
Scmirinn einnig gerði Föðurinn dýrð-
legan® (Jóh. 17. 1).
En það höfum vér kent, og mun-
uni kenna, sem Jesús segir: Hver sem
ekki heiðrar Soninn, sá heiðrar ekki
Föðurinn, sem sendi hann.« (Jóh.5. 25).
Því að hann vitnar: «Eg og Faðirinn,
við erum eitt«, (Jóh. 10. 30).—
ARTHUR OOOK.
Talsími til Siglufjarðar.
Sýslufundur Skagfirðinga hefir nú veitt
2000 þús. kr. úr sýslusjóði til símalínu
frá Vatnsleysu út Höfðaströnd til Siglu-
fjarðar. Aætlað er að lína þessi muni
kosta 30,000 kr. og hefir verið ætlazt
til að héröðin, sem línan á að liggja
um, legðu til 10.000 en landssjóður
20,000 kr.
Líklegt má telja að Eyjafjarðarsýsla
leggi eitthvað af mörkum*þótt> sfður
sé ástæða til þess nú,“enjgáður en
Ólafsfjarðarlínan var lögð,|því að Siglu-
fjarðarlínan mun óefað rýra tekjurnar af
þeirri línu.
Hreppafélög þau 6, er línan á að
liggja um, munu að sjálfsögðu eitthvað
til línunnar leggja, einkum Hvanneyrar-
hreppur (Siglufjörður), enda er honum
mest nauðsyn á línunni. Vonandi er að
allir, er hér eiga hlut að máli, sýni
þann dugnað að koma þessu þarfamáli
í framkvæmd,
Askorun til alþingis.
Undirskrifaðir alþingismanna kjósend-
ur í Akureyrarbæ, leyfutn oss hérmeð,
virðingarfylst að skora á bæstvirt al-
þingi íslendinga, sem saman á að koma
í Reykjavík, þ. 15. febrúar næstkom-
and, að samþykkja frumvarp til sam
bandslaga milli Danmerkur og íslands,
sem væntanlega verður lagt fyrir þing-
ið af stjórninni eða millilandanefndar-
þingmönnunum, fari það frumvarp í engtt
skemmra í réttindakröfum Islandi til
handa en frumvarpsuppkast millilanda-
nefndarinnar, er út kom á næstliðnu
vori. Vér lýsum yfir fullu trausti á nú-
verandi ráðherra íslands i sambands-
málinu, og álítum hann allra núlifandi
íslendinga færastan um að útvega landi
voru hagfeld sambandslög við Dan-
tnörku.
Akureyri, í janúar 1909.
(Nöfn 200 kjósenda)
Húsnæði
handa
3-4 fjölskyldum
til leigu hjá
/. Gunnarssyni.
J.VLHA VSTEÉNs
VERZLUN Á ODDEYRI
KAUPIR NÝTT SMJÖR OQ HÆNUEGG
MEÐ HÆSTA VERÐl MÓT PEN-
ÍNGUM OG VÖRUM.
—-
Guðmundur Scheving Bjarnason,
héraðslæknir í Steingrímsfjarðarhéraði,
bróðir Páls sýslumanns Bjarnasonar á
Sauðárkrók og Brynjólfs bónda í Pver-
árdal, dó að heimili sínu í Hólmavík
24, f. m. eftir 2 mán. legu.
Hann var fæddur 27. júlí 1861 Helztu
æfiatriða hans verður getið síðar hér í
blaðinu.
»Heimastjórnarfélag Akureyrar«
liélt skemtisamkomu 1. febr., að vanda,
allfjölmenna. Par flutti skáldið Matthías
Jochumsson kvæði það, fyrir minni ráð-
herrans, er prentað er á fyrstu síðu
hér í blaðinu. Tilefni þess geta menn
séð í síðasta blaði Norðra, í ágripi af
ræðu Stefáns skólameistara Stefánssonar
8
ir aftan ‘steininn, en Törres stóð agndofa og reyndi
að jafna sig, þótt blóðið væri órótt, og inigur hans
væri svo gagntekinn af hinum glæsilegu draumum,
að hann kallaði hátt — svo að hinir skyldu heyra
það á bak við steininn.
< Eg býð 50 aura í ferjutoll til stöðvarinnar. Pað
hljómaði þvílíkur hlátur yfir lágdeyðu vatnsins, að
Törres þóttist aldrei hafa lieyrt slíkan, því það var
kaupstaðar hlátur, —ertandi, yfirlætislegur og frjálsleg-
ur. Og svo var kallað: «Komdu hingað! fram með
manninn með 50 aurana! látum okkur skoða gull-
fuglinn.»
Tvö rauðleit og gletnisleg andlit gægðust upp
til þess að sjá haítn, og Törres vék sér svo til, að
hann kom auga á þrjá kaupstaðarbúa, sem lágu í
grasinu í skjóli við stóra steininn, þeir höfðu með
sér. veiðarfæri, og höfðti breitt hvítau dúkámilli sín
sem var þakinn flöskum og glösum, með gulum og
rnuðuin drykkjum, smjör íglerskál, fínt kaupstaðarbrauð,
(>pnar blikkdósir og pappírsvafðir hænuungar. —
Törres sá þetta alt í einni svipan, án þess
að gera sér grein fyrir nokkru öðru en því, að alt
þetta hlyti að vera ákaflega dýrt, og homim fanst
einhvern veginn, eins og það yrði svo óendanlega
lítið úr sér.
drei hafði hug til að fara, þegar aðrir fóru í kaup-
staðinn; hann sem altaf hafði nurlað saman til kaup-
staðarferðarinnar, en hafði aldrei nógu tnikið, nú var
hann tilbúinn alt í einu, og héldu honum engin
bönd.
Nú var hann kominn á leið, fótgangandi í síð-
degissólskininu, með alla sína aura í smáströngum
hingað og þangað á sér, niðttr eftir veginum ofan
að vatninu, sem hann ætlaði að láta ferja sig yfir
um á bát, til járnbrautarstöðvanna fyrir handan.
Honum var kunnugt um, hvað það kostaði að
komast til bæjarins, það var afskaplega mikið. En
það var ómögulegt að fara hálfa aðra dagleið fót-
gangandi, eins og honutn lá á að komast áfrani.
Hann hafði hugsað sér að ferjutollurinn niundi nema
25 aurum. En þegar hann var kominn svo langt, að
hann sá stóra steiminn við vatnið, þar sem hann vissi
að báturinn mttndi liggja, tók hann að brjóta heil-
an um það, að Anders eigandi bátsins mundi ef til
vildi ekki vera viðstaddur, og þá gæti hann fengið
bátinn lánaðan, og ferjað sig sjálfur yfir uni. Pað
kostaði ekkert, því hingað mundi hann aldrei koma
framar.
Heimilisfólkið hafði ekki skipt sér mikið af því,
þegar Törres ætlaði að heiman. Hattn hafði alt af