Norðri - 10.06.1909, Blaðsíða 3

NR. 23
NORÐRI
91
Það var ekki ólaglega á stað farið að
kaupa hann »Jörund« í árferðinu því
arna, þegar peningarnir hvorki fást eða
sjást frekar en <glóandi gull« og víst
eiga þeir fáú menn, sem urðu til þess
að koma framkvæmdinni á, þakkir skilið,
því eins og við mátti búast, varð það
ekki af sjálfu sér, en nógir til að spilla
og tefja fyrir, og það engu síður eftir
að báturinn var kominn hingað, því
þá reyndu ýmsir að leiða í Ijós galla,
sem oftast voru ekki til, eins og geng-
ur, menn, sem ekki báru skyn á slíkt.
F*að sem eg get um bátinn sagt
eftir mitt ferðalag með honum, er gott
eitt, því mér líkaði hann mæta vel, og
var í stuttu máli harðánægður með hann,
enda er eg viss um, að hann er nægi-
legur, og samsvarar fullkomlega því,
sem honum er ætlað, eins og nú stend-
ur á. Pess vegna álít eg J>að ekki ein-
ungis rýmilegt, heldur sjálfsagt, að menn
reyni að styðja útgerðina, svo ekki enn
á ný þurfi að leita til utanhéraðsmanna
eða jafnvel útlendinga, og fá svo má-
ske enn þá verri skip, eins og þau, sem
menn hafa orðið að sæíta sig við hér
undanfarið, og vissulega er það Skag-
firðingum til iítils sóma, að þeir veittu
engan fjárstyrk, svo að ferðirnar hefðu
orðið fullkomnari, og áreiðanlega var
þeim peningum ekki fleygt í sjóinn, sem
þingið, sýslunefndin hér og sýslunefnd
Suður-Pingeyjarsýslu veitti. —
Z.
Stjórnmála-óstandið sem nú er í land-
inu verður mörgum að ærnu áhyggjuefni, er
brýst út í mörgum myndum. Hagyrðingarn-
ir beina flestir skeytum sínum að Birni ráð-
herra og er þar margt vel sagt, er lýsir.
hinni þungu þykkju þjóðarinnar yfir ráðs-
menzku hans og atferli í hvívetna. Margir
snúast og á þá sveifina að gera hlægilega
framkomu hans og er það létt verk t. d. með
því að bera saman frelsisglamur hans og"
fimbulfamb í »ísafold> við skriðdýrs-sleikju-
háttinn í Danmerkur ferð þeirra forsetana.
Lögrétta flutti nýlega ýmsa kviðlinga um
ráðherrann og heitir eitt þeirra »Bjarnar-
gæla., langur bragur og fyndinn mjög, enn-
fremur ýms lauserindi og hljóðar eitt þeirra
svo.
Osjálfráður ið björn,
andatrúar niðbjörn,
fagurgala friðbjörn,;
fleðulyndur kviðbjörn.
Lengi var^ hann biðbjörn,
bæna og^sálma kliðbjörn.
Landvarnar Iiðbjörn, v
loksins varð skriðbjörn.
»lngólfur«
hefir ekki komið síðan 26. maí og
er talið víst að hann sé r.ð hann sé nú
dauöur.
Í^YRIRLESTUR
á íslenzku um, skógræktarmálið
á íslandi og erlendis,
heklur
skógrœktarstjóri Koefod ffansen
föstudaginn 18. þ. m. k\. 8. e. m.
í Oood-Ternplarahusinu,
eru beztir og ódýrastir allra lampa.
Eyða mjög litlu.
Lopt notað ístað
kolsvru.
ANKER OL
ER ÓEFAÐ HIÐ BEZTA ÖL
SEM HÆGT ER AÐ
DREKKA MEÐ
MÁLTÍÐUM.
ANKER OL
VAR BRÚKAÐ Á FERÐ KON-
UNOSINS OO RÍKISDAGS-
MANNA TIL ÍSLANDS MEÐ
s/s ,BIRMA' OG .ATLANTA',
ANKERÖL VAR BRÚKAÐ Á
SKÓLASKIPINU .VÍKING'.
