Óðinn - 01.01.1907, Blaðsíða 1

OÐINN
ÍO. BLAÐ \ JANÚAR 1007. \ IF. A lí.
Klemenz Jónsson, landritari
ei' fæddur á Akureyri 27. ágúst 1862 og eru for-
eldrar hans: Jón Jónsson Borgfirðingur, bókfræð-
ingur, er fyrst var bókbindari og ferðabóksali á
Akureyri um 9 ár, síðan lögregluþjónn í Reykja-
vík í 23 ár.frá 1865 til 1888, - og kona hans Anna
Guðrún Eiríksdóttir,
bónda á Vöglum, Sig-
urðssonar. Er ætt-
bálkur hennar mikill
í Norðurlandi, eink-
um í Suður-Þingeyj-
arsýslu. Hún dó 10.
apríl 1881, en Jón
Borgfirðingur lifir
enn, nú áttræður að
aldri, og hefur hann
síðan 1894 dvalið að
jafnaði hjá Klemenz
syni sínum.
Jón Borgfirðingur
og kona hans áttu 6
börn: dr. Finn há-
skólakennara í Iíaup-
mannahöfn, Klemenz
landritara, Vilhjálm
cand. phil., dáinn
1901, Ingólf stúdent
og verslunarstjóra í
Stykkish., Guðrúnu,
sem er ógift og nú
hjá landritaranum.og
Guðnýu konu Björns
sýslumanns Bjarnar-
sonar á Sauðafelli í Dalasýslu.
Klemenz landritari er útskrifaður úr lærða-
skóla Reykjavíkur 1883 og í lögfræði úr háskól-
anum í Khöfn 1888. Hann tók l>æði þau próf
með 1. einkunn. Að loknu háskólaprófi kom
liann heim til Reykjavíkur og dvaldi hjer nál.
eins árs tíma við ýms störf, en varð síðan að-
stoðarmaður í stjórnardeild íslensku málanna í
Kaupmannahöfn og hjelt því starfi uns hann fjekk
veítingu fyrir Eyjafjarðarsýslu og bæjarfógeta-
embættinu á Akureyri um vorið 1892. Hann
kvæntist 6. júlí 1889 Þorbjörgu dóttur Stefáns
Björnssonar, sýslumanns í Árnessýslu; átti hann
með henni 4 börn, dóu 2 þeirra á ungum aldri,
en 2 dætur lifa, Anna og Karen. Kona hans,
Þorbjörg, þjáðist
mjög síðustu árin,
sem hún lifði, og'
andaðist í lækninga-
ferð í Khöfn 30. jan.
1902.
Þá er Ivlemenz
var orðinn sýslu-
maður Eyjafjarðar-
sýslu og hæjarfógeti
á Akureyri, kom það
brátt í Ijós, að hann
var áhugamikill og
röggsamlegt yfirvald.
Tók hann þá brátt
að beita sjerfyrir ýms
mál, er gætu orðið
kaupstaðnum til efl-
ingar og framfara;
var nóg að vinna,
því að lítið hafði
gjört verið áður í
þessa átt. Honum
var það ljóst þegar í
fyrstu, að hænum
var hin mesta nauð-
sin á, að auka land
sitt, hæði lil húsa-
bygginga og einnig til ræktunar og til beitar fyr-
ir gripi bæjarmanna. Hann fjekk því þegar til
vegar komið 1893, að bærinn keypti jörðina
Eyrarland, er liggur að bæjarlandinu að vestan-
verðu og skifti bænum í tvo hluti. Það var
mikil landaukning fyrir bæinn, því jörðin er stór,
nær til fjalls, og fylgir afrjettur, en nálægt kaup-
staðnum eru móar mjög hentugir til túnræktar.