Óðinn - 01.09.1912, Síða 5

Óðinn - 01.09.1912, Síða 5
ÓÐINN 45 Engin hlýtur liann heiðurs-merkin, en færið kaili kvæði þetta. Veit jeg að fyrir frægðar-verkin honum mun Saga sæmdir rjetta. Góður var feugur Guðmundar, er fleyin úr voða færði að sandi. Skal því honum til skapa-stundar hróður vís á voru landi. tíestur. Guðmundur á Háeyri. Guðmundur ísleifsson á Háeyri er fæddur 17. janúar 1850 á Suður-Götum í Mýrdal og ólst upp í fátækt. Hanu rjeðist ungur vinnumaður til Guðmund- ar Thorgrimsens á Eyrarbakka. Skömmu síðar fór hann að Háeyri og kvæntist þar Sigríði dóttur Þorleifs heitins ríka. Eiga þau sex börn á lífi og er elstur þeirra Þorleifur kaupm. lijer í Rvík. Guðmundur byrjaði suemma for- mensku og umbreylti þá bátaútvegi og sjómensku á Eyrarbakka: Sjálfur var hann ágætis formaður og fiskisæll og ganga miklar sögur þar eystra af sjó- sóku hans og formensku fyr á árum. Hann hefur og verið formaður fram að þessu. Netaveiðar bjujaði hann fyrstur manna þar austan- fjalls fyrir nokkrum árum, en áður liafði það verið trú manna, að þær gætu ekki hepnast þar. — Nú hefur Guðmundur búið lengi á Háeyri og gert þar mjög miklar jarðabætur, girt, grafið skurði og aukið matjurtagarða. Konungsverðlaun Irlaut haun fyrir nokkruin árum, og tvívegis verðlaun úr Ræktunarsjóði. Heimilið er hið besta og framúrskarandi gestrisið, enda er þar nær aldfei gestalaust. Guðmundur er hygginn maður og ráðhollur þeim, er hans leita. Hann er mikill maður á velli og gervilegur. Kaupmaður var Guðmundur um eitt skeið; varð þá gjaldþrota, en liefur síðan borgað alt, eftir samningum, og er nú laus við það. r.uðmuncliir á Háeyri. Þrjú kvæði. 1. Sumarkveðja. Mig langar til að leika rnjer og leysa’ af mjer þá skó, sem leggjast eins og farg um fætur, fullir af vetrar snjó. Mín þrá, hún fer til fjarsta áls, að fremsta lækjarós. Hún ætlar nú að syngja söngva fyrir sortulyng og rós. sem komust undan klakanum við klökkvan þjer af brá. Hlýtt þau legðu að hjarta þjer, er heitast sólin skín; græn þá verða veðurbörðu veslings stráin mín. 2. líak við fjöllin. Fyrir handan fjöllin mjer finst vera geymt svo margt., Olesin æfintýri og alt hið fegursta skart. Hún nemur lönd um loftin blá, svo laugt sem sólin skín. Hið gullna ský í aftaneldi er nú höllin mín. Jeg get ei, sumar, gefið neitt, nema grátföl vetrarstrá, Mig dreymir svo oft og einatt um eldgamla riddaraborg, með litskreytta súlnasali og svalir og götur og torg. A svöluuum stóðu þau saman, og sálirnar runnu’ í eitt.

x

Óðinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.