Norðri - 15.07.1909, Síða 3

NR. 27
NORÐRI.
■^=c-
111
Óreglan á Siglufirði.
C. Oppeland, sjómannatrúboði frá
Haugasundi, er verið hefir nokkur sum-
ur á Siglufirði, hefir átt tal við ísafold
um óregluna á Siglufirði, og birtir blað-
ið efni þessa samtals 3. þ. m.
Hann kvartar einkum um ofdrykkju
norskra sjómanna þar, og kveður aðal-
orsök hennar vera ólöglega áfengissölu
í landi. Einnig kvartar hann yfir því,
að ekki sé húsnæði til þess að geyma
ósjálfbjarga menn í að næturþeli.
Satt er það, að allmikið drekka norsk-
ir sjómenn á Siglufirði, og sennilega er
þar óleyfilega selt áfengi. En hvers vegna
gerir þessi mannvinur og félagi hans,
hinn klerkurinn norski, sem þar hefir
einnig verið í nokkur ár, ekkert til þess
til þess að koma upp um þá menn, er
vín selja óleyfilega. Hafa þeir nokkurp-
tima kært yfir slíku broti til lögreglu-
stjórans, eða rétt honum nokkra hjálpar-
hönd f þessu efni, þótt fleirum sinn'um
hafi verið á þá skorað að gera það ?
Það gagnar lítið að tala um óleyfilega
vínsölu, þegar enginn þykist vita nein-
ar sönnur á því, hver geri sig sekan
um hana, er leitast er við að ransaka
málið. Hversvegna kæra þeir ekki laga-
brotsmennina, ef þeim er kunnugt um
þá? Ólíklegt virðist, að þeir meti meira
vináttu þessara manna, en löghlýðni,
siðsemi og velferð landa sinna,
Ressir menn hafa haft barnaskólann
og þinghúsið (sem er sama húsið) til
afnota síðustu sumur, og það hefirjafn-
vel verið reynt að komast hjá því, að
hafa réttarhöld í húsinu, þótt á hafi
þurft að halda, til þess að gera þeim
ekki ónæði. Hvers vegna hafa þeir
ekki búið um ósjálfbjarga landa sína
þar inni að næturþeli? Hversvegna sofa
þeir allar nætur eða loka sig inni, þeg-
ar mest er þörf aðstoðar. Annars virð-
ist það liggja norskum mannvin-
um, og þá einkum norskum trúboðs-
félögum, öllu nær en oss íslendingum,
að koma upp skýli eða taka það á leigu,
til þess að geta hýst ósjálfbjarga norska
sjómenn. Virðist mér það þarflegra en
að hafa þar tvo norska presta.
Annað mál er það, að mesta nauð-
syn er á því að koma upp fangelsi á
Siglufirði, og samþykkja lögreglugerð
fyrir þorpið, enda nær lögreglustjórn
þar ekki tilgangi^ínum, fyr en það hef-
ir verið gert. B. L.
Guðm. Björnsson landlæknir
kemur hingað til bæjarins um helgina,
landveg að austan og norðan. Er hann á
embættisferð og heimsækir alla lækna hér
norðanlands, til Sauðárkróks. Paðan ætl-
ar hann suður Kjöl.
Guðm. dbrm. Guðmundsson
f
á Rúfnavöllum í Hörgárdal og kona
Guðný Loftsdóttir héldu silfurbrúðkaup
sitt í gær og um leið var haldið brúð-
kaup tveggja barna þeirra, Lofts og
Unnar. Kvongvaðist hann ungfrú Hansínu
Steinþórsdóttur frá Hömrum, en hún var
gefin Guðmundi kennara Benediktssyni
frá Svíra.
Norðri óskar öllum þessum hjónum
til hamingju og væntir þess, að ungu
hjónin leitist við að feta í fótspor silf-
urbrúðhjónanna, bæði hvað snertir fyr-
irmyndargott hjónaband og fyrirmyndar
dugnað og atorku.
