Óðinn - 01.04.1912, Page 1

OÐINN
Jóhann Sigurjónsson.
í nóvemberblaði »Óðins« frá 1909 er mynd
af Jóbanni Sigurjónssyni og með benni grein eftir
Jónas Guðlaugsson. Segir Jónas þar frá helstu
æfiatriðum Jóhanns og minnist fyrstu rita lians,
en þau eru »Dr. Rung« og wBóndinn á Hrauni«.
Kom leikritið »Dr. Rung« út í
Kaupm.höfn 1905, en hefur eigi
enn verið þýtt á íslensku og
eigi sýnl á leiksviði. »Bóndinn
á Hrauni« hefur komið út á ís-
lensku og verið leikinn hjer, en
hefur ekki komið út á dönsku
nje verið leikinn utan lands, og
er þó frumsaminn á dönsku.
Nýasta leikrit Jóhanns, og
það, sem langmesta eftirtekt lief-
ur vakið, er »Fjalla-Eyvindur«.
IJað leiluit kom út um síðastl.
jól hjá Gyldendals-bókaverslun
í Kaupmannahöfn, og hefur ver-
ið ráðgert, að það yrði Ieikið í
Khöfn bráðlega. Og mjög mik-
ið lof hefur það lilotið í dönsk-
um blöðum. Hjer í Reykjavík
var leikurinn sýndur í vetur, og
var meiri aðsókn að honum en
verið hefur að nokkrum öðrum
leik hjer í bænum. Meðferðin
á honum frá leikendanna liálfu var líka yfirleitl
góð. Leikritið hefur síðan komið neðanmáls í »Lög-
rjettu«, og er því nú nær lokið þar. Kemur það
svo út í hók og verður til sölu.
Þetla leikrit virðist ætla að verða byrjun til
þess, að Jóhann Sigurjónsson nái skáldfrægð er-
lendis. Það er þegar sagt, að þýðingar sjeu í
vændum af leiknum bæði á þýsku og frönsku,
og helsti hókmenlafræðingur Norðurlanda, prófes-
sor Georg Brandes, hefur lokið miklu lofsorði á
leikinn. Hann segir í hlaðinu »Politiken« frá 25.
des. síðastl., að af þeim skáldritum, sem út liafi
VIII. ÁR
komið á dönsku síðastliðið haust, sje »Fjalla-
Eyvindur« sú bókin, sem hafi »komið sjer mest
á óvart og glatt sig mest«. Hann segir, að í
leikritinu komi fram skáldskaparhæfileikar á háu
stigi; þar sje bæði alvara, kraftur og sterk til-
finning. Aðalpersónurnar fáar, en fullar af kraft-
miklu lífi innra fyrir. Höf. hafi þor til þess að
líta óhikandi á virkileikann og óvenjulega góða
hæfileika til þess að lýsa hon-
um. Hann hafi fult vald á efn-
inu, og framsetningin sje því
samboðin. Og því hrósverðara
telur liann þetta, þar sem ritið
sje ekki samið á móðurmáli
skáldsins. Rithöfundurinn P.
Levin liefur farið mjög Iofsamleg-
um ummælum um »Fjalla-Ey-
vind« í tímaritinu »Tilskueren«,
og endar með þeim orðum, að
þarna sje þá »komið fram skáld
— loksins«. ítarlegastur er þó
dómur skáldsins L. C. Nielsens
um leikritið. Hann segir, að
það sje »eitt af alvarlegustu og
fegurstu leikritum síðustu ár-
anna« og sýning þess, sem i
vændum sje, »verðskuldi hina
mestu eftirtekt«.
Hjer heima hefur og leikn-
um verið tekið mjög vel í blöð-
unum. En ítarlegast var um
hann ritað í »Þjóðólfi«. Þar segir meðal annars, að
eftir þetta muni enginn varna höfundinum sætis
á liinum æðra bekk íslenskra rithöfunda, dauðra
og lifandi.
Svo vel er Jóhann Sigurjónsson þegar á veg
kominn til þess að vinna sjer rithöfundargengi,
bæði í Danmörku og hjer heima, að leiðin ætti
að verða ljettari eftir þetta en áður hefur verið.
Auðvitað er það erfiðara að verða skáldrita-
höfundur á annari tungu en móðurmáli sínu, og
þá einmitt byrjunin að sjálfsögðu erfiðust.