Alþýðublaðið - 01.10.1963, Blaðsíða 15

— Drekktu þetta, sagði hann
ákveðinn -— og hresstu þig upp.
Ég ætla að kalla á mömmu þína.
— Þú gerir það ekki, —•
snökti ég Það gerir ekkert nema
að æsa hana upp, ég veit ekki,
hvað gengur eiginlega að mér
. . . ég get bara ekki hætt . . . ég
— Hvað í ósköpunum gengnr
hér á?
— Við hrukkum bæði við og
táraflóðið stanzaði eins og ég
hefði verið lostin töfraprota.
Þarna í gættinni stóð Doris,
hrokknir lokkarnir féllu niður á
axlirnar, augun sljó af syfju.
Hún depl^ði augunum framan í
mig bæði undrandi og hrædd. Ég
gat þvingað mig til að brosa í
gegnum tárin.
— Systir þín er ekki vel frísk,
sagði Master læknir rólega. -—
Það er ekkert hættulegt, góða,
en ef þú gætir gefið henni svo-
lítinn sopa af sterku kaffi, þá
býst ég við, að hún hresstist . ..
— Ég er ekki veik, hreytti ég
út úr mér. Ég er ekki veik, Dor-
is . . .
— Þú ættir að vita það, —
sagði hún, en ef þú ert ekki veik,
— hvers vegna lætur þú þá
svona? Ég sá, að hún leit til
læknisins og fór strax i varnar-
stöðu.
— Ég meiddi . . . meiddi mig
í fætinum, þegar ég fór út úr
bílnum, sagði ég vesaldarlega og
blóðroðnaði. Læknirinn ætlaði
einmitt að líta á það.
— Bílnum? Það var eins og
augu Doris vöknuðu. Fóruð þið
alla leiðina í bíl. Það er naumast.
spurði Colin forvitnilega og leit
til skiptis á Doris og mig. Er
þessi Peter þessi herra Welton,
sem ók okkur til Lundjúna?
Hvers vegna skyldi það æsa syst
ur þína upp? Svipur Dorisar
gjörbrey.ttist og ég gerði mér allt
í einu ljóst, að hún yrði yndis-
leg stúlka, þegar hún yxi upp,
þótt liún hagaði sér stundum ein
kennilega. Hún kom til mín
og laumaði hendi sinni I hendi
mína.
Það er orðið framorðið, lækn-
ir, sagði hún með afvopnandi
brosi. Þér hljótið að vera orðn
ir hræðilega þreyttir. Ég skal
sjá um Shirley, — þér skuluð
ekki bera neinn kvíðboga fyrir
henni. Hún fær oft svona slæm
an höfuðverk eins og mamma.
Ég skil þetta mjög vel.
furðulegu hugsun niður í hug
minn . . . vissi ég, hvaða hug
þeir báru til mín? Einu sinni
hefði ég getað látið höfuð mitt
að veði fyrir því að Peter elsk
aði mig, — ég hefði verið þess
albúin að standa alein uppi í
heiminum til að verja þá full-
yrðingu. En hvað nú? Var ég
viss um það? Ef hann hefði elsk
að mig eins og ég hélt, hefði
hann þá látið þennan misskiln-
ing eyðileggja allt fyrir okkur,
— eða að minnsta kosti látið
það eyðileggja svona mikið . . .
Ef hann hefði elskað mig, hefði
hann þá beðið þess, að ég tæki
fyrsta skrefið til sátta? Mundi
hann þá taka því svona rólega,
að ég segði honum upp? Og
Colin. Vissi ég raunverulega
hvers vegna hann bað mín?
Hann skreytti ekki bónorðið
með ástarorðum, — það hefði
verið synd að segja það. Ég býst
ekki við að ég hafi verið neitt
rómantískari en aðrar ungar
stúlkur, en mig hafði dreymt eins
og aðrar um ástina — og Peter
hafði jafnan uppfyllt allar mín-
ar óskir og vonir. Ég minntist
bréfanna, sem hann hafði skrif
að mér í þau fáu skipti, þegar
við vorum aðskilin, orðanna, sem
hann hvíslaði í eyra mér, svo
oft, þegar við vorum einhvers
staðar saman að gera framtíðar
áætlanir . . . En hvaða tilfinn-
ing hafði verið í bónorði Colins?
Ég vissi, að ég var óréttiát
gagnvart Colin, því að hvaða
tækifæri hafði ég gefið honum
til að sýna mér ást eða elsku?
