Norðri - 28.07.1911, Síða 1

VI. 31.
J. V Havsteens verzlun
Oddeyri.
kaupir með háu verði væna
nautgripi á fæti, ennig kjöt
af ungum nautum og kvígum
og ungum geldum kúm í
góðu standi.
Akureyri, 28. júlí. 1911.
J. V. Havsteens Handel
Oddeyri, Strandgade 35.
Anbefaler et stort Udvalg af alle Slags Skotöi for Herrer & Damer 4
og Börn samt Söstövler og Sko til Fiskere. Herreklæder. Damefrakk-
er og Nederdele. Silketöier til Darnebiuser í særdeles smukke Mönstre
og Kulörer. Normal og strikkede Underklæder til Mænd og Kvinder.
Flipper, Manchetter og Slips, Cravatter etc, etc.
Munið eftir þvi
að enginn hér borgar betur tóm
steinolíuföt en verslun
j. V. Havsteens
Oddeyri.
Norðri 1911
verður eigi nema 42 heilarkirog
kostar því þetta ár eigi nema
2 kr. 50 aura.
Gjalddagi var 1. júlí.
Til matgjörðar og bökunar.
Flórians eggjaduft . . .
— býtingsduft . .
Vanille lyftiduft
Vunillestangir ....
ýmiskonar krydd í bréfum.
Ávaxtalitur
gulur, rauður og grænn
10 aur.
10 -
10 -
15 -
Möndlur, Citron og
Vanilledropar
í glösum á 10, 15 og 30 aur.
Kardemommudropar,
Hindberjadropar,
Kirseberjadropar
glösum á 10, 15 og 25 aura. ! í glÖSUm á 15 Og 25 aur. j einkargóð í glösum á 25 og 30 —
„Sápubúðin Oddeyri“ |
l
Cacao.
Ekta, áreiðanlega óblandað,
hollenskt . . V4 pd. á 40 aur.
Súkkat.
Bezta Livorno-súkkat3/4 pd. 20 —
Soya.
Talsími 82.
Blekkingarviðleitni
„Norðurlands.**
(Eftir Högna.)
Pegar eg las Norðurland 22. þ. m
kom mér til hugar gömul munnmæla
saga um Einar Hjörleifsson. Hann vai
nýkominn frá Ameríku og ráðinn með
ritstjóri ísafoldar. Blaðið hafði þá nýlegj
söðlað um og yfirgefið Landstjórastefn-
una og fyigi við Benedikt Sveinsson,
en gengið í lið með Valtýr Guðmunds-
syni, og þá þurfti að skrifa lystugt fyrir
fólkið, bæði til að fá það til að gleyma
fylgi sínu við B. S, og landstjórastefn-
nna, og svo til að elta þá Björn og
Skúla inn á nýjar brautir. F*etta varð
hlutvetk Einars. Um þær mundir kom
hann inn til vinar síns í Reykjavík og
sagði: »Nú á eg að fara að skrifa »Ieið
ara« í Isafold, en satt að segja veit eg
alls eigi hvað eg á að skrifa, því ac
eg hefi ekki enn' sett mig inti f íslenzkt
Pólitík að gagni.« En Einar varð aé
skrifa nauðugur viljugur, og hann gerð
Það líka og hefir gert ár eftir ár.
Mér kom í hug, að nú mundi svip
ástatt fyrir kaupamönnum Nl., þeiir
ee skipað að skrifa «kosningaleiðara« og
Vlta þó auðsjáanlega ekki nokkurn sk-ap
aðan hlut, hvað þeir eiga að skrifa
eir eru reknir út á ritvöllinn og eig£
a Krafn upp kjarngóða kosningabeitt
handa alþýðu, en vita eigi hvar leita
skal og ienda svo í gömlum sorphaug
ísafoldar og Norðurlands og Iemja of-
an í hann í gríð og ergi, svo upp rjúka
gömul og hálffúin upphrópunarorð:
»Afturhaldsmenn, afturhaldsflokkur, ó-
frjálslynda stefnan® o. s. frv.
Að senda aðra eins pólitíska örviia
út af örkinni í Norðurlandi til að rita
kosningaleiðara og kaupamennirnir við
blaðið eru, er mesta fásinna fyrir flokk-
inn með mörgu nöfnunum. Menn sem
eigi mega segja satt og ekki kunna að
ljúga áheyrilega verða ávalt Ieiðinlegir,
°g geta ekki vakið nokkra samhygð hjá
kjósendum. Þegar E. H. skrifaði kosn-
ingaleiðara fyrir fólkið blandaði hann
ávalt töluverðu af sanninduni saman við
ósannindin, og kembdi þetta og fléttaði
svo vel, að áferðin var sæmileg, og
eigi kafloðið af ósanninda illhærum eins
og ritsmíðar kaupamannanna.