1
1
^lA^^^WN

sosa
eru mjög hentugir í sölubúðir
og samkomusali.
700 Ijósá
ágætir sem götuljós.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland.
Otto Tulinius.
Tne North British Ropevork Co,
Kirkcaldy,
Contraktors to H. M. Governement.
Búa til: rússneskar og ítalskar fiski-
lóðir og færi alt úr bezta efni og sér-
lega vandað. Fæst hjá kaupmönnum,
Biðjið þvi ætíð um
KIRKCALDY
fiskilínur og færi hjá kaupmönnum þeim
er þér verzlið við, því þá fáið þið það
sem bezt er.
IBSEN-CIGAREN
og vore andre Specialmærker: „Fuente",
„Drachmann" og „Grieg" anbefales og faas
overalt paa Island.
68
Törres; því hann gerði sig ekki ánægðan með ágrip
úr biflíunni; hann las alt um Jakob, eins og það var
í biflíunni.
Og hann sá hann auðgast af lausafé og feitum
hjörðum, hann sá hann fara rúm úr rúmi meðal
eiginkvenna og þerna; hann sá andvaralaus afkvæmi
hans vaxa upp. og verða verri en faðirinn — en
guð var alt af með Jakob; honum voru allir hlutir
leyfilegir — eins á meðal kvenna sem karla.
Og þegar Törres í æsku hugsaði til þess, þegar
hann kæmi til himnaríkis og ætti að setjast til borðs
með Ábraham, ísak og Jakob, þá skyldi hann sitja
um að troða sér áfram, þangað til hann fengi sæti
svo nærri Jakob, sem mögulegt væri.
Því það var eitt, sem hann vildi gjarnanfræðast
um, en það var hið ágæta slægðarbragð, með flikr-
óttu prikin.
Þegar Törres sat yfir fé, svo hátt uppi í heið-
unum, að hann gat fundið dálítið af orakjarri og
hezliöngum - hafði hann búið til fjölda marga
skröpustafi, og hann hafði líka hugsað mikið um það,
hvernig bezt væri að raða þeim niður. En aldrei
sá hann fénað sinn árekka, og cnn þá síður hafði
hann með sér vatnstrog til að hæna hann að. —
Hann langaði mjög til að komast að einhverri
staðfest á milli
eftir smámsaman
65
kaupstaðarfólksins, sem hann tók
— ekki aðeins mismunur á auð-
legð, en einnig þetta óljósa, sem hr. Jessen nefndi
mentun. Það fór líka að skýrast fyrir Törres, þegar
herra Jessen var að tala um mentunina, að þá var
það eitthvað, sem jafnvel herra Jessen var ekki sjálf-
ur meistari í; það var nú sjálfsagt fyrst og fremst
allur þessi lærdómur úr bókunnm.
í skólanum og hjá prestinum hafði Törres staðið
sig í meðallagi. Hann var fljótur að læra, þegar hann
vildi. En mest af því sem hann lærði, var hann
ekki hneigður fyrir nema til hálfs, af því, að hann
hafði enga sönnun fyrir, hvort það var satt eða ekki.
Og ef það nú væri ekki satt, þá skyldi enginn kraft-
ur ginna hann til að læra um slöngur sem gætu tal-
að, eða kýr sem átu hver aðra upp til agna.
Aðeins einn kafla úr biflíusögunum kunni hann.
En þann kafla kunni hann líka upp á sína tíu fingur.
Og það var sagan af Jakob, óþokkanum, sem lifði
á illa fengnum auði í lífinu, og endaði með því að
verða ættfaðir í himnaríki.
Kristilegi skólalærdómurinn hafði fríað Törres
Snörtevold á uppvaxtarárunum við allar aðrar sögu-
bækur en biflíusögurnar.
Hvorki hann eða félagar hans höfðu nokkurntíma