Ull er að stíga í verði erlendis og
er nú seld á 90 aura í Danmörku og á
Englandi.
Sigurgeir Björnsson
bóndi í Lögmannshlíð.
Sungið við jarðarför hans.
(Undir nafni ekkju og barna)
Lag: Ó, blessuð stund.
Nú drúpir Hlíð, þó brosi sveit við sunnu,
og sorgarskuggum á vorn huga slær,
því gleði ljósin björt, sem áður brunnu,
nú blakta á skari, látni vinur kær.
Nei, gleðin skín í gegnum sorgartárin,
því guð, sem verndar oss á hverri stund
og einn fær læknað allra harmasárin,
þinn anda tók r sína föðurmund.
Og hvað má betur hressa oss og hugga,
en hugsa um öll þín gæði og föðurást?
Á flótta rekur hinsta harma skugga
in helga von á guð, sem aldrei brást
Og endurfunda enginn má oss varna,
því andann bindur hvorki gröf né hel.
Svo nieðtak þökk og blessun konu og barna
og blunda vært. — Ó, kæri, farðu vel.!
P J-
Stefán Stefánsson,
alþingismaður i Fagraskógi!
Hann hélt leiðarþing í Saurbæ hinn 27.
júní, sem getið er um í síðasta blaði
Norðra. Framkoma hans þar mun hafa ver-
ið ísainræmi viðflesta fundarmenn nerna íað-
flutningsbannsmálinu, þar var hann ósam-
þykkur flestum fundarmönnum og munu
margir kjósendur hafa undrast það,; að hann
skyldi í því máli ganga í lið með gamla
Birni, og gjörast flutningsmaður að bann-
lagafrumvarpi, sem gekk svo langt íófrels-
inu, að efri deild áleit það beint brot á móti
stjórnarskrá landsins. Þetta sýnir hvað þing-
maðurinn er ofstækisfullur bannlagsmaður/
sem ekki hefur augun á öðru marki til að út-
rýma ofdrykkjunni, enófrelsislögum, s»m ekki
sæma siðuðum þjóðum, eins og frumvarpið
var fyrst úr garði gjört, og sem þingmað-
urinn lét Ieiða sig til að flytja með Birni
og hans fylgismönnum.
Og enn meiri undrun mun það hafa vakið
hjá ýmsum fundarmönnum og kjósendum
Stefáns, að hann skyldi láta leiða sig þannig
þar sem hann, stuttu áður en hann fór á
þing, lýsti því yfir á þingmálafundi í Saur-
bæ, að hann yrði ekki með að samþykkja
bannlagafrumvarp á þinginu, nema því að
eins að fjórir fimtu af kjósendum landsins
reyndust með atkvæðagreiðslu að vera fylg-
jandi bannlögum.
Og sömu kenningu hélt þingmaður Akur-
Gjalddagi Norðra var 1. júlí.
Biðjið kaupmann yðar um
Edelstein, Olsen & Co,
beztu og ódýrustu
_ Cylinderolíu
fflotoroliu 111=
Tjöru o. fl.
Tne North British Ropevork Co:
Kirkcaldy,
Contraktors to H. M. Governement. *
Búa til: rússneskar og ítalskar fiski-
lóðir og færi, alt úr bezta efni og sér-
leg vandað. Fæst hjá kaupmönnum, '
Biðjið því ætíð um
KIRKCALDY
fiskilínur og færi hjá kaupmönnum þeim;x
er þér verzlið við, því þá fáið þið það
em bezt er.
Kaupendur Norða
í Arnarnesshreppi utan við Hof, vitji
blaðsins í sumar á póstafgreiðsluna á
Hjalteyri. Þangað verður það sent með
öllum ferðum, er falla.
eyringa fram á fundinum inní Eyjafirði, þá
hann var að prédika fyrir mönnum ágæti
bannlaganna.
Skoðun þessara tveggja þingmanna hefur
því breyst þegar á þing kom hvað sem veld-
ur, þvi eins og öllum mönnum er kunnugt,
þá var ekki nema rúmur helmingur af þeim
sem kusu með bannlögunum.