En sleppum þessu, mig langaði að
minnast ögn á ritsmíð kaupaniannanna
á laugardaginn.
Að þessu sinni leiði eg þó hjá mér
þær staðhæfingar, að í flestum lönduni
rfki tvær aðalstjórnmálastefnur, sem ber-
jist um völdin, ófrjáíslyndastefnan og
frjálslynda stefnan. Það vita margir að
það er ýmislegt annað sem skiftir flokk-
um á þingum víða um lönd en frjálslyndi
og ófrjálslyndi. Aftur vil eg benda á
þessi ummæli í greininni af því þeim
er bent sérstaklega að íslendingum:
»Frjálslyndi flokkurinn vill auka rétt
og vald alþýðu, og afnema misréttið
sem allra mest, en íhaldsflokkurinn
eða afturhaldsflokkurinn vill halda öllu
sem mest í gamla horfinu, halda sem
fastast í forréttindi höfðingjanna og
aftra sem mest valdi og réttindum al-
múgans —lítiimagnaus — Þessar aðaí-
stefnur ríkja og hér á landi, og eru
að miklu leyti grundvöllur flokkaskift-
ingarinnar í hinum stærstu málum
þjóðarinnar. Flokkarnir heita hér:
Heimastjórnarflokkur og Sjálfstæðis-
flokkur og byggjast þau nöfn á stefnu
þeirra í hinu mikilsverðasta máli þjóð-
arinnar — sambandsmáiinu.«
Það eru ekkert annað en framhleypn-
isleg ósannindi að sú stefna ríki hér á
landi að haida öllu sem mest í gamla
horfinu, halda sem fastast í forréttindi
höfðingjanna, og aftra sem mest valdi
og réttindum almúgans, og etin ósvífn-
ari lýgi er: að þetfa sé grundvöllur
flokkaskiftingarinnar í hinum stærstu
málum jijóðarinnar.
Það vita allir, sem ofurlítið hafa kynt
sér þingsögu síðari ára, að langákveðn-
asta flokkaskiftingin á þingi hefir stafað
af því, að þing og þjóð hefir ekki get-
að orðið ásátt um, hverju halda skuli
fram til kapps: fyrst í stjórnarskrárniál-
inu gagnvart dönsku stjórninni, og síð-
ar í sambandsmálinu gagnvart I>önum.
I' þessum stórmálum má finna aðal-
grundvöli flokkaskifting«rinnar.
Fyrir 8 eða 9 árum reyndu útgef-
endur Norðurl. að vinna sér alþýðu-
fylgi með því að halda því fram, að
ýmsir merkir menn iandsins væru aftur-
haldsmenn, og mættu því eigi komast
á þing af þeirri ástæðu. Þá höfðum vér
um skeið haft fremur íhaldssama stjórn
og æsktu þá margir eftir aflmeiri fram-
kvæmdarstjórn en verið hafði, og því
var þá vit í því fyrir Norðurland að
búast við því, að það kynni að geta
fremur aukið flokksmönnum sínum kjör-
fylgi við þingkosningar, væri hægt að
koma þeirri skoðun inn hjá kjósendum
að flokksmenn þess, er í kjöri voru,
væru meiri framfaramenn heldur en
keppinautar þeirra af hinum flokknutn.
En nú stendur öðruvísi á, svonefnd
framfarastjórn er búin að reyna sig und
ir forustu B.J. og gamlir framfaraþmg-
menn á síðustu tveim þingum.*) Margir
eru búnir að fá nóg af þeirra misheppn-
aða stjórnmálabrölti, sem engan árang-
ur hefir haft, nema sóa landsfé, svo
bein fjárhagsvandræði eru fyrir dyrum,
og mundu því fegnir fremur veija til
þings gætinn framkvæmdamann, sem
reyndi að rétta við fjárhaginn og veitíi
flokksómögunum færri bitlinga. En þrátt
fyrir það, þótt sú stjórn, sem stuðst hef-
ir við Heimastjórnarflokkinn, hafi verið
*) Raunar var flokkurinn hættur að nefna
sig framfara eða framsöknarflokk, því að
hann sá, að hann var algerlega kafnaður
undir því nafni, þótt ver færi með ?íð-
ari nöfnin.