En ég varð einhvern veginn áð
reyna að bera smyrsl á sárin í
sálu minni og ég þekkti ekki
aðra leið. En ef hann elskaði
mig nú ekki, hvers vegna var
hann þá að biðja mín? Var nema
von að ég spyrði? Við vorum
góðir vinir og við höfðum sam
eiginleg áhugamál. Auðvitað kitl
aði það hégómagirnd hans að
hafa konu, sem var tilbúin til
að hlusta á áætlanir hans, hve
afstæðar, sem þær virtust vera,
sem hafði sömu áhugamál . . .
Læknir þarfnaðist eiginkonu —.
hjá
Phipps?
— Farðu aftur J. rúmið, sagði ég
óþolinmóð og læknirinn leit
spyrjandi á mig augsýnilega
undrandi yfir því, hve hranaleg
ég var við Doris.
— Peter, spurði liún blátt á-
fram.
— Farðu í rúmið, sagði ég
reiðilega, — og ég stökk á fæt
ur og ,tók nokkur skref í áttina
til hennar. Hún hörfaði undan
mér, en það var enginn syfjusvip
ur á henni núna. Hún leit á fæt
urnar á mér — og ég áttaði mig
of seint.
— Þú hlýtur að liafa meitt þig
mikið, — sagði hún blíðlega. Vesa
lings Shirley? Heyrði Peter?
— Hvers vegna segir þú þetta,
Seltjarnarneshreppur
Skrá yfir útsvör og aðstöðugjöld í Seltjarnar-
neshreppi fyrir árið 1963 liggur, framxni í
skrifstofu, Seltjarnarneshrepps.
Frá 30. sept. til 13. október 1963.
Kærur út af útsvörum ber að senda sveitar-
stjóra, en út af aðstöðugjöldum skattstjóra
Reykjanesumdæmis, eigi síðar en 13. óktóber
1963.
Sveitarstjóri Seltjarnarneshrepps.
Verkamenn óskast
Véitækni h.f.
Safamýri 26 — Sími 38008.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í sölu á stýri- og mælitækjum fyrir dælu-
stöðvar Hitavejtu Reykjavíkur. :
Útboðsgagna má vitja í skrifstofu vora, Vonarstræti 8,
, gegn 300 króna skilatryggingu.
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar.
Colin Masters starðl fyrst á
litlu systur mína. Ég velt ekki,
hvað hann hugsaði, en skyndi-
lega sneri hann undan, tók hat,t-
inn sinn, hneigði sig kurteislega
fyrir okkur báðum og hélt til
dyra.
Taktu þér frí á morgun og
hvíldu þig allan sunnudaginn,
vina mín, sagði hann, þegar hann
var kominn fram að dyrum. Ég
er viss um, að þú vinnur of mik
ið. Yfirhjúkrunarkonan mun
skilja það.
— Ég er viss um, að hún ger-
ir það, sagði^ég biturlega, —
einkum, þegar hún veit, hvar og
með hverjum ég var að skemmta
mér í kvöld ....
Eins og mín var von og vísa
sagði ég rangan hlut á rangri
stundu og ég gerði mér það Ijóst
um leið og ég sleppti síðasta orð
inu. Ó, hvenær í ósköpunum
skyldi ég læra að gæta tungu
minnar? Hafði ég ekki gert hon
um nóg þetta kvöldið, þótt ég
héldi ekki áfram að særa hann?
Doris meira að segja fann, hvað
ég hagaði mér skammarlega. þvi
að það var samúð í augum henn
ar' — ekki með mér — heldur
Colin — í þetta skipti.
Ég get aðeins endurtekið, að
mér þykir þetta leitt, sagði hann
hátíðlega. Ég virðist hafa brotið
mikið af mér i kvöld á einhvem
hátt. Ef einhver vandræði verða
á spítalanum skal ég að minnsta
kosti sjá ,til þess, að það lendi
ekki á þér, Shirley, — góða nótt.
Það varð löng þögn, þegar
hann var farinn. Ég heyrði að
bíllinn var settur í gang og mig
iangaði mest til að lilæja að því
hve fáránlegt það væri, að Col-
in og Peter skyldu aka saman
út í nóttina — og hvorugur vissl
um hvern hug hinn bar til mín
Eb — kUt í eúru sló þeirt*' ’
ÚTSVARSSKRÁ
MOSFE LLSHREPPS
liggur frammi 1 skrifstofu sveitarstjóra. Hlé-
garði og símstöðmni Brúarlandi.
Kærufrestur er til 14. þ. m.
Athugið að kærur vegna aðstöðugjalda skil-
ist til skrifstofu skattstjóra Reykjanesumdæm
is í Kópavogi.
Sveitarstjóri.
— Ef Óli þjófstartar einu sinni enn, verður hann að hætta<
því nú á ég bara einn poka eftir.
ALÞÝÐUBLAÐIð — 1. okt. 1963