Hyggur annarþingm. Eyfirðinga að þetta
verði til þess að auka honum kosningafylgi
við næstu kosningu.
Reynzlan sker úr.
Eyfirðingur.
Guðmundur Tómasson
læknasskólacandídat kom hingað með
»Vestu« og ætlar til Siglufjarðar til þess
að stunda þar lækningar í sumar.
r Stærst úrval. Lægst verð. Stærst
ro c> “t
<u > KARLMANNA- <
"ES «' _) FATAEFNI r »
15 > fjölbreyttust, < o
ódýrust, Q*
ú -+-* (/) fallegust í Vefnaðarvöruverzlun ■t co
u <L> > n> n < EJ
bJD 8 J Gudmanns r »
15 Efterfl. r+ <
> u n a*
'gJ3A jsgasq ibajh jsjaajs
84
ráðið var að vera eins afundin og sárbeitt eins og
bæjarbúar.
Frá því er hún var kornung, hafði hún, hálfgert
sér meðvitandi, borið eitthvað ákveðið fyrir brjósti .
Ef hún féll um háls föður sínum, kát og fagnandi,
var eins og hún fyndi dálítið til samvizkubits. En
ef hún sat róleg við einhverja smávegis handavinnu.
meðal kunningja móður sinnar, og hej'rði samræð-
una ganga hús úr húsi, frá hrygð til hrygðar, frá illu
til ills, leið henni ekki vel, af því að hún þráði að
komast út.
Eftir dauða móðurinnar og dvölina í útlöndum,
var hún orðin töluvert sterkari fyrir. En ný heilabrot
og efasemdir mynduðust við hinn nána kunningsskap
þeirra frú Steiner.
Það voru karlmenn og aftur karlmenn, sem hún
heyrði talað um. Hyldýpi af illmensku og óhrein-
leika opnaðist fyrir Juliu, enda þótt hún stundum
skyldi það ekki nema til hálfs, fékk hún þó svo ræki-
legar útskýringar, að hún varð feimin, jafnvel við
hann föður sinn. — f*ví hún hafði ráðið í það- vin-
kona hennar hafði jafnvel sagt það berum orðum
— reyndar dálítið hlæjandi, að faðir hennar væri
ekki hótinu betri en aðrir.
En að tiokkur skyldi geta hlegið að þvf —
81
Skömmu síðar hraut hann hægt og hljóðlega
og prjónarnir hennar Soffíu frænku lögðust líka
til hvílu, og Júlía lét dagblaðið renna niður á gólf-
ið og sökti sér niður í dagdrauma.
Síðan hún kom heim úr veru sinni í Dresden,
og einkum nú eftir að hún var orðin vinstúlka frú
Steiner, var bærinn og allir íbúarnir orðnir henni
svo ókunnugir. Allar hefðarkonur — eins og
frú Christensen, kona bankastjórans, og hinar, sem
hún þekti frá dögum móður sinnar, þær litu nú til
hennar með svo undarlegum svip — fanst henni.
Fyrstu dagana höfðu þær hópast allar utan um
hana og boðið henni heim; og hún hafði sagt þeim
upp aftur og aftur frá veru sinni erlendis — öllu,
sem fyrir hana hafði komið, frá því, sem hún hafði
séð, og hvað hún hafði borðað.
En nokkru seinna fanst JolluBIom, beztu vinstúlku
hennar, að það væri skylda sín, að trúa Júlíu fyrir
því, að öllum í bænum fyndist hún vera orðin svo
hlægileg við þessa utanlandsför, sem hún væri alt af
að stagast á. Það voru náttúrlega margir, sem höfðu
ferðast — t. d. frú Christensen, sem hafði verið með
manninum sínum í París, og þá konsúll With — og
hann hafði þó að niinsta kosti ferðast sæmilega! —
og hann hafði sagt, að Dresden væri lelðinleg hola.